Morgunblaðið - 12.09.1924, Blaðsíða 4

MORGUNBLA&f®

Tilkynningar. ÉlffiHI Guitarstrengir fást í Bókaverslnn
Allar auglýsingar í Morgunblaíið, -í'ndist til A. S. í. (Auglýsingaskrif- nofu íslands), Austurstræti 17. ísafoldar.
Húsgögn, svo sem 2 borð, sófi, dívan, stólar, Consolsspegill, grammo- phon o. s. frv., til sölu. A. S. f. vísar á.
SHHI Viðskifti.
Ný fataefni í miklu úrvalL Tilbúin í'öt nýsaumuð frá kr. 95,00. Föt af- greidd mjög fljótt. Andrjes Andrjea- ■on, Laugaveg 3, simi 169. Píanó-, Orgel- og fiðluskólinn Han- ínon—'Czern og Hellersæfingar, ásamt öðrum kenslubókum, fást í Hljóðfæra- húsinu (nú Austurstræti 1).
Hreinar ljereftstuskur kaupir ísa- foldarprentsmiðja hæsta verði.
Ejómabússmjör fæst á Hverfisgötu 50.
Morgan Brothers vins Portvín (donble diamond). Sherry. Madedra, ern viBurbend betrt.
íslenskir ostar fást á Hverfisgötu 50.

Nokkur þúsund krónur í Veðdeild- ■Mri Vinna, hhh
arbrjefum af 2. flokki óskast keypt. Sömuleiðis nokkur hundruð af 3. og 4 flokki. Tilboð nm upþbæð og verð óskast sent til A. S. í., merkt „Veðdeild.“ Vanur skrifstofumaður óskar eftir einhverskonar skriftum á kvöldin. Tilboð, merkt „Skrifstofumaður“, sendist A. S. í. fyrir kl. 7 síðdegis aiinanðkvöld.
Hlý og ljómandi falleg efni í drengja- og unglingafrakka. Komið og skoðið. Guðm. B. Vikar. Lauga-
veg 5. HUHriH Fæði. íffflBMSMMB
hennar Gisrsur Bjarnason söðlasmiður
(dáinn í Haf'narfirði 1908) og Sig-
ríður Sveinsdóttir (dáin í Winnipeg
1917.)
Barn að aldri fluttist hún með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur, og
mokkrum árum síðar til Hafnarfjarð-
ar, þar sem hún naut mentunar í
Flensborgarskóla, útskrifaðist þaðan
;14 ára, eftir það vann hún við Edin-
borgarverslun á sama stað, þangað
til hún fluttist til Vesturheims með
fólki sínu árið 1913. Hjer stundaði
þún veika móður sína í 3 ár með
alúð og samviskusemi. Eftir dauða
smóður sinnar gekk hún á verslunar-
.skóla hjer í borginni. Að loknu námi
þar, vann hún á skrifstofu þangað
til hún byrjaði að nema hjúkrunar-
frseði, sem hún hefir nú lokið með
heiðri. Miss Bjarnason er fríð og
gáfuð stúlka eins og hún á kyn til,
enda mun það sannast, að hvar sem
leiðir hennar kunna að liggja í fram-
tíðinni, þá mun hún verða sjálfri sjer
og þjóð sinni til sóma.
(Lögberg). Vinur,
...........G-ott fæði fæst í Austurstræti 5,
Reykt kjöt fæst á Hverfisgötu 50. fyrir karla og konur.
Gengfö.
Reykjavík í gær.
Sterl. pd . .. 30.50
Danskar kr . .. 116.63
Norskar kr . .. 94.36
Sænskar kr . .. 182:83
Dollar . .. 6.88
Franskir fraúkar .. . . .. 36.45
-i-
0A6BÚK
enginn mátti koma til kirkju eða
fceimsækja oss, nema þeir, sem
mislinga höfðu fengið. Samt fund-
um vjer anda hlýtt að oss frá
fólkinu þar efra, og mikilli vel-
vild mættum vjer hjá prófastin-
um og frú hans, og þótti oss það
gott nágrenni. pað var 'heldur
ekki laust við að vjer öfunduðum
þá, sem voru í skóginum í fyrra
og fengu ágætis kvöldstund íboði
að Geitabergi. En nú bönnuðu
mislingarnir slíkar samgöngur.
Síðasta kvöldið er hvor flokkur-
inn var uppfrá, hjeldum vjer dá-
lítið skilnaðargildi og höfðum þá
•gleði að hafa prófastshjónin sem
gesti vora í fyrra skiftið, og pró-
fastinn aftur seinna skiftið, og
jók það hátíðahaldið.
