Morgunblaðið - 30.09.1919, Síða 3

MOB6UNBLAÐIÐ
3

f 4 skrifstofuherbergi I
mmmmmmmmmmmm
óskast ti! leigu
1. okt. næstk.
I
Á. y. á. |

0
Drykkjmenn hafa alt af getað
náð sér í eitthvað til 'þess að verða
Ölvaðir af. Mismunurinn er að eins
sá, að það sem þeir drekka nú er
dýrtara og áheilnæmara en áður, og
launvverzlunin hefir stuðiað til að
hrjóta niður virðingu fyrir lögum
og reglu. Það hefir verið leikið á
lögregluna og það hefir verið leik-
ið á lækniana. Menn hafa útvegað
sér „spritt“ til iðnaðar hjá lögregl-
unni og sem ,,lyf“ hjá læknunum
og það má reiða sig á, að mest af
þvf hefir verið notað til drykkjar
og það sem verst er: lögregla og
læknar geta ekkert við þessu gert.
Banninu fylgir því eigi að eins
drykkja ólyfjana, launverzlun og
verðhækkun, heldur líkia lýgi og
svik. Læknarnir segja sjáifir, að
biðstofur sínar séu alt af fullar af
fólki, sem reyni að hafa út úr þeim
spiritus með öllu hugsanlegu móti.
En mæiirinn er ekki fullur enn. Nú
að síðustu hefir hin löngu niður-
iagða á'fengisgerð í heimáhúsum
vaknað til nýs lífs og nú er sagt
að um landið þvert og endilangt
fié framieitt áfengi í heimahúsum í
stórum stíl og drykkjuskapur eykst
og magnast meðal allra stétta. Virð-
tog fyrir lögum hverfur og miargir
telja það jafnvel skyldu slína að
hrjóta bannlögin vegna þess að þeir
telja þau fyrirlitleg og afleiðingar
,þeirra skaðlegar. Stjórnin setur
nýjar reglur og veitir fé til eftirlits,
en það dugir ekki. Það er bannið
sjálft sem er vitlau'st og það dugir
sannarlega ekki að reyna að lappa
upp á það. Og svo langt er nú rekið,
að sjálfir ráðherrarnir syndga á
móti Sínum eigin bannlögum.
Ölbannið hefir nú að nokkru leyti
verið upphafið og það bætir nokkuð
úr til að minka launverzlunina og
ólyfjananotkun. En enn þá er bann
á sterkum vínum og því miður er
ástæða til að ætla að áfengisgerð í
heimáhúsum og launverzlun með
brenniVán og annað áfengi haldi
áfram.--------
Knut Hamsun leggur orð í belg.
Nors’ka skáldið Knut Hamsun
sagði dönskum blaðamanni nýlega
frá því, að næsta bók sín ætti að
vera um bannafglöpin í Noregi.
— Bannið, sagði hann,er sú
vetsta sVívirða sem til er í Noregi.
Yfirdrepsskapur, kjaftasögur,mann
vonzka, alt það versta sem til er,
fylgir í kjölfar þess. Og Norðmenn
drekka sig brjálaða í verstu ólyfj-
unum. Jafnvel betra fólkið grípur
til þeirra og sullar í sig „Vino blan-
co“ sem hélzt er búið til úr brenni-
steini. Marryat segir frá því sem
einsdæmi, að móðir Jaeobs Erligs
hafi drukkið þangað til loginn stóð
út um munninn á henni og hún
brann. Slík dæmi gerast nú í Nor-
egi. Og nýja skáldsagan mín f jallar
liíka um bannið. Eg ætla að húð-
strýkja hina norsku Hindheder,
þangað til ekkert. er eftir af þeim.
Þetta óþverrahyski, sem notár bind
indismálið til þess að bomast til
valda, þessi sníkjdýr, sem eru verri
en verstu danskir helvítisprédik-
arar. Þeir lifa á smápeningum gam-
alla kvenna og kasta ryki í augu
fólks. Já, nú skulu þeir á högg-
stokkinn! —
Slíðan lét Hamsun þess getið, að
hin nýja saga siín æfti að heita
„Norges Stinkdyr' ‘ og að henni eigi
að breyta í leikrit og leika það í
þjóðleikhúsinu.
