Morgunblaðið - 02.10.1919, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 02.10.1919, Blaðsíða 3
s sem bæði getur og vill vinna, meg- vinna. Timinn skaut því skqyti að n:ér, að hann öfundaði engan af þvi að styðja að því, að »okiað væri á sjúklingum, þ. e. a. s. ranglega haft fé af þeim. Það er ekki .nema sanngjarnt að kvittera fyrir þessa prestlegu aðdrótt- un, og leyfi eg mér því að spyrja limann hvaö hann haldi sjálfur að þeir séu margir af lesendum hans, sem öfunda þá menn, sem aldrei sjá lymskuna úr Laufási eða hiák- ana frá Hriflu? Sigurður Sigusðsson frá Arnsrholti. Montenegro og Serbar. Svo segja nú blöð að Svartfell- ingar og Serbar sén komnir alvar- lega í hár saman. Eins og menn muna voru þessar þjóðir gengnar í samband svo að heita átti ein ríkis- hei'ld. En Svarfellingar hafa þótt góðir fyrir sinn hatt um dagana og ekki látið hlut sinn. Og þVí hafa þeir nú unað afarilla, er Serbar ætluðu að fara að leika húsbændur yfir þeim, Þeir hófu uppreisn svo að logaði landsendanna á milli og höfðu Serbar með her 'sínum eng- an svig unnið á þeim er síðast frétt- ist. Montenegro er sem kunnugt er afarilt til sóknar en gott il varnar og má búast við að landsbúar hafi sitt fram, því að hætt er við að Serbar séu nú heldur latir til víga eftir alt, .sem þeir eru búnir að velkjast. Charles Kierulf einn hinna þektari söngfrömuða Dana, er látinn fyrir 'skömmu. Hann var söngskáld einkum á létt- ari vísnalög og þótti allsmellinn í köflum. Annars var hann þó meira þektur sem rithöfundur (en sem tónskáld, því að hann var um langt skeið söngdómari við blaðið ,,Poli- tiken“. Var einlœgt fjör í því sem Kierulf skrilfaði, þótt skoðanir manna skiftust nokkuð um það hvað réttu hann héldi fram á stund- um. Þráðlaust tal yflr Atlanzhaflð. Um ■ fyrri mánaðarmót flutti ,,Aftenposten“ norski skýrslu um það að þráðlausa stöðin í Bergen hefði í júnímánuði * stað hinna venjulegu „Morse“-merkja í hlust- M Til Ififai Kftir Baronmn Oroiy. 45 Fyrir utan þann mann, sem hún hafði gefið ást sína og sál ána alla, dáði hún nú mest þennan merkilega, göfuga og hugdjarfa mann, sem lék nú það dýrðlegasta hlutverk, sem hún hafði séð á nokkru leiksveiði. — Að hliðunum! Að hliðunum! Mannþyrpingin tók að dreifast í all- !W áttir eins og fælnir hestar undan glepsandi hundum. Hún þaut í áttina til hliðanna án þess að vita hvað hún vildi eða að hverju hún leitaði. Englendingarnir og Derouléde, sem nlt af leitaðist við að verja .Tuliettu, höfðu ekki slegist í förina. Máfs-gargið kom úr austri. Þangað stefndi nú hinn litli flokkur í skyndingu. Þeir fylgdu merki for- ingja þeirra við Rue de la Republigue. Er þar var afskaplegur manngrúi. Það var enginn í þessum æðandi skara, sem kærði sig hið minsta um Jul- aranum heyrt allskýrt tal frá Amer- íku. Bergenstöðin svaraði með „Morse“-merkjum og á þann hátt töluðu stöðvarnar saman um hrið. Pershing forsetaefni? í skeyti sem kom fyiir fáum dög- um stóð að Pershiog yfiiheishöfðingi Amerikuhersins i Frakklandi mundi verða einn af forsetaefnnm Banda- ilkjanna við kosningar sem nú standa fyrir dyram á næsta ári. Nýkomin blöð staðfesta að eitt- hvað hafi verið í ríði um þetta, þvi að öidnngadeild Bandatikjaþingsins hafði óskað þess að Pershing kæmi heim sem skjótast og var bnrtför hans frá Frakklandi ákveðin i. þ. m. — Frönsk blöð höfðu þá tal af hers- höfðingjanum en höfðu lítið upp úr honum annað en það, að hann þyrfti að hafa svo hraðan við, að hann gæti ekki verið viðstaddur það há- tlðlega tækifæri, er fyrsti steinninn yrði lagður i stóreflis minnisvarða er reisa á í Frakklandi til minningar um hiuttöku Bandarikjanna i ófriðn- um, Þetta átti að fara fram 6. þ. m. — Blöðin þóttust þá strax vita að hér lægi stórpólitik á bak við, og það fylgir sögunni að Pershing sé and tæður þjóðabandalaginu, og snú- ist þar á sveif með öldungaráðinu á móti Wilson. Morðið á Tisza greifa Barón Rodwansky mágur Tisza greifa, hins nafnkunna forsætisráð- herra