Morgunblaðið - 06.09.1923, Blaðsíða 4

M O R G V M n L A T P
— — Tilkynningar. — —
Ritvjelaverkstœðið er í pingholts-
■trœti 3 og hefir síma 1230.
Allar auglýsingar í ,MorgunblaSi6‘
sendist til Auglýsingaskrifstofu ís-
lands í Austurstræti 12, dnngangur
frá Vallarstærti.
Verslunartíðindin koma út snemma
í þessum mánuði. Ollum auglýsingum
í þau, sje komið sem fyrst til A.
S. I., í Austurstræti 12.
,Lögrjetta‘ er lesin um allar sveit-
ir landsins og pví best til þess fallin
að flytja auglýsingar yðar til sveit-
anna. Auglýsingaskrifstofa íslands
veitir auglýsingum móttöku í ,Lög-
rjettu'.
--r ViSskifti. ---
Skrifborðsstélar — orgelstólar —
lorðstofustélar — borðstofu eikar-
>*rð — mahogniborð — saumaborð.
'Húsgagnaveralun Reykjavíkur, Lwaga-
"«g 3.
Húsmæður 1 Biðjið um Hjartaás-
ítinjörlíkiC, pað er bragVbest og
Mgmrmeat.
mjög landgott. Svo riðum við út
að brennisteinshúsinu. Það er nú
bráðum ónýtt af fúa og hirðuleysi.
Húsið er stórt og margar stofur;
þakið er alt fokið burtu, horfið;
én brennisteinshverarnir eru þar,
líkt og fyrir norðan, t d. í Þing-
eyjarsýslum. Ættu menn hjer að
nota hvíta farfan úr námunum
utan á steinhús, með sementi, eins
og gert er fyrir norðan, bæði í
lieykjahlíð og Baldursheimi.
Við fórum svo nokkuð langt
norður með G-rænavatni; það er
hyldjúpt, kringlóttur hver, nokk-
uð stór. Þar er ekkert að athuga;
fórum svo að Geststaðavatni; það
er langt, en fremur mjótt; þar
er sagður silungur, lítið eitt, en
lamgt er síðan reynt hefir verið
að veiða þar. Svo er Arnarvatn
og Djúpavatn; ekkert var þar að
isthuga; eru bara djtipar sand-
dældir gróðurlausar í kringum
þær. Svo er nú Hvalvatn, sem er
stutt sunnan við Hafnarfjörð; það
er langfallegasta vatnið, sem jeg
hefi sjeð á þessari ferð. Þar hefir
sjest slungur fyrir stuttu í gegn-
um glæran ísinn, eða svo sagði
mjer fylgdarmaður minn, að hann
hefði sjálfur sjeð þar silung. Þar
sýndist mjer ofurlítil silungsáta á
vatnsströndinni.
Þá er nú að geta vatnslindanna,
sem jeg sá; sú fyrsta er stutt sunn
an við Kaldrana bæjarstæðið; hún
er að vísu falleg og kemur þar
vpp úr grasbalanum; við smökk-
uðum á vatninu, og gátum ekkert
slæmt bragð fundið að því. Er
það dálítið volt, á að giska 4 gr.
hiti. Lindin kemur undan fjallinu,
nokkuð langt sunnan við brenni-
steinsnámumar, og er jeg því
hræddur um að það geti haft ó-
heilnæmi í sjer þaðan; ómögulegt
cr að segja um það meS vissu,
nema gfera tilraun með dálitlum
kostnaði, viðvíkjandi silungsklaks
eðferð.
Þá er önnur lindin við Nýjabæ-
irm; að vísu eru þær margar, en
jeg tel eina. besta, og sagði þar til
eínum pilti, Guðmundi að nafni,
ihTemig hann skyldi reyna að
Kaupið „Exeelsior1 ‘ hjólhesta-
gúmmí. Verðið afarlágt. Sigarþór
Jónson.
Drýgri engin dagbók er,
Draupnis smíða hringa,
en dagbókanna dagbók hjer:
Dagbók auglýsinga.
Erlenda silfur og nikkelmynt kaup-
ir bæsta verði. Gnðmundur Gmðnaacn,
gullsmiður, Vallarstræti 4.
Ný Smith-Premier ritvjel, mjög
góð, til sölu, ódýrt. A. v. á.
Ágætur vagnhestur til sölu og sýnis
á Skólavörðustíg 12.
Guðm. Tii. Gíslason, Stýrim.skól.
Til kaups fæst góð og gallalaus kýr,
sem ber í miðjan október, að þriðja
kálfi. Upplýsingar í síma 881.
, = Vinna. --------------—
Duglegan seljara vantar. A. v. á.
