Morgunblaðið - 04.07.1920, Blaðsíða 4

4
ffOBGUNBIIAÐQ)
Kuahey til sölu
Stör og nokkað af töðu f*st keypt í sumar. Menn semji sem fyrst
við Gunuar StgurðsNon, iögmann eða 8húla Thorarensen,
Laugaveg 49.
N y r L a x
á 3.25 pr. kg. (í heilum löxam) fæst daglega í
Matarverzl. Tóraasar Jönssonar.
Tlufning
austur í Ölfus, tökum við undirritaðir að okkur á komandi sumri.
Gunnar SigurOsson, iögmaðnr, Skúii Thorarensen
PÓHthnsstræti 7. Laugaveg 49.
CEMENT
Næstu daga seljum vér nokkur hundruð tunnur af cementi. Kaup-
endur sæki cemeutið í vörugeymsluhús vort við Vatnsstíg, og greiða
það við móttöku.
Hf. Kveldúlfur.
Fersól
Sem ölíum er ómissanpi fæst í flestum Apótekum hér á landi.
cZest aó auglýsa i cMorgunBlaóinu.
Saga tðkubarnsins
Eftir
E. de Preasensé
I.
Við erum staddir í þröngri götu í
einu fátækasta úthverfi Parísarborg-
ar. íbúar húsahreysanna hafa þar og
komið út á götuna til þess að geta
dregið andann. Oðru megin götunnar
þar sem húsagafl einn kastar löngum
skugga, safnast konurnar saman með
handavinnu sína. Sumar sitja á hrör-
legum stólum, aðrar á þröskuldinum.
Börn, sem enu eru of ung til að ganga
í skóla, leika sér í göturennunum, en
úr þeim ieggur megnah cpei. Sum
gráta, án þess að vita hvað gengur að
þeim. Nokkrir karlmenn sofa með-
fram húsveggjunum og úr vínsala-
ktánni berst stöðugur kliður af mannns
röddum, stundum háværir hlátrar,
stundum rifrildi.
Konumar sumar eru illa klæddar,
með ógreitt hár. Þeim er auðsjanlega
sama um hvernig útlit þeirra er. —
Steikjandi sólarhitinn og svefnleysið
gerir þær sljóvar og hugsunarlausar.
Hvernig átti maður að geta sofið í
þessum smáherbergjum, loft og Ijós-
lausum, þar sem sex og jafnvei sjö
manneskjum er ætlað að vera.
Hitinn varð meiri og meiri. Það
hlaut að vera þrumuveður í aðsígi.
— Eg get ekki saumað meira, sagði
kona ein ung og stundi við.
— Um það má maður ekki hugsa,
sagði þá lítil kona og mögur, sem ham-
aðist við að bæta grófgerðar buxur.
Kalt eða heitt, það skiftir engu, ef
maður hefir eitthvað að starfa.
— Frúin kýs ef til vill, að einhver
komi með blævæng og kæli á henni
andlitið meðan hún situr og saumar,
var sagt með hæðnisrödd í hópnum.
En þá beindust allra augu í aðra
átt, og allar konumar hættu að vinna.
Skrautlega klædd kona kom gang-
andi eftir götunni. Hún leit öðru
hvoru í kringum sig eins og hún væri
að leita að einhverjum.
Hún var svartklædd og hafði dá-
lítinn böggul undir hendinni. Alt af
veitti hún húsnúmerunum nákvæma
eftirtekt. Vom sum ólæsileg. Loks
staðnæmdist hún. Húd hugsaði sig
uin eitt augnablik, svo hljóp hún upp
eldgamlar og útslitnar tröppurnar, inn
í langan gang, staðnæmdist augnablik
hjá dyraverðinum og svo hvarf hún
inn í garð bak við húsið.
-— Þarna sjáum við eiua, sem ekki
þarf að strita, sagði nú ein af kon-
unum. Hún hefir utan á sig silki, gull-
skraut og kniplinga, meira en það sem
við vinnum fyrir, þó við strituðum í
tíu ár, nótt og dag. Það er annars
hlægilegt, að þær manneskjur eru tii,
sem ekki hafa annað að gera en dekra
Ibúðarhús
til sölu á skerstilegum srað laust til
íbúðar 1. oktober. Afginur^ tún-
blettur fylgir. A. v. á.
Ostar
margar tegendir eru komnar í
Versí Visir,
Jiaffi
brent og tnálað er bejt að kaupa í
Versl. Visir.
Dugleg
innistúika
getur fengið atvinnu strax hjá
Sendiherra Dana
Viðskiftin Óefað Ábyggilegust
í
Verzl. Ól. Ámundasonar,
við sjálfa sig og láta sér líða sem
bezt, meðau við--------
— Nú, nú, góða mín, vertu ekki að
mögla við guð, sagði gömul, bálfblind
og máttvana kona. Andlitsdrættir
bennar voru ólíkt mildari og hreinni
en flestra hinna.
— 0, sei, sei, gamla Gervais, sagði
sú, er fyr hafði talað, ekki munt þú
fá mig til að trúa á guð. Að hafa
stritað og strítt alla sína æfi, aldrei
gert nokkrum mein, en vera þó á elli-
árum verndar- og bjargarþrota — við
því getur maður búist af guði. Hann
er ef tii vill góliur þeim, sem peninga
hafa .......
— Stúlka mín, tók gamla konan
fram í fyrir henni, þú ættir allra sízt
að tala þannig, því það er áreiðanlegt,
að guð hefir gefið þér svo gott hjarta,
að iþú getur ekki verið öðru vísi en
góð við mig.
Victorine roðnaði og tautaði eitt-
hvað, sem enginn skildi. Hún skifti
oft matnum rnilli sín og nábúakonu
sinnar. En hún vildi ekki heyra, að
á það væri minst.
Þá gegndi kona ein fram f samræð-
una, var hún stór og feitlagin og gat
naumast setið á strástólnum: Eg hefi
alveg eins gott og mannúðarríkt hjarta
og hver annar. En hvað á maður að
gera, þegar maður á mann, sem ekki
vinnui' fyrir þurru brauði.
Nokkrar konurnar litu hver á aðra.
Menn vissu vel, að hún bjó sér til
ágætan miðdegisverð í eldhúsi sínu á
*
Kaup
Nokkrir dugiegir kaupaœenn pg kaupakonur óskast í sumar. Lyst'
hafendur gefi sig fram á skrifstofu Gnuuars Sigurdssonar, Ú*
Selalæk á morgun og þriðjudaginn kl. 12—1 eða 6—7.
Mk. FAXI
.
fer til Siglufjarðar nættkomandi þriðjudig síðdegis. Tekur flutning e®
tilkynnist til
Sigur/óns Péfurssonar,
Hafnarstræti 18 S'mi 137 og 7?7-
Sterkt mótor-flskiskip til sölu:
,Mmvíi| Siar‘
í
Skip þetta kom frá Skotlandi í dag og er til sölu. Alt við -íki'
ancbi skipinu er píos og hér segir: Lengd 69’, bmdd 20’, dýpt
Semi-diesai mótor fré Beardmere Glasgow, settur í þar í septon1^
1918. Hestöfl 60. Netto tonn 37. Skipið er með öllum útbúnaði ^
fiskveiða með ascetelyne gasi. Vél með útbúnaði til að balda upp1
línu og neti- Skipið er mjög sterklega bygt. Verð 45,000 kr. Ca
Nánari upplýsingar hjá
♦ .
Bookless Bros., Hafnarflrði.

