Morgunblaðið - 28.04.1918, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
S
RITVÉLAR.
Smilh Premie;
°g
Monarch
komu með Islandi.
Jónatan Þorsteinsson.
Smurningsolía ávalt fyrirliggjandi.
Hið islenzka Steinoliuhlutafólag
ATVINNA.
Nokkrar stúlkur geta fengið fiskvinnu
hjá
h.f. Alliance
Frekari upplýsingar gefur
Jóhann Benediktsson,
Ananaustum.
f>ví æfi8tarf þitt var svo mætt og svo
margt
og manndygðin birtíst þar sanna.
Og þessvegna er um þig syo blikandi
bjart,
að birtan sú lýair upp helmyrkið svart.
það eiukeuui er ágætismanna.
f>ú uppfræddir börnin af alúð og dygð,
svo altaf þau bera þess merki.
Of fáir þeir eru, sem föðurlandsbygð
og framförum unna af sannri trygð.
Og birta það betur í verki.
Svo endaði líka þín æfinnar tíð,
í öfiugu framsóknarverki.
Eu enginn er sigur ef aldrei er stríð,
og ávalt ei lífskjörin voru þeim blíð,
aem fyrst hófu framsóknarmerki.
Richard Beck.
Sókn í Italíu.
Frá Milano hefir »Daily Tele-
grap'n« nýlega fengið skeyti um
það, að það sé nú eigi lengur neinn
efi á þvi hvað Austurrikismenn ætl-
ist fyrir — þeir ætli að hefja grimmi-
lega sókn á hendur ítölum áður en
langt um líður.
Ansturríkismenn hafa haft mikinn
viðbúnað undanfarna þrjá mánuði
til þess að hefja sókn, og hafa dreg-
ið saman ógrynni herliðs og her-
gagna. Að baki herlinunnar hafa
þeir ærið varalið og þar hafa þeir
einnig mikið fieiri fallbyssur heldur
en þeir geta komið með sér yfir
fjöllin. Flestar þessar fallbyssur hafa
verið fluttar þangað frá Rússlandi.
sem kallað var »Norsk Selskap til
Skipsbrudnes Redoing*. A þessum
fundi var kosin 9 manna nefnd til
að semja lög fyrir félagið. Hinn 11,
júlí 1891 var fyrsti fundur haldinn
og lögin samþykt. Starfsemi félags-
ins hið fyrsta ár gekk aðallega út á
að vinna félaginu fylgi og ráða við
sig hvaða björgunartæki væru hent-
ugust í Noregi.
Menn sáu, að hin sömu tæki og
víða áttu sér stað annarsstaðar, það
er fastar stöðvar á^landi, áttu ekki
við nema að eins á einstöku stað.
Hér urðu að vera bjargráðaskip,
sem gátu bjargað skipum á rúmsjó,
eða áhöfn þeirra, og helzt dregið
þau að landi. En hvort þessi skip
áttu að vera litil gufuskip eða segl-
skip var mikið rttt um, og virðist
sem stjórnin hafi átt erfitt að skera
úr þessu, þar til lóðsbátur einn
við skiptapa mikinn í Langesund-
bugten hafði sýnt framúrskarandi
dugnað, meiri en nokkur hafði getað
ætlað slikum bát. Hneigðist eftir
þetta hugur stjórnariunar að hinum
svonefndu »Redningsskoiter« og ár-
ið 1902 ákvað stjórnin ásamt 31
fulltrúa, frá deildum, að byggja 2
björgunarbáta með járnkilir, sem
kosta áttu 18.000 krónur, fyrir utan
3 minni báta. Ennfremur var stjórn-
inni heimilað að veita alt að 5000
krónum til að fá bygða lóðs- og
fiskibáta, sem ekki gætu sokkið og
jafnháa upphæð til björgunarráð-
stafana við veiðiskap. Var nú gert
útboð um byggingu slikra báta og
þeim heitið verðlaunum sem bezta
teikniugu getði. Fór það svo, að eng-
in teikningin var tekin fullgild fyrjr-
mynd, en eftir mikla yfirvegun var
hallast að, að nota lóðsbátalagið með
nauðsynlegum breytingum.
