Morgunblaðið - 18.01.1920, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Berðdanz,
Skýringar dr. Crawfords.
Enskur spiritisti, dr. Crawford,
hefir gert ýmsar tilrannir viðvíkj-
■andi borðdanzi ogþvínáttúruundri,
að ýmsir hhitir, svo sem borð, tak-
ast á loft og svífa í lausu lofti, án
þess að nokkur miaður snerti þá.
Hafa tilraunir hans vakið mikla
eftirtekt og umta'l. Skulum vér hér
í stuttu máli skýra frá þeim, án
þess þó að ætlast til, að lesendur
trúi hverju orði. En þegar um
rannsóknir dularfullm fyrirbrigða
«r að ræða, þá verður ekki gengið
þegjandi fram hjá rannsóknum dr.
Crawfords, hversu hjákátlegar sem
þær kunna að virðast.
Crawford segir, að þegar borð
lyftist frá gólfi sjálfkrafa, þá sé
það ósýnileg lyftistöng -eða „sálar-
armur“ sem hefur það upp. Hann
segist hafa fært sönnur á það, að
þessi ósýnilegi handleggur sé til,
með því móti að hafa mjög ná-
kvæmt rannsóknaráhald milli borðs
ins og miðiisins. Áhaid þetta var
þannig, að örþunnri pappírsræmu
var stungið á endann niður í tré-
fót. Var pappírsræman svo við-
kvæm, að hún lagðist flöt niður að
tréfætinum ef andað var á hana.
En um leið og hún snerti tréfótinn,
hringdi hún rafbjöllu, er var í sam-
bandi við hann. Áhald þetta var
sem sagt sett á gólf milli miðils og
borðs. Síðan var borðið látið lyft-
ast hægt og hægt, og er það var
komið nokkuð frá gólfi, hringdi
rafbjallan. Hlaut því að standa ein-
hver straumur frá miðli til borðs.
Crawford segir líka, að þá er hann
hélt hendinni skamt frá ökla mið- j
ilsins, hafi hann fundið þennan j
straum, líkt og ósýnileg korn væri
á hreyfingu. Og jafnframt fanst
honum sem hann difi hendinni nið-
ur í kaidan olíukendan vökva. En
um leið og hann brá hendinni í
strauminn, bilaði 'hinn ósýnilegi j
íhandleggur og borðið datt niður á j
gólf. Og er hann ætlaði að halda,
áfram rannsóknum sínum á „hand-
j leggnum" á þenna hátt, mótmæltu
1 .,andarnir“ því. Þeir gáfu það til
kynna með höggum, að slíkar rann-
sóknir gæti verið hættuiegar fyrir
miðilihn — kornunga stúlku.
Dr. Crawford greip þá til þess
einfalda ráðs, að spyrja andana
sjálfa um „handiegginn1 ‘. Spurði
hann þá fyrst, hvort þeir köimuð-
ust við breidd, lengd og þvermál
og hvort þeir vissi hvað þumlungur
væri. Þeir játt.u því og þá lét hann
þá tilkynna sér með höggum hvern
ig handleggurinn væri. Yarð oft
stundarbið á því, að andarnir svör
uðu, eins og þeir þyrfti að hugsa
sig um. En eftir skýrslu audanna
hefir dr. Crawford búið til mynd
af „handleggnum“, eins og hér er
sýiit. Þar sem „handleggurinn"
kemur út úr fæti miðilsins, er hann
7 þumlungar í þvermá'l, en smá-
mjókkar, þangað til hann er ekki
orðinn meira en 4 þumlungar um
úifliðinn, en svo kom „höndin“
eða nokkuð stór hnúður framan á
„handleggnum“. Síðan var tekin
mynd af „handleggnum“, en þar
er hann nokkuð öðru vísi, en má
vera að það stafi af því, að mynd-
in var tekin án þess að borðið væri
á lofti.
Annars skýrðu „andarnir“ frá
því, að þegar þeir þyrfti t. d.
lyfta borði, sem lægi þannig, að
fæturnir snéri upp, hefði þeir til
þess fleiri „handleggi“, jafnvel sex
í senn. Og við slíkar tilraunir mátti
heyra* það, að „andarnir“ sleptu
taki til þess að ná öðru betra.
