Morgunblaðið - 13.05.1924, Qupperneq 2

MORGUNBLAIIB
Höfum fyrirliggjandi i
Sardinur.
Reykta Skinke 1 dósum.
Gardínutau
mikið og fjölbreytt úrval hjá
Hl Eimil td
von (rpwom
MILK
SM0UBRODKJEX
ATtmn c o
Umboðsmean:
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Rlllr Wa
og koma með
auglýsingar
sínar & auglýs
ingaskrifatof-
una I Auetur-
8træti 17 uppi.
S fi m ars
24 verslunin,
23 Poulsen,
27 Fossberg.
Allur útbúnaður^ til
gufuvjela og mótora.
Ma ður,
aem er vanur Bkrifstofustörfum,
ákrifar ágœtlega og er vel að
sjer í ensku, þýsku og dönsku,
áekar eftir atvhmu á skrifstofu
fajer í bænum. Upplýsingar gefur
skrifstofa þessa biaðs.
If Iiiri
Iiefði þetta verið vel gert, og sýnt
það, að alþingismaðurinn bugsaði
um málefnið eingöngu. Tillagan,
eins og hón var, sýnir þar á móti
fram á, að honum stendur á sama’aS taka. rjetta stefnu hjer á landi.
hvemig fer með skógræktar- Ef einliver vill fullyrða hi5 gagn-
starfið, ef haim getur aðeins komið sta-ða, þá vænti jeg þess, að hann
þeim í stjóm þess, sem hann helst rökstyðji fullyrðingar sínar. Það,
vill. Þá er skiijanlegt, að haun sem hefir verið upplýst um jarð-
langi til að leggja skógræktina und- veginn hjer, er þýðin.garmikrð, —
ir B. I. Sje maður á einhvern hátí ekki einungis fyrir skógræktina,
nðinn við eitthvert fjelag, þá er heldur fyrir landbúnaðinn líka. A
gr': iyrir- man-i að fjelag:’ veröi báðum sviðum stöndum vjer nú
scm máttugast og viðtækast. á fastari gmnni en áður.
í litlu þjóðfjelagi er sú ósk Það má furðu gegna, a5 þingið
að verða laus við allan erlendan skuli ekki fyrir löngu hafa sjeð um,
starfskraft, eðlileg og sanngjöra. í að senda mann erlendis í því sl-
litlu .þjóðfjelagi verða erlendir að húa sig undir að taka \'ið skóg-
menn að sætta sig við að vera ræktarstjórastarfinu. .Jeg get ekki
rniður vel þokkaöir, aö minsta hugsað mjer annað en a:5 hann, til
kosti þeir, sem eru í þjónustu hin.s bóta fyrir starfið, fengi að sæta
opinbera, það er að segja sem betri kjörum en jeg. Áreiðanlega
starfsmenn, af þeirri einföldu á- inundi þingið ekki vilja bjóða hon-
stæðu, að þjóðina langar fremur nm það, að skipa hann skógræktar-
til að sjé snna eigin menn í stöðu stjóra fyrir alt landið, og svo veita
þeirra, sem og eðlilegt er. til verklegra fra.mkvæmda 12 þiis.
Á sumum sviðum er það h' kr. Já, meira að segja, skera af
skiljanlegt fyrir allá, að þjóðin slíkri f.járveitingu 2000 kr. til þcss
■verði að ráða í sína þjónustu er- að ,,spara“, eins og gert var á yf-
lenda menn, ef hún hefir ekki h.æf- irstandandi þingi.
um mönnum á að skipa. T. d. þeg-| Skógræktin er mikilsvarðandi
ar þjóðin eignast skip, þá verður mál hjer á landi. Afturfararsaga
hún að liafa erlenda menn fyrir hinna íslensku sveita er nátengd
skipstjóra og vjeLstjóra, þangað til sögu skóganna og um tilvonandi
hún hefir sjálf fullkomna menn framfarasögu þeirra mun ugglaust
til þess. Sjeu settir óæfðir menn verða sannað hið sama.
í slískar stöður, getur hlotist af því Þessvegna ætti þjóðfjelagið að
skipströnd og manntjón. Eitthvað sýna skógræktinni þann sóma, að
svipáð má segja um verkfræðinga- krefjast þess, að sá, sem verður
starfsemi, vitamál og símamál. ’ skógræktarstjóri skuli vera full-
En á sviði landbúnaðarins, skóg- kominn skógfræðingur, þó að B. I.
ræktarinnar og sandgræðslunnar er yrði að taka við skógraaktarstarfinu
hagt að vinna. í mörg ár, áður en nm stundarsakir.
gallar koma í Ijós. pað sem err á-1 Að því er snertir þetta, að taka
hætta þar, er að taka vissa stefnu. rjetta stefnu, þá hefir B. í. farið
Ef sá sem stjómar tekur ranga afar varlega að, því það hefir aldr-
stefnu, þá mun fyr eða síðar koma ci, það jeg get sjeð, tekið ákveðna
í ljós, að svo miklu fje, að tugum stefnu. Menn þess hafa skrifað
þúsunda, eða jafnvel hundruð þús- greinar, haldið fvrirlestra, farið
unda nemur, hefir verið eytt til um landið og gefið bændum góð
einskis gagns. En til þess að vera1 ráð og svo hefir fjelagið gefið
Fyrirlestur
tyrir böm
með skuggamyndum, um ævin-
týri H. C: Andersen, og skemti-
leg ævintýramynd á lcvikmynd,
verður endurtekinn í kvöld kl.
