Morgunblaðið - 14.02.1925, Síða 2

MORGUNBL AÐIÐ
llWaTMHi
Bóda-amk. — t'ínmulinn.
Blegsódá.
pvottaduft — Vj To.
Sápuspæni.
Krystalsápu.
Haudsápur ,ntargar ágætar tegundir.
Raksápur,
Línsterkju — Oolman, í ks. á og Vt lb.
I I Lelro
fæst til kaup.i og ábúðar í næstu fardögum. Jörðin liggur við sjó,
hefir sljett og grasgefin tún, sem géfa minst 130 hesta iheys í xueð-
alári. Stórt og vandað íbúðarhús, fjós, h'eyhús og nóg húsabygging
við sjóinn *til vjelbátsútgerðar, ef með þarf. Mjólkursala dagleg,
hvor: sem vill til Keflavikur eða Reykjavíkur. 3 kýr gnemmhærar
og íleira getur fylgt.
Frekari upplýsingar gefa: Björn Kristjánsson alþingismaður í
Reykjavík og Þorstieinn porsteinson kaupma'ður í Keflavík.
Eiras og flestir
vita
er úr mestu að velja af tóbaks-
vörum í Tóbakshúsinu. Mjög mik-
ið úrval af vindlum í Vi °g V2
Kössum. — Allir sem reykja
vindia og cigarettur koma í
libalishúsið
VESTURLAND
þvrfa allir landamenn aö lesa
Úteöiumaftur i Reykjavik
Stef An Sigurdsson frá Vigur
Verslun G Zoega, Vesturgötu
Rúllustatiw
korain aftur
Herluf Clausen.
Simi 39.
Stórflóð og aftakabrim.
Sjóvarnargarðar, innsiglingarmerki
«g ljósleiðslur il þau gereyðileggjast,
matjurtagarðar og fleiri mannvirki
stórskemd. Sandgræðslusvæðið milli
Ryrarbakka og Óseyraráess, eyðilagt,
sje ekki undinn bráður bugur að
i viðgerð á því.
Pann 21. fyrra mánaðar gerði
hjer ofsastórviðri af suðri, og af-
ta.kamikið brim. Gerði það hið
mest tjón hjer á Eyrarbakka, sem
af sjávarvöldum hefir stafað. síð-
an aldamótflóðið 1799. er Evrar-
halkkaverslunarhiis, og Bátsendar
eyðilögðust.
Fyrir mörgum árum var bygður
sjóvarnargarður úr grjóti, fyrir
öllu landi Eyrarbakkahrepps, rneð
ströndinni, frá Óseyrarnesi (við
Ölfusárós), að Hraunsá; var það
hið þarfasta verk, og kostaði mik-
ið fje. í skjóli þessa garðs, er
varði fyrst og fremst bygðina, óx
ræktun graslendis (túna), og mat-
jurtarækt, ótrúl’ega hröðum skref-
um, svo að heita mátti að orðinn
væri samfeldur túna- og matjurta-
garðaakur innan garðanna, alt
ií’.ndið frá Hraunsá út á ystu
takmörk bygðarmnar. Landið
neðan við sjóvarnargarðinn var
og svo hækkáð sumstaðar, að sam-
feldir matjuragarðar voru þar á
síðustu árum ræktaðir, á mörg
hundruð metra löngu svæði með-
fram garðinum, með mjög góðum
árangri.
Frá bygðinni á Eyrarbalkka ní:
að Ölfnsárós, er sandur sem far-
inn var að ganga mljög á graslönd-
,in ofan og vestan við bygðina.
Var land þetta fyrir mörgnm ár-
um tekið undir sandgræSfelustjórn
hins opin'bera, girt öflugfi girð-
ingu, hlaðnir garðar ura það, og
sáð í. Var land þetta komið á
besta veg til gróðurs, og árangur
af starfi sandgræðslnnnar næ.st-
nm undraverður, og virtist fyr-
ir sjáanlegt. að fyrir sandfokið
upp Flóann, væri tekið, ef starfið
hefði óhindrað haldið áfram, enda
búi'ð að verja miklu fje í það,
bæði frá hlutaðeigandi landeig-
'endum, og því opinbera. Nýlega
höfðu sjómenn lagt ljósleiðslu, í
innsiglingarmerki sín, sem liggja
allfjarri bygðinni, sem kostaði
mikið fje, en var óumflýjanlegt,
vegna bátaútvegsins.