Dr. Crawford þykist geta sann-
að það, að ,,handleggur“ þessi sé
efniskendur og rökstyður hann það
á þennan hátt:
Þegar borðið liggur þannig, að
fæturnir snúa upp, geta andarnir
ekki lyft því á annan hátt, en að
Varðlag
ASþýliibrairBgsrðarinpar
er frá og með mánudegi 19. þ. m. sem hér segir:
Vínarbrauð og bollur.........stk. á kr. 0,15
Snúðar........................ — - — 0,10
Smjörkökur ................... — - •— 0,55
Aðrar kökur (áður 0,15)........ — - — 0,20
Jólakökur................ % kg. — 1,30
Sódakökur ................... — — 1,50
Tvíbökur nr. 1.............. i/2-------1,60
Do. nr. 2.................. %-------1,30
Kringlur .................... Vz — — 0,75
Skonrok ..................... V2 — — 0,73
Verð á brauðum óbreytt fyrst um sinn hið sama og verið hefir.
Rúgbrauð hálf................stk. á kr. 0,88
Normalbrauð hálf.............. — - — 0,88
Franskbrauð heil ............. — - — 0,70
Súrbrauð og sigtibrauð....... — - — 0,52
Reykjavík 17. jan. 1920.
Stjórn Alþýðubrauðgerðarinnar.
lyfta fyrst úpp einu eða tveimur
hornum þess, eins og „handleggur-
inn“ þurfi að fá rúm til þess að
komast undir borðið áður en hann
geti lyft því frá gólfi.
„Andarnir“ skýrðu einnig frá
því, að „handleggurinn“ hefði
þunga, tekinn úr líkama miðilsins.
Til þess að ganga úr. skugga um
þetta, bað dr. Crawford „andana“
að taka úr líkama miðilsins það
efni, sem þeir þyrfti í „handlegg-
inn“.
— Leggið það á gólfið, en búið
ekki til handlegg úr því, sagði
hann. Og gefið svo merki með þrem
höggum, þá er þið hafið gert það.
Rétt á eftir heyrðust þrjú högg
og miðiTlinn, sem lá á vog, hafði
þá lézt um 16 pund. Crawford bað
þá andana að leggja „efnið“ á vog-
ina. Og þá stóð líka þungi miðils-
ins heima.
Crawford bað nú „andana“ að
taka það efni úr líkama miðilsins,
er þeir þyrfti til þess að framleiða
hin stærstu högg, og leggja það á
gólfið. „Andarnir“ gerðu það og
kom ]iá í Ijós, að miðillinn hafði
lézt um 42 pund.
Að lokum bað hann „andana“ að
taka eins mikið efni úr líkama mið-
iisins og þeir framast gæti og
leggja það á gólfið. Það var gert
og miðillinn hafði þá lézt um 52%
pund, eða nærri því um helming. —
— Sælir eru þeir sem sjá ekki,
en trúa þó!
......o------—.
dCnofalaiflarar,
Það vakti mikla gremju hér á
árunum víðsvegar um heim, þá er
svertinginn Jack Johnson varð
heimsmeistari í hnefaleik. Voru
menn hræddir aim, að þess mundi
langt að bíða, að nokkur menskur
maður mundi geta l’agt blámaiminn
að velli. En þó fór svo, að hann var
ekki ósigrandi. Árið 1915 vann
Loveland lávaröur
finnur Ameriku.
EFTnt
O. N. og A. M. WILLIAMSON.
38
— Góða stúlka mín, hrópaði hann
loksins, þér vitið ekki hvað þér segið,
þér — — —
— Eg veit það, hrópaði Isidora enn
hærra. Eg veit að þér eruð fátækur
og í miklum vandræðum og gætuð meira
að segja verið kominn í fangelsi. En
þér eruð ágætur maður. pér eruð sá
sem þér eruð og það nægir. Ef þér unn-
ið mér eins og eg ann yður, þá getur
hitt — — —
— En eg er viss um að þér kærið yður
í raun og veru ekkert um mig, stam-
aði Valur og var nærri búinn að segja
ókurteisleg orð.