7 í Iðnó. Aðgöngumiðar kosta 50
aura og fást í Iðnó síðdegis í
kvöld.
Alþingismaður Jónas Jónssonfrá
Hriflu hefir á nýafstöðnu þingi
borið fram tillögu um, að leggja
niður skógræktarstjórastöðuna og
iáta Búnaðarfjelag íslands ann-
ast starf skógræktarstjórans. Sje
gengið út frá því, að alþingismað-
urinn komi þama með skoðanir
þjóðarinnar, af því að hún hafi
borið þær fram fyrir fulltrúa sinu,
jþá virðist tillagan benda á, að
sjerfræðileg þekking og reynsla
sjeu metnar að engu hjer á landi;
en tillagan styðst í raun og veru
©kkert við skoðanir manna í þessu
efni. Hefði hinn háttv. þingm. bor-
ið fram svohljóðandi tillögu: Það
er hjer með skorað á Alþingi að
Senda mann til útlanda, til þess
að afla sjer þekkingar og reynslu,
«vo að hann geti tekið við sbóg-
ræktarstjórastöðunni hjer, — þá
framkvæmdir hafa verið sama sem
t ngar, fyi- en þúfnabaninn kom
til siigu. Jeg var viðstaddur aðal-
fundi B. í. á Svignaskarði í bjrj-
un apríl. Ýniisleg't virðist beuua
til þess, að Bún.fjel. sje hætt við
að verða fyrir aðfinsliun frá bænd-
urn. Það sagði mjer bóndi á eftir,
að ekki dygði það að hafa a't á
pappímum; fjelagið ætti að vera
meira verklegt. Jeg get best trúað
því, að B. 1. muni sjá .sig knúið
til að snúa við blaðinu, og gefa
sig ■ meira við 'Verklegum fram-
kvæmdum en það hefir gert hingað
til. Þá mun koma í ljós, hvort
menn þessir hafa aflað sjer nægi-
legrar þekkingar og reynsln til
að taka rjetta stefnu.
Kofoed Ilansen.

s
Hanna Eraaiall
ópemsöngkona
heldur hljómleika þá, aem frestað
var 4 sunnudaginn, miðvikudags-
kvöld kl. 7 í Nýja Bíó, með að-
stoð frú Signe Bonnevie.
Aðgöngumiðar verða seldir í
dag í bókaverslunum Sigfúsar Ey-
mundssonar og Lsafoldar.
Johan Nilsson.
kgl. kammermnsikus.
fær um að taka. rjetta stefnu þarf
sá sem stjórnar að hafa sjerfróðra
þekkingu og reynslu. Þetta vill
hinn háttv. þingm. auðsjáanlega
ekki viðurkenna, þar sem hann
mælir með því einkennilega fyrir-
komulagi, að láta fjelag, er hefir
aldrei fengist við skóggræðslu, ann-
ast starf skógræktarstjórans. Hann
veit víst eins vel og jeg, að trjá-|
ra-ktarstarfið, sem hefir verið fram-:
kvæmt á Akureyri, er garðrækt, en
efcki skógrækt; en hann álítur ef
til vill, að margir vita það ekki.'
Verkið hefir verið vel af hendi
leyst, og yfirleitt lít jeg svo á, að|
sá, sem nú er búnaðarmálastjóri,
hefir nnnið talsvert meira en fyrir-
rennararnir, það stutta tímabil, er
hann hefir verið við Búnaðarfje-
lagið.
Sú þekldng og reynsla, sem jeg
gat aflað mjer meðan jeg dvaldi
í Rússlandi, gerði mig færan nm
styrki í allar áttir, En verklegar
ísafoldarprentsmiðja
leyslr alla prentun vel og sam-
viskusamleg'a af hendi mati lœgsta
vertsl. — Heflr bestu sambönd í
allskonar pappfr sem til eru. —
Hennar sivaxandi geng! er besti
mælikvarSinn & hinar miklu vin-
sældir er hfln hefir unnlö sjer meB
áreiBanleik I viBskiftum og lipurrl
og fljðtn afgreiBslu.