===== Húsnæíi. — — —
Skrifstofuherbergi til leigu í Aust-
urstræti 12, uppi.
komfa þar fyrir klakkassa og smíð
aði jeg kassann fyrir hann; og er
jeg nú búinn að senda honnm
hók og alla fyrirsögn, sem hann
getur farið eftir við klaksaðferð-
ina. Ekki get jeg sagt um gæði
vatnslindarinnær þar; en jeg er
hræddur um að víða þar sje ekki
vel hreint vatn. En hjer þarf að
þreifa sig áfram örugguir; enda
fann jeg það hjá þessnm unga
pilti, að hann langaði mjög til
að reyna þetta.
Þá er þriðja lindin rjett við
bæinn á Ási; hún er sunnan við
völliim og er ofurlítið hrunnhús
yfir henni.. Þar ætti að gera til-
raun með klakhús, og lofaði Þor-
varður fylgdarmaður minn mjer
að gera tilraun á næsta hausti,
cg mun jeg biðja Einar í Miðdal
að leiðhein'a honum og styðja
hann eftir þörfum við silumgsklak
x einu og öllu.
Þórður Flóventsson
frá Svartárkoti.
------o-------
Dagbók.
Vilhelm Bernhöft tannlæknir kom
um síðustu helgi heim úr hálfsmán-
aðarferðalagi um Borgarfjörð.
Fisklítið var hjer fyrstu daga þess-
arar viku. Islendingurinn, sem í sum-
ar hefir verið á veiðum og selt afla
sinn bæjarbúum, komst ekki út þá
daga vegna óveðursins.
Staka.
Drykkjusolli ei jeg ann,
í mig hroll hann setur,
þó mjer olla kæti kann
kaffibolli ’ og „út í hann‘ ‘
Jón Jónsson frá Hvoli.
’f~' 'Tr' '-■ :-r I
Gullfoss kom hingað seint í gær-
kvöldi. Meðal farþega var Einar H.
Kvaran rithöfundur. Kemur hann af
alþjóðafundi bannmanna, er hann 3at
í Kaupmannahöfn í fyrra mánuði.
Dánarfregn. 2. þ. m. ljetst á „Is-
landi“, á leið til Khafnar, Ólafur
porsteinsson verkfræðingur. Fór hann
utan í þeim erindum að leita sjer
lækninga. Hann var 39 ára að aldri.
og héfir lengst af síðan hann lauk
verkfræðisprófi, verið í þjónustu
Reykjavíkurbæjar. Kvongaður ’ var
hann og átti eítt barn. Lík hans verð-
ur flutt hingað frá Pæreyjum á
„Sirius“, sem hingað kemur um
næstu helgi.
Bát rak á land fyrir stuttu í Hafn-
arfirði, er „Bliki“ hjet, og brotnaði
hann allmikið.
Kaupgjaldsmálið. Prá því var sagt
hjer í blaðinu í gær, að líkur væru
fvrir því, að samningar tækjust milli
útgerðarmanna og sjómanna um kaup
gjaldsmálið. En raunin hefir orðdð
Önnur. Á sjómannafjelagsfundi, sem
haldinn var í fyrrakvöld, var síðustu
tilboðum útgerðarmanna hafnað, sem
sje, að kaupið yrði 230 kr. um mán-
uðinn á ísfiski, en 210 á saltfisks-
veiðum, og að málið yrði lagt í gerð,
og 'átti gerðardómurinn að vera skip-
aður tveim mönnum frá hvorum að-
ilja og einum oddamanni, er báðir
samþyktu. Milligöngumaður hefir ver-
ið upp á síðkastið forsætisráðheira
Sig. Eggerz.
prír menn drukknuðu nýlega á
Siglufirði; en ekki hefir frjetst með
hverjum atvikum slysið hefir orðið.
Heimilisiðnaðarfjel. Islands gengst
í'yrir námsskeiði í fatáhreinsun nú í
þessum mánuði; og hefir samskonar
námsskeið verið haldið hjer áður, í
júní í sumar. par verður kent að ná
blettum úr fötum, pressa karknanns-
föt o. fl. Er þetta þarflegt verk og
getur sparað þeim, sem sækja náms-
skeiðið, mikinn tíma, fyrirhöfn og
peninga.
.------
Lagður i einelti.
Ensk saga.
Konan kvað svo vera. Það væru
engin húsgögn og ekki nokkur
skapaður hlutur í því, síðan þeir
fáu munir, sem Sir Charles hefði
fengið leigða, hefðu verið fluttir
tir því þegar leigutími hans var á
enda. Hún hjelt að það væri ekki
einu sinni læst, og gæti jeg gengið
hiklaust inn í það, ef mig langaði
til að skoða það.
