Morgunblaðið - 07.01.1921, Page 4

4
MOBGUNBLAÐEÐ
RAFHITUn.
Af því að nú er verið að koma á fót rafveitu liér í Reykjavík,
bý.st eg við að margir hafi lesið með áhuga og gleði greinina í Morgun-
blaðinu í gær með fyrirsögninni: ,,Ný aðferð til hitaframleiðslu.11
Vil jeg því leiðrjetta þiað sem þar stendur. Það er ekki rétt, sem þar
er sagt, að áhöld þau, sem hingað til hafa þekst til hitunar með raf-
magni, eyði afarmikilli raforku að tiLtölu við hitaiframleiðsLunia. Allir,
eða flestallir rafofnar, sem notaðir eru, breyta laHri raforkunni í hita.
Nýjar eða endurbættar aðferðir er því ekki um- að ræða. Hitt er
annað,að nú eru menn að spreita sig á að gera sem bezta hitageyma, til
'þess að geyma hita þann, sem framleiða má með rafmagni þá tíma sól-
arhrings eða árs, sem það annars er afgangs við vatnsaflsstöðvar.
Guðmunöur ]. Hlíððal.
Mb. VikiDpr
fer til Vestmannaeyja kl. 11 í dag, tekur póst og farþega. Upp-
lýsingar í síma 931 á skrifstofu Guðmundar Jóhannssonar, Vestur-
götu 12.
Fóðurbætir.
Sildaikökur ágætar til skepnu-
föðurs eru til sölu hjá h.f. Sól-
bakki Onundarfírði
Bifreiða og MfhjólaYátryggingar
Trolle & Rothe h.f.
tSSazí aó atiglýsa i zfflorgunBlaðinut
Auglýsing
um
hámarksverð á sykri og kaffi og um
afnám hámarksverðs á rúgmjöli.
Verðlagsnefnd hefir samkvæmt 'lögum nr.ilO, 8. septbr. 1915 og nr.
7, 8. febr. 1917 svo og reglugerð nm fram'kvæmd á þeim lögum 28. sept.
1920, á'kveðið, að hámark söluverðs í Reykjavík á eftirgreindum vö»-
um skuii fyrst um sinn vera þannig:
Sykrx: í heildsölu tii kaupmanna og kanpfélaga frá vörugeymsLuhúsé
Steyttur sykur kr. 1,85 kílóið.
Höggvinn sykur kr. 2,00 kílóið.
í smásölu þégar seldur er minni þungi en sekkur eða kassi:
Steyttur sykur kr. 2,10 kílóið.
Höggvinn sykur kr. 2,25 kílóið.
Brendu og möluðu kaffi: í smásölu kr. 4,20 kílóið.
Jafnfnamt er hámark söluverðs í Roykjavík 4 rúgmjöli, bæði ]
heildsölu og smásölu, afnumið.
Skrá um hámarksverð þetta, sem seljamda nefndra vara er skylt
lað hafa anðsýniLega á sölustaðnum, samkvæmt 5. gr. framannefndraa^
reglugerðar, fæst á skrifstofu Lögreglustjóra.
Augiýsingar LögregLnstjóra um hámarksverð á rúgmjöli frá 6. okt,
1920, og um hámarksverð á sykri frá s. m., eru úr gildi feldar.
Þetta birtist bér með tiL leiðbemingar og eftirbreytni öLiiun sem
Mut eiga að máli.
Lögregiustjórinn í Reykjavík, 6. janúar 1921.
Jón Hermannsson.
Aöalfunöur
m-
Styrktar- og sjúkrasjóös verzlunarmanna í Reykjavík verð-
ur halöinn í Nýja Bíó, uppi, mánuöaginn þ. 10. þ. m. kl.
8V* e, m.
Stjórnin.
HEIÐAKHETJAN.
».• : * •
pegar hann var farinn andvarpaði
hún þungt. En hlýddi ósk hans og sett-
iflt nm kyrt í litla skuggalega herberg-
inn.
Á 'þessari stundu var það að samræða
þeirra lögmannsins og aðalsmannsins
fór fram í hinu gistihúsinu.
Úti fyrir húsinu beið smiðurinn eftir
Bathurst.
— Hvernig líður klárnum? spurði
höfuðsmaðurinn.
— Honum líður ágætlega. Eg er bú-
ínn að greiða honum og strjúka hann
állan, og svo hefir hann fengið nóg og
gott að éta.
— það er ágætt. Er hnakkurinn
minn hér með?
— Já, eg hafði hann með í þeirri
von, að þér þyrftuð hans með bráð-
tega. ^
— Sjáið þér um, vinur minn, að hest
mrinn verði söðlaður (það allra fyrsta,
og komið svo með hann strax niður
að ráðhúsinu. Og hafið hann svo nærri
að eg geti náð til hans fyrirvaralaust.
Hafið þér Skilið migf
— Já, höfuðsmaður. Eg skil að þér
eruð á leiðinni að setja höfuðið í snör-
sona, og — —
— Veríð þér rólegur, kæri Stich.
Munið það-------
— Eg man fyrir hvern þér vinnið
þetta. En þér eruð ekki heill maður,
höfuðsmaður, með annan handlegginn
bundinn.
— Nei, síður en svo, svaraði Bat-
hurst glaðlega. pað er mikið, sem hægt
er að gera með ððrum handleggnum:
faðma unnustu sína og skjóta óviu
sinn.
Eriðsamlega sveitaþorpið var einkar
þögult þennan tíma dags. Batburst
komst því óáreittur um þröngar göt-
urnar. pær fáu manneskjur, sem mættu
honum, veittu honum ekki mikla at-
hygli. pað voru aðeins nokkrar konur,
sem snéru sér við og litu nánar á þenn-
an fallega mann með handleggiun í
fatlanum.
pegar hann kom að dyrum ráðhúss-
ins, mætti hann Inch réttarþjóni þarr
í mjög mikilli geðshræringu. Hann kom
út til (þess að láta lögmanninn vita,
að hann gæti talað við dómarann, en
þá var hann allur á bnrt.
