Morgunblaðið - 10.10.1922, Side 2

MLVRQVN BLAiiÍ

Fyrirliggjandi:
Rúslnur
Niðursoðnir
ávextin
ódýrt.
Þórður Sveinsson & Co.
Eftir t
Guðmund Albertsson.
Nl.
Fiskmarkaðurinn á Spáni í ár 1922
og söluhorfur.
Það mun óhætt að segja, að
sjaldan hafi útlit á spanska fisk-
markaöinum verið betra en í júní
síðastliðnum, um það 'leyti sem
fyrstu farmarnir voru að fara hjeð
an á markaðinn. Birgðirnar af
gömlum fiski voru þá mjög tak-
markaðar, og verðið sömuleiðis
mjög gott. Þannig var verðið í
Barcelona á fyrsta fiskinum alt
að 105 pesetum fyrir „quintta,!1 ‘
(40 kg.) af fiski nr. 1, eða 420
peseta fyrir skippundið, sem að
1
Læknisráðo.
Læknir, sem um lengri tíma hafð; notað öll járn-
meðul handa konu sinni, sá engan bata á henni. Eftir
að hann var búinn að nota e'na flösku af F E E S Ó L,
skifti strax um til batnaðar, eftir tvær flöskur var
konan mun betri og eftir þriðju flöskuna var hún
* nærri heil heilsu.
Látið því ekki hjá líða að nota blóðmeðalið
FERSÓL, sem er dökk rauðbrúnn vokvi og fæst
í Laugavegs Apóteki og flestum öðrum apó-
tekum hjer á landi. —
Porðist eftirlíkingar.
Út uin iaud er FERSÓL seDt gegn póstkröfu.
Besí að auQíýsa í TJIorgunðí
frádregnum tolli, sölulaunum og
öðrum kostnaði samsvarar ca. ís-
lenskum krónum 275.00 fyrir skip-
pundið, komið á höfn í Barcelona,
eða ísl. kr. 255.00 frítt um borð
á íslandi. Síðan hefir verðið far-
ið lækkandi, vegna of mikilla að-
fJutninga, en virðist nú aftur vera
að kppiast á fastari grundvöll, og
alt útlit fyrir, að það heldur fari
hækkandi, sje þess aðeins gætt,
að yfirfylla ekki markaðinn, og
ætti slíkt að vera auðvelt, þar eð
feL fiskur'nn á svo að segja eng-
an keppinaut á „Cataluna-mark-
a,ðinum“. Núverandi heildsöluverð
í Barcelona er samkvæmt síðustu
fregnum 90—95 pesetar fyrir 40
kg. Sje fiskurinn seldur í umboðs-
sölu, verður áætlun yfir söluna1
þannig:
$öluverð:
160 kg. stórfiskur nr. 1 á Pta: 90 pr. 40 kg.............. Pta: 360.00
Tollur og annar kostnaður:
Tollur pta: 32 pr. % kg. — 25% gengismun — Pta: 64.00
Uppskipun og keyrsla pr. 160 kg................ — 2.00
Kælirúmáleiga í 1 mánuð ....................... — 4.00
Sölulaun og ábyrgð 5% .................... — 18.00
88.00
Pta: 272.00
Pta: 272.00 eftir gengi 29.00 pr. Lst. = £: 9-11-0.
Eftir gengi kr. 25.00 = ísl. kr.. 241.00 pr. skp. C. i. f. Barcelona
-f- flutningur og vátrygging ísl. kr. 16.00 pr. skp.
Netto verð: ísl. kr. 225.00 pr. skp. f. o. b. ísland.
Bilbao var verðið í júní síð-
astliðnum, kringum 112 pta. per
kvintal, (s,em þar er talið 50 kg.;,
og sem samsvarar ísl. kr. 245—
250,00 f.o.b., en fyrir alof mikla
aðflu^nipga þangað af ísl. fiski,
hefir verið lækkað mjög svo mik-
ið, og er nú, eftir síðustu mark-
aðsfrjettum pta. 95—98,00 fyrir
kvintalið, eða sem samsvarar að-
eins ca. kr. 190—195,00 fyrir skpd.
f.o.b. Um síðastliðin mánaðamót
voru birgð imar í Bilbao af ísl.