— Eg ann yður ákaflega — þér þurf-
ið ekki að óttast það, fullvissaði hún
Loveland. Eg hefði ekki sagt eitt orð
— eg hefði beðið þar til þér hefðið op-
inberað hug yðár ef ekki hefði staðið
svona sérstaklega á.
— Eg vona að eg sé of kurteis mað-
ur til að — — En hann komst ekki
lengra. Hún tók fyrir munn honum
með litlu, feitu hendinni.
— Eg veit það. Eg veit það. pað
var einmitt það, sem eg sagði. pér
þurfið ekki að tala það, flýtti hún sér
að segja. Við verðum að strjúka og
gifta okkur. Svo fyrirgefur pabbi okk-
ur. Hann mundi ekki þola að mér liði
illa. En það þýðir ekki neitt að spyrja
hann fyrst. Hann------------
— En góða stúlka mín, eg hefi ekki
hugsað mér að spyrja hann----------
— Nei, auðvitað ekki, þér eruð ekki
svo heimskur. pað er hans einlægur vilji
að eg giftist Cohen, en eg vil ekki sjá
hann. Hetjan mín, eg vil giftast þér á
morgun.
— Nei, það viltu ekki, sagði Alex-
ander.
peir stóðu í dyrunum hann og Co-
hen. Honum hafði tekist að telja gamla
manninn á það að yfirgefa salinn. —
Hvorugt þeirra, sem sátu þarna inni,
hafði hugmynd um hvenær dymar
höfðu verið opnaðar og vissu því ekki
hve lengi þeir höfðu hlustað. -
Unga stúlkan stóð þreytulega upp og
um leið og Loveland spratt upp af
stólnum, greip hún handlegg hans og
þrýsti sér upp að honum.
— Fanturinn yðar, að ætla að ginna
liana til að flvtja burt með yður, hvæsti
Alexander, örvita af reiði.
— Eg hefi ekki--------byrjaði Valur
ergilegur.
— Hvað segið þér? öskraði Gyðing-
uíinn. Haldið þér að eg trúi því, að
hún hafi beðið yður að eiga sig.
Loveland hrökk við eins og Alexander
hefði barið hann. Hann roðnaði upp í
hársrætur. Hann leit ósjálfrátt á Isi-
dóru, sem horfði bænaraugum á hann.
Hlífið mér, sagði hún með augnatil-
litinu.
— Nei, eg óska ekki að þér trúið
rf, sagði hann.
Fyrir nokkrum tíma hefði honum þótt
ið hlægilegt að hann léti svívirða sig
fyrir Isidoru. En nú fann hann ekkert
til þess.
— Bölvað vesalmennið yðar! sagði
Alexander. Skammist þér yðar ekki.
— Nei, svaraði Loveland.
— pað sýnir hver þér eruð. pér
eruð þjófur, sem reynið að stela dótt-
ur minni vegna þess að þér haldið að
ér getið fengið peninga hennar.
— Ó, pabbi, hann elskar mig. Pað
er bara eg sem hann vill eiga, kjökraði
Isidora.
— pú ert sauðkind Issie, annars
mundir þú ekki trúa þessu, sagði Alex-
ander og mýktist við tár hennar. Pessi
svikari — lygari —
— Ef þér væruð yngri munduð þér
ekki dirfast að segja það. pað eruð
þér sem ljúgið, tók Loveland fram *í
fyrir honum.
— Hvað segið þér ? Kallið þér mig
lygara? pér, svikarinn, glæpamaðurinn,
hvæsti Alexander. Og um leið ruddist
hann að Loveland og lamdi í kring um
sig eins og óður maður með báðum
höndum.
Isidora hljóðaði og greip í handlegg
föður síns og hrópaði af öllum mætti
að hann væri vondur, hræðilegur og
óþakklátur við þann mann, sem bjargað
hefði húsi hans frá því að brenna.
— Verið þér ekki hræddar, eg ber
hann ekki aftur, það veit hann, sagði
Loveland og friðaði með því Isidoru.