Lög frá Alþingi 1919.
1. Lög um framlenging á gildi laga
nr. 30, 22. okt. 1912,
laga nr. 44, 2. nóv.
1914, laga nr. 45, s.
d., og laga nr. 3, 5. júni
1918 [Vörutollur].
2. — — briðabirgðainnflutnings
gjald af sildartunnum
og efni i þær.
3. — — rfkisborgararétt, hversu
menn fá hann og missa.
4. — — breytingu á 1. gr. toll-
laga fyrir ísland, nr. 54,
11. júli 1911.
5. — — stækkun verzlunarlóð-
arinnar á Nesi i NorC-
firði.
6. — — heimild fyrir rikisstjórn-
ina til að taka i sinar
hendur alla sölu áhross-
um til útlanda, svo og
útflutning þeirra.
7. — — breyting á löggjöfinni
um skrásetning skipa.
8. — — aðflutningsgjald af salti.
9. — — löggilding verzlunar-
staðar við Syðstabæ i
Hrísey.
x o, — — viðauka og breytingu á
lögum 4. nóv. 1881,
um útflutningsgjald af
fiski, lýsi o. fl.
II. — — löggilding verzlunar staðar við Gunnlaugsvík.
12. — — takmörk verzlunarlóð- arinnar i Sauðirkróki.
13. — — breyting i póstlögum,
nr. 43, 16. nóv. 1907.
M- — — hæstarétt.
iS- — — viðauka við lög nr. 24, 12. sept. 1917, nm húsaleigu i Reykjavik.
16. — — breytingu i lögum nr. 39, 11. júli 1911, um sjúkrasamlög.
17. — — sölu i þjóðjörðinni ögri og Sellóni i Stykkis- hólmshreppi.
18. - — brúargerðir.
19. — — greiðslu af rikisfé til konungs og konungs- ættar.
20. —
21. —
22. —
— löggilding verzlunar-
staðar á Mýramel.
— breyting á lögum um
stofuun landsbanka, 18.
sept. 1885, m. m.
— breyting á lögum nr.
54, 3. nóv. 1915, um
stofnun brunabótafélags
íáands.
23. — — bæjarstjórn á Seyðis-
firði.
24. — — breytingu á lögum fyr-
ir ísland, nr. 17, frá
8. júli 1902, um til-
högun á löggæslu við
fiskiveiðar fyrir utan
landhelgi i hafinu um-
hverfis Færeyjar og Is-
land.
25. — — breytingu á lögum nr.
22, 3. nóv. 1915, um
fasteignamat.
26. — — samþykr á landsreikn-
ingnum 1916 og 1917.
27. Fjáraukalög fyrir árin 1916 og
1917.
28. Lög um mat á saltkjöti til út-
flutnings.
29. Fjáraukalög fyrir árin 1918 og
1919.
30. Lög um löggiltar regiugerðir
sýslunefnda um eyðing
refa o. fl.
31. — — viðauka við og breyt-
ingar á lögum nr. 83,
14. nóv. 1917 [Síma-
lög].
32. — — breyting á sveitarstjórn-
arlögum frá 10. nóv.
1905.
33. — — landamerki.
34. — — heimild fyrir lands-
stjórnina til að leyfa
íslandbanka að auka
seðlaupphæð þá, er
bankinn má gefa út
samkvæmt 4. gr. laga
nr. 66, 10. nóv. 1905.
ákvörðun verzlunarlóð-
arinnar í Hafnarfirði.
— forkaupsrétt á jörðum.
— breyting á 1. gr. laga
nr. 36, 30. júlí 1909,
um laun háskólakennara.
— skoðun á slld.
— breytingu á lögum nr.
59,. 10. nóv. 1913, um
friðun fugla og eggja.
— breyting á lögum nr.
22, 14. des. 1877, um
húsaskatt.
41. — — breytingu á 1. gr. laga
um vitagjald, frá n.
júlí 1911.
42. — — samþyktir um akfæra
sýslu- og hreppavegi.
