Morgunblaðið - 19.01.1919, Blaðsíða 4

4
/
MORGUNBLAÐIÐ
áíryggmgar
TrosÉjsis ?Étryii)i$rf!Ii|
li
Ailsk, ggls*g&r*
Aðalcn,bcf i maöur
C«Vl FÍKfe(3Elí
Skóíavörðnsdg 2$,
Skrifstofm, 51/*—é1/*51'- Tals, 53

Mikið úrval af ágætum sjófötum í
verzlun löns frá Vaðnesi.
Sölubúð,
hentug fyrir nýlendnvöruverzlun, óskast tii leigu. Tilboð merkt
Söíubúð,
sendist THorgtmblaöiMt.
Laukur Laukur
á 50 aura x/2 kilo
í
verzlun |óns frá Vaðnesi.
Jíús Hí söfu
Hdseign, dínarbús Guðrunar heitinnar Matthíesen, með stórri lóð,
við aðalgötu í Haínarfírðí, verður seld, ef viðunanlegt boð fæst. Upp-
ýsingar gefur undirritaður, sem tekur við tilboðum í eignina ti! 1. febr.
næstkomandi. Hafuarfirði 18. jan. 1919.
Guðtn. Tíelgason, ÆarRurgotu 2.
En liú nlét það ekki á sig’ fá, þótt
Stunnar Cgifaon,
skipamiðiari,
Hzfnarstræti 15 'uppij
Skriístoía" opin kl. 10—4. Sitisi ítl
SJÍ-, SíríHS", Brurcairyggki§af
TaLím’ heima 479.
Deí kjjL octr. Branðassmiitt
Ka'apmannahBín
vátryggir: hús, húsgðgn, all*-
konar vðratprðe o.s.frv geg%
ddí roða fyrir lægsta iðgiald.
Heims kí, 8—12 f. h, og 2—8 a.k
i Aastarstr. 1 (Búð L, Niel$8n|.
N. B. Nieímn.
»SUN ÍNSU3ANCE DFFIOE*
Heimsins elzta og stærsta viírygi
ingarfálag. Tskar a5 s4r ailskosai
brnnatryggingar.
AðluKboásmaðiir bir á ísrdi
Matthías Matthíassorj,
Holti. Talsími 49;
e&runatryggingar,
sjó- og strfðsvátiyggingar.
O, Tobmon & Haabsr.
Flugfiskurinn,
Bkáldaaga úr heimaatyrjöldinni 1921.
Eftir Övre Richter Frich.
---- 57
XXXVI.
Hljóð.
Hin stóra Armstrong-bifreið Jolm
Redpaths þeysti eftir veginum til
Gravesend. 011 fyrirmæli lögreglunnar
um keyrsluhraða voru fótum Iroðin.
Ökumaður lögreglunnar sat í hnipri í
sæti sínu og augu hans glóðu fyrii of-
an brillurnar. Og hvað eftir annað lét
hann bifreiðina taka svo krappar
sveiflur, að Iíf þeirra allra var í veði.
En það var ekki svo að sjá sem
nokkur af þeim, er í bifreiðinni sátu,
kærðu sig um það, að lægja ferðina.
Redpat.h hallaðist aftur á bak í sæti
sínu og krosslagði fæturna. Gleraugað
hafði eigi þokast úr skorðum og ró-
semis brosið hvíldi enn á vörum hans.
Bergljót Bratt sat við hlið hans. Á
henni mátti glögglega sjá það, hvað
hún hafði orðið að þola síðustu dag-
ana. Bjarta hárið hennar vae alt komið
í flóka, kjólermarnar voru rifnar
og hún var öll ötuð í ryki og tréspón-
um úr kassanum.
klæðnaður hennar væri svo illa farinn.
Bláu augun hennar tindruðu eins og
hún hefði hitasótt. Og John Redpath
sá það einu sinni, þá er honu»’i var
litið út undart sér hennar, að þessi unga.
stúlka va»: aðdáfmlega fögur, þrátt fyr-
ir lýtin á klæðnaði hennar.
Féld sat gegnt þeim. Það skrölii enn
í handjárnunum, sein héngu uin vinstri
úlflið hans. Tlann hafði.eigi unt sér
tíma til þess að losa sig við þan. Og
á hontim mátti líka sjá það, að liann
hafði legið í varningskassa. Hendur
hans voru blóðugar og nagli hafði rifið
hann í framan.
John Redpath varð ósjálfrátt hugs-
að um það, að hinn ágæli norski iækn-
ir mundi vera hæfileg grýla lianda
hverjum sem væri, eins og hann var nú.