— pað veit hann vegna þess að þér
eruð raggeit, æpti Alexander. pér eruð
komnir hingað til þess að svíkja, en
yður hefir ekki lánast það. Pað er ekki
yður að þakka að þér sitjið ekki í
fangelsi. Hafið þér yður nú burtu úr
mínum húsum hið fyfsta — skiljið
þér það — fljótt.
— pað er einmitt það sem eg þrái
svo innilega, sagði Loveland. Farvel ung
frú Isidora.
— Ó, — yfirgefið þér mig til fulls,
Jesvs Willard sigur á honurn í Hav-
anna eftir harða viðureign. Lét blá-
maðurinn sig ekki fyr en í 26. at-
rennu.
Fyrir þetta frægðarverk varð
Jess Willard átrúnaðargoð þús-
unda manna og hefði þó yerið gert
enn meira úr sigri hans, en raun
varð á, ef stríðið hefði eigi staðið
yfir og fjötrað hugi allra manna.
Willard fékk þó ekki haldið
heimsmeistaratitTinum lengur en
þangað til í júlí í sumar sem leið.
Þá beið liann ó.sigur í Toledo í Ohio
fyrir 24 ára gömlum pilti, sem
Jack Dempsey heitir og er hann
síðan heimsmeistari.
Pil tur þessi er ekki lamb að leika
við. Hann hefir kept 35 sinnúm op-
inberlega í hnefaleik og haft sigur
31 sinni. Hefir hann að eins einu
sinnum hefir sigrað með „knock-
out“, þar af 22 sinnum í fyrstu at-
rennu.
Nú hefir franskur hnefleikari,
Carpentier að nafni, skorað á hann
að mæta sér í hnefaleik hvar sem
vera skail, og skuli þeir keppa um
heimsmeistara-titilinn. Hefir Car-
pentier sett 50 þús. franka trygg-
iugu fyrir því, að sér sé alvara.
Carpenter þessi vann nýlega
frægan sigur í Englandi á hnefa-
leikaranum Beckett og óx honum
svo áræði við það, að nú vill hann
verða heimsmeistari.
--------o---------
Grafir Bandaríkjamanna.
•Stærsti kirkjugarðurinn fyrir
Bandaríkj ahermenn er féllu í Ev-
rópu er í Romagne í Prakklandi.
Eru þar greftraðir yfir 21,500 Ame-
ríkumenn. Kemur þangað svo mik-
ill fjöldi gesta, til þess að vitja
grafa ástvina sinna að orðið hefir
að reisa gisiihús þar í grendinni.
Er það Rauði krossinn, sem geng-
ist hefir fyrir því, að reisa húsið.
Næst-stærsti kirkjugarður Ame
ríkumanna er í Thiaucourt.
Manntjónið í ófriðnum.
Sainkvæmt skýrslum,er hermála-
ráðherra /Bandaríkjanna hefir gefið
út, hafa samtals 7,450,000 hermenn
fallið í orustu í heimsstyrjöldinni.
hrópaði Isidora. Pabbi, láttu hann
ekki fara þannig. Hann — hann á enga
sök á þessu. Hún hikaði við. Svo sigr-
aði óstjórnleg löngun hennar til þess
að fá að vera enn lengur meö Love-
land.
— pað var eg, sem —----------
— Veriö þér ekki að þessu, sagði
Loveland, þér gerið ekkert gagn með
því. En eg skal ekki gleyma vingjam-
leik yðar. Við sjáumst ekki framar
Pér verðiö að gelyma þessu kvöldi og
giftast þeim manni, sem gerir yður
hamingjusama. Farvel aftur. Og um
leið og hann rauk út úr dyrunum, þeytti
hann Cohen langar leiðir eftir gólfinu.
Einn þjóninn, sem hafði heyrt og séð
alt saman, hljóp á eftir Loveland til
þess aö gefa honum það heillaráð að
heimta peninga af Alexander.
— Hann er slæmur maður, sagði
þjónuinn. pér hafið orðið til þess að
afla honum mikilla peninga, og nú rek-
ui hann yður burtu án þess að borga
yður.
— Eg fæ aldrei einn eyri hjá því
kvikindi. pað er árangurslaust að reyna
það, sagði Loveland þunglega og sá í
anda ótal skip halda austur um hafið
án hans.