Morgunblaðið - 18.02.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ

Saumasíoran
Ágæt vetrarfrakkaeÍQÍ. — Söinuleiðis
,stóit úrval af allskonar
* Fataefnum.
Komið fyist í
Vöruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Scotland.
Annast sölu, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Útveg*
aðallega Botnvörpuuga, Mótorskip
®g vélar í mótorskip. — Umboð*-
aienn fyrir hina frægu „Beadmore“
olíuvél fyrir fiskiskip. — Gerið bvo
vel að senda oss fyrirspumir um
alt viðvíkjandi skipum.
, Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenc:
0, J0HNS0N & KMBEB,
frolle k Rothe M
BnmatryggÍBgar.
Sjó- og striðsYátrygglngií
Talsími: 235.
Sjótjðns-erinörekstnr ojf
skipaflntmagar
Talsíml 42©.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
t
---- 22
Penelope hló. Hlátur hennar var
yndislegur, þótt hann hefði nú sjaldan
heyrzt að undanförnu.
— Ætlar maðurinn ySar aö koma
hingað um helgina? spurði Kathleen
þegarPenelope hafði orðið að svara ótal
öðrum spurningum. Er hann ungúr? —
góður? — pg laglegur?
— Það er bezt fyrir yður að bíða
þangað til þér sjáið hann sjálf, mælti
Penelope.
— En frænka yðar — er hún líka
gift?
— Nei, svaraði Penelope stuttlega.
— Hún er Ijómandi falleg, mælti
Kathleen, en lagði þó þá áherzlu á
orðin, eins og, hún vildi segja eitthvað
meira um hana. En mér gezt betur að
yður. Eg veit að eg á ekki að tala
svona meðan við erum ókunnugar. En
eg fylgi ekki neinum siðvenjum og
Jónatan segir að eg skuli ekkert kæra
SjóYátryggingaFfélag íslands h.f.

..........IIFBIIMII l IIJHHJJll 111
Austnrstræti 16
Pósthólf 574.
Reykjavík
Talsimi 542
Símnefni: Insurance
ALLSKONAR SJÓ- OG STRÍÐS VÁTR YGGIN6AE.
Skrifstofutími 10—4 síðd.,
laugardögum 10—2 síðd.
á. ógreiddam ábiiðar og lansfjárskatti, hósaskatti,
tekjnskatti og ellistyrktarsjóðsgjöldam föllimm í gjald-
daga k manntalsþingi Rey-jav knr á fram að tara,
og veidar lögtakið framkvæmt að 8 dögam liðnum
frá birtingíi þessarar anglýsingar.
0st,
Fæjírfögetlnn í Roykjavik 14. fobr. 19Í9.
Jóh. Jóhannesson.
V©1 hreinar.
Léreftstuskur
'km pír Isafoidarpreutsm ðj a.
ggingar
Alisk. bnmatryggiiigftr.
ASaiumboðsmaður
Skökvör iaitíg 25.
Sfaifstofuí. sVm—6il&d. Tals. jji
mnnar
skipatöíðkfi,
Hsfnarsfiræti x 5 (oppi|
Skrifstofan opi.vt ki. 10—4. Sítt? éoS
Sjé-, Strifis-, Branftk'yiibfiF^
Tsbími heima
M 1$, octr. Bnui'
Kaupm vvrísV'vöfa
víföyggir: hús. aQ»-
komir vðrakiráa o.s.firv geg®,
ekisvoða íyrí: !*>;». iðgjald.
Hcima k3. S—12 f, h, og st-—f ctv
{ Aostexstr. 1 (BA8 L,; MkísmfA
K. B.
IN$tiRA*CE HFFICE*
ekta og suersta yrAtrffS»
iagai-fékg. Tekar ' sð sér'a!!as«»
hnsapx^mgar..
Aðlaœbo&maSur hér á Lrndi ■,
Matthías Mattniasson,
Bc'iti, T*lsi»s 49f
sjó- og Striðsvátryggmgsr.
