Morgunblaðið - 31.08.1920, Blaðsíða 4

4
MOBGUNBLABB0
I 8 I
Allir úfc á völl í kvöld kl. 6%
VÍKINGUR og FRAM keppa
um’ilslandshornið.
Tlltir verða að»sjá*þennan kappleik.
Duglegur drengur
getur fengið atvinnu strax við að bera út Morgunblaðið i Vesturbæinn.
Komið á afgreiðsluna fyrir kl. 6 í kvöld.
Það tilkyrmist vinum og vandainörumm að konan mín olsknleg,
Sigríður M. M. Jónsdótir (Húnf.iörð), andaðist-28. þ. m. að hcimili
sínu, Óðinsgötu 24. Jarðarförin ákveðin síðar.
J. B. Húnfjörð.
í. S í. K. R. í.
Knattspyrnumót fyrir 3ja fl.
hefst á íþróttavellinum 19. september. Kept um haustbikar K. R. í.
Tilkynningar um þátttöku séu komnar i vorar hendur eigi siðar
en viku fyrir mótið.
Væringjasveit K. F. U. M.
DAGrBÓK. (Framh. frá 1. síðu).
liefði þá mátt múast við því að hann
tilkynti það.
íþróttamótið. Á laugard-aginn var
fóru fram þessar íþróttir: 100 metra
hlaup, 80 metra hlaup, boðhlauj), 1500
metra hlaup, kringlukast og kúluvarp.
Sigurvegari í 100 inetra hlaupinu var
Tryggvi Qnnnarsson og hljóp liaun á
12 sekúndum. 80 metra hlaup rann
lagi Gísláson á 10% sek. I boðblaup-
inu 4x100 inetra, tóku eigi þátt nema
Frarn og Víkiugur og vaun Víkingur.
i 1500 metra hlaupinu vaun danskur
maður, Knud Nielsen sigur og var 41“%
sek.; er hann mjög efnilegur hlaupari.
Kringlukast og kúluvarp vann Frank
Fredrieson flugmaður.
Blómið blóðrauða heitir myiid sem
Nýja Bíó sýnir í síðasta sinni í kvöld.
Ei hún frá „Svenska Biografteateín“,
frábærlega vönduð og falleg. Edith
Erastof og Lars Hanson leika aðal-
hjutverkin. Efnið er tekið eftir kvæði
finska skáldsins Liunankovski.
Enskukensla.
Undirritnð tekur að sér að kenna
enska tunga.
Bury Arnason
fiergthorasgade 2 II Khöfn.
Bafinnlagnmgar.
Gætið þess að það er þegar farið
að leggja leiðslur um göturnar, og þess
vegna hyggilegt að láta leggja leiðslur
nm hús yðar sem fyrst. Þeir sem hafa
hús sín tilbúin þegar straumurinn kem-
ur, verða auðvitað fyrstir tengdir við
strauminn.
.. Komið og semjið við okkur sem fyrst
Hringið í síma 830,
Hf. Bafmf. HITI & LJÓS.
Vonarstræti 8.
Komin heim.
Þórunn ljósmóðir.
Svört, röndótt silkisvunta tapaðist
sunnudaginn 29. þ. m. á Hverfis-
götunni. SkilÍ3t á afgreiðslu blaðsins.
HúivJitx og <Dósa-/77jólk.
Dasahnifar.
Tll kaupmanna. P. Stefínsson.
V. 6. L 81HI 149.
TOaUftfe Ábyggiieffiut
■
6L irnmtmm.
3AGA TÖKUBABNSINS.
— Má eg gera mér í hugarlund, að
þessi truflun sé yður ekki mjög í móti
skapi i
Matthildur hugsaði sig um eitt
augnablik.
— Eg hefi mikinn áhuga á að lesa
þessa bók.