Eftir flóðiö er nú svo breytt
högum, að sjóvarnargarðurinn, á-
samt girðingunni meðfram hon-
um, er að miklu leyti alfallinn á
löndum Skúmsstaða og Einars-
hafnar, og girðingin alveg eyði-
lögð; grjótið úr garðinum er flutt
langt inn á sand og meiripartur
þess sandkafiun. Á Óseyrames-
landi, er bæ'ði girðing og garður
stórskemt, og víða alfállið. Hið
hálfgróna sandgræðslusvæði er nú
og víða þakið þykiku lagi af sandi,
möl og grjóti, og gersamlega eyði-
lagt undanfarandi ára starf, sje
ekki mi þegar bafist handa til
endurreisnar. Hefir það fyrirsjá-
anlega hadtulegar afleiðingar í för
með sjer vegna sandágangs um Fló-
ann, sje verkum þessulm ekki strax
sint til endurbóta, og gæta verður í
sambandi við þetta, að afleiðing-
um þeim, sem Flóaáveitan getur
fengið, sje sandfokið ekki heft
aftur. Innsiglingarmerki öll í
hreppnum er næst sjónum voru,
eru alveg eyðilögð, ásamt ljósa-
umbúnaði.
Á Btóra-Hrauni og Gömhi-
Hraunslöndunum eru og iöjög
miklar skemdir, er garðuripu fyrir
löndúm þessara jarða, víða g'er-
fallinn og dreifður ásamt möl og
sandi ixm hið fegursta gróðurland,
sem húið var að rækta innan garð-
anna.
Samkvæmt bei'ðni landeigenda,
skipaði sýslumaður strax menn til
að meta tjónið er varð af flóðinu
á Eyrarbakka. og Stokkseyrar-
hreppum. Hafa þeir níi lokið
starfi sínu, og er tjóniö á Eyrar-
bakka metið 35 þúsund krónur
og mun síst ofhátt. Ank þessa,
sem ekkj hefir veri'ð metið, ei
skaði sá, sem orðinn er á sand-
græðslugróðrinum sem kominn var,
og sem er afarmikill og ómetan-
legur, sje ekki sem állra. fyrst
að gert.
Öllum ber saman um það, bæði
hlutaðeigandi landeigendum og
öðrum, að hjer þurfi skjótrar og
mikillar hjálpar frá því opinbera,
því hjer er ekki einungis að ræða
um hagsmuni og eignir binna fáu
lsndeigenda á svæðinu, heldur
miklu fremur, um hagsmuni og
eignir miklu fleiri manna, mann-
anná allra er búa hjer með strönd-
inni, og einnig ber að líta á, hver
hætta Flóanum 'er húin, sje ekki
gerðnr öflugur sjóvarnargarður
fyrir ströndina.
Garðarnir þurfa strax að bygg-
jast, á þeim slóðum, og með því
fyrirkomulagi, sem treysta megi
að dugi, og að þessu leyti verður
að treysta ájnð opmhera, op: að
hlutaðeigendúr leggi þar lið o-g
ráö, liver eftir viti og getu sinni.
pess skal að síðustu getið nm
sandgræðsluna, að það starf, hefir
verið rekið hjer með aluð og á-
huga, og síðast x haust var lagt
í milkinn aukakostnað, viðkomandi
þessu máli, nm varnir vatns á
sandgræðsluna, som að engn liði
kemur, verði nú að gefast hjer
upp við Verkið.
Bjarni Eggertsson.
Ilíf II Bl
sextugur í dag.
Heilsan en fypin öllu
látið því ekki hjá ííða að
nota. hið viðurkenda hlóð-
xneðal, FEBSÓL. —
Læknar blóðleysi, lystar-
leysi, þreytn, máttleysi,
svefnleysi, taugaveUdnn,
höfnðverk 0. fL
Laugavegs Apótek.
E.s. Suðurland.
f
Aætlunarferð skipsins 17. þ. m. er frestad tif
19. þ. m. kl. 8 '/* árdegis.
Hann er einn af elstu og kunn-
ustu borgurum þessa bæjar. Er
hann fæddur 14. febrúar 1865.
Foreldrar hans voru Hákon
Bjarnason kaupmáður á Bíldudal,
og Jóhanna porláksdóttir. Faðir
Brynjólfs dó 1877, og olst hann
upp hjá m,óður sinni til fullt'íða
aldurs. pá fór hann til Danmeúk-
ur og lærði stórskipasmíðar í
Svendborg. Að þeim lærdómi lokn
um, kom hann hingað heim, sett-
ist að hjer í hæ og stofnaði versl-
un 1886, þá, sem hann hefir rekið
fram á þenna dag, og á á næsta
ári 40 ára afmæli. Sú verslun
hefir hlómgast vel, og hefir, að
því er kunnugir menn greina, ver-
ið rekin m'eð dugnaði og hagsýni.
