Alþýðublaðið - 18.05.1958, Qupperneq 6
Alþýðublaðið
Sunnudagur 18. maí 1958,
SPEGILL
Yður, er velKornió að prufa
það, sem yður lízt á í glugg-
anum.
!2(jTg>(DS;
TELEVi&Wf
UNIT
og nú kemur maður, sem virðist vera að flýta sér. Getið
þér sagt oirkur hvaða atvinnu þér stundið!
Eg vona, að þetta verði ekki
ávani hjá þér, góða mín.
hodson
22
BARNAGAMAN
S
s
s
s
s
Frímann Jónasson:
A villigötum
Svona van þá sjórinn.
Valdi hafði aldrei séð
hann fyrr, því að bær-
inn hans stóð lágt, og
þar að auki allt iangt
frá sjó. Oft hafði hann
s-arnt heyrt talað um
skipin, sem sigldu á
sjónum. Hann vissi
fast í einn fótinn á mér,
að ég gat ekki hlaupið.
Ég sagði inönrmu að
halda áfram og skildúm
við þarna. Ég sá hana
aidrei framar. Ég staúL
aðist í áttina til safns-
ins, en ég vissi að það
var á dauðagöngu sinni.
Ég vil ekki lýsa fyrir
ykkur hvað ég leið. Mér
batnaði aldrei í fætinum.
Það kom illt í sárið, svo
að fóturinn bólgnaði all
ur. I réttinni var verst
að vera. Þar voru sumir
mennirnir fullir og fóru
illa með kindurnar. —
Margar voru kindurnar
marðar og sumar horn-
brotnar. Ég flæktist Kt.
ið en fór í sláturhúsið.
Ég horfði jnn í byssu-
hlaupið, alveg rólegur,
•— svo reið skotið af . . .
Viðar (13 ára).
líka, að einu sinni hafði
Björn frændi hass far-
iö á skipi alla leið til út-
landa. Nú stóð hann
eins og heillaður, og
horfði á þessa björtu
breiðu. Þá kom hann
auga á dökkan reykjar-
sti'ók.
— Nei, sko, mamma!
Þarna rýkur þá lika
úr sjónum! kallaði
hann undrandi.
Áður en mamma
fengi tóm til að svara
honum, kom Bjöm með
sjónauka í hendinni og
sagði:
— Nú skal ég sýna
þér nokkuð skrátið,
Crændi góður. Komdu
nú hérna.
Um leið lét hann
Valda setjast á stein og
bTá sjónaukanum fyrir
augu hans. Valdi tók við
og fór að rýna í sjón-
aukann. Fyrst sá haim
ekkert, nema bláan himu
inn og hvít ský, en með
hjálp frænda síns komst
hann smám saman upp
á lagið.
— Jæja, hvað sérðu
svo? spurði Björn.
— Ég sé ósköp stórt
fjall hérna rétt hjá. —
Það eru klettar í því. —
Nei sko! Þarna kemur
bær með rauðu þaki og
svo . . . nei, nei! Þarna
er maður ríðandi á
skjóttum. Hann er al-
veg að koma til okkar.
Hann er svo skrítinn. Ég
held, að hann sé með
svart skegg. — Valdi lét
dæluna ganga. Alltaf sá
hann eitthvað nýtt.
Svo beindi hann sjón-
aukanum til suðurs. En
hvað sjórinn var falleg.
ur og rennisléttur. Björn
hjálpaði Valda til að
koma auga á reykjar-
strókinn. Þá sá hann, að
reykurinn kom ekki upp
úr sjónum, heldur upp
úr því stóðu tvær steng-
ur. Niú vissi hann, að
þetta var skip.
Valdi var orðinn
þreyttur í augunum, þeg
ar Björn tók af honum
sjónaukann og sagði, að
nú væri mál til komið að
halda áfram ferðinni. —
BARNAGAMAN
23
Krakkar. Sendið Barnagamni stuttar sögur við þessar litlu
myndir. Bezta sagan verður birt einhvern tíma á næstunni.
Hafið til hliðssjónar sögurnar Veið’ferðin og Ævintýri Óla,
sem birtust í Barnagamni fyrir skömmu síðan.