Morgunblaðið - 14.11.1923, Blaðsíða 2

1
MORGUNBLAÐIB
Alafoss-afgreiðslan er flutt í Nýhöfn ■ Hafnarstræti 18. - Sími 404.
, £"o$ið aðeins islenska dúka i fötin! ^ Kaupum ull hæsta verði.
uinar í bannmálinu, sencli fram
kvæmdarnefnd Stórstúkunnar, 10..
marts — þegar sendiherra og mjer
hafði verið gert viðvart um það,
að við ættum að fara — fyrir-
Með síðustu skipum fengum við s spurn um afstöðu hennar. Mjer

• 4
3
Hogginn melís.
Strausykur
Kaffi.
Exportkaffi.
Hrísgrjón.
Lauk.
Baunir, heilar.
Maismjöl.
Heill mais.
Hveiti.
Haframjöl
Epli, þurkuð.
Apricots, þurkaðar.
Sveskjur.
Rúsínur.
Consum súkkulaSi.
ísafold do.
Cocao.
Bakaramarmelade.
Sultutau,
margar teg.
KaifibrauS.
Matarkex.
Holmblads Spil, Kerti, o. m. fl.
B. D. S.
Sirius
vmmn
iii Söl-JÍ
með litlum
ágætum sað
vörubirgðum, á
í miðbænum.
var það nauðsynlegt. Jeg var
; trúnaðarmaður Templara. En jeg
! átti jafnframt að vera erindreki
stjórnarinnar. Svarið gat orðið
; svo, að jeg sæi mjer ekki méð
í itokkuru móti unt að fara suður
| á Spán. Svarið kom daginn eftir
í U. mars. Það var meðal annars
þess efnis, að framkvæmdarnefnd-
mm væri kunnugt um fyrirmæli
stjórnarinnar til okkar, og að
r.teð þeirri vitneskju vtéri okkur
falið málið í fullu trausti.
Þetta er allur sannleíkurinn um
skéytið, að svo miklu íeyti, sem'
það kemur þessu máli við. Stjórn-
in var að róa að því tvennu-öllum
árum, að vjer gætum fengið áfrani
„bestu kjör“, sem talið var lífs-
skilyrði fyrir annan áðalavinnu-
veg landsmanna, og að vjer gæt-
um haldið banninu óskertu. Og
mjer er ekki Ijóst, hvernig fram-
kvæmdarnefndin gat öðru svarað
—ef hún var einráðin í því að
fá sendiförinni framgengt. Eins og
áður er sagt og allir vita, átti jeg
að vera erindreki stjórnarinnar,
og það gat ekki komið til mála,
að jeg ræki það erindi annan veg
um hjá sumum bannmönnum, og en hún ætlaðist til. En þess ber
það sje því mannleg og skiljan- vel að* gæta, að okkur sendimönn-
leg yfirsjón hans, að hann hefu! um er ekki ætlað að samþykkja
ekki vegið ummæli sín jafnná- neitt, þó að mjer virðist sem hr.
kvæmlega og æskilegt hefði verið. G. E. í einhverju gáleysi gefi það
IJr. Pjetur Halldórsson hefir í í skyn og annar greinarhöf. í
ágætri ritgerð gert þess grein meö Morgunbl. „a“, enn ótvíræðar. —
Hvergi í borginni er jafn-
gott að kaupa alt sem að
StEngurfatnaöi
lýtur
einnig hina ágætu *
Bedda
tvær tegundir mnð madressu-
e ÁÁJÍ yj 11 ixi XJLS.AJ.. liASJut □□□Uk.XJkJUL anni’ti.
U.JJULX)
3
Farseðlar sækist í dag.
Nic. Bjarnason.
hafi orðið fyrir ranglátum dóm
Í
^ U2 caxenzdz mal2rm. Farusmöfia
Kaupmansiahöfn
Stofnsett 1843.
Gi'Snnegade 33.
Simn.: Farvemöile.
Selur allsk. málningavörur. Margra ára noktun á Is-
landi hefir sýut að faríi vor á sjerl'ga vel við ísl. veður-
áttufar. — Skrifið eða símið fyrirspurnir um verð o. þ. h.