Á fimtugsafmæli sínu gaf Bryn-
jólfur 500 kr. til Sjúkrasamlags
Reykjavíkur, og sýnir það hug
hans til íbúa þessa bæjar. Og
heyrst hefir, að hann muni í dag,
á 60 ára afmælj sínu, ætla að gefa
Sjúkrasamlaginu álitlega upphæð.
Er það bæjarfjelaginu svu mikill
óbeinn styrkur, að vert er að
virða það og þakka.
Brynjólfur er nii formaður í
Kaxxpmannáfjelagi Reýkjavíkur,
og sýnir það transt verslunar-
stj'ettar bæjarins á honum.

LeÍKFJCCfíG
Y RCyffJfíUÍKUR
Ueislan á Sólhaugum
Leikin á morgun kl. 8. Aðgöngnmiðar seldir í Tðnó í dag kl. 1 til 7 og a
morgun kl. 10 til 12 og eftir kl. 2. — Sími 12.
I siðasta sinn.
Dagblöðin flytja stundum miður
nákvæmar fregnir af umra:ðum á
bæjarstjórnarfundum- Eina slíika
ranga frásögn frjettaritara Morg-
xinblaðsins notar fonnaður Dýra-
venidunarfjielágs íslands, hr. Jón
pórarinsson, í gær, í grein um
„Fuglahald Ólafs Friðrikssonar.“
Formaður Dýraverndunarfjelags
Islands kemst svo að orði:
„Næst gerist það í málinu, að einn
bæjarfulltrúanna hreyfir þvi á bæj-
arstjórnarfundi. Hann hafði það npp
úr „krafsinu“, að annar lækninga-
fróði maðurinn í bæjarstjórn, gai
yfirlýsingu um, að nef Reykvíkinga.
væru að líkindum ekki svo fín, að
þau þyldu ekki þá lykt, sem af fugla-
haldi Ólafs leiddi. — —“
Óneitanlega kemur það sjer vel
Tyrir formann Dýraverndunarfjel-
ags fslands að nota þessi txm-
mæli „lækningafróða mannsins “
sem væntanlega þýðir læknir og
er stílað til undirritaðs. En við
þetta er aðeins það athugavert, að
þessi orð hafa aldrei verið töluð.
Til bæjarfulltrúans, sem hreyfði
því að ólykt væri í kringum fugl-
ana var s»gt, a® sennilega hefði
hann ekki sjálfur fnndið dauniiLn,
heldur hefði einhver sem ekki
tekur í ncfið sagt honum frá því.
Á svo veglega Mkamshluti, sem
nef Reykvíkinga alment, mintist
eikki þessi lækningafróði maðui.
Hr. Ól. Friðriksson vildi afsaka
sig með því, að víðar væri daun-
ilt en hjá fuglum sínum, ien því
svaraði jeg á þá leið, að ekki va:ri
æskilegt að bæta við óþef á ný,i*
um stöðum, þótt annarsstaðar í
bænum, kynni að vera eins ástatt;
tók ennfremur fram, að mörgum
bæjarbúum fjelli illa að vita af
fuglunum eins og um þá er búið;
en það mál væri fyrir dómstóhiB'
um.
Annars hygg jeg, a’ð lögrcgl'
unni mundi innan handar lliu
banna fngla.haldið, ef henni sýh'
ist.
Rvík, 12. febr. 1925.
Gunnl. Claessen.
A t h s .
Morgunblaðið verður því miður
fyrir hinn háttv. bæjarfulltvúaT
að lialda því fram, að laukrjett
hafi verið höfð eftir honum u®'
mælin, þau, er hann ljet falla 3
síðasta bæjarstjóroarfundi n,n
„n'ef Reykvíkinga“. Talar bæjar'
ful’ltrúinn alla jafna svo l.jóst-
skilmerkilega og tíhikað, að ek!'*
er auðið að misskilja hann. F»r'
maður Dýraverndunarf jelags Þ'
lands hefir því bygt á rjettri, cÐ
ekki rangri frásögn. TJm hitt :'ka^
ekki deilt hier við liinn mikiB'
’ li
virta lækni og bæjarfulltrúa, l\
hve miklu leyti ihann hofir *
rjettu áð «tanda um „nefin“.
Staka.
Nokkrir mexxn voru að sí> .
skip, og var einn þeirra br^^
ari í þorpinu. Meðan á se-tui111’
skipsins stendur, er kalhfð
hringjarann til þess að
við jarðarför gamallar kouu,
átti að fara að jarða.
pá var þetta kveðið: 1
Einum er færoa í okkar hop
ekki er lengi að muna.
Gamaliel hokinn fcljóp
að hringja á kerlinguna.
TiíQíyH^
Höfundur vífmimar «r
Teítsson frá Stokkseyri.
r"»>
i