Morgunblaðið - 18.02.1919, Blaðsíða 2

2
morgunblaðið
Síðan hefir stjórnin mannað sig
upp og reynt að ganga milli bols
og höfuðs á „rússnesku sýkinni".
Bn efamál er, hvort það tekst.
Hungursneyð er mikil í landinu, at-
yinnuvegir í kalda koli, og hvergi
et' jarðvegurinn .jafn góður fyrir
„bolschewismann' ‘ eins og hjá
hungruðum iðjuleysingjum.
^DAGBOK _ j§
Kuldaveðrátta er nú mikil um alt
land. Minstur kuldinn í Vestmanna-
eyjum, 9 stig, en mestur á Grímsstöð-
nm, 12,5 st., í gærmorgun. Hér í bæn-
um 10,1 st.
Vatnspípur sprunga víða hér í bæn-
um í gær. Menn hafa átt svo mildri
veðráttu að venjast það sem af er vetr-
inum, að þeir hafa ekki varað sig.
Nýr xnálfræðingur. Meðal farþeg-
amia á „Sterling1 ‘ í gær var Einar
Jónsson, sem nýlega hefir lokið kenn-
araprófi í málfræði við Khafnarhá-
skóla. Aðalnámsgrein hans var þýzka.
Badíumsjóðnum hefir nýlega hlotn-
ast ein stórgjöfin enn — 5000 krónur
frá Hinu íslenzka gteinolíufélagi.
Gestir í bænum. Ágúst Helgason frá
Birtingaholti og Einar Arnason í Mið-
ey dvelja hér þessa dagana.
*
Taugaveikin er sÖgð mjög í rénun
hér í bænum. Mjög fá tilfelli SÍðustu
viku.
Fiskreki mikill varð fyrir nokkrum
dögum í Þorlákshöfn, mest þorslrur.
Bilun varð á vélinni í „Steriing' ’ á
leiðinni hingað og tafði skipið um
nærri heilt dægur.
H. Debell, forstjóri Steinolíufélags-
ins, lætur af starfa sínum í vor, en
í hans stað kernur hingað maður, sem
Martin Efkelsen heitir.
Nýtt Seikrit.
Annað kveld ællar Leikfélagið að
sýna nýtt íslenzkt leikrit, og mun það
vera ka'rkominu gestur öllurn þeim,
tcm leik unna og mörgum þykja mál
til komið, að félagið sýni eitthvað nýtt.
Því það hefir verið óvenju athafna-
iítið í vétur, að eiris sýnt eitt einasta
leikrit. og það ekki nýtt. Má um það
kenna veikindunum fyrir jólin og þeim
trfiðu kjörum, sem félagið á við að búa
hvað húsnæði snertir.
ðíýi Ieifcurinn heitir „Skuggar“ og
KaupirSu góðan hlut,
Jiá mundu hvar þú fékst hann.
Sigurjón Pétursaon.
I dag
kl. 1 (þriðjud ipý 18. þ. m. verður opinbert uppboð ha'd ð á
Sliður-KIöpp við ÓðinNgötu oa þa- selt:
maigskinar búfkiutir. sængiíifitna^ur. kvenfatmiðíir
og margt fleira.
Samsöng
fjeldur
„karíakór Ti. T U 7Tl.“
miðvikudagitm 19. þ m. kí 9 siðcftgis i Bárubúð.
Söngsljóri Jón Ualídórsson íantísféb.
Að&öngutniðar verða seldir í Bókaveizlun I aío dar o Siglúsar Ey-
mundssoaar í dag og Miðvkudag, á kr. 1.50 Og 125.
er eftir Pál SteingTÍmssön. Og af því
að það ruega héita tíðindi að nýtt, inn-
lent leikrit komi fram í dagsbirtuna, í
fámenninu norður hér, skal sagt frá
efni þess í aðalatriðum, til þess að
gefn þeim mörgu, sem eflaust sjá leik-
inn áður en lýlúir, ofurlítið nesti íil
bráðabirgða.
Leikurinn fer fram í SVéit, upp til
fjalla norðanlands. Þar býr Dagiu'
(Jóu Vigfússon) bændaburgeis á Hoí'i,
harðlyndur afturhaldsseggur og ráð-
ríkur hrotti, með ráðskonu sinni Svan-
iaugu (frú Stefanía Guðtnundsdóttir).
Somir Dags er Steinþór (J. B. Waage)
eu dóttir Svanlaugar Úlfhildur (frú
Guðrún Indriðadóttir), bæði ung og
mannvænleg. Fella þau hugi saman.
En Úlfhildur er laundðttir Dags, og
vefða þau Svaulaug því r.íS afstýra
ráðaha'gnum, með einhverju móti. Hún
vill hverfa á burfc með dóttur sinui, en
Dagur vill ekki missa hana fyrir nolck-
urn muu. Vill jafnvel heldur að syst-
kiuin verði dulin alls og giftisf. Sjáífs-
elskan er hjá honuni sterkari en alt
annað, en fómfýsin hjá henni. Lýsir 1.
þáttur leiksins lyndiseinkunnum þeirra
og ást Steiudórs og Úlfhildar. — L 2.
þætti fer Svanlaug alfarin frá Hofi,
ásamt dóttur sinni. Þar er lýst við-
skilnaði heimilisfólksins við þær mæðg-
nrnar, Ðags við Svanlaugu og Stein-
dórs við Úifhildi.
Nfi líða þrjú ár. Úlfhildur hefir gifst
inanni, sem huti élskar ekki, vinnur
baki brotnu og er óhamingjusöm í alla
staði. Svanlaug er orðin blind. 3. þátt-
ur fer fram úti á engjum hjá Úlfhildi.
