Morgunblaðið - 02.02.1924, Page 3

MORGUNBLA»H
12 tegundir og ýmiskonar
glervorur á lager. Ifljög ódýrt.
K. Einarsson & Björnsson.
Einbjörn.
j ö r s k r á.
===== Tilkynningar. =====
Laugaveg 3. Hefi nú aftur fyrir-
Simar 915 og 1315.' liggjandi nýsaumuS karlmanna- og
unglingaföt frá 50 kr., vetrar og vor-
frakka frá 60 kr. og þar sem jeg
hefi ákveðið að skifta vinnunni í
tvo flokka, mun jeg eftir ósk manna
sauma mjög ódýr föt — samhliða
Kjörskrá til alþingiskosninga í Reykjavík, sem gildir frá 1. jstm að undanförnu: L flokks fatnaði
1924 til 30. júní 1925, liggur frammi, almenningi til atkugunar, eftir pöntunum basði a vmnuogefm.
* síííifstofn bæjargjaldkerans, Tjarnargötu 12, frá 1.—14. febrúar | 11 r-les n ------------
Á saumastofu minni hefi jeg jafnan
einn mann, sem eingöngu gerir við
gamlan fatnað, hreinsar hann og
pressar. Yigfús Guðbrandsson, Aðal-
stræti 8, sími 470.
Maltextrakt — frá Ölgerðin Egill
tkallagrímsson, er best og ódýrast.
Útgerðarmenn! Talið við H/£. ís-
ólf, áður en þjer afgerið eölu á af-
urðum yðar.
ífærrn* sendist borgarstjóranum fyrir 21 s. m.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 31. janúar 1924.
K. Zimsen.
Hvaða sápu á jog að nota?

Fedora-a&paa hefir til að bera alla þ»
eiginleika, sem eiga að einkenna fyllilegi |^Pur
Viískifti. -----------
Verðlækkun: Aluminiumpottar 20%.
I postulínsbollar 75 aura. Postnlins-
I diskar 85 aura. Sykurker. Smjör-
Vatnsflöskur. Vatnsglös.
Tauvindur 20 kr., Taurullur 50
kr., pvottabalar, pvottabretti, Klcmm
ur, Blikkfötur, Skólpfötur. — Ódýrt.
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Hraðhlauparar til sölu. A. S. 1
vísar á.
Til sölu ódýrt, gegn peuingaborg
un út í bönd: Ameríkst skrifborð,
ameríkskur skrifstofuskápur með
mörgum skúffum, sknfstofuborð,
Copipressa, Duplicator, notaðir oliu-
ofnar skíði o. £1. A* S. í. vísar a.
LandsAlið
fefe •' komið aftur.
Aðeins nokkrir kassar
óseldir.
Ili BjÖFHSSDII I Cd.
Lœkjargötu 6 B Simi 720.
milda og gó#a handsápu, og hin mýkjamd
og sótthreineandi áhrif hennar hafa uns
ast að vera óbrigðult fegurðarmeðal fyro
húðina, og varaar lýtum, eins og blettum
hrukkum og roða í húðinni. 1 stað þeeai
verður húðin við notkun Fedora-sápunnai
hvít og mjúk, hin óþægilega tilfinning
að húðin skrælni, eem stundum kemur ▼ii
notkun annara gáputegunda, kemur alle akk
fram við notkun þeasarar aápu.
Aðalumboðsmenn:
K. KJABTANSBON & C o.
Reykjavík. Sími 1266.
Kökudiskar. Mjög ódýrt.
Jónsson, Laugaveg 28.
Héinnes
Húsmæður! Biðjið um Hjartaáa-
imjörlikið. pað er bragðbest og nær-
ingarmest.
Dívanar, borðstofuborð og stólar,
Hreinar ljereftstuskur keyptarl Sdýrast og best í Húsgagnaverslun
hæsta verði í ísafoldarprentsmiðju. Reykjavíkur.
Ul
ll
befir a.ð gera úr skyr og
Jör, ætti hánn að skilja (ef
vill), að ekki fæst sama
'Vftí'Ö fyrir mjólkina í þeim vör-
^ og þe.gar hún er seld sem
^jólk. Hann virtist ekki skorta
skilning meðan hann var
af stjómendum Mjólkurfje-
Reykjavikur.
^ er það enn í þessu sam-
sem Stefán ætti ekki að
búinn að gleyma, og það er
\ Kann f jekk stundnm minna út-
_ J'Sað fyrir mjólk sína en flestir
fjelagsmenn í M. R., sem
af því, að bann bafði þá
^ari mjólk en flestir aðrir
^ var regla í M. R.
v' ^0tga mjólk út; eftir feitimagni
s ^ar (gæðum), samanber reglu-
.,,j 0 íjelagsins, var Stefán sjálfur
ú af þeJni, er sömdu þá reglu-
kvað slkeður? pegar
aí?erðarákvæðið fer að snerta
sjálfann á óþægilegan bátt
L111 það emkennilega fyrir, að
^ik — * sjálfur vera laus við
% 51‘ »ti‘akteringar“ og segirsig
^j. • R. af þeim ástæðum.
iij 111 Þann hluta greinar S., sem
•3egSQýr persónnlega, ætla
** aS eyða við bann orðum,
Jeg befi þegar gert ráðstafanir til
að bann fái sjálfur að svara fyrir
þau ummæli sín á viðeigandi hátt.