43. — — sérstakt læknishérað 1
Hólshreppi i Notður-
ísafjarðarsýslu.
44. — — gjald afinnlendrivindla-
gerð og tilbúningi á
konfekt og brjóstsykri.
45. — — heimild til löggildingar
á fulltrúum bæjarfógeta
til þess að gegna eig-
inlegum dómarastörf-
um, o. fl.
46. — — lanhelgisvörn.
35- — —
36.
37-
38.
39-
40.
Atvinna.
Duglegur maður vanur að hampþétta (kalfatra) og dytta að þilskipum,
gæti fengið góða atvinnu vetrarlangt.
Upplýsingar gefur
C. Proppé
Sítni 385.
Ghevreaux Dame og Herresko.
6 Kroner pr. Par.
Dameskoene leveres i Numrene 34—35—36—37—38— og 39
-43—44— og 43.
. °8
Herreskoene leveres i Numrene 40—41—42
Send os Be-
löbet pr. Post-
anvisning eller
: i Pengebrev,:
sammen med
Deresn öjagtige
Adresse, for det Antal Par Sko De önsker sendt, og Skoene sendes
da saa hurtig som mulig i den Rækkefölge som Ordrerne er ind-
gaaet, fuldstændig portofrit over alt i Island.
De danske Skotöjsmagasiner, Aarhus,
Danmark.
47. — — samþyktir um stofnun
eftirlits- og fóðurbirgða-
félaga.
48. — ‘— breyting á hafnarlögum
fyrir Vestmannaeyjar,
nr. 60, frá 10. nóv.
1913.
49. — — hafnargerð i Ólafsvík.
50. — — eignarrétt og afnotarétt
fasteigna.
51. — — þingfararkaup alþingis-
manna.
32. — ■ — bieyting á yfirsetu-
kvennalögum, nr. 14,
22. okt. 1912.
53. — — skipun barnakennara og
laun þeirra.
54. — — laun embættismanna.
55. — — stofnun lífeyrissjóðs fyr-
ir embættismenn og um
skyldu þeirra til að
kaupa sér geymdan
lífeyri.
56. — — ekkjutrygging embætt-
ismanna.
57. — — breytingu á lögum nr.
1, 3. jan. 1890, um
lögreglusamþyktir fyrir
kaupstaðina.
IbÚÖ, 2—3 herbergi og eldhús,
vantar mig 1. október.
Agúst Sigurðsson, ísafold.
S^- — — skrásetning skipa.
S9- — — breytingar á siglingalög-
um frá 30. nóv. 1914.
60. Frumvarp til stjórnarskrár kon-
ungsrikisins íslands.
61. Lög um hækkun á vörutolli.
62. — — breyting á lögum nr.
1, 2. jan. 1917 [Hækk-
un ráðherralauna].
63. — — húsagerð ríkisins.
64. — — breyting á 53. gr. lafa
nr. 16, 11. júll 1911,
um aukatekjur lan ls-
sjóðs.
63. — — aðflutningsgjald af kol-
um.
66. — — breytingar á lögum nr.
30, 22. nóv. 1918, um
bæjarstjórn á Si-lufirði.
67. Fjáraukalðg fyrir árin 1920 og
1921.
h íil lefii
Bftlr
Birontiit: Oroiy.
43
Meðan hann sagði þetta, fór hann
111 fcð þau Juliettu og Derouléde inn í
^Þð dimt herbergi í gistihúsinu og kall-
aði á frú Brogard, gestgjafa þessa óá-
htlega húss.
—Brogard! hrópaði hr. Percy. Hvar
er asninn liann Brogard? Nú hver fjár-
*nn heldur í yður, maður? bætti hann
v>ð þegar Brogard kom loksins, auð-
^júkur og þjónustufús, með fúlla vasa
af enskp gulli. Hvar felurðu þig ? Láttu
|n>g fá enn þá eitt reipi til þess að
»>da með hermennina. Sjáðu um að
e>r komist hingað inn og gefðu þeim
Sl^a>> lyfið, sem eg hef sett saman. Eg
að eg hefði ekki þurft að taka
j!' »>eð. En annars hefði hundurinn
j.ar’» Santerre ef til vill grunað eitt-
Nei, það verður eitthvað til með
’ °g þeir geta varla gert okkur nokk-
1,4 liein.