Jeg þakkaði konunni fyrir og
hjelt leiðar minnar eftir trjágöng-
unum, enda þótti mjer rjettast.
fyrst svona langt var nú komið,
að skoða þennan stað, sem frú
Webley hefði vísað mjer á. Þetta
var eitthvað undarlegt alt saman,
en raunar komst jeg að því síðar,
að hún hafði látið mig hlaupa í
gönur af ásettu ráði og að það var
ein af tálsnörum þeim, sem fyrir
mig voru lagðar af ósýnilegum
fiandmönnum.
Þegar jeg kom að skíðgarðinum.
sem var umhverfis húsið, sá jeg,
að þetta var allmikil bygging og
var eiginlega í tvennu lagi, sem
sje gömul vatnsmylna ásamt út-
hýsum og geymsluskúrum og íbúð
arhús, sem malarinn hafði upphaf
lega búið í. Var íbúðarhúsið.nokk-
nrn veginn stæðilegt, en mylnan
og- úthýsin voru mjög af sjer
gengin. Var ekki annað eftir af
mylnuhjólinu en fáeinir grautfún-
i- og mosavaxnir spaðar, en hitt
alt var dottið ofan í mylnurenn-
una, sem var bæði breið og djúp,
og beljaði vatnið eftir henni, foss-
andi og freyðandi.
Jeg hjelt nú áfram og kom að
aðaldyrunum, tók í snerilinn og
fann að þær voru ólæstar, eing og
jeg hafði hálfbúist við. Jeg gekk
svo inn og kom inn í hálfdimman
gang, svo mjer.lá við að sortna
fyrir augum, þar sem jeg kom úr
glaða sólskininu úti. En jeg vissi,
a,ð það mundi fljótt lagast, lokaði
svo útidyrunum og kom nú inn í
herbergi eitt til vinstri handar.
Þar var ekki annað að sjá en bera
veggina og upplitað gluggatjald,
sem bjekk fyrir glugganum.
Jeg fór út á ganginn aftnr og
inn í næsta herbergi til hliðar við
hitt, en jafnskjótt sem jeg kom
inn fyrir hurðina, bar þar tvent
fyrir mig, sem mjer kom mjög á
óvart. Annað var það, að glngginn
á herbergi þessu stóð galopinn og
á rykugu gólfinu sá jeg grenileg
fcr eftir karlmannsskó, sem lán
f t að glugganum; en hitt var það,
að þegar jeg hafði horft á þetta
um stund, var hurðin látin aftur
á eftir mjer og lyklinum snúið í
skránni, án þess að jeg hefði
heyrt eða orðið vör við nokkurn
umgang.
Jeg flýtti mjer út að glugg-
anum og sá undir eins, að þarna
var jeg komin í sjálfheldu. Fyrir
neðan gluggann beljaði vatnið í
rennunni og var ekkert viðlit að
bjarga sjer þá leiðina. Jeg hljóp
þá fram að hnrðinni og reyndi af
öllum mætti að svifta henni upp,
en sú tilraun varð algerlega á-
rangurslans; en svo heyrði jeg
greinilega, að einhver var að læð-
ast eftir ganginum fyrir framan.
Skyldi þessi ósýnilegi fjandmað
ur minn ætla að laumast burtu
án þess að segja nokkurt orð og
skilja mig eftir með þá tvo kosti
um að velja — annaðhvort að
deyja úr bungri, eða drukkna í
mylnurennunni 1
15. kapítuli.
I lífshættu um kvöldið.
Fyrst í stað greip mig auðvit-
að ofboðsleg hræðsla við þessa
skyndilegu árás ósýnilegs fjand-
manns. Jeg er engin ‘hetja og þyk-
ist ekki heldur vera það; en þegar
frá leið, fann jeg frekar til
grernju en ótta út af því, að svona
lævíslega hafði verið farið að
mjer.
En þessi lævísi benti einmitt til
þess, að það væri einhver, sem
teldi mig hættulegan andstæðing,
,og sá hinn sami gat enginn annar
verið en Roger Marske. Jeg hafði
þegar ástæðu til að halda, að liann
grunaði, að jeg væri að veita
Arthúr liðsinni, og þó að jeg þætt-
ist vera sloppin við eltingar hans,
eins og áðtir er sagt, þá var hi-tt
ofur skiljanlegt, að sök biti sek-
an, ef hann var sekur á annað
borð, og að hann vitjaði þess
staðar, sem hann vissi að eftir-
grenslanir mínar hlutu að leiða
mig á. En þá gat hitt heldur ekki
átt sjer stað, að húsið hefði staðið
autt í fjögur ár, og Marske hlaut
að hafa búið þar eða fengið brjef
sín send þangað einhvern tíma á
þeim árum, eða seinnstu tveim ár-
unum rjettara sagt.
