Morgunblaðið - 15.07.1924, Síða 4

MORGUNBLAtl®
*»—— Tilkynningar. —
ísalold yar blaða best!
Isafold er blaða best!
ísafold Terður blaða best.
íluglýsingablað fyrir sTeitirnar.
Auglýstngu ef á,ttu hjer
einu sinni góða,
* .enginn vafi er að hún ber
árangur sem líkar þjer.
ViSskifti. ———
Ný fataefni í miklu úrvali. Tilbúin
fct nýsamnuð frá kr. 95,00. Föt al-
greidd mjög fljótt. Andrjes Anirjes-
son, LaugaTeg 3, aími 169.

Dívaaar, borðstofuborð og stóiar,
íwiýrast og best í Húflgagnaverslun
fiaykjavítar.
Morgan Brothers víns
Portvín (double diamond).
Sherry.
Madeira,
ern viðurkend best.
Tóftthvolpar, hæst verð, afgr. Al-
þýðublaðsins, sími 988, vísar á.
dLreinai ljereftetasknr kaupir Lsa-
foldarprentsmiðja kæsta verði.
Erienda nikkel- og silfurmynt kaup-
ir hæsta verði Guðm. Guðnason gull-
smiður, Vallarstræti 4.
Ef ykkur vantar nýjan fisk, þá
hringið í síma 1296 eða 1519.
J>ura saltskötu hefi jeg til sölu
Guðjón Knudsson, Lindargötu 23.
Lítið íbúðarhús óskast til kaups;
þarf að vera laust til íbúðar 1. októ-
ber. A. S. í. vísar á.
Kaupakona óskast að Sólheima-
tungu í Borgarfirði. Upplýsingar í
Skólastræti 4, kl. 7—8 e. h.
Kaupakona óskast iá gott heimili.
Gott kaup. Uppl. á Vesturgötu 30,
—— Húsnæði. -------------
íbúð, helst 4 til 5 herbergja, ósk-
ast til leigu 1. okt. G. M. Björnsson.
Sími 553.
Tveggja herbergja íbúð í miðbæn-
um á Akureyri, með rafsuðu og öðr-
um þægindum, til leigu um sumar-
mánuðina, fyrir aðeins 60 kr. á mán-
nði. A. S. f. vísar á.
DAGBÓK.
Veðrið síðdegis í gær. Hiti á Norð-
urlandi 8—-14 stig, á Suðurlandi 10
—14 stig. Á Norð-Vesturlandi kyrt
veður; suð-austlægur vindur annars-
staðar; allsstaðar skýjað. Skúrir á
Suðausturlandi.
E.s. Tordenskjold kom á Iaugardag-
inn með kol til Gasstöðvarinnar.
E.s. Zeus kom í gær með salt til
h.f. „Kol og Saltí( frá Spáni.
Botnia kom að vestan í morgun.
Mjerkúr kom frá Noregi laust eftir
hádegi í dag.
/
Af veiðtun komu þessir togarar í
gær: Ása, Baldur, Leifur heppni,
Tryggvi gamli og Skallagrímur.
>
Gnúpverjahreppur hefir ákveðið að
reyna af fremsta megni að verjast
mislingunum, og skorar því fastlega
á ferðamenn, sem aldrei hafa haft
mislingavikina, að sneiða hj/á þessari
sveit. — Oddvitinn.
\
Lesendur blaðsins eru beðnir að at-
huga tilkynninguna frá oddvita Gnúp-
verjahrepps. Hreppurinn hefir varist
mislingnnum í tvö síðustu skiftin,
sem þeir hafa gengið, og ern því
mjög margir í hreppnum, sem aldrei
hafa haft mislinga, og mundi horfa
til stórvandræða hjá hændum þar, ef
þeir legðust á hreppsbúa nú.