Ungverja, sem myrtur var und- ir rikisstjórn Karolyis greifa, hefir kært Karolyi fyrir að hafa átt þátt i morðinu, eða að minsta kosti að hafa verið meðvitandi um það. Styrk- ir hann mál sitt með þvi að benda á það, að þegar lðgreglan hafi ætlað að fara að rannsaka málið, hafi Karo- lyi komið i veg fyrir það og fært sem ástæðu að þetta væri pólitiskt morð en ekki venjulegur glæpur. Hafa nú böndin einkum boristað rithöfundi nokkrum, Paul Keri fyrir að vera valdur að morðinu. En P. Keri var í mjög nánu sambandi við Karolyi og kölluðu sumir hann hinn illa anda rikisstjórans. Hafði maður þessi haft þau orð i ógætni, er leiða máttií af að hann vissi um morðið fyrirfram, og hjá honum fundust 900 þús. svissneskir frankar sem hann ekki gat gefið fulla skýringu á hvernig fengnir væru. Er þvi gruu f ur á að hér hafi verið pólitiskt sam- særi á bak við. \ íettu eða þá fjóra menn, sem fylgdu henni. Borgarhliðin voru varin af litlum flokki hermanna, í mesta lagi tuttugu að tölu. En hvað var það á móti þess- um f jölda. Hafði nokkurn grunað nokkru sinni, að ráðist yrði á París innan úr sjálfri borginni 1 Við hvert hlið í norður og austur hluta bæjarins var nú ótölulegur grúi af æpandi skríl, sem krafðist einhvers, «em hann vissi ekki sjálfur hvað var. Allir höfðu nú gleymt þv'í, hvers vegna þeir þutu þannig áfram eins og ólm dýr. En allir mundu að þeir þurftu að komast sem fyr-st að hliðunum og fá yfirhönd yfir vörðunum þar. Svo gerði lýðurinn áhlaup á hliðin með ópum og villidýrsöskrum. Hermennirnir reyndu að stilla til friðar og verja hliðin. En þar varð engri vörn við komið. Mannþyrpingin heimtaði með hótunum og formæling- um, að Miðin yrðu opnuð. Franska þjóðin vildi hafa sinn vilja fram. Var hún ekki stjórnandi landsins, og hélt hún ekki örlagaþráðum þess í hendi sinni? Hermennirnir voru ofurliði bornir. Skotblossar, sem öðru hvoru glömp- uðu í myrkrinu, æstu fólkið enn meira. _____MOBGUNBLAÐIÐ_ Rðskan sendisvein vantar strax í Liverpool. Duglegan og vanan mótorista vantar strax á n.ótorskipið Víking. — Upplýsingar gefur Páll Jóneson Laugaveg 12. Verslunarhús Verslunarhús, með stórri og góðri sölubúð og helst með lausri ibúð, óskast keypt. Húsið verður að vera i Miðbænum tða neðarlega á Laugavegin- um. — Tilboð, metkt »Verslunaihús*, leggist inn á afgreiðslu blaðsins fyrir 5. þ. m. Raforku- lagningar-maður getur fengið góða atvinnu nú þegar. — Upplýsingar gefur Signrjón Pótnrsson. 1 fjarveru miuni gegnir herra Magnús Matthíasson öllum störfum min- um vegna Louis Zöllners konsúls i Newcastle, og hittist hann daglega á skrifstofu minni i Thorvaldsensstræti nr. 4, kl. 5—7 e. m. Reykjavik, 29. sept. 1919. Vigfús Einarsson. cSozi aó auglýsa i cMorgun&laóinu. Regnið var orðið að sannkölluðu syndaflóði. Við og við heyrðust þrumu- hljóð í f jarska og eldingaleiftur brugðu draugalegum blæ yfir þennan æðandi mannfjölda með skitnum andlitum, rauðum frelsishúfum, yfir konur, sem líktust nornum með rennvott isneplótt hár og magía, ógnandi handleggi. Eftir hálfrar stundar bardaga voru Parísarbúar komnir út fyrir 8ín eig- iu hlið. Sigurinn var fullkominu. Hermenn- irnir höfðu lagt niður vopnin. Óteljandi g æðisgenginn manngrúinn hafði fengið vilja sínum framgjngt. En rigningin hélt áfram — og eftir sigrinuin kom þreyta og fullnægja. Við Menilmontant, þar sem,skríllinn hafði verið þéttastur, ofsinn mestur og ópin hæst, hvíldi hinn stóri Llrkjugarð- ur, Pére Lachaise, í friði og ró, fram undan þreyttum manngrúanum. Trjágúngin með raunalegum minnis- merkjum, draugaleg sedrusviðartrén með hinum undarlegu, óreglulegu grein- um eins og handleggi hundrað anda, sefuðu og hræddu æpandi, tryltan mannfjöldann. Hinn þöguli konungur yfir borg hinna dauðu, virtist horfa með ískaldri fyrirlitningu á aðferð mannanna. Skríllinn fann ósjálfrátt til þess að hann var beygður í knjám. Kirkjugarð- urinn hvíldi dimmur, auður og einn. Það var eins og leifturglamparnir