Pappfrs-. umalngn og prentsýnls-
horn tll aýnh á skrlfntofuunl. —
------------Slmt 48.-------------
Sumarið 1913 kom hingað dansk-
sænskur fiðluleikari, barnungur að
aldri. Öll meðferð hans á marghátt-
uðum viðfangsefnum bar ljósan
vott um það, að hann væri stór-
gáfaður listamaður. Boginn ljek í
höndunum á honum og fiðlan hans
söng með miklum og skínandi
fögrum hljóðnm. petta sáu og
heyrðu allir. pessi ungi maður
hjet Johan Nilsson.
Hjeðan fór hann til Berlínar. -—
par, í hiimi miklu menningarborg,
skaut honum upp fyr en nokkum
varði.
Svo bar til, að við Hirð-Oper-
nna losnaði fiðluleikaraembætti.
Menn beppa, nm þess konar stöð-
ur, eins og títt er um prófessors-
embætti við Háskóla. Keppendnr
vom 20 í þetta skiftið — úrvals-
menn. Öðmm ekki til ncins að
reyna. pó að Nilsson væri ungur
og útlendingur, þá vann hann tvö-
faldan sigur: 1) á keppinautum
sínum, og 2) á „kapelmusikurun-
nm“, sem fyrir voru í hljóðfæra-
sveitinni, þvi að liann var ekki að-
eins gerður að 1. fiðluleikara held-
ur og líka að konunglegum kam-
nsermnsikus, með helmingi ihærri
launum en „kapelmnsikusarnir“
fengu. Mundi nú márgur ætla, að
hann hefði látið sitja við þetta —-
gegnt emhættinn, en farið sjer
bægt að öðm leyti eftir erfiði
námsáranna í fátækt og basli. En
hann hafði sett sjer hærra. mark.
Að skyldustörfunum vann hann 5
stundir á dag, en æfði sig þar að
auki aðrar 5. Og þessu hjelt hann
áfram, þangað' til heilsan bilaði
að tve:m ámm liðnum. Varð hann
þá að hvíla sig alveg nm langt
skeið. Smámsaman náði hann sjer
aftnr til fulls og tók þar til, sem
fyr var frá horfið. Síðustu árin
hefir hann ferðast borg úr borg
og land úr landi, og er hvarvetna
tek’ð með hinnm mestn virktnm.
Hann hefir t. d. leikið í Dresden,
Leipzig, Berlín, Vín og Búdapest,
í Póllandi, Tjekkóslóvaldu og á
ölhnm Norðurlöndum.
Nú er hann kominn liingað í
annað sinn og leikur í Nýja Bíó
á fimtudagskvöldið með aðstoð E.
Schachts slaghörpnleikara, sem
hjer er að góðu kunnur.
Svo frábærau fiðhileikara, sem
Johan Nilsson cr nú,verða bæjar-
búar að hlusta á. Mig tekur ekki
sjerlega sárt til útlendra liðljett-
inga og miðlnngsmanna. Jeg
mmKli ekki fást nm það, þó að
þeb færa erindisleysu hingað. Jeg
gæti meira að segja skilið þá
menn, sem sæu eftir peningum,
sem kynnu að renna í þeirra vasa.
En list afburðamanna verður ekki
mæld eða metin í aurum. Sá, sem
það gerði, yrði ber að SÖBavt
heimskunui eins og maður, sem
færi að reikna út verðmæti norður
ljósanna í lambsfóðrum.
Snillingum eigum við að fagna
eins og góðum vinum. peir taka
í höndina á okkur og leiða okkur
inn í nýjar veraldir — dýrðlegri
og fnllkomnari en við lifnm í dags
daglega. peir gefa okkur brauð
fyrir steina.
Sigfús Einarsson.
HITT OG ÞETTA.
pað sem þjer eigið að segja heuni
— að bún sje sú eina kona, sem þjer
viljið tala við, — að hún eje hin eina
í allri veröldinni, sem skilji yðnr, —
að það sje eitthvað leyndardómsfult
yfir Kenni, — að hún dansi dásam-
lega, — að þjer hafið orðið fsrrir
vonbrigðnm í ástmn, — að þjer hafið
þó aldrei elskað neina konn fyr, —
að hún hafi fögur augu, fallegan hatt,
fallegt nef, failegan mimn, fallegt
hár, fallegan háls o. s .frv. o. s. frv.
Hin sanna ás*.
Nálægt Bryssel fór fram mjög ein-
kennilegt brúðkaup fýrir stuttu. Brúð-
gumiun var blindur, hafði mist báða
fætur, vinstri handlegg ©g þrjá ft*g-
ur af hægri hendi. Hann var aðeins
20 ára 1914, er hann gekk sem sjálf-
boðaliði í belgíska herinn. Einum
mánuði áður en stríðinu iauk, vaTð
bann fyrir sprengikúln og fartlaðist |þá
svo, sem að framan er sagt. pegar
honum batnaði bjóst bann ekki við
að unnustan vildi við bonum líta, en
hún brást honum ekki, og vildi gift-
ast honum sem fyrst.