Þar hittast þau á ný Dagur og Svan-
laug. Hann er líka öllum heillum horf-
inn, yfirgefinn og orðinn hjáleigu-
bóndi. Fólkið befir hænst að Stein-
dón — gamla stefnan beðið ósigur.
Þan hittast þar elskhugarnir Steindór
og Úlfhildur, og ást þeirra hefir eigi
fyrnst. En þá kemur Þorbiörn (Ók
Ottesen) — maðurinn hennar — þeim
í opna skjöldu, fullur hefftar og ai'-
brýðisemi, og ætíar að vega að Stein-
dóri. Tryllast þeir báðir af of'sa og í
viðureig'iiinni hlýtur Þorbjörn bann
íyrir skoti frá Steindóri.
4. þáttur lýsir útlegð Steindór.s,
þangað til hann kemst undir marina
hendur. Faðir hans reynir til að fá
harin til að bera glæpinn af sér, en
hinn. tekur því fjarri. Maður sér síð-
ustu samfundi Úlfhildar og Steindórs,
sem slitna við að þjónnr féttvísinnar
koma til að taka hann fastan. Hún
segist vera sek um morðið, en Stein-
dór lileypur úr greipum þeirra og'
drekkir sér. Þar lýkur leiknum.
Kfniö (■ r nfn rinikíiN og rannalegt. P6
liefir höfundurinn gíétt þess að hafa
nauðsynlegar tilbreytingar í leiknum.
Þar bregður víða fyrir gamni, og per-
sónurnar, sem bera það á vörunum, eru
sumar einkar skemtilegar, t. d. Ólína
(frk. Ragnheiður Oddsdóttir) og Sem-
ingur (Friðfinnur Guðjónsson), sem
þeir þekkja að góðu, sem sáu „Bónorð
Semings'( í haust — kaupahjú og allra
sveita kvikindi. Þá eru vinnuhjúin,
Þorbjörg (frk. Kristín Norðmann) og
Sveinn (Eyjólfur Jónsson), sem lifa
tilhugalífi, eigi síður skemtileg. Hún
brengla og hann ertinn kæruleysingi,
sem þykir gott í staupinu. Gamli Bárð-
ur er eitt hjúið á Hofi, gamall spek-
ingur, sem segir margt vel og vitur-
lega (Raguar Kvaran).
„Skuggar" verða að líkindum merk-
asti viðburðurinn í leiksögu vetrarins
og leikur sem allir verða að sjá.
Kaupirðu góðan hlut,
þá mundu hvar þú fékst hann.
Sigurjón Pétursson.
Kaupirðu góðan hlut,
þá mundu hvar þú fékst bann
Sigurjón Pétursson.
í fóíspor
föður sfns.
L ómai d failegur sjónleikur í
f órum þáttum,
L iWir»n af hiau heimsf æya
T< ÍHiijrle-félagi.
Þessi mvnd hefir öll skilyrði
til a’i telj st með allra beztu
ástais ónleikum sem hér hafa
sés .
Mynd n sti 'dnr yfir á aðn kl st.
Dömur og herrar!
Ef þér hafið hárrot?
þt fáið yður höfuðbiðs-kúr. Það
stoppir hárro'.ið og flýtir fyrir nýj-
um hárvexti.
Andlitsböð mýkja hörundiÖ
og hremsa í burtu filapensla.
Manecuré þurfa allir að fá sérr
það ptýðir hveiji manne kju að hafs
hreinar og filleg.ir neglúr.
' Húrgreiðsla fæst alla daga og
á surinuífosmm eftir samkomolagi.
Petta alt getið þér fengið *
á NjáJsgotu 26.
Áslaug K.ii*»tiia,s(I(>tttr.
Rafmagnsmáiið
Morgiuihlaíiið flutti greinarstúf
h. 16. þ. m. um rafmagusstöð bæj-
arins, tilvonandi, og .segir, íið einn
þeirra banka, er hafi Jofað lánveit-
ingu til stöðvarinnar, iiafi kipt að
sér hendinni aftur, einhverra or-
saltá vegna, og syo muui fleiri á
cftir fara-
Það kemur monnuin ekki á óvart,
þótt einhyer afturkiþþur komi í
frarnk Víéiudir þessa fyrirhugaðá
mannvirkis; ekki er svo glæislegs
af stað farið. Eða getur nokkrum
manni komið til liugar, að nokkr-
um bankaráðsmönnum litist svc>
giftusamlega á hafnargerðina £
Roykjavík, að þeir telji fært að fá
meira af sams konar framkvæmd-'
um. Nei, þar mun vei’a alt öðrra
máli að gegna, það sjá allir, sem
hafa séð hafnir í öðrum löndunv
og jafn vel þeir, er aldrei hafa
höfn fyr á æfi sinni, að höf»in hér
er illa gerð, það er knnö^c of mik-
ið sagt, að hún só handarskömm^
en ólán er Jtúu, og víða má sjá, að
kastað er til verksins höndunum.
Væri ckki hyggilegast að þíðá
1—2 ár með byggingu rafmagns-
stöðvarinnar þar til byggingarefn-
in eru lækkuð í verði; það getur
niunað bæinn mörgum himdraðum
þúsunda króna, og á þeim tímá
mætti undirbúa verkið, svo að á því
mætti hyrja óhikandi. Bærinn hcfir
beðið lengur cftir stöðinni, en nú
er versti tími til áð byggja, og skil
eg ekkert í slíkri ráðsmensku.