I
Norsku ungmennafjelagarnir komu
úr landferð sinni í fyrrakvöld. Láta
iþeir hið besta yfir förinni og dá
mjög fegurð landsins og gestrisni
fólksins; þeir fara hjeðan á morgun
með Mereur, og ætla því ungmenna-
fjelagar að fjölmenna á kveðjusam-
komu, sem haldin verður fyrir þá í
kvöld kl. 9 í Iðnó. Ætti enginn nng-
mennafjelagi að láta sig vanta þang-
notaðar. Slær oft í bardaga við lög-
reglumenn.
Áætlað er, að 100 þús. kössnm sje
smyglað á land á mánuði í og ná-
lægt New-York. Um miðjan maí var
áætlað, að á skipum utac landhelgi,
nálægt New-York, væru 250 þús.
kassar drykkjarfanga og verðmæti
•áætlað 12þ^ milj. dollarar. Blaðið
Philadelphia Ledger heldur því fram,
að á seinustu tveimur árum hafi 5
milj. kössum verið smyglað inn í land-
ið, áætlað verðmæti 240 milj. dollara.
Hefði vín (þetta verið flutt inn á lög-
legan hátt, þá hefði stjórnin fengið
164 milj. í toll af því.
Nýlega var farið að nota tundur-
spilla í stríðinu við smyglarana.
petta er haft eftir merku amerísku
vikuriti, „Lit. Digest“. Verður að
•segja hverja sögu eins og hún gengur.
rup r x X-----------------—i
að, hvorki sjálfs sín nje gestanna
vegna.
Kvensokkar
Heimsflugið. Plugmennirnir eru
væntanlegir til Englands á morgun.
Hingað koma þeir, fari alt að ósk-
um, snemma í ágúst. Crumrine liðs-
foringi hefir athugað fleiri lendingar-
staði í nánd við Reykjavík, ef hvass-
viðri skyldi hamla lendingu á ytri
höfninni. Leist honum best á Kópa-
vog. Er það því undir veðrinu kom-
ið, hvort þeir lenda þar eða á ytri
höfninni. Lendi þeir í Kópavogi,
fljúga þeir þaðan og til Reykjavíkur,
er veður leyfir.
Saanfund hjeldu ungmennafjelagar
síðastliðinn í prastaskógi. Komu þar
fjelagar úr Árness- og Rangárvalla-
sýslum, Mosfellssveit og hjeðan úr
bænum. Voru þarna á fimta hundrað
manns. Eftir að Aðalsteinn Sigmunds-
eon kennari hafði sett samkomuna
hófst guðsþjónusta, og prjedikaði sr.
Ingimar Jónsson á Mosfelli í Gríms-
nesi, og valdi að texta Sálm. 19,
2.-5. pví næst flutti sjera Magnús
Helgason skólast jóri erindi um:
Hvernig eigum vjer að vera skapi
farin. Eftir að hlje hafði verið litla
stund mælti Sigurður Einarsson stud.
theol. fyrir minni Noregs, en Einar
Breidsvold ritstjóri þakkaði með ræðu
fyrir minni Ísíands. Ennfremur töl-
uðu Martin Asphaug, Sigurður Greips
son, Arngrímur Kristjánsson o. fl.
Veður var hið ákjósanlegasta og
skemtu allir sjer hið besta og munu
seint gleyma þessum degi, enda er
staðurinn einn hinn fegursti hjer inn-
anlands. Og vart mun guðsþjónusta
eða erindi, slíkt sem það er sjera
Magnús flutti, hafa meiri áhrif ann-
arsstaðar en í því musteri, sem guð
hefir skapað í náttúru lands vors.
Kl. 9 hjeldu allir til síns heima, á-
nægðari en þeir komu.
j
Forstjórastaðan við útsölu vinversl-
unarinnar hjer í bænum er veitt
Hannesi Thorarensen framkv.stjóra
Sláturfjelagsins. Eigi vitnm vjer hve-
nær hann tekur við því starfi.
í mörgum fallegum litum ný-
komnir.
m Eim i 01.
tui lersinðyp
óskar eftir atvinnu við verslun.
Getur tekið að sjer allskonar um-
sjónarstörf, pakkbússtörf, af-
greiðslu, bókfærslu, brjefaskriftir
og þvíumlíkt. Er reglusamur og
hefir ágæt meðmæli. A. S. í.
vísar á.