— Þetta er að vísu farið kringum
kjarnann, en þó skil eg svarið greini-
lega. En eg hygg, að eg sé ekki fall-
inn í algerða ónáð. Ung ,stúlka hefir
vitanlega rétt til þess að vera dálítið
ströng við þann mann, sem isækist eft-
ir henni. Og þér vitið, ungfrú Matt-
hildur, að eg sækist eftir yður. En eg
get getið þess um leið, að þær frúrnar
hafa nú þegar ákveðið, að við ættumst.
Við höfum ekki annað að gera en að
beygja okkur og taka valinu. Og eg
vona að þér hafið ekki meira á móti
)ví en eg.
pussi sjálfstrausts-ræða hafði þau
áhrif á Matthildi, að meðfætt þrek
ldossaði upp í henni.
— Eg ska) svara þessari spumingu,
hr. de Rochebelle, þegar bún verður
lögð fyrir mig á annan bátt!
— Nú — svo þér viljið hafa alt
formlegt, kæra ungfrú. Gott! Þá skal
maður haga sér eftir því. En það er
sem sagt hreinn óþarfi, því báðir máls-
aðilar hafa fullráðið þetta fyrir löngu.
Það er ekkert eftir nema undirskrifa
sarnniiiga. Viljið þér svo gefa mér hönd
yðar tíl merkis um samlþykki i
— Nei! svaraði Matthildur og stóð
upp.
— petta er nokkuð knldalegt!
Matthildur avaraði ekki, en sneri
liaki viö honum og fór.
— Hún er ekki sérlega ástúðleg,
ungfrúin, sagði biðillinn við sjálfan
sig. En það eru nú bara látalæti. Eg
er ekki hræddur um endaiokin. Eg
læt ekki siá mig af laginu í fyrsta
skifti.
Svo reikaði bann lengra út í garðinn
til þess að kveikja sér í vindli.
Eftir ianga samræðu, ekki jafu heita
eins og þá, er síðast var sagt frá, á-
kváðu frúrnar að fresta frekari fram-
kvæmdum, af ótta við að allar áætlanir
færu út um þúfur. Sá sem sótti og ætl-
aði sér að vinna borgina, varð að sýna
sjálfur, hve hann kæmist langt með
eigin hyggjuviti og dugnaði. Matthild-
ur, sem í byrjun var hrædd og altaf
á verði, varð að ’lokum róleg og hélt
uppteknum hætti með gönguferðir sín-
ar í afekekta hluta garðsins, þar sem
enginn kom og ónáðaði hana.
Yið og við gat frú Chabrand ekki
á sér setið, en sagði við og við:
— Einhverntíma verður þetta að ráð-
ast til fulls. Frændi minn getur ekki
beðið hór alt sumarið. Honum er farið
að leiðast. pað er ekki skemtilegt hér
úti í sveitinni. Mannkynið getur ekki,
eins og iþér, kæra frænka, eytt tíma
sínum með því að prjóna húfur handa
gömlum konum í sveitaþorpinu. Eg
fullvissa yður um það, að mér leiðist
og eg þrái göturnar í París. Mér er
fullkomlega nóg boðið með heilum árs-
fjórðungi í -sveit. Eg hefi aldrei kvalist
eins mikið af gigt eins og í sumar.
Eg verð að komast heim til læknis
míns. Hver hefði trúað því, að maður
yrði svo leugi að vinna stelpuna i
— Ársfjórðung! Þér komuð hingað
um miðjan maí, og nú er júlímánuður.
En hversvegna gerir hr. de RochebeHe
Nýkomið:

ijnraawBaai
1
□
□
□
□
□
□
□
□onjn'n
Sigfú^ Eiuarsson: Söngvar.
Nýjang :
Albunu Des Dix, heimsfræg pianostykki.
Allskonar dansnýjungar.
Hljóðfærahúsið.
Laugaveg 18 B Sirni 656.
Athugið!
Bill fæst altaf leigður í leugri og skemri ferðir t Bárunni, sími 327-
Virðingarfylst
Jolm Siínonson, bifreiðarstjóri.
