Morgunblaðið - 24.11.1921, Blaðsíða 4

MOKGUNBLAiIt
iier enn l(i"um og lofum, eu þessi
héi'uð eigii að afhendast Jugo-
sJavíu innan skams.
I'yrii' íimm mánuðnm fengu
nýju héruðiu við Adríahaf þing
út af fyrir sig, en kosningar fara
ekki fram fyr eu eftir 3 mánuði.
Yerða menn ekki skipaðir í em-
bætti í landinu fyr en eftir kosn-
ingar. Landinu hefir heldur eigi
verið skift í tvo hluta erin, eins
og gert er ráð fyrir í samuing-
unum.
Engan þarf að undra þótt fjár-
hagur þessara héraða sé fremur
bágbórinn. Alto Adige er eini bær-
inn, sem hefir peninga enn, og
stafar það af því, að bærinn er
mjög eftirsóttur sem baðstaður.
Þrjú síðastliðin sumur hefir fjöldi
fólks ferðast þangað frá ítalíu, og
eigendur gistihúsanna — sem all-
ir eru þýzkir menn — hafa ekki
tapað neitt á því, þótt héruðin
kæmust undir aðra stjórn.
Verstar eru horfurnar í Venezia
Griulia. Höfnin í Triest er lokuð,
og bærinn hefir nú mist upplandið ^
sem verslun hans og velgengni,
i
bygðist á áður: Austurríki og
ITngverjaland. Ungverjar reyna
eftir megni að spilla fyrir borg-
inni og hafa í því skjmi tekið
upp beinar járnbrautarsamgöngur
milli Budápest og Piume, sem nú
eru að komast á. Skipasmíðar
borgarinnar eru engar nú orðið,
verslunin köfnuð í ríkiseinokun
og nú er orðið dýrara að lifa í
Triest en nokkursstaðar í ftalíu
eða Ungverjalandi. Við þessa örð-
ugleika hætast svo sífeldar róstur,
,sem ýrnsir óróaseggir, er safnast
hafa saman í borginni eru að
koma á stað. «
f Pola eru nú horfin þau hlunn-
indi, sem bærinn hafði af þvi að
vera flotastöð Austurríkismanna
og í Zara er gengi gjaldeyrisins
fyrir neðan allar hellur.
„Stjórnmálaóstandið og rósturn-
ar í héraðinu Venesia Giulia er
bein afleiðing dýrtíðar og vand-
ræða, segir blaðið „La Nazione“.

En óeirðirnar í Alto Adige eru
ávöxtur hinna sífeldu mistaka
ítölsku yfirvaldanna, með góðri
að.stoð Þjóðverja þeirra sém í því
héraði búa og gera alt sitt til að
s|»illa friðnum. Margsinnis höfum
vér séð dæmi þess, hverju ítalir
koma til leiðar í Alto Adige með
öllum 'SÍnum glappaskotum. Þó
viljum vér ekki kúga Þjóðverj-
ana, sem í liéraðinu eru, til friðar
eða bvrja ofsóknir gegn þeim, til
þess að gera þá að píslarvottum
eða hetjum. Gamli Peratonor
(foringi hinnar þýsku stefnu í
liéraðinu) sem að vísu er kominn
aí ítölum skal ekki verða nýr
suður-tyrolskur Andreas Hofer.
Það eina sem við krefjumst er, að
ítalir fái líka að lifa samkvæmt
þjóðarháttum sínum“.
Sennilegt er, að á næstunni geri
ftalir alt sem unt er til þess, að
reisa við aftur verslun og sam-
göngur í Triest, og hefir þegar
verið byrjað á ýmsum opinberum
fyrirtækjum í þessu augnamiði.
Viðfangsefnið er bæði pólitiskt og
fjárhagslegt, og þessi tvö atriði
eru óaðskiljanleg.
ítölsku. blöðin krefjast þess, að
stjórnin láti til sxn taka og af-
stýri og kæfi niður róstur þær og
byltingar sem koma fyrir dags
daglega.
Helge Wellejus.
