Morgunblaðið - 20.03.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Ócítjr mafur.
Nokkar íöt af ágætlega verkuðum pækilsö’tuðum upsa, eru til söla.
Eunfremur tvö föt af fóðursild.
Selst mjög ódýrt ef alt er keypt í einu.
Ritstj. vísar á.
Reyktur ágætis Hákar!
er til sölu. R. v. á.
Tasfeignamafið
í Heyhjavik.
Samkvæmt 14. gr. laga um fasteignamat 3. nóv. 1915. sbr. reglu-
gjörð 26. jan. 1916, 13. gr., auglýsist bérmeð að fasteignamatsnefnd
Reykjavíkur heldur fund í lestrarsal alþingishássins föstu-
daginn 21. þ. m. kl. 9—12 f. h.
Verður þar framkvæmt mat á húseignum og lóðum i þessum göt-
um: Suðurgötu, Templarasundi, Thorvaldssensstræti, Tjarnargöta, Trað-
kotssuud', Tryggvagötu, Túngöta, Unnarstig, Vallarstræti, Vatnsmýri
Vatnsstíg, Vegamótastig, Vegbúsastíg, Veltusund, Vesturgötu, Vitastig’
Vonarstræti, Þingholtsstræti, Ægisgötu. Ennfremar lóðir og útjörð
Reykjavikurkaupsstaðar
Eigendur eða umráðendur téðra fasleigna hafa rétt til þess að koma
á fundinn og bera þar fram þær skýringar er þeir óska að teknar verði
til greina v:ð matið.
í fasteignamatsnefnd Reykjavíkur, 12. marz 1919.
Eqgvrt Cíaesseti, Sig. Tfjoroddsett,
formaður.
Sigurjón Sigurðsson.
Saumastofan
Agætt vetrarfrakkaefni -— Sömuleiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefuum
Komið fyrst i
V öruhúsið.
Trolle & Rothe íi.í
Bnmatryggingai’.
Slð- og striðsYátrygi®r
Talsimi: 235.
Sj öíjónsermdrekstar n
skipaflutnmgar
Talsími 42©.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
9. JOHNSON & KAABER.
Consum Chocolade
óðýrara en áðnr nýkomið
í verzlun
O. Amundasonar,
Sími 149. — Laugavegi 22 a.
Leyst úr læðing
j-,,; Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
----- 48
Og hann hvesti augun á frænku sína,
en hún mælti rólega:
— Vertu ekki æstur, drengur minn.
Eg hefi ekki verið að ásaka neinn, svo
eg viti. Eg hefi ekki verið að bera
neinar brigður á það, að ungfrú West-
lake sé bæði góð og göfug.
Estella brosti framan í Hugh og
mælti lágt:
— En hvað það er fallegt af yður
að taka svari mínu svona-rösklega.
— Hefirðu nokkuru sinni lesið sög-'
una um Don Quixote og orustu hans
við vindmyllumar ? spurði frú Dall-
ington frænda sinn.
— Don Quixote? Nei. Var harjp ekki
Spánverji? mælti Hugh undrandi.
— Hann var víst af spönskum ætt-
um, mælti gamla konan.
— Þér hafið víst ekki mikinn tíma
til þess að lesa, Radmore lávarður ?
spurði Estella.
— Nei, eg hefi ekki mikinn tíma til
þess. Með því að líta í blöðin og þess
háttarí líður tíminn áður en maður veit
hvað af honum verður.
— Það er satt, mælti Estella.
Þegar þær frænkumar bjuggust til
brottferðar tók Radmore lávarður fyrst
eftir Penelope.
— Eg vona það, að eg megi heim-
sækja yður, frú Conyers, mælti hann
og roðnaði iit að eymm. Frænka yðar
hefir sagt mér frá því, að þið eigið
Ijómandi fallegan garð. Og eg hefi ekki
meira yndi af öðra en því að sjá fall-
ega garða. Og mig langar til þess að
kynnast manninum yðar. Ungfrú
Westlake segir að okkur muni koma
mjög vel saman og við séum líkir í
raörgu.
— Já, gerið svo vel að heimsækja
okkur þegar þér hafið tíma til þess,
mælti Penelope dauflega, því að henni
gramdist það, að hann skyldi hafa
gengið fram hjá sér allan tímann.