Slíkar útilegur í sumarbúðum
eru ákaflega hollar og hressandi
fyrir líkama og sál; hygg jeg að
menn komi heim úr þeim auðgari
að ýmsu en þeir fóru, og gefa þær
efni í góðar minningar. Vonum
vjer að fleiri geti notið þeirra að
sumri en þeir, sem nú áttu kost á
því. Lýkur svo þessari sögu.
Pr. Fr.
———■—o------
Frá UEstur-Islsndingum
Ólöf Ingibjörg Bjarnason, útskrifað-
ist af St. Boniface spítalanum með
hæstu einkun fyrir bóklegt nám og
hlaut heiðurspening úr gulli fyrir
verklegt, er fædd á Litla-Hrauni á
: Eyrarbakka 1894 og voru foreldrar
Veðrið síðdegis í gær. Hiti á Norð-
urlandi 5—7 stig; á Suðurlanjdi 5—
10 stig. Norðlæg átt á Vesturlandi,
austlæg annarsstaðar. Skýjað og úr-
koma á Austurlandi.
Ágúst Jóhannesson, sá sem getið
var um hjer í blaðinu nýlega, í sam-
bandi við „Harðjaxl“, setur nú nafn
sitt undir sumar greinar í „Harð-
jaxl“, og sómir það sjer vel við hlið-
ina á nafni Odds. Per líka best á
því, að þeir, sem rita í það blað,
sýni nöfn sín. Blaðið er nú miklu
sæmilegra að rithætti en það var
fyrst, og er það merki þess, að þeir,
sem að því standa, hafa látið sjer
segjast við þá hirtingu, sem þeir
fengu hjer í blaðinu.
Trúlofun sína opinberuðu 10. þ. m.
ungfrú Jóna (1. pórðardóttir, Hverf-
Höfum fyrirliggjandi:
frá 5. Salomon & Co.
med Holmblaðsmyndum.
•8*J !UI!S N O A ! juuf -enqiofyj i sifiaAuiBJ) Bo unBjotu b )|OS jn^jaA ‘b)SB
■j|po gotj Bo ‘jBiuns 0U9! ) giuioq jj)aq suiJBÍæq |iy. uias |>I Bjsag
M.S. S hleður til Víkur kafifelliogur oy Vestmannaeyja i dag.
Nic. B|ai*nason.
isgötu 34, og Sigurjón , Jóhannesson,
þriðji vjelstjóri á „Esju“.
Gestír í bænum. Georg Georgsson
læknir er staddur í bænum þessa
dagana. Sömuleiðis Magnús Torfason
sýslumaður og alþingismaður.
Skallagrímur fór út á veiðar í
gærkvöldi. Er nú sem óðast verið að
búa togarana til veiða.
Tormod Bakkevig, fisktökuskip, sem
hjer hefir legið, fór til Akraness í
gær; þaðan fer það til Vestfjarða
og tekur þar fisk, og kemur síðan
hingað aftur.
Asra, skip það, er tók fiak hjá
Proppébræðrum, fór nýlega-
Alþýðublaðið kyngir vitleysum sín-
um. Hjer á dögunum fór Alþ.bl.
mörgum orðum nm það, hve skip
yrðu oft að bíða eftir vatni í Hafnar-
firði, „stundum svo dögum skifti“.
í gær neyddist það til að flytja þí
yfirlýsingu, frá manni þeim, setn
hefir á hendi afgreiðslu vatns til
skipa í Hafnarfirði, að þau hafS
^ldrei þurft að bíða eftir vatninu.
pessu verður Alþýðublaðið að kyngj*
alveg mótmælalaust — rjett eins og
því þyki vitle.vsur sínar gómsætastar.
Nýr fiskur allmikiH barst hingað
til bæjarins í gær. Var sumt af hon-
um aflað á togarann „íslending“, e*
sumt var úr verstöð hjer suður undan.
Johanne Stockmarr heldur hljóm-
leika í Nýja Bíó annað kvöld kl. 7þ£r
én ekki í kvöld, eins og misprentafit
hefir á aðgöngumiðana.
■n-
Hefnd jarlsfrúarinnar.
Eftir Georgie Sheldon.
pá var eins og hann kiptist við í sæt-
inu og innilegur fögnuður greip hann,
því stúlkan yndislega, er söng svo fag-
urs, var hin sama og sú, er hann hafði
hitt með svo einkennilegum hætti
skömmu áður og sem hann hafði hugsað
um hverja stund áður.
Hann var sæll aðeins af tilhugsuninni
um, að hún var í nálægð hans og rödd
hennar fanst honum yndislegri en rödd
nokkurrar konu, er hann hafði 'áður
heyrt.