fií-ki ekki minni en 48,000 kvin-
töl, (2400 smálesti,r), og gefur
að skilja, að slíkar birgðir eyði-
L'jggja markaðsverðið. Þó mun
mega gera ráð fyrir, að þessar
birgðir verði farnar að minka að
mun, þegar kemur fram í síð-
ari hluta októbermánaðar, þegar
tekið er tillit til þess, að daglega
er neytt á Spáni að meðaltali
nálægt 140 smálesta af saltfiski;
eða rúmlega 4000 smálesta á mán-
uði hverjum. Mpn þyí mega gera
ráð fyrir verðhækkun í Bilbao
síðast í október, eða fyrst í nóv-
aðarins. Það er eftiltektarvert, að
verðfall á norskum fiskj á Spáni
á sjer yfirleitt mjög sjaldan stað,
og mun það eingöngu vera að
þakka reglubundnum aðflutning-
um að markaðinum. Nú t. d. í
maí síðastliðnum, var verðið á
norskum fiski í Bilbao, pta: 90,00
fyrir kvintal fyrir fisk nr. 1, í
júní 85,00, (gamall), 108,00 (nýr),
júlí, 100,00, ágúst 95,00, og birgð-
irnar aldrei farið yfir 8000 kvin- i
töl (á sama tíma). Á sama, tíma í
voru birgðirnar og verðið á ísl-1
fiski þannig: í maí, 14,000 kvin-
töl, verð pta: 116,00 fyrir kvin-
tal. Júní, 32,000 kvintöl, verð
112,00. Júlí 35,900, verö 180,00.
Ágúst 37,000, verð 100,00. 5. Sept-
ember 49,000 kviptöl, verð 95,00.
Þannig horfir þá Spánarmark-
aðurinn við, nú sem stendur. Or-
sökin til þess, að í augnablikinu!
ekki koma eftirspurnir eftir fiski,
og að sem stendur er hlje á sölu
til útflytjenda fiskjarins, er í.
fyrsta lagi, að á markaðsstöðunum i
eru fyrirliggjandi birgðir, sem j
ember, og verðið komist á fastar: '■ nægja neytsluþörfinni um lengri
grimdvöll, sje þess aðeins gætt,
að takmarka aðflutningana, og
haga þeim eftir þörfum mark-
tíma, og í öðru lagi af því, eins
og jeg hjer að framan hefi drepið
á, að nú er sú breyting orðin á
fiskverslunarfyrirkomulaginu, að
spánskir fiskkaupmenn gefa sig
ekki fram, nú eins og áður, sem
fastir kaupendur sem vilja set'ja
peninga sina fasta í fiskbiigðir
til lengri tíma. Nú hafa þeir
samninga um að fá rnegnið af
fiskinum í umboðssölu jafnóðum
og þeir þarfnast nýrra b:rgða.
Meðan samkepnin var frjáls, og
spönsku fiskkaupmennirnir keyptu
sjálfir birgðir fyrir eigin rqikn-
ing, var útkoman venjulega sú, að
allur ísl. fiskur, sem Llbúinn var,
var seldur og greiddur um og
fyrir áramót., Nú þykir mjer ekki
ósennilegt, að breyting kunni að
geta orðið á þessu í ár, þannig,
að fiskurinn verði ekki allur seld-
ur, eða að minsta kosti ekki greidd
ur fyr en í mars—apríl á næsta
ári; eða með öðrum orðum jafn-
harðan og markaðurinn þarfnast
aðflutninga. Þetta finst mjer að
muni verða eðlileg afleiðing um-
boðssölunnar. Að öðru leyti álít
jeg enga ástæðu til að ætla, að
fiskurinn lækki í verði, ef rjett er
að farið, og samkvæmt því sem
jeg hjer að framan hefi drepið á.
Menn vita af margra ára reynslu
og eins og að framan er bent á,
að Spánverjar neyta árlega nálægt
17—18000 smál. af ísl. fiski. Þeir
ne-yta fiskjar alt árið, þó það sje
mismunandi á, hinum ýmsu tímum
þess, og ennþá eru rúmir 8 mán-
uðir þangað t'l vjer byrjum að
flytja út framleiðslu næsta árs.
Það er neytslan og tíminn sem
skapa sölumagnið, og vjer getum
þess vegna ekki ætlast til, að Spán
v neyti 18000 smál. fiskjar á ein-
um degi. En fiskurinn er nauð-
synjavara, og Spánverjum er orð-
ið tamara fiskátið en svo, að þeir
hætti því alt í einu. Þó er neytslu-
magn fiskjarins auðvitað háð því
skilyrði, að verðið á honum sje í
samræmi við verð á annari nauð-
synjavöru.
Hvað viðvíkur Ítalíumarkaðin-
um, þá er markaðsverðið þar dá-
gott, og útlit þar miklu betra en
á horfðist fyrstu mármðina af yf-
irstandandi ári. Föst sala þangað
or þó erfið, þar eð sama verslunar-
íyrirkomulag og á Spáni er einn-
ig að komast á þar. Hvort núver-1
andi markaðsverð 'þar getur hald-;
ist, er auðvitað mikið komið und-1
ir aðflutningunum að markaðinum, j
bæði af íslenskum og öðrum fiski, í
scm þangað flytst. Eins og jeg áð-
ui hefi drepið á, eru Frakkar j
skæðir keppinautar á ítalska mark-
aðinum. Standa þeir og miklu bet-
ur að vígi en vjer, sjerstaklega
hvað aðflutningana snertir,' sem'að
mestu ganga með járnbrautum til
Vlöírægur smdíingur.