Rý kursus
iMfyndtr!
1. Sept. 1924.
Forlang Program
Brcdrene Páhlmane
Hanðels-Akaðemi og Skrive-Institut,
Stormgadt 6, Köbtnhavn B.
Munið II. S. I.
Simi 700.
Norsku söngmennirnir. Komið hefiv
til orða, að norsku söngmennirni*
syngi fyrir framan Mentaskólaxm á
miðvikudagskvöldið, er þeir koma frá.
pingvöllum,
Karlakór K. F. U. M. hafði boð
inni fjrrir norsku söngmennina hjA
Rósenherg í gærkvöldi.
Mishka.
Eftir Arcadie Avertchenko.
(Avertchenko var fyrir stríðið einhver
hinn vinsælasti meðal húmoristiskra rithöf-
unda í Rússlandi. Um skeið, eftir að Bolsje-
vikar náðu völdum, var hann ritstjóri viku-
blaðsius „Satirieon," sem þeim tókst lengi
vel ekki að koma fyrir kattarnef. Seot-
Iand Liddell, blaðamaður, er ferðaðist um
Rússland á stríðstímunum, hefir þýtt sögu
þessa lá ensku. Hann kom inn á skrifstofu
Avertehenkos í Petrógrad í desember 1918.
Yar hann þá að skrifa í blað sitt, en hafði
hlaðna marghleypu til taks á borðinu. Síðar
varð Avertchenko að flýja land og lenti suð-
ur í Miklagarði.)
„Enginn hirðir um mig í þessu lífi,
en í kvöld, þegar jeg er dáinn, þá mnnn
allir gráta. Ef fólkið hefði nokkuð hug-
hoð nm, hvað jeg ætla mjer fyrir, þá
mundi það reyna að aftra því með öllu
móti, já, kannske falla á knje og hiðja
mig með grátstafinn í kverkunum, að
hætta við þetta hræðilega áform mitt.
pað mundi hiðja mig fyrirgefningar!
En, nei.... jeg er orðinn þreyttur á
skömmum og flengingum, fyrir eplis-
stuld eða brotinn bolla eða eitthvað þess
háttar jafn smávægilegt. Far vel! pað
mnn hugsa til mín, þegar jeg er dáinn.
Aumingja Mikhail! Æfi hans varð
iskömm! Hann varð aðeins átta ára!“
Mishka litli hafði Iagt þessi ráð á: 1
herhergi frænku hans var þykt fyrir-
hengi og hann ætlaði að skríða á bak
við það, leggjast niðnr og deyja. pessi
ákvörðun hans var föst, óbifanleg.
Nei, hann Miahka litli gekk ekki á
braut rósa. 1 gær fjekk hann ekkert sæl-
gæti, af því hann hafði brotið bolla, og
í morgun hafði hann helt niður dálitln
af ilmvatninu hennar mömmu sinnar.
Hún geymdi það í gyltri flösku og hann
hafði ekki getað stilt sig nm að hand-
leika hana. Gnllljóminn var svo ginn-
andi. En mamma hans hafði rekið honum
utan undir, svo hann fjell endilangur.
Hreinskilnislega sagt, hún hafði varla
komið við hann, en hann hafði nú samt
dottið, af „innri þörf,“ rjett við klæða-
skápinn. Hann lá þar á bakinn nm stund.
„'Sláðu mig aftur,“ hugsaði hann. Og
hann aumkáði sjálfan sig, og sjálfs-
aumkunin kom tárunnm af stað. Svo fór
hann að hrína.
„pú ert að þykjast,“ sagði hún móðir
hans og rak hann inn í annað herbergi.
Mishka hafði verið alvarlega misboðið.
Hann lá á legnbekknum og hugsaði um
allskonar pyndingar, er hæfa myndu for-
eldrum hans.
Til dæmis: Eldur er npp í húsinu.