Kenneth var aldrei fljótur til að viður-
kenna fegnrð kvenna og aldrei nema
rjettmætt væri.
En í þetta skifti sat hann agndofa í
aðdáun. Að vísu hafði hún íirifið hann
áður, á fyrsta fnndi, en samt fanst hon-
nm hún enn fegurri nú. Honum fanst,
að vera úr öðrum heimi, sem vel gæti
verið engill fegurðarinnar og sákleysis-
ins, hefði skyndilega birst hópnum, er
þarna var saman kominn.
Hann virti hana vel fyrir sjer, útlit
hennar alt, klæðnað hennar. Hún lyfti
hönd sinni lítið eitt og kjólermin fjell
aftur, svo sá á arm hennar hvítan og vel
lagaðan og undarleg kend greip Kenn-
eth, er hann kom auga á örlítið ör, leyfar
sársins, sem hann hafði hundið um dag-
inn góða.
„Jeg hefi fundið hana,“ hugsaði hann
og var innilega feginn. „Kannske gefst
mjer færi á að tala við hana og halda
hönd hennar í minni, þó aðeins verði
örstutta stund. Jeg fæ vitneskju nm hver
hún er, og mjer mun mikið yndi verða
að því, að kynnast henni.“
Undir eins og söng og öðrum slíknm
skemtnnum var lokið, leitaði Kenneth
Caroline nppi og fór lofsorðum um góða
frammistöðu hennar. Var hún orðum
hans svo fegin, að á svipstnndn hljóp
roði í kinnar hennar og ljómi í augu.
„Já, við munum dansa saman, Caro,“
sagði hann, þegar hún sagði honnm, að
dans mundi verða stiginn, „en segðu
mjer, hver var stúlkan, sem söng svo
dásamlega?“
„Hver þeirraf pað voru svo margar
stúlkur, sem sungu. Og þ®r sungu allar
dásamlega," sagði hún stríðnislega og
glettn'slega, en þó var henni afbrýði-
semi í hug.
„Auðvitað þessi háa, granna, drottn-
ingarlega,“ sagði hann, dálítið stuttlega,
því hann vildi fá vitneskjn nm það hið
fvrsta, hver stúlka þessi væri.“
„Ó, það er Miss Leicester.“
„Einmitt það. Dóttir maddömnnnar?“
„Já.“
„Hún er yndislegasti kvenmaðurinn,
sem jeg hefi nokkum tíma sjeð,“ gat
haan ekki stilt sig nm að segja. Og Caro
hafði aldrei sjeð angu hans ljóma svo.
pá var hlegið hátt að baki hans og
var sigurhreimnr í málrómnum. Var þar
kominn Ralph Durward.
„Jæja þá Kenneth lávarður, Malcolm
jarl,“ sagði hann og næstum hristist
af hlátri.
„Kenneth, þú hættir að vera hissa 4
hrifnti minni nú, fyrst þú ert einnig hrif-
inn af ,-,prinsessnnn;i.“
„pú átt þó ekki við það, að þetta sje
sú hin sama Miss Leicester, sém þn sagð-
ir frá um daginn,“ stamaði Kenneth og
var hann nú rauður sem hlóð í andliti.
„Vissulega!“
Kenneth aðeins kinkaði kolli og reyndi
að hlægja, en honum var þó ekki hlátur
í hug.
„Kenneth, á jeg að kynna þjer mad-
ömu Leicester?“, sagði Caro nú, því hún»
vildi gjarnan heina huga hans í aðra átt.
„Já, Caro. pað mun viðeigandi.“
Hann leiddi hana til madömunnar, seiö
ræddi við nokkra gesti sína.
Hún var há kona og meðallagi gild-
vaxin og svipnr hennar virðulegur. Háf
hennar var silfurgrátt, næstum því hvítt,
þó hún gæti vart verið eldri en fjörutín
og fimm til átta ára gömnl. Angun vortf
blá og varð þunglyndis vart í þeim, nema
þegar hún. tók þátt í samræðnm. Pa
k»m einhver heillandi ljómi fram og bro»
á andlit hennar, og mnn enginn, er ^
hana ræddi, hafa getað varist þeiri’1
hugsun, að fegnrð hennar var fullkom111’
framkoman öll aðdáanleg og tal hennar
viturlegt og prúðmannlegt, svo se®1 ^á-
mentaðri konn sæmir.
Meira en helmingur 'hefðarkvenna
Lundúnaborgar hefði vafalaust yilja®
leggja titla sína og hálfan auð í sol-
urnar, gætu þær öðlast fegurð og gáfur