Reykjavík, 1, febr. 1924.
Eyjólfur Jóhannsson.
RndlEQ pílagrímsför.
við öllum þurrum lærdómi í prje-
aikunum, segir að aldrei rnegi
fara út fyrir skynsemissvið ábeyr-
enda; sje maður aldrei of ein-
faldur. Hlusti fólk miklu betur
eftir því barnslega en lærða.
Trúmáladeilur, nefnist þá kafli.
Tekur bann nú fyrir alvöru að
tala uin fyrri bók sína (New
Theology) og afturkalla hana. —
Segir jafnvel að bún bafi komið
í bág við söguna, og er það ætíð
helmerki. (Bls. 192).
pessar telur hann belstu yfir-
sjónirnar:
Fyrst það, að leggja svo ríka
áberslu á eiubyggjugrundvöRinn
við nýja framsetning kenninganna
að bætt var við að öllum per-
sónuleik yrði misboðið og ruglast
á mannlegu og guðlegu. Afleiðing
þossa varð sú, að minsta kosti
í kenningunni, að tilfmningin fyr-
ir siðferðislegri ábyrgð veiklaðist.
Hún (þ. e. New Theology) leitað-
ist of mikið við að skýra hma
miklu lejmdardóma trúainnar frá
sjónarmiði skynseminnar.
Ennfremur var kirkjan og náð-
armeðulin hrakin á óæðri bekk
og þann, er algerlega var ósam-
kvæmur sögulegri afstöðu þeirra.
Leiddi það beint af mistökxmum
á að skipa holdtekjunni og fiið-
þægingumii í sannan sess smn
(Bls. 191).
Hann neitar að vísu, að hanu
Campbell heldur því fram, að
kirkjan sje æðsta xirskurðarvald-
ið í trúmálum.
Skýrskotun til lifandi kirkju
er alt annað en skýrskotun til
óskeikullar bókar, og í þessu eru
kaþólskir sterkastir, en mótrnæl-
endur veikastir fyrir. Ritningin
eins og hún er skýrð af kirkj-
unni er merki (standard) trúar-
innar, ekki vice versa (öfugt)
(Bls. 202).
Hann kveður og kaþólsku kirk-
juna halda rjettilega meir fram
boldtekjmmi en friðþægingunni
(bls. 203), og segir hann: Ka-
þólskan er ekki brædd við bið
yfirnáttúrlega: mótmælendur eru
?að (bls. 251.)
Hann bendir á að nýrri gagn-
rýni, sjerstaklega þýsk, h>afi 'ýst
Jesú aðallega sem „binum góða
manni.“ Sje það ekki rjett. Kirk-
jukennmgarnar fari mik'lu nær
um liann.
Sje ekki hægt að segja það
sama um Krist og mennina luut-
fallslega, böfum vjer aðeins margt
að erfðum fengið frá honum —
(bls. 198).
Sje Kristur bvorki ósöguleg þ.
ing til þessarar stöðu; bann lýsti
því yfir að bann befði þegar notið
sæmdar og dýrðar bjá föðurnua
á himnum, sem bann hefði vikið
frá, til þess að komast til jarðax.
Hann tniði þvi að hann hefði
komið til þess að deyja dauða
sem hefði leyndardómsfull ábitf
og að bann en ekki kenning ban«
hefði megingildi mannkyxunn tR
velfarnaðar. Ennfremur, hati*.
trúði því, að við hinn nýja sátt-
mála. sem færi í hönd við dauða
bans, yrði hann dómari mann-
kynsins (bls. 248).
Sjerstaklega eru þó nmmæliu
eftirtektaiwerð sem nú koma: —
Campbell segist hafa sjeð það
betur og betur að:
Ánnaðbvort var Jesús það, sem
kaþólska kirkjan sagði að hann
væri eða bann var ekki til: ann-
aðbvort var hann maðurinn frá
bininum, beint brot á náttúrulög-
málimiun, fulltrúi yfirheimslegrar
(trancendental) reglu, yfirnáttúi-
legur, yfirskynvitlegur, yfir öUu,
eða hann var ekki neitt (bls. 250).