2 v:
vantar mi þegar á bs. Mai
jes Zimsen.
í og vtð miðbæinn til sölu.
nokkru leyti 1. okt. n. k.
málar. Semjið við
Storhýsi
Laus tif afnota fyrir kaupendur að öllu ^
Agætt verzlunarpláss. Góðir borguuarsk^
Þorkel Blandon lögfr.
Þingholtsstræú 13-
ckki frekari tilrauuir til að vinna
Matthildif Hann hyggur þó, að hann
Iþurfi ekki annað en að sýna sig.
— Sá rnaður, «em er í eins mifcln
afhaldi ltjá hinum göfugustu og ætt-
beztu konum og hann er, getur ekki
gert margar árangurslausar tHraunir
við svo lítUfjörlega stúlku. Hann veit
hvort sem er, að hann fær hana á end-
anuní, og það er honum nóg. Eg ætlá
þó að segja honum að hann Verði að
sækja ögn djarfara á......Eg gef hon-
um fjórtán daga freist og svo fer eg,
Eg er orðin dauðleið á þessu.
Þegar hr. de Roehebelle var sagt
þetta, brosti hann og sagði:
— Þegar fuglinn er veiddur, þarf
maður ekki annað en rétta út hendina.
— Nú, þá er áð rétta hana út, frændi
minn. Þetba einbyggjalíf er að gera
út af við mig. Eg fp' um leið og (þetta
er komið í kring.
En frændinn beið stöðugt, ef til vill
vegna þess, að hann var ánægður með
þetta yðjuleysi, og ef til vill líka vegna
þess, að hann efaðist um sigurinn í
raun og veru. Tíminji leið og það leið
að júlílokum. Og borgin var óunnin.
V;ir það vcgna bcíis. að Rochebelle %ar
ekki nógu duglegur og djarfur ' Það
er að minsta kosti áreiðanlegt, að Matt-
hildur varð hvorki unnin með kænsku
né hótunum.
— Þér getið iþó að minsta kosti ekki
sagt, að hún gcfi miklar vonir, sagði
frú de Préal einu sinni við baróness-
una.
— Hún er rugluð. Þér fáið nú það
sem yður er maklegt.
Og gestirnir fóru burt af búgarðin-'
um. Barónesan stórreið, og sór hún
það hvað eftir annað, að þangað stigi
hún aldrei fæti sínum framar. En hr.
Hreinar léreftstuskur kaupir
foldarprentsmiðja hæsta verði.
de Rochebclle var hinn rólegasti
og maður, sem tapað hefir í
isem hann hefir ekki haft neinn
eiilS

vinna. Kæruleysi hans Se
10
á að
frænku hans sturlaða af gremju.
spurði hann hvort hann Jiyggist við
finna erfingja áö hálfri annari i0Ío<>
á götunni.
— Eg veit það ekki, svaraði I11111,1
Forsjónin geymir mér ef til vHl þellí
ac auð án þess að egþurfi að taka e>l
ingjann líka. Og það væri óneitai
rniklu ákjósanlegra.
Frænka hans ypti öxluni og
baki við frænda sínum.
19.
í nokkrar vikur varð Jakob eián
ir til þess að ljúka við hið vanda,sal11'
verk, sem honum hafði verið trúa^ ^
ir. Og hann lauk við það svo vel °&
kjósaulega, að hann var sjálfur
á. Frú de Préal dáðist &ð því °%
Matthildi til að fara með sór eino ^
og sjá það. Jakob snóri baJú að d.U11
1. fljjÞ
um (þegar þær komu inn. pegar
varð þess var, að frúin var eklii
Uxn b1*
varð hann náfölur og var nær y ^
inn að missa verkfærin, sem hann ^
á. En þó tókst honum að sýnast n
snéP

urnveginn rólegur. Og engu®1
he&
llgyrðl
dottið í hug, sem sá hann °8 , ^
að hann hefði nokkurntíma hitt
ungu stúlku fyr.