Móðir hans hleypur út og veinar í ang-
ist: „Hmvatnið mitt.... Bjargið gyltu
ilmvatnsflösktmni minni/ ‘
En Mishka einn veit hvar flaskan er
og hann einu gæti náð í hana. En hann
kærir sig kollóttan. Nei, nei! Hann
mnndi krossleggja armana á hrjóstinu
og þegja eins og steinn. Svo mundi hann
reka upp kuldaihlátnr. „Ha! Hmvatnið
þitt! Manstn, þegar jeg helti niður fá-
einum dropum af ilmvatninu þínu á
gólfið og þú rakst mjer utan nndir?“
Mishka datt og annað í hug. Hann
ætlaði að nú sjer í leópard eða pardns-
dýr og ætlaði einhver að herja hann, —
hviss!! pardusdýrið mundi rjúka upp og
rífa þann í tætlur, sem ætlaði að lemja
hann. En sjálfur mnndi hann horfa á og
láta sjer hvergi hregða.
Hann gæti líka tínt brenninetlur í
leyni að næturlagi. Og ef einhver ætl-
aði að snerta hann, eirihver, sem hontim
geðjaðist miður að, þá hann brngð-
ið brenninetlunum fyrir sig, og hönd
óvinar hans mundi þrútna og blóðið
vætla úr henni-
pví varð' ekki neitað. Hann hafði mætt
hörkulegri meðferð. Hann hafði altaf
verið góður drengur. Enginn hafði heyrt
þess getið nm hann, að hann hefði læðst
inn í barnaherbergið með skó á öðrnm
fæti aðeins. Sussu nei, þá hefði mamma
hans daið, eins og kerlingin í æfintýrinu.
Og aldrei (hafði hann komið aftan að
henni litlu systur sinni og gert henni
bylt við. Hann hafði altaf haft velferð
fjölskyldunnar fyrir augnm. Og nú....
Auðvitað væri leiðinlegt að fá aldrei
vitneskju um, hvað þeim mundi verða
að orði, er þau fyndn hann dauðan á
bak við fyrirhengið. pað myndi verða
ys og þys um alt húsið. Móðir hans
mundi falla á knje og kyssa hann grát-
andi og hrópa: „Dengsi minn litli! pað
er mjer að kenna, að þú ert dáinn.“
„Já góða mín,“ mundi hann svara í
líkum tón og faðir hans stundum.
„En nú er of seint að iðrast.“
Og svo mundi líkið deyja — alveg.
Mishka reis á fætnr. Hann lagði hönd-
;na á hjartað. pví gat það ekki hætt að
slá, svo hann losnaði úr greipum þes»-
arar eymdarlegu tilveru.
Hann skreið inn í herbergi frænku
sinnar og á bak við fyrirbengið. Hanní
sat þar nm stund. Svo datt það í hanUj
að það væri óheppilegt, ef þau fyndu
hann danðan sitjandi nppi.
pá lagðist hann endilangur.
Rökkur seig á. Alt var kyrt. Klæðið
í fyrirhengingu var úr dýrindis efni. Og
það var góðnr ilmur úr því. Mishka
lagði það að vitum sínum og andaði
djúpt. pá heyrði hann kallað hárri röddu
úti á götunni: „Alexei Ivaniteh! prjót-
nrinn þinn! pú hefir stolið spariskón-
um mínum.“
„pað er ónærgætnislegt af þeim, að
hrópa svona hátt,‘ hugsaði Mishka. „Ef
þeir vissu, að hjer lægi maður og væri
að stritast við að deyja, þá mundu þeir
ekki hafa svona hátt.“
Samt ga,t Mishka ekki neitað því, að
fleiri áttu við sitt af hverju að stríða
en hann. Ef einhver stæli nú spariskón-
um hans, þegar illa stæði á, til dæmis
ef hann ætti að fara í barnaveislu?
En þessi hugsun hvarf von bráðar.
Og skyndilega datt honum í (hug, að
menn dæu altaf úr einhverju sjerstöku.
„Úr hverju er jeg þá að deyja?“ hugs-
aði hann.