brigðu við og við birtu yfir dánar hetjur Frakklands, sem reikuðu þarna liljóðar milli grafanna. Og skríllinn sneri burt með hryll- ingi frá þessu víðlenda ríki hins eilifa friðar. Innan við kirkjugarðsvegginn heyrð- ist alt 1 einu máfs-garg, endurtekið þrisvar sinnum. Og samstundis læddust fimm manneskur úr manngrúanum inn í kirkjugarðinn um litla hliðið sem er rétt við aðalhliðið. M'áfs-gargið heyrðist þá enn einu sinni. Þeir sem tóku eftir þvi, skulfu af hræðslu-hrolli. Þeir héldu að það væri einhver syndug sál, sem komin' væri upp úr gröf sinni, og einstöku konur gleymdu guðleysi sínu og signdu sig og tautuðu bæn til Maríu meyjar. En innan hliðanna var alt þögult og rólegt. 30. kapStuli. Endir. Það er ekki margt fleira, sem í frá- sögu er færandi. Við höfum heyrt það í mannkynssögunni, að hinir almáttugu Parísarbúar sneru heim til heimila sinna, sneyptir, þreyttir og gagndrepa, meira að segja áður en fyrstu hana- gölin í nágrannabæjunum boðuða komu dagsins. E. s. „Geysir“ fer frá Kaupmannahöfn um 14. okt. beint til Reykjavíkur, og fer aftur béðan um 25. okt.. beint tii Kaupmannahafnar. — Skipið tekur farm báðar leiðir. O Benjaminsson. f skrifstofuherbergi 1 óskast til leigu 1 frá deginum i dag. A. v. á. | Éii^sira^iiEi i mi^K^ 0 Góðan rukkara vantar strax til þess að bera út reikninga um lengri tima. A. v. á. óskast keyptir nú þegar. Annar vandaður dagstofulampi með 20 linu brennara, — hinn hentngur í sölubúð með jafnstórum brennara. A. v. á. Faðir minn, cand. theol. Grímur Jónsson á ísafirði, andaðist á Landakotsspitala 29. þ. m. eftir langvinnan sjúkdóm. Jarðarförin verður ákveðin síðar. F. h. aðstandenda: Súgandafirði, 30. sept. 1919. Jón Grímss o n. En löngu áður, hafði hr. Percy og flokkur hans komist til gistihússins hinum megin við kirkjugarðinn. Án þess að mæla orð frá vörum, höfðu þau farið gegn nm kirkjugarðinn og náð gistihúsinu, og þangað báíust ekki drunur hinnar ægilegu stjórnar- byltingar nema eins og veikt bergmál. Það var létt verk að kaupa þögn og velvild gestgjafans, með enska gullinu. Stór ferðavagn var þegar reiðúbúinn og fjórir eldfjörugir hestar höfðu beð- ð í hálfa klukkustund og krafsað mold- ina óþolinmóðlega. Gatula Patronelia gægðist óttaslegin og grátandi út úr vagninum. Gleði og undrunaróp braust af vör- um Deroulédes og Juliettu. Og bæði sneru sér við með virðingu og aðdáun að hinum merkilega manni, sem hafði hugsað upp og framkvæmt þetta fífl- djarfa verk. — Heyrið vinut minn, sagði hann og sneri sér að Derouléde, ef þér bara vissuð hve auðvelt þetta var. Gullið er svo stórvirkt, og hið eina sem ber að þakka mér er það, að eg á nægilegt af því. Þér sögðuð mér sjálfur hvern- ig hér höfðuð ráðstafað Petronellu. Eg gat talið hana á að yfirgefa París með því eina móti, að eg lofaði henni hátíð- lega, að hún skyldi fá að sjá ungfrúna hér. Hún kom hingað í morgun á einni sölutorgskerrunni. Hún er svo lík hin- um, að engin tók eftir henni. En hvað þeim sæmdarhjónunum viðvíkur, sem ciga þetta hús, þá er þeim vel borgað, og peningarnir mégna allra hluta fljót- ast að útvega vagn og hesta. Yinir mínir, og eg get notað mín vegabréf og eitt er til fyrir ungfú Juliettu, sem við segjum enska konu og Petronellu þjónustustúlku hennar. Hér inni Mða okkar sæmileg föt að fara í. Þér getið auðvitað notað yðar vegabréf, því fangelsisvist yar bar svo bráðan að að það er ekki komið landið á enda. Og við höfum 8 klukkustunda svigrúm. Já, snemma á morgun vaknið þér við það, að þér eruð smogin úr greipum þeirra. Hann talaði svo hirðuleysislega, að það var líkara að hann væri að segja frá eimhverju lítilverðu atviki í sam- kvæmissölum Londonar, en leggja á ráð um það fífldjarfasta fyrirtæki, sem nokkurntíma hefir komið í nokkurs manns huga. Derouléde gat ekkert sagt. Hann var vini sínum of þakklátur til þess að geta lýst því í fáeinum orðum. Og tiíminn var dýrmætur, u.' -

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.