Morgunblaðið - 29.03.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
0.1. Havsfeen
Heildsala. Reykjavík.
<§>
Nýkomnar miklar birgðir af:
Saumastofan
Agætt vetrarírakkaefni — Sömnleiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefoum
Komið fyrst i
V öruhúsið.
Trolle & Rothe b.f.
Brunatryggmgar.
Sjó- og striðsYátryggingar
Talsimi: 235.
Sjótións-eriDdrekstnr og
skipaflutnmgar
Taisíml 429.
"I",III,"B . ' -
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalamboðsmenn:
0. J0HNS0H & KAABER.
Nú er Shinola skósvertaa búin,
en betri teg. til
á 50 aura, dósin
m i
Faiaefni misl. fjöldi teg.
Flónel einlit og mislit,
Sittz feiknar birgðir
Morgunkjólaefni.
Cabpury’s hóhð,
fit- oq sudur-súhhufaði,
Lahhrís,
7iex oq höhur.
Shðftur,
Bdrujárn,
Frakkaefni.
Flónelskend efni, allavega
Kadet Saieen
og Jleira og fleira.
Clarnico's Honfehf oq
Brjðsfsuhur,
Vindtar,
Töfur,
OQ fieira oq fteira.
Handsápur - llmvðtn
__zææm
Vœntanlegt bráðlega:
Sfmar 268 og 684. Pósthólf 397.
Daní el Halldórssy ni
Leyst úr læðing
Á s t a r s a g a
eftir Curtis Yorke.
---- 56
Ronald settist og grúfði sig fram
yfir borðið. Hræðileg tilfinning úr-
ræðaleysis og vonleysis kom að hon-
um. Að vísu var mikilli áhyggju létt
nr honum.Hún var óhult,hún var lifandi
og henni leið vel. En hún hafði skil-
ið við hann. Hann hafði mist hana fyrir
fult og alt. Einmitt þegar hann var
a8 komast að raun um að hann elskaði
hana.
Eftir stundarkorn stóð hann upp og
gekk til herbergis hennar uppi á lofti.
Það virtist svo undarlega tómt og
hljótt, eins og verustaður nýlátins
manns. Hressandi golu lagði gegn um
opinn gluggann, og bærði gluggatjöld-
in og hvíta áklæðið á rúminu.
Á arinhyllunni stóð myndin af hon-
um. Henni hafði ekki þótt ómaksins
vert að taka hana með sér. Þessi litla
uppgötvun særði hann meira en nokk-
uð annað.
Hann fleygði sér niður við rúmstokk-
inn og ákafan ekka setti að honum.
Ein klukkustund leið, og hann gekk
niður aftur. Larry flaðraði upp um
hann eins og hann vildi segja honum
jnerkileg tíðindi.
— Legstu niður, hróið mitt, mælti
Ronald þreytulega. Eg er ekki í skapi
til að gæla við þig núna.
Um leið og hann sagði þetta, gekk
hann inn í bókastot'ana og hringdi
bjöllunni.
Þegar Bayliss kom inn mælti hann,
og röddin skalf lítið eitt:
---- Húsmóðir yðar er farin — hún
hefir yfirgefið heimilið. Hún kemur
ckki aftur — í bráðina. Yiljið þið
Mason vera hér áfram, eða ekki?
Bayliss, sem var mjög þungt jiiðri
fyrir og skildi til fulls hvað orðið var,
sagði að sér hefði ávalt liðið vel í vist-
inni og að hún óskaði eigi að breyta til.
Hún væri viss um að sama væri ummat-
sveininn að segja.
— Gott og vel, svaraði Ronald. Þið
þekkið venjurnar í húsinu. Við látum
alt ganga eins og — áður.
Þá bætti hann við:
— Er ungfrú Westlake farin?
— Já, herra. Hún fór fyrir svo sem
stundarfjórðungi síðan eða rúmiega
það. Hún raðaði niður í koffortin sín
og sagði að þér munduð sjá um að þau
yrðu send til sín seinni partinn ' dag.