— En það eru engir ákveðnir heim-
sóknardagar hjá okkur .......
— Þá kem eg bara þegar mér sýn-
ist, mælti hann með ákefð. Eg kem
oft til Chelsea. Mér hefir alt af þótt
skemtilegt þar. Og þar hefir alt af
dvalið bezta fólk, Carlyle og skáldin
og þess háttar menn, eins og þér vitið.
Mér þykir ákaflega vænt um það aS
hafa kynzt 'ykkur frænknnnm. Og
þakka yður fyrir það að þér gefið mér
leyfi til þess að heimsækja yður ....
— Og garðinn yðar, bætti frænka
hans við. Jæja, verið þér nú sælar,
góða mín, mælti hún enn fremur og
klappaði Penelope á öxlina. Verið þér
sælar, ungfrú Westlake (og tok kulda-
lega í hönd bennar). Eg vona það, að
við fáum oft að sjást-
Þeðar þau voru öll farin — því að
Hugh mundi alt í einu eftir því, að
hann hafði lofað að fara annað — sett-
ist gamla konan fvrir framan eldinn
0g neri hendur sínar ánægjulega.
— J>essum degi hefir verið vel var-
ið, mælti hún við sjálfa sig. Guð bléssi
hana Penelope. Hún og þessi asni, sem
hún á fyrir mann, geta enn orðið lán-
söm — eða þá að eg er Eskimói-
23. kapítuH
Það var sex vikum síðar.
Estella var inni í svefnherbergi sínu
í Garden House og gekk eirðarlaust
fram og aftur um gólfið með hendur
á baki sér. Það mátti sjá það á henni,
að hún var í æstu skapi og hún var
náföl í framan.
Allsk. ttranatrýgfliln
^ðalumböústciabar
CaFl FliœawnKtí
SkólavðrBustig 25
Skrifsiofut. j1/*—Tg.h. r.
é&urmar CgiUon,
skipamiftiari,
Hsfnarstraeti 1 ^ (upin'i
Skrifstofan opin kl. 10—4. Slses
SJá-, StriSs-, Brunatr¥8ff»y»’"
Tdsimt heiftu
Kaupmannahöfíj
vit37gg.tr: hás, htbgðgn, ail"---
koisar t’ÍSmforða o.íítv
eldsvoða fyrir lasgsta iðgjak
Heim*. kl. 8—12 f. h. ag 2—? s a.,
1 Ausmrstr. 1 [Báft L. Niélfvwi.
N. B. NielsWft
»SUN INSUiANCE ÖFFICE*
Hcimsins elzta og staersta vicr/t »
mgarfékg. Tekur *ð sér all*kn»»r
»t unatryggingar.
Áðluaiboftsœaftur hér í la< ci
Matthir.s? Mat'íhia »!#*>**,
Holú. Talsísn 4JT
Ærunatryggsngar,
sjó- og striðsváTrýKg:rtpai.
0, Jobman & Kaaber
Á þorðinu lá opið bréf. Það var
langt og undir því stóð „Radmore' ‘.
Estella tók það hvað eftir annað og
las það að nýju. Með miklu málskrúði
en fullri alvöru lagði hann framtíð sína
og allan auð sinn fyrir fætur hennar.
Það var gott boð fyrir bláfát.æka
stúlku. En þó var Estella á báðuro
áttum.
Hún elskaði hann ekki — Pa® rissi
!hún vel. Og satt að segja leiddist
henni hann fremur. Þuu þurftu
ekki að hafa mikið saman að sælda,
þótt þau giftnst, nema þá allra fyrst.
Hann sá ekki sólina fyrir henni og
hún gat Því vafið lionum um fingur
sér og lifað við auð og allsnægtir. Það
var ekki óálitlegt.
En — það var hætt við því, að R.011-
ald yrði reiður. Hvað — var það nú
alveg Víst? Hún hafði alveg nýlegaþózt
finna það, að hann væri að sigrast á
ást sinni. Og stundum fanst henni sem
ást hans væri horfin út í veður og
vind. Og það sárnaði heiiiii mjög og
henni fanst þá sem hún hefði aldrei
elskað hann jafn heitt. Hvað átti hún
að gera? Hún var stödd í sárastæ
vanda,