Jeg varð nú að vísu fegin því,
að jeg hafði fundið sambandið
milli Roger Marske og Klöru Riv-
ington, en hvað stoðaði það, eins
og nú var komið fyrir mjer? Hjer
var jeg innilokuð eins og hver
annar fangi og það var ekkert
liklegra en að Marske hefði verið
á hælnnum á mjer eða laumast
inn í húsið á nndan mjer í þeim
tilgangi að koma mjer fyrir katt-
amef og sjá svo um, að jeg kæm-
ist ekki lifandi út þaðan.
Jeg gekk út að glugganum aft-
ur í þeirri von, að jeg kynni að
sjá eitthvert ráð til að komast
hnrtu þó að mjer hefði sjest yfir
það í fyrstunni. Mylnufossinn
heljaði fyrir neðan mig, húsvegg-
urinn virtist rísa beint upp frá
lionum og það var ekki sjáanlegt,
að neins staðar væri hægt að fá
fótfestu milli bans og straumólg-
unnar, -er mnndi rífa hvern mann
með sjer, sem lenti í henni, jafn-
vel þó vel syndur væri, en það
kom nú ekki til um mig, því að
jeg kunni ekkert til sunds. Jeg
hallaði mjer nú út úr glugg-
anum og skimaði eftir húsveggn-
um hægra megin við mig í von
um að þar kynni að vera annar
gluggi við hliðina, sem jeg gæti
sveiflað mjer inn um og komist
þannig inn í ólæst herbergi, ef
vel vildi til. Jeg sá þar líka ann-
an glugga, en hann var svo langt'
frá mjer að óhugsanlegt var að
ná til hans.
Jeg skimaði nú til hinnar hlið-
arinnar og var þar engan glugga
að ,sjá, en þar sá jeg annan hlut,
sem var svo nærri mjer, að jeg
gat seilst til hans með hendinni
og það var þakrenna, sem náði
ofan að ánni. Eftir henni var
hægt að klifrast annaðhvort npp
á þakið sjálft eða þá upp að öðr-
um glugga fyrir ofan mig.
Jeg sneri mjer við til að gægj-
ast upp eftir þakrennunni, en þá
var eins og vindþytur strykist hjá
andlitinu á mjer og jafnframt
heyrði jeg tvo smelli, annan lægri
— og hinn hærri, svo að jeg hörf-
aði sem' skjótast inn í herbergið
aftur.
Hærri smellurinn kom af því,
að hleypt var af skammbyssu. út
um gluggann fyrir ofan mig og
lægri smellnrinn þegar kúlan datt
í vatnið fyrir neðan mig. Þarna
uppi var þá einhver, sem sýnt
hafði mjer banatilræði. Jeg varð
svo yfirkomin af ótta, að mjer lá
við yfirliði og var það naumast
furða þar sem jeg var þarna al-
ein í húsinu með þessum sam-
viskulausa morðingja. Jeg náði
mjer þó hrátt aftur og hlustaði
eftir, hvort jeg beyrði nokkuð
ireira til iitorðingjans, en það bar
ekki á neinu.
Tíminn leið hægt og seint - og
aR var kyrt og þögult, bæði uppi
á loftinu og í ö'llu húsinu. Úti
lágu akrarnir í glaða-sólskininu,
lævirkinn kvakaði, fuglarnir þutn
fram og aftur og vatnið niðaði í
ánni. En þessi dauðaþögn í hús-
inu var ægileg og sú tilhugsun,
að þessi fantur leyndist þar ein-
hverstaðar.
Svona leið dagurinn, þangað til
honum tók að halla og þarna varð
jeg að hýrast í galtómu herberg-
inu, hlustandi eftir einhverju
bljóði, sem aldrei heyrðist. Jeg
fór að halda, að „Danvers Crane“
ætlaði að treysta betur hungur-
dauðanum en skammhyssunni, en
það vildi nú svo vel til, að jeg
hafði tekið með mjer fáeinar
hrauðsneiðar í nesti, sem j^g gat
treint lífið með nokkra stund enn.
Að vísu var jeg orðin sárþyrst
og hefði fegin viljað gefa aleigu
mína fyrir einn tebolla, en við því
var ekkert hægt að gera annað en
lifa í þeirri von, að mjer yrði
eitthvað til bjargar. Jeg var líka
hálfvegis farin að vona, að fjand-
maðnr minn væri farinn bnrt og
ætlaði að láta mig veslast upp
einmana og yfirgefna.
--------o-------