King Alexander
Svo heitir grískt skip, sem kom
til Brooklyn í fyrra mánuði. Voru
þrjú hundruð manna teknir fastir
af því fyrir ólöglegan flutning
og útklutun áfengra drykkja. Og
löghald var sett á miljón dollara
virði af áfenggi
Tekur af jámbrautum
í Bandaríkimum í júlí síðastliðinn,
námu 69,485 þús. dollara. Voru
tekurnar 17 milj. hærri en mán-
uðinn áður

Nýmjóiky
rjómi dq
skyr
daglega til sölu i
Vallarstræti 4.
Ný ýsa sel8t nú í bænum
hjá Zimsensporti á 16 aura í stærri
vigtum 50—100 pd. í srnásölu
18 aura pd. Sveinn Guðmunds-
son, Arni Jónsson Smiðjustig 7.
fiappdrætti
styrkfarsjóðs sjúklinga
á Vifilsstödum.
Númerin sem upp komu í happ-
drættinu voru þessi:
1. vinningur nr. 20522
2.
3.
4.
5.
6.
— 24852
— 12610
— 9974
— 6439
— 25272
Tilkynning um þessa miða sé
komið til styrktarsjóðsnefndar-
innar fyrir 31. des. þ. á
Styrktarsjóðsnefndin.
Bærur
Baustulþ UqvuII
kaupir ennþá í nokkra ðaga
fiEilduErsl. 5. Bíslasun
Hundrað ára
sjálfstæðisafmæli átti Mexico fj’rir
nokkru. V'ar þar mikið um dýrðir
mn þær mundir. Voru þar staddir
þá ýmsir fulltrúar ex-lendra ríkja,
on athygli vakti það, að enginn
fúlltrúi var frá Bandaríkunum
Epli og Appelsínur
nseð lækifærisverði hjá
L
fyrirliggjanði: Skraatobak
H.f. Carl Höepfner
Simar: 21 & 821.
smriislnr ir. 3 n teila
óskast keypt. Upplýsingar í síma 719
E.s. Lagarfoss
til NEW YORK
Skipið fer héðan í byrjun desember beint til New
York. Farþegar eru beðnir að gefa sig íram sem fyrst
H.f. Ei
Islands.
Stírkostlsg VERÐLÆKKUN
á Carmen og Tamina vinðlum hjá
Leví
2000 Par brugte Militærstavler.
mgr- Sidste store Prisfald
Atter i Aar kan vi tilbyðe vore æreðe Kunðer vore uðmerkeðe Stövler.
Vi takker for ðen Tillið, ðer er vist os i ðe forlöbne Aar, og lover uforanðret
reel Behanðling. Skrtv og opgiv Störrelse eller senð Omriðs af Deres Foð.
Hvad ikke passer ombyttes. 2 Par senðes portofrit pr. Efterkrav. Ny-
forsaalede ellpr kun lidt brugte Saaler af prima Læðer Kr. 12,00 með
nye Træbunöe 6 a 7 Kr. Hele Skaftestövler með franske Bunðe 8 Kr.
Petersen & Borg, N. Frihavnsgade 61, Kebenhavn O.
Jivénfíókaskör og fleíri feg. af skófaínaði riýkomið íil Tlvannbergsbræðra.
mr- " -- "" --- ---------1-1( -■-TmiTTrr"T‘ri1í»ÍTrirTT'Mr'to',‘'''''r,:rS:lr{:'''’
— 334 —
en Brissenden. Og -nú vr hann horfinn — Drottinn
iná vita hvert.
Dimt var orðið þegar Marti fór úr ávrxtabúðinni
með fult fangið af vörum. Sporvagn hafði stað-
nærnst á einu götnhorninu og varð hann ekki lítið
glaður, þegar hann þekti Brissenden meðal þeirra,
.sem istigu út úr vagninum, var hann með fulla
vasa af bókum og viskyflöskum.
XXXV'. k a p í t u 1 i.
Brissenden gaf enga skýringu á hvarfi sínu,
Martin fór heldur ekki fram á það. Hann var
ánægður yfir því að sjá vin sinn aftur gegnum
gnfuna úr toddyglasinu.
„Eg hefi heldur ekki verið aðgerðalaus“, sagði
Brissenden, þegar Martin hafði sagt frá því, sem
hann hafði gert í fjarveru Brissendens.
