Morgunblaðið - 20.03.1919, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ

ticar#
V*SQ
tatiS*
*«a*
1111 i 1S1 \\ V
i£. Heiðdai
les framhalds-kafla úr nýsaminni skáltlsöga eftir sig í kvöld
kl. 81/, í Bárunni
Sagan gerist að mestu leyti í Reykjayík.
Aðgöngumiðar kosta kr. i.oo og fást í Bókaverzl. Isafoldar og við innaanginn.
Hrakspá völvnnar
Eg stari’ á þig, völva! Mín stjörnuspá,
mín stundatafla — er þá svona!
Eg horfði til sólar, — mér tylti’ eg á tá,
— en til hvers er þá að vona —?
Er þetta satt, sem þú segir, — kona —?
Mín framtíðarbraut er þá freðið hjarn;
mitt fley má ei varast skerið;
óskmögur guðanna, gleðinnar barn,
get eg þá ekki verið!
------ Alt er þá brothætt — eins og
glerið — —!
Mig óraði fyrir því áður títt,
en aldrei því vildi eg trúa.
-----Mót guða-rökum víst gagnar lítt
um „gigt“ að kvarta og iúa!
•----Ei örlagafljótið er unt að brúa—!
G. Ó. FELLS.
BarnahæJið
(Frá forstöðukonu barnahælisins,
frk. Sigurborgu Jónsdóttur, höfum vér,
fengið eftirfarandi skýrslu um starf
barnahælisins. Hefir hún eigi orðið birt
fyr, vegna rúmleysis í blaðinu. Aður
höfum vér birt skýrslu hjúkrunar-
og búumst vér við því, að lesendur
fýsi eigi síður að kynnast starfi hæl-
isins, sem vakti aðdáun allra, er það
sáu. — Ritstj.)
Bamahælið í barnaskólanum
hætti að starfa 6. jan. s. 1. og
hafði þá starfað 51 dág, eða frá
17. nóv. Tekin voru á hælið 52 börn,
af þeim fóru 31 heilbrígð heim til
foreldra simia, eitt var flutt á
sjúkradeild barnaskólans, veikt af
hálsbólgu, 18 voru tekin til fóst-
urs af vandalausu fólki og tvö dóu:
drengur, sem kom á hælið dauð-
vona, með legusár, og lifði að eins
sólarhring, og telpa, bróðurdóttir
frú Onnu Asmundsdóttur, sem
hún fékk húsnæði fyrir á hælinu
og hjúkraði sjálf að öllu leyti, með
aðstoð frú Stefaníu Guðmundsdótt-
ur, sem eimiig annaðist önnur veik
böm á stofunni með stakri ljúf-
mensku og nákvæmni.
Flest vom börnin 39 samtímis,
og var þeim skift niður í 3 stofur.
Á fyrstu stofu voru nýfædd börn og
veik, 12 saman. Var allan tínlann
lærð hjúkmnarkona á þeirri stofu,
frk. Þnríðui' Jónsdóttir, og hjúkr-
aði hún bömúnum með einstakri
nákvæmni, skyldurækni og lipurð.
I>á var leikstofan; þar voru
11 börn samari á aldrinum 4—8
ára, öll heilbrigð. Á vöggustof-
u n n i voru 16 böru flest, á aldriu-
um 1—3 ára.
Hjúknmarnefndín liafði leyft
mér að hafa 2 stúlkur og eina völcu-
konu fvrir kaup. Þeir, sem vanir
eru að fara með börn fara nærri
um, hversu ófullnægjandi vinnu-
kraftur þetta var,- en úr því rætt-
ist fljótt og vel, því dætur embætt-
ismanna. kaupmanna og annara
efnamanna, nýstaðnar upp úr veik-
inni, komu og buðu hjálp sína.
'Urðu þær svo margar, að hægt var
að skifta verkum með þeim þannig,
að tvær væru á hverri stofu frá kl.
9 á morgnana til kl. 3 og aðrar tvær
frá kl. 3 til kl. 9 á keldin, alt þang-
að til kt'eunaskólinn byrjaði kenslu
aftur; þá urðu margar til að fara
og þyngdi þá á þeim, sem eftir
voru. Það væri æði órétt og ekki
sannleikanum samkvæmt, að gera
greinarmun á starfi þessara migu
sjálfboðáliða, svo fórnfúsar, góðar
og nákvæmar við börnin voru þær
allar og hispurslausar, að hverju
som þavr gengu. Þær, sem lengst
unnu, voru: Þórhildur Helgason
biskups, Rósa Einarsdóttir kaup-
manns, Anjia Jóhannesdóttir bæj-
arfógeta, Sigríður Briem yfirdóm-
ara, Sigr. Blöndal læknis á
Hvammstauga, Kristrún Jónsdótt-
ir frá Kolfreyjustað, Guðr. Thor-
steinsson læknis frá ísafirði og
Ingibj. Johnson. Þessar voru allar
á daginn, en á kvöldin komu konur
og ma-ður frá ágætum heimilum og
vöktu á nóttunni; fyrstar komu
þær frú Fransisca Olsen og frú
Sigr. Helgadóttir og vöktu nokkr-
ar nætur í röð. Seinna buðust svo
margar, að þrjár gátu vcrið sam-
tímis og vöktu þriðju hverja nótt.