Og einkennilegur glampi var í augum
hans. Hinn rólegi sviur var liorfinn
og hlái liturinn hafði horfið fyrir hlóð-
lit, sem breiddist út frá augnakrókun-
um. Hann sagði ekki eitt einasta orð.
Hann hnyklaði brýrnar og beít á vör-
ina. Og hendur hans, stórar og sterk-
legar og blóðugar, titruðu iítið citt.
Lögregluforinginn laut Utið eitt á-
frain.
— Seg-j.ð mér alla söguna, mælti
hann.
í’að var eins og hann hefði ávarpað
stcin. Féld horfði út í bláinu fram bjá
honum. Hann hlustaði að eins á hinn
liraða andardrátt bifreiðarinnar. Og
liann hugsaði að eins um þetta eitt:
Ivomum við nógu snemmal Ivomi.m við
nógu sncmma?
Berlgljót litla var heldur eigi mál-
reif. Hún gaf nánar gætur að svip-
brigðunum í andlíti Félds og krepti
ósjálfrátt knefana. Xú var hún komin
út í hringiðu hinna stóru atburða. Nú
barst hún iit í hinn mikla æfintýra-
leik.
Hún hallaði sér aftur á hak og bros
flaug um varir hennar. Aldrei Lafði
hún fundið til þess fyr, hvað líf’ið var.
Nú höfðu draumar hennar ræzt, þetta
var upfylling hinna óljósu drauma
hennar,' meðan hún sat á símasiöðinni
þar nyrðra og hlustaði á hinar sí-
kviku, einróma rafbylgjur. Og þegar
Inin liorfði á hinn mikla ’nann, sem
sat þar gegnt henni, álútur, en með
liverja taug speuta eins og hin hættu-
legustu skógardýr — búitm til bar-
daga, búinn til þess að hætta lífinu f.Vr"
ir það, sem honum þótt vænt uni
þá fann hún það, að hún ætlaði sér
að feta í fótspor hans eins lengi og
hið trygga hjarta gat slegið í barmi
hennar.
Alt í cinu hrökk hun við John Red-
path hafði snúið sér• að hfenni.
't
rjigggC'f-c-j;-•xrrz-.:• • ••■ j.aagfT
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalutnboðsoienn:
0. JOHMSOM & KA4BER.
Trolle & Rothe h.f.
Bninotryggirigar.
Bjo- og striðsYátryggingar
Talsími: 235
Sjótjóns-ermdrekstar og
skipaflntnmgar,
Talsimi 429.
Effirsföðvar
af tauskóm vsrða sefdir
með niðmsetíu verði
V 0 r u h ú-s i ð.
Bookless Brotkers
(Ship Brokíng Department)
áhip Brokers and Surveyors
Aberdeen, Scotland,
Annast sö!n, kaup, smiðar og leigu
á allskor.ar skipum. Útvega aðaliega
Botnvörpunga, Mótorskip og vélar í
mótorskip. — U.nboðsmenn fyrir
hina fræáii »Beadmore« oliuvél fyr-
ir fiskiskip. — Gerið svo vel aö
senda oss fyrirspuruir um ait við-
vlkjandi skipum.
-— Mér finst að eg hafi séð yður
fyr, mælii Iiann. Eg heiti John Re*f-
path og er foringi leynilögreglumnu*
í Seotlánd Yard.
Bergljót svaraði ekkj þegar. Ilún
strauk ósjálfrátt hendinni um enuið.
—• Eg heit.i Bergljót Bratt, mælti
hún hægt. Eg er systir konunnar lians
Ralpli Burns.
Redpath hvesti á hana augun.
— Svo, svo, mælti hann. Eruð þér
skyld Helenu Burns ? Jú, nú skil eg
alt. Hún er einhver bezta og drciig-
lyndasta mannesbjan, seni e.»; þekki.
Það sem er sameiginlegt með ybkur er
viðkvænmi tillitsins og hið blíða bros.
Bergljót svaraði engu. Hún hvarf
aftur inn í konungsríki löngunar sinn-
ar og varð cígi vör neins x.nnars
manns en. þess» sera sat þar gegnt
benni og krepti hnefana í vígahug.
En K'flpath hélt áfram lmgsunum
sínum.
bau eru einkenuileg, hugsaði
hann. Þau hafa liizt, og í báðiim brenn-
nr hinn sami elclur órólc.ikans. Mér
kæmi ekki á óvart, þótt þau elskuð-
ust.....En þau vita ef til vib ekki
af því sjálf.....Eg vildi bara að eg
hefði kynst slíkri konu, mælti hann enn
við sjálfan sig og lygndi augunuiu.