Þá var kallað hásri röddu út um
gluggann:
— Hertu upp hugann, lagsi. Fáðu
þér í staupinu. Síðan var ljætt við í
raunarómi: Eg er telpu-aumingi og á
ekkert heimili.
— Farið þið burt jneð þennan fugl,
kallaði Ronald harðlega. Og hafið liann
í eldhúsinu framvegis.
Bayliss tók l)úrið og lét munnsöfn-
uðinn, sem þaðan heyrðist, ekkert á
’ Hig fá.
Ronald var við símann næsta hálf-
tírna. Hann komst að því, að Ham-
lynssvstkinin voru batði farin úr bæn-
um og að frú Dallington lá rúmföst
; hjartveiki. Seotland Yard lofaoi að
gera fyrir hann það sem hægt væri.
Hann drakk einn bolla af kaffi í
skyndi og gekk síðan út.
Hann fór ekki í neinum ákveðnum
erindum. Hann þurfti að eins að hugsa
út ráð til þess að finna Penelope, og
það gat hann ekki gert heima. Með-
vitundin um þak og veggi ætlaði að
kæfa hann.
Hann var fastráðinn í bvi að linna
hana, láta hana hlusta á sig og sann-
færa hana um að hann elskaði hana og
gæti ekki án hennar verið.
En það virtist svo sem að auður og
órjúfandi veggur væri kominn á milli
þeirra og ætlaði að loka hann úti fyrir
fult og alt.
Allsk. branatrygglngfti?'
ASalamboðsœaðnr
CsiJPl
Skólavðrðustig 2;
Skrifstofut. 5V*—ð!/ssd. Tals 55s
Det tyt octr. Brmtein*
Kaupmaunahöfo
vátryggir: búfs, hÚHfgHfgn,
konar v5raforöa o.s.írv gsga
ddsvoða fyrir lasgsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—I e,h*
I Austarstr. 1 (Böð L. Nielsaa].
N. B. Niefseis.
»8UN mSURANCE ÖFFÍÖE«
Heimsms eizta og stsersta vátrýgg-
ingarfálag, Teknr að sér sllska»«r
i.rKaatiyggicgar.
Aðlamboðsmaður hér á hudi
Matthiaa Matthiaasom,
Holti. TalsÍKÍ 4jy
dSrunafrtfggfagar,
m
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jof)usou & Kaaðmr.
Siunnar ögiíion9 .
skipamiðiari,
Hafnarstraeti 15 (appi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Simi £ef
8|í-, Sfriðe-, 8ru»atr«r||ii|sr.
Talsimi heima 47$,
2 6. kapítuli.
Heimurinn nemur ekki stuðax þó að
maður missi sjónar á einni einustu konu,
og næstu vikurnar gegr.di Ronald störf-
um sínum eins og áður, borðaði, fór í
rúmið og á fætur á sama tíma og áður
Hjörtu karlmanna bresta ekki. Því
annars liefði hjarta hans brostið Hrun
leið, þjáðist af eins konar sínnulevsis-
martröð, skilningarvil hans voru til-
finningarlaus og sljó.
Hann hafði engar fréttir fengi'5 og
fanst sem hann mundi aldrei fá þær.
Eitt kvöldið, eitthvað hálfuxn mán-
uði eftir að Penelope fór, sat hann í
bókastofnnni. Hann var ekki að reykja
né lesa; hann hafðist ekkert að en
staröi beint fram undan sér, handlegg-
irnir löfðu máttlausir og hugsanirnar
voru á venjulegu rauiiareiki.
Larry lá fram á lappir sér við fætur
hans og beið þolinmóður eftir húsmóð-
urinni, sem aldrei kom. Alt í einu sperti
hann upp eyrun og hljóp til dyranna.
Það var liarið hægt á þær.
— Koin! mælti Ronald kæruleysis-
lega, án þess að líta upp.
Það var gengið hljóðlega inn í -tof—
una og numið staðar h já honum-