^i»nn hélt áfram að rausa. Hann sá
að þess þurfti með, svo alt skýrðist
betur fyrir Derouléde og Júlíettu.
Þetta hafði alt komið svo skyndi-
lega — breytingin úr vonleysi og ör-
vænitingu í yndislegustu von og fögnuð.
Bardaginn fyrir utan hafði varað
stutt. Hinir tveir hermenn Santerra
voru gersigraðir, áður en þeir fengu
tíma til isvo mikils sem hrópa á hjálp.
Þar að auki hefði það verið öldungis
þýðingarlaust. Kvöldið var koldimt og
húðarrigning, og þeir sem voru að leita
sér hressilegrar skemtunar, þeir höfðu
allir safnast saman við Palais de Jus-
tice, langt burtu. Nokkur andlit höfðu
þó komið út í gluggana í húsaskriflun-
um þarna kring, en það var of dimt
til þess að sjá nokkuð, og auk þess
stóð bardaginn stutta stund.
Alt var því þögult í Rue des Arts,
og í skitinni gestastofunni á La Cruehe
C'asséc, lágu tveir hermenn bundnir
og keflaðir, en þrír aðrir hlógu hinir
ánægðustu og þurkuðu svitann af and-
litunum. Mitt á meðal þeirra stóð
hinn hái, þreklegi, djarfhugi, sem hafði
lagt ráðin á um þennan hrekk.
— Nú, félagar, svona langt komumst
við, sagði hann og réð sér ekki fyrir
kæti. En við verðum að hugsa um fram-
tíðina. Yið verðum að komast burt úr
París í nó,tt, annars verðum við fallex-
inni að bráð á morgun.
Hann talaði glaðlega með þessari
seinlátu rödd, sem alstaðar var svo
kunnug á meðal heldra fólksins í Lon-
don. En það var samt einhver alvöru-
hljómur í rödd hans. Og undirforingj-
ar hans litu á halm með virðingu,
reiðubúnir að hlýða honum í öllu, og
vissir um það að hættan vofði yfir
þeim öllum.
Antany Dewhurst, lávarður, hr. And-
rew Ffaulkes og lávarður Hastings,
höfðu allir leikið hlutverksín hiðbezta,
klæddir dularbúningi. Hastings lávarð-
,ur hafði flutt Santerra skipunina og
þeir höfðu ráðist á menn þá, er San-
erra fékk þeim, þegar fyrirliði þeirra
gaf þeim umtalað merki.
Svo alt til þessa hafði alt leikið í
lyndi. En hvernig ábtu þeir að kom-
ast burt úr París? Allir litu til rauðu
Akurliljunnar, eins og þar væri ráðs
að leita.
Hr. Percy sneri sér að JúMettu og
hneigði sig eftir ströngustu hirðsiðum
og sagði:
Ungfrú Marny, lofið mér að fylgja
yður til herbergis eins, þar sem þér
getið hvílt yður nokkrar mínútur, með-
an eg gef vini m!ínum,Derouléde,nánari
skýringar. Þar er Mka búningur, sem eg
verð að biðja yður að fara í í mesta
flýti. Eg verð að játa að það eru and-
styggiiegir ræflar, en Mf yðar og okkar
allra er undir því komið. Hann kysti
kurteislega á fingurgóma henn.ar og
opnaði dyr fyrir hana að næsta her-
bergi. Þegar hurðin hafði lokast á * ft-
ir henni sneri hann sér til vina sinna
og sagði:
— Þessir einkennisbúningar gagna
ekki lengur. Hér er heljar hrúa af sví-
virðilegum ræflum. í þá ræfla verðum
við að Jará því við verðum að Mkjast
þeim aumustu og örgustu byltingaporp-
urum, sem nokkkurntíma hafa sést á
götum Parísar.
Hann talaði nú ekki framar með
þessari seinlátu, hikandi rödd. Hann
var nú athafnanna og framkvæmdanna
maður, dáðrakkur fullhugi, sem hafði
líf vina hans í hendi sinni.