Smásöluverð kr. l,10^askjan 10 stk.
W. D. & H. O. WILLS,
BRISTOL & LONDONo
Dilkakiöt

alveg nýtt í heilum t.krokkum, sem hingað kmnur á miðviku-
daginn, verður sclt & 63 aura l/* ki!o <:f pantað er i dag
og tekið um leið og það kemur. Menn sntíi sjer í
Viöskiffafjelagiö. Sfmar 701 og
Siáturtfðin bráöum á snda.
Vjer leyfum oss að vekja athygli heiðraðra batjarbúa á því,
að aðalfjárslátrun vorrí á þessu hausti, 1 ý k u r með yfir-
standandi viku. Er því ráðlegt fyrir þá, sem enn eiga eftir að
birgja sig upp með slátur, að nota tækifærið meðan það gefst.
Siáturfjeiag Suðurlasids.
Sini&r 249 og 849.
stórborggnna inni í ítaþu, syo.sem
Milano, og Turin, og geta. þeir á
þennan hátt selt í smáslöttum, alt
niður í 6—10 smálestir. Frakkar
gera sjer og alt far um að ná
yfirhöndinni á saltfisksmarkaðin-
um í ítalfu og keppa við íslensk-
an fisk og nýfundlenskan, hvað
verðið snertir. Þaimig bjóða þjeir
nú sjnn fisk„Lavé“ 20 lirum lægra
pr. 100 kg. kominn á járnbrautar-
stöð á Ítalíu (tollur gre;ddur),en
heildsöluverðið í Grenova á íslemsk-
um fi^ki (á járn,brautarstöð í Gen-
ova). Þetta útilokar þ 5 engau
veginn sölu á ísl nskum fiski í
ítalíu, vegna þess, að. hann er í
vissum hjeruðum tekinn fram yfir
annan fisk. Hvað, þessu atriöi v:ð-
víkur, þá mun vera með það, líkt
og hvert annað vörumerki, sem
hefir náð hylli neytendanna, og að
fólkið á þeim stöðum sækist eftir
ísl. fiski fremur af gömlum vana
er af þ:ví. að gæði hans sjen í
raun og veru meiri,, því það gefur
að skilja,. að franskur fiskur, s^m
fiskaður er ,við ísland, stendur lít-
ið að baki að gæðum þeim fiski,
s,em vjer flytjum út, og þyí senni-
legt að neytendur komist að raun
um það með notkuninni, þegar
fram líða stnndir.
E!ns og framangreind söluáætl-!
un og verðupplýsingar bera með
sjer, er verð það, sem kostur er
á að fá fyrir Spánarfiskinn að mun
hærra en það, sem útgerðarmenn
og innlendir framleiðendur alment
munu fá fyrir hann, og það svo,
aö rnjer virðist það vel ómaksins
vert fyrir þá, að gera tilraun til
þess sjálf’r að verða aðnjótandi
þess verðs. Jeg mæli ekki með um-
boðssölunni. Auðvitað er þaö frá
framleiSendanna sjónarmiði að
öllu leyti ákjósanlegra að selja
fisk sinn fyrir fastákveðið verð,
og fá það að fullu greitt um leið
og f.skinum er afskipað; en þó
aðeins með því skilyrði, að það
verð sje sæmilegt og í samræmi
við markaðsverðið. En hins vegar
álít jeg ekki umboðssöluna eins
hættulega eins og hún alrnent er
álitin hjer, og a® minsta kosti er
hún betur komin I höndum fram-
leiðendanna sjálfra heldnr en út-
lendra ,spekúlanta‘, sem nota hana
sem meðal til að útiloka frjálsa
samkepni, og til þess sjálfir að
verða einráðir um verslunina, sem
um leið er dauðadómur yfir sjáv-
arútgerðinni, sem er stærsti at-
vinnuvegur vor íslepdinga, og sem
vclmegun íslensþu þjóðarinnar er
undir komin. Jeg sje heldur enga
ástæðu til að ætla, að umboðsipal-
an eigi að vera, hæftulegri fyrir Is-
lendinga sjálfa en útlendingana.
Það verður ekki anpað sjeð, sapi-
kvæmt framangpeindum upplýsing-
um, sem, og eru ábyggilqgar, en
aö verslunin á þessum griindvelli
eigi að geta gefið af sjer áljtleg-
an apð. Eða hyggja, menn að út-
lendingamir reki verslunina með
t a p i, af einskærri gæsku og um-
4
hyggjusemi við íslendinga?
Jeg efast ekki um, að útgerðar-
mönnum og innlendum framleiö-