A næstu árum voru bygðir nýir
björgunarbátar og þeim skipaðar
stöðvar til og frá við fiskiverin og
reyndust þeir á ölium stöðum á-
gætlega og á sumum stöðum und-
ursamlega.
Þannig var það árið 1884, hinn
14. maí að björgunarskútan »Colen
Archer* kom fyrsta sinn til Vardo.
Daginn eftir gerði norðaustan rok
með snjókomu, þetta bar upp á
sunnudag, svo skip voru heima 1
höfn, en í næstn höfn »Havning-
berg« 3 milur frá Vardo, voru öll
minni skip dregin á land, en þil-
skipin, sem með allri skipshöfn lágn
á höfninni, fóru að reka, og fyrir-
sjáanlegt að engin mannbjörg yrði,
ræki þau á land.
Nú var rimað til Vardo og beðið
um hjálp. Eftir itaileg tilmæli hafn-
arfógeta og amtmanns, fékkst aðeins
eitt af minni gufuskipunum sem
lágu á höfninni í Vardo til að fara
og gera björgunartilraunir.
Þótt ekki væri búist við að hinn
nýi bátur gæti veitt neina hjálp var
hann þó látinn vita um ástandið i
Havningberg, brá skipstjóri strax við
seglbjó björgunarbát sinn og sigldi
þangað.
Það sýndi sig brátt, að gufuskipið
gat enga hjáip veitt hinum bágstöddu
skipum, þar sem það í slíku veðri
og sjó naumast gat siglt rúmsjó,
því síður að vænta mætli að það
gæti stýrt milli brotsjóa í Havning-
bergshöfn.
Það var þvi einróma álit allra er
á gufuskipinu voru, að ekkert væri
annað að gera, en snúa aftur til
Vardo.
Hl Vátryggingar
iZÍlrunatrijggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jofjnson & Jiaaber.
Det kgl. octr. Brandassnrance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn. alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h„
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
»SUN INSURANCE 0FFIC<
Heimsins elzta og stærsta v&tryggingarfél
Teknr aö sér allskonar brnnatryggingar.
AÖalnmboÖsmaðnr bér & landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497.
ALLSKONAR
V ATRY GGINGAR
Tjarnargötu 33. Simar 235 & 431
Trolle & Rothe.
Síunnar Cgiíson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Simi 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talstmi heima 479
Trondbjems vátryggingarfélag h.f,
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
C a t 1 Flnsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. sVa—^Va sd. Tals. 331
tXaupié tJKorgunSL
Þegar þangað var komið var simað
til Havningberg um hina mislukkuðn
tilraun gufuskipsins, og hvort nokk-
uð hefði sést til björgunarbátsins^
sem svarað var strax með eftirfylgj-
andi skeyti:
»Björgunarskútan hefir nú náð 20
mönnum frá skipinu á höfninni, þar
á meðal skipstjórafrú Hansen, og er
með þá á leið til Vardö. Gufuskip
getur ekkert gert bér, en björgunar-
skútan er beðin að koma aftur, þar
sem fleiri skip beiðast hjálpar*.
Þetta atvik sýndi ekki að eins að
þeir sem héldu fram björgunarskútu
i stað gufuskips, höfðu á réttu að
standa, heldur einnig að skipstjórinn
á björgunarskútunni hr. N. M. An-
thorisen var rétt valinn maður á
réttan stað.
Lík dæmi og þetta eru mörg i
þessari bók, en starfsemi björgunar-
bátanna styrkist bezt með eftirfylgj-
andi töflu.
Þannig er frá 1893 til I904bjarg-
að 1417 mönnum sem hefðu drukkn-
að ef björgunarskip hefði ekki verið
til, og dregnir að landi 8725 bátar
sem allir hefðu orðið fyrir meiri eða