Bathurst beið augnablik þar til reiði
réttarþjónsins hafði þverrað, lagði
hann pening í hönd hana og gekk fram
hjá honum inn í húsið og sagði um leið:
— petta samtal sem þér voruð að út-
vega þessum manni get eg alveg eins
notað. '
Almenna bænavikan. Bænaefni
föstudagskvöld kl. 8:
Vakning yfir Island.
Frk. Ólafía Jókannsdóttur og E.
Aasbö, tala.
Stúlka óskast með annari nú
þegar. Afgr. v. á.
Þegar dóttir mín, Kristín, varð
að fara til Reykjavíkur til lækn-
iniga, öUum og öllu þar ókunnug,
var henni komið fyrir hjá frú Stein-
nnni Gnðmundsdóttur.
Þar naut dóttir mín alveg sér-
stákrar meðferðar; fór Iþar saman
indælt viðmót, stök umihyggja og
hjálpfýsi og örlæti.
Fyrir þetta alt færi eg frúnni og
manni hennar innilegt þakklæti
dóttur minnar vegna.
Vestmannaíeyjum, 20. des. 1920.
Pétur BenediktSBon.
5 stúlkur sem geta saumað vesti,
buxur og jakka geta fengið latvinmi
a veékstæði mínn yfir alt árið. Gott
kanp. Komið til viðtals á Laufásveg
25 eða á Laugaveg 6. Síjni 510.
O. Rydelsborg.
V
r
Réttarþjónninn varð alveg ráð-
þrota.
—• Segið þér, mælti Bathurst enn
fremur, að eg isé sendimaður greifa-
dóttur Patience Gascogne, og að eg
þurfi að ná tali af dómaranum strax.
Einu augnabliki’ síðar sat Bathurst
í litlu sérherbergi ráðhússins og beið
þess að dómarinn kæmi.
V. kapítuli.
West dómari.
West dómari var hniginn á efri ald-
ur, hermannlegur utlits, og heldur að-
laðandi í andliti. í æsku hafði hann
þótt glæsimenni, og var uppáhald kven
fólksins á öllum dansleikjum.
Hann gekk á móti sendimanni greifar
dótturinnar með mestu kurteisi.
— Hvað hefir orðið til þess að greifa
dóttirin sýndi Brassington þann heiður
að senda hingað ? spurði hann og sett-
ist bak við skrifborð sitt.
— Greifadóttirin dvelur ejálf hér í
bænum nú, sagði Bathurst. En hún vill
helst að enginn komist á snoðir um
það.
— Er þetta mögulegt, sagði dómar-
inn steinhissa á þessum óvænta at-
burði; en — en hér er ekki neitt sæmi-
legt gistihús fyrir greifadótturina, og
ef hún vildi láta svo lítið að dvelja
hjá mér-------
— Eg þakka yður fyrir hennar hönd,
en hún dvelur hér ekki nema nokkrar
klukkustundir og hefir sent mig til
yðar í mjög þýðingarmiklum erindum.
Greifadóttirin var á Leið frá Stretton
Hall, en á heiðinni var vagn hennar
stöðvaður, og gimsteinar hennar og
peningar og ýms verðmæt skjöl rænd.
West dómari ræskti sig og iðaði í
stólnum. petta sýndist ergja hann
meira heldur en hann yrði hissa á því.
Drottinn minn! Drottinn minn, taut-
aði hann.
— Greifadóttirin hefir samið hér
skriflega kæru, sagði Jack, og lagði
skjalið f jrrir dómarann. Hún hefir látið
vagn sinn halda áfram til Wirkvarts,
en hún sagði að þér munduð frekar get-
að handsamað fantinn hér í Brassing-
ton.
— Já, tautaði dómarinn og var enn
mjög hikandi. Við höfum aö rísu eina
herdeild hér, ........
— En hvað, herra dómari?
__ En eigi eg að vera hreinskilinn,
þá efast eg um að þeir verði oss að
miklu liði. Ef mér skjátlast ekki því
meir, þá er þetta verk Beau Brocade og
sá náungi lætur ekki handsama sig með
tómum orðunum. En við fáum aldrel
frið hér í héraðinu fyr en við höfum
náð honum.
pað var auðheyrt að dómarinn var
ekkert sérlega áfram um að senda þessa
deild á hnotskóg eftir hinum alræmda
stigamanni. Hann hafði sjálfur notið
þeirra sérréttinda alt að þessu, að hanm
var aldrei rændur á heiðinni. Og nú
óttaðist hann að hann yrði ékki lengui
látinn í friði ef hann léti hefja alvar-
lega og opinbera árás á Beau Brocado.
par sem Bathurst sat gat hann séð
út yfir engið og til hins gistihússinsu
Hann bjóst vð á hverju augnabliki að
sjá Humphrey koma ut úr því og til
ráðhússins og mundi þá málið vandast.
Hann var sárgramur dómaranum fyrii
seinlæti hans og hann var þó neyddttf
til að vera rólegur og láta ekki bera &
meiri áhuga en tilhlýðilegt var.
__ Ef þetta hefir verið Beau Broc-
ade, sagði hann glaðlega, þá er það sá
djarfasti náungi sem eg þekki. pett*
gerðist alt á einu augnabliki. Han°
gæti áreiðanlega stolið skynsemi manna
áðnr en maður vissi af. Hann miðaði £
mig og hitti mig, bætti hann við og
benti á særðu öxlina.
— Pér voruð með greifadótturinni á
heiðinni?
r