... , ttillilegum og’ ljósum orSum, Okkar verk var það eitt, að reyna
eir, sem eynnu að^ vilja s-nna },vernjg 4 þvj ag bannmenn að komast svo langt með spönsku
t.,su, senci nc n sm í lokuðu tortrygðu, nokkuð alment, erind- stjórnina í þá áttina, sem þing og
slagi td A. S. I., merkt „Verslun . . , , , , a , . , . < T *
ísrekstur bans a Spam í bann- st.jorn vildi, sem unt yrði. Jeg fæ
I i 1 málinu, og við ummæli bans befi því ekki sjeð, að með þessu skeyti
framkvæmdanefndin gert
jeg engu við að bæta. En þó að hafi
hN sú tortrygging væri skiljanieg, * neitt annað en skapa skilyrðin
Ný-
komið
Mikið úrval af góðum og
ódýrum kven-
hefir það sannast, svo vel sem t fyrir því, að unt væri að senda
mig,. og mjer væri unt að fara.
f Sifl
„Tíminn“ virðist líta svo á, sem
það sje skylda mín að leggja orð
í belg út af harðyrðum hr. Gunn-
ars Egilsonar í garð nokkurra fje-
lagsbræðra minna 1 Goodtemplara-
reglunni. Mjer er engin launung
á því, að mjer hefir verið það
fremur óljúft, og fyrir því heí'ir
það dregist. Jeg er orðinn því
svo alvanur að sjá suma af þeim
mönnum, sem nærri mjer standa,
bæði að skoðunum, vináttu og
frændsemi — alveg saklausa, effir
því sem jeg lít á — borna hinum
þyngstu sökum og óviðfeldnustu
þrigslum, án þess að jeg hafi tek-
ið til máls, að það er komið upp
í nokkurn vana hjá mjer að taka
ekki þátt í deilunum.
Svo er annað: pað er sannfær-
ing mín, að hr. Gunnar Egilson
Hitt atriðið er ávarp það til
Alþingis, sem fulltrúar frá Um-
dæmisstúkunni nr. 1 og 12 undir-
stúkum rituðu undir og birt var
í Tímanum 18. mars 1922. Fram-
kvæmdarnefndin, sem hafði sent
mjer skeytið, var ekkert við það
skjal riðin. Hr. G. E. segir, að með
því ávarpi hafi verið veitst aftan
að mjer, og um það fer hann mjög
hörðum orðum. Ritstjóri Tímans
var einn af undirskrifendum og
hann tekur það fram í blaði sínu,
að tilgangurinn með þetta skjal
hafi, meðal annars, verið sá, að
slíkt getur sannast, að hún var
ekki rjettmæt. En henni hefir
verið haldið áfram samt, svo að
það hefir jafnvel verið vítt á
prenti, að hr. G. E. var falið staif
á Spáni, sem alls ekkert kemur
bannmálinu við. pað þarf minha
til að ýfa skap snmra manna,
Þessi atvik gera það, í mínum
augum ófýsilegra að skifta sjer
af þessari deilu.
En það má vel vera, að af því
að mjer hefir verið dreift við
dtíilumálið og vegna stöðu minnar
í Goodtemplarareglunni sje það
skylcla mín að segja nokkur orð.
Fyrir því langar mig til þess að
biðja Mbl. fyrir þessar línur —
þó að jeg geri ráð fyrir, að þær
verði mörgum vonbrigði, því aS
jeg hefi enga tilhneiging til þess
að ráðast á menn. Fyrir mjer vak-
ir það eitt að skýra málið ofur-
lítið. —
Einkum eru það tvö atriði, sem
jeg ætla þá að minnast á.