0, lo&mm< & Kaaðtr,
mig um það. Jónatan er ekki vitund
líkur mér. Hann er alvarlegur og þög-
nll — og feiminn. Yiljið þér ekki gera
mér þá ánægju, að heimsækja okkur
bráðum og drekka hjá okkur te? Eg
er viss um að þér hafið aldrei séð eins
lítið og skrítið hús og okkar. Við erum
hér alt af á sama stað — hafði eg sagt
yður það áður? — vegna þess að við
viljum helzt hvergi vera annars stað-
ar. Og við Jóntatan höfum sjálf smíð-
að hér um bil öll húsgögnin •— ef hægt
er að kalla það húsgögn. Við höfum
4kaflega lítið til þess að lifa af. Engir
aðrir gætu lifað á jafn llitlu. Jónatan
vinnur sér dálítið inn aukreitis með því
að draga upp myndir fyrir blöðin í
Lundúnum. Og stundum förum við til
borgarinnar og dveljum nokkra daga
í Bloomsbury. Þar er ágætis kona, sem
var ráðskona hjá pabba, og hún hefir
þar greiðasölu.
— Eigið þér marga vini í Lundún-
um? spurði Penelope þegar hún komst
að.
— Nei, svaraði Kathleen. Við eig-
um hvergi marga vini. Satt að segja
sækjumst við ekki eftir því að kynn-
ast fólki. Og svo eg segi alveg eius og
er, þá kæra fáir sig um það að kynn-
ast okkur. Eg veit ekki hvernig á því
stendur, að við höfum orðið svona hrif-
in af yður. Eg segi yður satt, að það
er ólíkt okkur.
Hér þagnaði hún um stnnd til þess
að ná andanum.
— Eruð þið hérna allan veturinn?
spnrði Penelope.
Hún kinkaði kolli.
— Við megum til, svaraði hún Jauf-
lega. Stundum eru hérna æðisgeugnir
stormar. Eina nótt gekk sjór á land og
alla leið upp í húsið okkar. Og öðru
sinni braut vindurinn gluggann á svefn-
herberginu mínu og þeytti glerbrotun-
um yfir míg. En í rauninni er ákaf-
lega gaman að öllu þessu.
— Dæmalaust barn eruð þér! mælti
Penelope hlæjandi.
— Við erum ekki svo mikil börn við
Jónatan. Við erum komin á 25. árið.
— Hvað er þetta — þér eruð þá jafn
gömul mér? mælti Penelope hissa.. Eg
hélt að þér munduð vera 18 ára.
— Já, eg veit, það að eg er ákaf-
lega ungleg. En .Jónatan sýnist miklu
eldri. Það er indælis maður. Eg veít
að yður muni þykja vænt um hann,
þegar þér kynnist honum. Jœja, hve-
nær ætlið þér að heimsækja okkur?
Komið á morgun — miðvikudag. Vilj-
ið þér gera það? Já, og frænka yðar
líka, auðvitað, ef hún kærir sig um
það. Komið um þetta leyti — klukkan
fjögur. ó, parna heyri eg í Hjóöpíp-
unni hans Jónatans. Þá verð eg að flýta
mér. Hvort okkar sem kemur fyr heim
hlæs í liljóðpípuna. Það heyrist langar
leiðir. Pípan er úr silfri og er eíni verð-
mæti hluturinn, sem við eigum. ViS
sjáumst þá aftur á morgun.
Og svo rauk hún á stað.
13. kapítuli.
— Nei, mér dettur auðvitað ekki í
hug að fara, mælti Estella með áherzlu
þegar Penelope sagði lienni frá heim-
boðinu. Hver eru þau þessi Hamiyrt
systkin ? Ekki neitt. Og eg er v>öS ,lm
það, Penelope mín, að RonaM mun eigi
líka það v'el að þú leg,ag þitt viS
slíkt fólk. Þau iuif-i ekkert þjónustu-
fólk. Stúlkan gerir öll heimaverkin
sjálf, og eg hefi með mínum eigin a.ug-
um séð hróður hennar standa og höggva
við. Eg er viss um það, að þau era eíns
og annað alþýðufólk.
— Nei, það held eg ekki, mælti Pene-
lope og brosti. Þau eru víst ekki efn-
uð. En þau eru ekki verri fyrir það.
Og mér finst það fallega gert af Ham-
lyn að höggva í eldinn svo að systir
hans þurfi ekki að gera það. Og eg
ætla að heimsækja þau. Auðvitað get-*
urðu skemt þér ein á meðan.