Mennirnir hlýddu tafarlaust. Den-
hurst lávarður, einn hinna skrautgjörn-
ustu karlmanna 'í London, hafði dregið
stóra dyngju af fataræflum út úr skáp.
Eftir tíu mlínútur var öllu breýtt. Og
fjórir skitnir, óásjálegir menn stóðu
frammi fyrir fyririiðanum.
— Þetta er ágætt, sagði hr. Percy
hinn ánægðasti. Nú vantar bara ungfrú
Marny.
Hann hafði naumast slept orðinu
þegar dyrunum var lokið upp, og hræði-
leg sjón birtist þeim: kona klædd í
skömuga treyju og pils, andUtið af-
myndað af óhreinindum, og ljósa hárið
sneplótt og fitað, hulið undir ógeðslegrí
samanbældri húfu. Þeir lustu allir upp
fagnaðarópi yfir þessari sjón. Júlietta
hafði nú fengið aftur að fnllu þrek sitt „Burt úr París? endu tók Derouléde
og ráðsnild, því hún fann að hún hafði með vantrúarandvarpi.
Mka hlutverk að inna af hendi.
Hún hafði eins og vaknað af dvalal
og skildi nú, að göfugir vinir höfðu
lagt líf isitt í hættu til þess að bjarga
henni og þeim manni sem hún unni.
Hún hugsaði ekki um sjálfa sig.
Henni var það eitt ljóst, að hún þurfti
á allri sinni ráðsnild að halda, og öll-
um styrk, and'legum og líkamlegum, til
þess að þetta hefði alt góðan enda.
Derouléde var einnig orðinn að í-|
mynd stjórnbyltingarþorparanna, með
skitna, bera fætur, í rifnum buxum og
loðinni sundurtættri treyju.
Þeir biðu eftir nánari skipun frá
hr. Percy.
Yið blöndum okkur í manngrúann,
sagði hann, og gerum alt sem hann
gerir. En við verðum jafnframt að sjá
um, að þessi óstjóm'legi skrill geri alt
það sem við viljum. Þér, ungfrú Mar-
ny, sagði hann um leið og hann sneri
K1
j
"
Já svaraði Mr. 1 ercy djarflega,
burt úr París með æj andi skrflinn á
hælum vorum, svo lö; reglan gæti því
betur að. Og munið 1 mfram alt eftir
því, vinir mínir, að n erki þess að við
eigum að safnast sam; n, er veiðibjöllu-
gargið, þrisvar sinnui 1 hvað eftir ann-
að. Fylgið þið því þa.igað til þið emð
komin út fyrir hlið P.irísar. Og þegar
I ið hafið náð þangað. þá skuluð þið
amt hlusta eftir þvi, því það skal
flytja ykkur til frelsisins með guðs
hjálp. Tilheyrendur hr us fyltust eld-
móði, meðan þeir hlustuðu á hann.
Hvernig var annað hagt, en fylgja
þessum djarfa, hrausta fullhuga með
lokkandi röddina og göfr gmannlegt út-
Mtið.
— En nú hefir asninn 1 ann Santerre
óefað dreift þessum ina mlegu hyen-
um með riddaraliði sínu. Nú er skríll-
inn sjálfsagt á leiðinni ti I Temple til
sér að Juliettu, haldið í hönd Derou- !,ess Ie>fa að bráð sinn\ Við fylgj-
lédes vinar míns, og þér megið ekkij
sleppa henni,-hvað sem ískerst. Og það|
er raunar ekki svo erfitt hlutverk,
bætti hann við, brosandi út undir eyru,
og yðar er jafn létt, Deroúléde. Eg á-
minni yður um það, að gæta að Juli-
ettu Marny, og víkja ekki frá hlið
hennar, fyr en við emm komin burt
úr París.
Iumst, vinir. Og munið má 'a-gargið.
Derouléde greip hönd J.ilíettu.
— Við erum reiðubúin, rg guð blea3Í
Rauðu akurliljuna.
Þeir hröðuðu sér allir fimm út á
götur Parísar, með Júlíettu á milli sín.