Tvær ungar stúlkur vöktu einnig,
Guðrún Skúladóttir og Guðrún
Lárusdóttir.
Allan nóvembermánuð streymdu
umsóknir að hælinu, um vist handa
börnum, eri öll rúm voru upptekin.
Og þó að mörg barnanna værrúheil-
brigð, þá áttu þau ekkert athvarf,
ýmist niunaðarlaus eða foreldramir
verk. En úr þessu rættist á þann
hátt, áð margir góðir borgarar
bæjarins tóku hörn til fósturs.
Fyrst Jón Pálsson bankagjaldkeri,
liann tók 2 systkilii, síra Villijálm-
ur Briem tók 2 systur, en eitt barn
tók eftirtalið fólk: Kaupm. Garð-
ar Gíslason, O. G. Eyjólfsson, Helgi
Hafberg, Ari Antonsson, Gunnþór-
rlnn Halldórsdóttir, Carl Proppé,
Guðr. Jónsdóttir, Tjarnargötu, Þ.
Thoroddsen læknir, J. Jóhannesson
bæjarfógeti, Jón Helgason biskup,
Bjarni Bjarnason, Hverfisgötu.
Þegar börnunum fór að batna,
komu ný vandræði. Það’ voru eng-
íji föt ti llianda þeim. Þá sendi
Jensen-Bjerg í Vöruhúsinu 25 al-
klæðuaði Jianda drengjum og svúlli-
um. Morgunblaðið safnaði inn rúin-
um 800 kr., sem varið var fyrir
yfirhafnir, höfuðföt og skó. Ungfrú
Rósa Bachmannog Guðr. Jónsdótt-
ir saumakona gáfu 10 telpukjóla
af mismunaudi stærðum, séra
Bjami Jónsson heimsókti barua-
hælið í fyrsta skifti sem harui kom
út eftir veikina og gaf 50 kr. handa
bömunum, tveir aðrir komu einnig
íneð 50 krónur hvor og sögðust
heita Jónar Jónssynir, en áreiðan-
lega hét hvorugur Jón, og aðrir
gáfu peuinga, nærföt og leikföng.
Frú HóJmfríður Kriudsen útbýtti
gjöfunum og inátaði fötiu á börnin;
hún dró líka mikið að. Allmikið
varð afgangs af fiitum og leik-
föngum, og var útbýtt meðal fá-
tækra barna, sem ekki gátu fengið
aðgang að hælinu.
Nýjia Bíó
Kamaliafrúin
Vegna afar-mikillar aðsóknar
verður myndin sýnd
erm i kvöld,
en ekki oftar, vegna þess að
hún verður scnd með Botaíu
á morgun.
Fernis
('Boiled Linseed Oil)
Blackfernig og Tjara
hjá
Daaiel Halldórssyni,
Um jól voru eftir á barnahælinu
rúm 20 börn, öll heilbrigð að mestu,
en mæðurnar ekki búnar að fá
þá heilsu, að liægt væri að senda
þau heim. Þá kom að því, að halda
jól á hælinu og enn var rúm í
hjarta Reykvíkinga til að gleðja
smælingjftna. Frú Olsen í konfekt-
húðinni gaf jólatré og ýmsir kaup-
menn gáfu sælgæti í jólakörfur,
þar á meðal Litla húðin konfekt og
brjóstsykur svo rausnarlega, að
hægt var að senda nokkra jóla-
pakka heim til fátækra barna. Með-
al þeirra, er komu í jólaheimsókn,
voru dómkirkjuprestarnir báðir,
séra Olafur fríkirkjudrestur, cand.
Sigurbj. Á. Gíslason og M. Hansen
skólastjóri. Tveir þeir síðastnefndu
gáfu börnunum myndablöð og bæk-
nr. Enginn bæjarfulltrúinn úr
floklti verkamanna vissi eg til að
kæmi á hæíið, nema Ágúst Jósefs-
son, sem var ráðsmaður í skólan-
um; aðrir bæjarfulltrúar komu oft
og hjálpuðu með ráði og dáð.
Ein kona kom nokkrum sinnum
á hælíð og þá jafnan með lvroka-
fullri háreysti og sjálfbirgings-
skap, eri hreyfði aldrei hönd til
hjálpar né vék góðu að nokkru
barni, hvorki í orði eða atlæti; er
liún thliu mjög vel efnuð, svo að
vænta mátti að hún hefði látið eitt-
hvað gott af sér lciða.
Annars var öll samvinna með
sjálfboðaliðinu hin ánægjulegasta
og Ijúft að minnast hennar, þrátt
fyrir marga mæðud^ga og nætur í
dimmasta skammdeginu, sem geng-
ið hefi ryíir Reykjavík. Og þótt eg
viti, ef til vill öllum öðrum betur>
að konur þær, eldri og yngri, seö1
önnuðust börniu nótt og dafb
hvorki ætlast til né vilja þakklæU
fyrir hjálp sína, get eg ekki stilt
mig um að þakka þeim — þakka
þeim öllum af heilum hug þano
fórnandi kærleika, sem þær hata
gefið mér kost á að sjá og reyJ111
Ritað á 1. Þorradag 1919.
Sigurb. Jónsdóttii'-