hverjum degi, þó hún 'þættist borða
þurt brauð. Hún lokaði að, vísu dyr-
um sínum vel og vandlega, en gómsæt
matarlyktin kom upp um hana.. —
Henni var ekki mögulegt að loka hana
inni. Það var því hlegið mikið að þurra
brauðinu bennar. En það var hlegið
lágt, því bún var tannhvöss, og það
vissu líka allir.
Á meðan hafði skrautklædda konan
gengið upp á f jórða loft bakstiga einn,
ilimman og þröngan. Það var 1 fyrsta
skifti, að hún hafði séð svo hrörlegan
stiga.
Eftir því sem hún kom ofar, kom
dagsljósið henni til hjálpar. Nú gat
hún lesið handrituð nöfnin á dyrun-
um. Var það mögulegt, að svo margar
manneskjur gætu lifað í svo litlum
herbergjum? En hún gaf sér engan
tíma til að hugsa um það. Hún hafði
erindi hingað og var mjög umhugað
um að ljúka því af.
— Fjórðu hæð, ganginum til vinstri,
íþriðju dyr til hægri, tautaði hún fyrir
munni sér .... Marceau .... Já, það
stóð heima. Hún drap á dyr.
Enginn svaraði, barnsraddir kæfðu
höggin, en lykillinn stóð í að utan-
verðu, svo hún gekk rakleiðis inn.
Þetta var óvenjulega stórt herbergi
og- vera verkamanna bústaður. En þó
fanst henni, sem vön var öðrum hí-
býlum, að þetta vera hlægilega lítið.
Rúm stóð þar á einum stað með for-
tjaldi fyrir, borð, kommóða og fjórir
reirstólar. Dyr voru einar inn í lítið
dfr'
irall11
dimt herbergi. Lá þar heydýna á g0
inu og föt héngu á nöglum á veggjul1
um. Þriðja herbergið var þarna
en svo lítið, að það rúmaði með na111Jl
indum tvö járnrúm. Gegnum glugg
féll dagsljósið á kouu eina, er sat y
sauma. Hún hrökk saman og hast»'
á börnin. Alt þetta hafði ókunna koJJ
an séð í vetfangi.
— Þér búist sjálfsagt við mér, sflo
hún. Eg kem frá Manry lækni.
Si
cr(jl
Lofið mér að sjá barnið.
et
S9rii
þó líklega ekki annaðhvort þes*
Hún leit á tvo drengi, sem
hreyfingarlausir og störðu á þessa
búnu konu. Þeir voru heldur &
r
vel
0
legir báðir.
— Litla stúlkan sefur, sagði 100
þeirra með hásri röddu; var ®iJJ!’
4 tfr'
liáJsinn væri þur. Farið þið ut a » ^
una, börn, og leikið ykkur! Fai'i^
strax!
Drengirnir fóru hikandi. pcií
vi
ida
gjarnan fá að sjá, hvað þessi
tæki sér fyrir hendur.

— Lof mér að sjá barnið f en^'U0fil
ókunua konan, þegar drengi1'1111
farnir.
Viðskiftin Óefað Ábyg£:
í
Verzl. ÓiL ÁmundasoD01-
ileg1^
Sími 149.
DaugftV'
24-