Hann dró handrit upp úr frakkavasa sínum,
rétti Martin það, sem leit á titilinn og síðan með
xmdrxmaraugum á Martin.
„Já, alveg rétt“, sagði Briasenden. „Reglulega
góður titill, er það ekki? Dægurfluga, aðeins eitt
orð. Það eruð þér, sem berið að nokkru leyti ábyrgð
ina á henni. Og hugsunin, sem þér slóguð fram,
lét mig ekki í friði, svo að eg varð að skrifa þetta.
Segið þér mér nú, hvað yðnr sýnist um hana“.
Martin byrjaði heitur og rjóðnr að lesa, en
— 335 —
fölnaði eftir því sein leið á kvæðið. Þetta var hin
mikla list. Það var formið, sem hafði unnið sigur
á efninu, ef Ihægt er á annað borð að tala um sigur
þegar hver ögn efuisins fær hið fullkomnasta forrn,
svo Martin svimaði af fögnuði og tár komu frarn í
augu hans og einhverskonar kuldatilfinning læddist
upp og ofan eftir bakinu á honum. Kvæðið var
langt, sex eða sjö huudruð línur og það var fult af
hugarflugi, undravert, ójarðneskt, blandið skelf-
ingu, ósennilegt — og þrátt fyrir það stóð það
þanm svart á hvítu. Það fjallaði um mennina og
fálxn þeirra og höf. kafaði í ginmmgargap rúmsius
til þess að sækja myxidir og líkingar frá fjarlæg-
um sólurn og listaskrauti regnbogans. Það var leik-
ur liugarflugsins, háreisti af bikaraglamri í heila
deyjandi manns, niðnrbældur grátur. Og í gegnum
það heyrðist stöðugt lág og þróttlítil rödd mann-
kynsins, klagandi og máttlaus innan um háreisti
hnattanna og dunur sólkerfanna, sem ráknst á.
„Þess fiimast ekki dæmi í bókmentunum' ‘,
sagði Martin, þegar hann mátti mæla. „Það er dá-
samlegt, dásamlegt. Það hefir stigið mér til höf-
uðsins og eg er því líkt sem ölvaður af því. Þessi
mikla óendanlega spuring — eg get ekki hætt að
hugsa um hana. Eilíft leitandi, kraftlítill, klagandi
maimsröddin ónxar æ í eyrum mínum. Það er eins
og suð feigra flugna milli básúnuraddar fílsins
og ljónsöskursins. Eg veit, að eg geri mig að bjána
með þessu, en það hefir gersamlega tekið ráðiu af
— 336 —
xnér. Þér eruð — eg veit ekki hvað þér ernð — þér
ei’uð undursamlegur! En hvernig farið þér að þessu.
Hvemig farið þér að þessu ?“
Martiii þagnaði augnablik, en byrjaði svo aft-
ur á sama efni.
„Eg skrifa aldrei eina línu framar. Eg er vesa-
lings jarðbundinn bullari, en þér liafið sýnt mér,
hvemig listamaðurinn vinnur. Snild! Þetta er meira
en snild. Það fer út fyrir takxnörk hexmar. Það er
sannleikurinn, sem hefir tapað vitinu. En þó satt
hvert einasta orð. Vísindin geta ekki neitað neinu
af því, sem þér segið. Það er sannleikur hins skygna
manns, sem hann hefir þrýst út úr efni alheimsins
og klætt voldugu hljómfalli og skínandi fegurð og
skrauti. En nú segi eg ekki eitt einasta orð framar.
Eg er yfirbugaður, lamaður. Jú, að eins þetta: Lof-
ið mér að reyna að selja þetta fyrir yður?“
Brissenden hló.
„Það er ekki eitt einasta mánaðarrit innan
allrar hinnar kristnu kirkju, sem muudi voga að
gefa það út — það vitið þér sjálfir“.
„Það veit eg ekki neitt um. Eg veit bara, að
það er ekki eitt t.ímarit sem ekki mundi taka þvi
tveim höndum, þau fá ekki slíka hluti á hverjum
degi. Það er ekki að eins mesta kvæði ársins, held-
ur aldarinnar“.
„Eg hefi mikla lönguu til að láta vður standa
við þessi ummæli yðar“.
„Ritstjórar tímaritaxina eru ekki tómir a»snar“,