Annað atriðið er skeytið, sem
jeg fjekk frá þáverandi fram-
kvæmdarnefnd Stórstúkunnar og
hr. G- E. minnist á. Tildrögin til hana. En þetta sýnir, að undir-
þe-ss voru þau, að jeg, sem hafði skrifendum hefir ekki verið kunn-
verið alllengi að heiman og ekki ugt um það, er gerst hafði í þing-
átt kost á aS kynnast að fullu inu áhrærandi þetta efni, enda
því er gerst hafði síðustu vik- hefir mjer og verið tjáð, að þing-
ÍTTTT1UUULX.J. rTTTTT:
rrr trrrjnrTT.rrrrTTi.-ri-1 ui
menn hafi haldið því leyndu um
smn, sem þeir voru að álykta um
áíramhaldandi samningatilraunir
við Spánverja. Undirskrifendum
var þá líka óknnnugt nm það
skeyti, sem framkvæmdarnefndin
hafði sent mjer. Það er því ekki
annað en eðlilegt, að ósamræmi
væri milli skeytisins og þeirra
krafa, sem settar voru fram í
ávarpinu. Undirskrifendur hjeldu
fram þeirri stefnu í málinu, sem
allur þorri Templara hjelt fram —
þangað til þeir fengu vitneskju,
sem þeir tóku trúanlega, um það,
v.S okkur væri í raun og veru
ofurefli að sveigja Spánverja í
roálinu og höfðu áttað sig á því,
að án hagkvæmra viðskifta við
Spánverja gætum við ekki verið.
Hjer er því um ekkert að sakast
og fjarri öllum sanni að halda því
fram, að Templurum hafi í þessu
máli með nokkurum hætti farist
iila við mig.
Meira finst mjer ekki þörf á að
segja að sinn'i um þetta mál, sem
„Tímanum“ hefir fundist jeg ekki
Sxolftreyjus*
og stuttar peysur (jumpers)
fást í stóru úrvali.
Verslun
Ámunda Árnasonar,
Hverfisgötu 37.
knýja það fram í þinginu, að við mega þegja um. En mig langar til
Nýkomið
Nokkrar vandaðar
sumar skinnfóðraðar
Sveinn Björnsson yrðum sendir til
Spánar. Það liggur því í augum
uppi, að ekki er með því að því
stefnt að gera* mjer neinn óleik,
cnda eru hin vingjarnlegustu um-
mæli um mig í þessu skjali.
Jeg geri ráð fyrir, að menn veiti
því athygli, að þetta ávarp til
þingsins kom ekki út fyr en 18.
að láta þess jafnframt getið, að
í síðasta tbl. Tímans eru nokkrar
línur áhrærandi Goodtemplara-
regluna, sem jeg skil ekki vel.
Þær eru þessar:
„Það er kunnugt, að Templara-
reglan hefir orðið fyrir töluverð-
utn árásum vegna aðstöðu ýmsra
manna hennar til banr.m. upp á
marts, en að sendiför okkar var S'ðkastið. Tíminn hefir algerl. leitt
ráðin af þinginu 10. mars. Ávarp-
ið gat því ekki haft nein áhrif á
það mál hjá sjer. Og jeg ætla að
vona, að ekki þurfi að því að
reka, að átelja þurfi templara í
þessu efni“.
Jeg kannast við það, að jeg
ihefi ekki lesið blöðin vandlega á
kost á því. En mjer er ekki ktinn-
ugt um „töluverðar árásir“ á
Eegluna út af öðru en því, að
nokkur hluti hennar — þar á með-
al jeg — lítur svo á, að óhjá-
kvæmilegt hafi verið að láta að
kröfum Spánverja í bannmálinu,
og að enn sje ekki kominn tími
til þess að segja upp samningmun
við þá. Við lítum svo á, að ekki
eigi við um þessar mundir að krefj
ast fullkomins áfengisbanns og að
hlutverk okkar sje að sinni frem-
ur það, að efla bindindisfjelagí-
skapinn, eftir því sem við getum.
a ð stuðla að því, þótt af veikum
roætti hljóti að verða, að þeim
bnnnlögum sje framfvlgt, sem við
enn höfum, og að ýta nndir það
af fremsta megni að ráðstafanir
sjeu gerðar, sem líklegar kunr.a
Þykja til þess, að þjóðm getl
losnað við það, sem við eigum nú
við að búa.
Jeg veit ekki, hvort það er þessi
„aðstaða til bannmálsins", sem
síðustu tímum. Jeg hefi ekki átt „Tíminn“ virðist bálft í hvoru