Surnir lialda því fram, að Krist-
uv bafi eigi a^tlað sjer að stofna
neinn' sjerstakan söfnuð eða gert
neina ráðstöfun fvrir framtíð iæri-
sveina sinna. Camþbell segir:
I>aö að freisari vor ætlaði að
stofna sýnilegan fjelagsskap, bygg
jeg, að sje augljóst óblutdrægum
lesara orða bans sem varðveitt
eru, og af þeim skilningi sem
altaf var í þau lagður og þeim
framfi'lgt eftir af fvlgjendum
bans á postulatímanum og þar á
eftir. Maður þarf eigi annað en
skvrskota til þeirrai’ staðreyndar
a-ð Ný j atestamentið ber stöðugt
vitni um sýnileik og eining kirb-
unuar. og leggur ríka áherslu á
nauðsyn þess að sameinast kirk-
junni, fyrir alla sem bindast vílja
Kristi. Kirkjan var líkaminn, sero
hann var böfuðið á og allir kristn-
einstaklingar voru limir hans
e aðeins eilíf persóna eða aðeins
„fyrst alinn meðal margra bræðra,
heldur sje maðnrinu Jesús hinn
holdiklæddi Logos (orðið) (bls.
205). Hafi hann jafnvel sem barn.
haft lmgmynd nm fortilveru sína
bafi talið guð og álbeiminn eitt I sem Logos í faðmi Guðs (bls. 260.)
Frsunh.
í kaflanum um fyrstu ár sín
og bið sama; játar hins vegar, að
I of lít.ill þungi bafi verið lagður
, _ ,, *• -u ívík nm á liátign guðs, of mikið gert úr
í Lundúnum, ræðir bann nukið um °
, ,r ' embyggjunni. Svo hafi og verið
ver'kamannamalm, sem liggja _ ' -7.' , , s
, , , , , . . j.i prjedikunum smum um það
bonum þuugt a hjarta. I . .. ,
.... - , • , • , leyti. Hafi Dr. G-orc, sem reit a
Hann mmnist þar og a kirkju-, • , . .,
i • , i i.0 not> moti bonum, fullkomlega >a rjettu
rækm og telur bmgnun bennar .
. * . , * „ u,c;_ að standa, er hann segi:
stafa af þvi, að manneðlið hv.tir
á umliðnum öldum bneigst meira Pað var með bebresku hug-
og meira að >ví ytra. Er nú kom- ruyndinni um guð sem rjettlátan,
ið svo að gildin eru fremur metin fullkominn, alsælan og algeran
eftir vog og mælir en miðuð við Kafinn yfir sína eigm skopnn, að
beill sálarinnar, að starblínt er siðferðileg lyftmg hofst með
frekar á tímanlegn en eílífu niönmumm, er nær bamarki .
velferðina. jverkum^og persónu Jesu Knsts.
í eftirfarandi tveirn köflum (Bls. 195).
lýsir1 bann mest prjedikunarstarf-1 Eins viðurkennir hann að hafa
Hjer fara á eftir nokkur fleiri
ummæli um Krist:
Ilann trúði á alt það, er samtím-
inn trúSi á, að því er snertir
Lonungdóm opinberunarritanua,
:l Guðsríkið, sem koma átti skyndi-
lega, við ógurlega árás að ofan.
Hann trúði á sjálfan sig, ekki
sem venjulega mannlega veru,
heldur sem manninn frá himnum,
guðssoninn, 'bið langþráða,, löngu
fyrirheitna ofurmenni, sem lroma
skyldi mannkyninu í rjett sam-
band við Guð. Hann trúði því
að liann ætti sláka meSvitund um
Guð að enginn annar ætti þvílíka,
og að bann gæti með hjálp þeirr-
semi sinni. Segist 111011« hafa iagt civegið úr sektarmeðvitund synd-
sig eftir að> veita almennan fróð-jugra manna, með því að telja
leik og hollar lífsreglur, en guð- syndina beina afleiðing af dýrs-
fræði öða lofgerðir. Varar bann eðlinu.
;>r meðvitnndar miðlað beiminum
Guð. meir en nokkrum öðrum
væri fært. Hann trúði á sína eigiu
fortilveru sem nauðsynlega krýn-
(bls. 299).
Hann kveður Krist að vísu ekki
hafa gefið neinar nákvæmar regl-
ni 11111 ytra fyrirkomulag kirk-
junnar, beldur hafi hann heitið
því að andinn skyldi sjá um þa.ð
og hafi það heldur eigi bugðist
(bls 304).
Bendir liann mjög á eiuing
forkirkjunnar, kveður að jafnvel
sundru n garmenn bafi orðið að
samia að þeir hjeldu postularöð-
inni >ef þeír áttu að fá nokkra
ábevrn (bls. 301).
í síðasta kafla bókarinnar hvert-
ur liann öflnglega ensku kirkju-
deildirnar til þess að taka hönd-
um saman og síðan að sameinast
móðurkirk jnnni rómv.-kaþólsku.
Telur náðarmeðulin þar, sjerstak-
lega Pránd í götu 'einfeum altaris-
sakramentið. Vitnar í því sam-
bandi til Hookers, sem ráðleggUT
monnum að bugsa fremur um það
með sjálfum sjer, bve mikla bless-
un sakramentið veitir þeim, neld-
ur en deíla sífelt um hvernig þaí»
rigí sjer stað (bls. 318).
J