Morgunblaðið - 17.05.1925, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Ef þjer
uiljifl Já góð hajragrjón,
þá kaupið
Quaker
CMGM-WATTr
THE
JVERSEN &LARSEN
Singalwatte te er einhver elsta te-tegundin, sem til
iandsins hefir flust. Og þrátt fyrir hina miklu samkepni
síðari ára, hefir ekkert te komið hjer á markaðinn, sem
tekur því fram.
Fæst alstaðar!
Einkasalar:
Eggert Kristjánsson & Co.
Hafnarstrœti 15. Simi 1317
grjdnín í pökkunum.
5 i mari
24 verslnniH)
23 Poalseu,
27 Fossberg.
Klapparstíg 29.
málning.
Enskar húfur,
hálsbindi, axlabönd og sokk-
í fjölbreyttu úrvali.
Guðm. B. Vikar.
Leifur Sigurðsson
andnrek. Póetfe.atr.S. KL 19—L
Br jafnan reiðubdina til a$
awmja tm endnrakoðnn of bék-
hald. — 1. fl.
fiafnaruErkfall í fiöfn
Sarnkv. skeyti, sein sendiherra
Dana hefir borist, er svo að sjá,
sem tilætlunin hafi verið að
framlengja frestun hafnarverk-
(fallsins. En brjefið um frestunina
hafi borist rjettum hlutaðeigend-
um of seint.
Porsætisráðherra, Stauning, hef-
ir sagt blöðunum, að hann áliti
enga ástæðu til þess fyrir stjórn-
ina að taka í taumana, þó svona
liafi tiltekist, því verið sje að
semja enn, og alt útlit sje fyrir,
að málalok og sættir komist á
innan skams.
Gerir hann því ráð fyrir, að
verkfallið komi ekki að mikilli
sök.—
-<m>-
ar
Heillaóskaskeytin
og
Landsspítalinn.
það má svo heita, að það sje
Jeg lít svo á, segir próf. Arup, orðinn alþjóðarsiður, að senda
að nefndin hljóti fljótlega að vinum sínum og kunningjum
verða mjer sammála. heillaóskasímskeyti við ýms ha-
tiðleg tækifæri, eins og afmæli,
brúðkaup o. s. frv. pessi leið hef-
ir vitanlega verið valin, af því
að hún er handhægust, og skeytin
berast. venjulfega samdægurs til
viðtakanda. .
Hjer á landi ætti það að vera
m'önnum tvöföld ánægja að fá
slílc heillaskeyti, því auk þess að
manns er minst með hlýjum huga,
er um leið lítill steinn lagður í
það þjóðþrifafyrirtæki, sem þjóð
okfkar nú sem stendur vantar
einna tilfinnanlegast, en það er
landsspítalinn.
Landssíminn greiðir nefnilega í
byggingarsjóð Landsspítalans 25
aura af hverju heillaóskaskeyti.
Árið sem leið nam þessi upphæð
rúmlega 5100 krónum, og má það
lieita dálagleg upphæð, sem hann
þannig árlega getnr átt von á, og
gæti hún eflaust orðið töluvert
hærri, ef fólki væri alment kunn-
ugt um þetta; en af því að stjórn
landsspítalasjóðsins, sem næst ætti
að standa að auglýsa þetta, hefir
lítið að því gert, eru þessar línur
skrifaðar.
peir, sem á annað borð ætla að
senda heillaóskir, ættu því að
senda sírnskeyti á heillaóskaeyðn-
blaði, því að þá slá þeir 2 flugur
í einu höggí: gleðja aðra og gera
gott.
G. J. Ó.
—■——-—
Svart dömukamgarn
ágæt tegund, fæst í Austurstræti 1.
f * ^
Asg. G. Gunnlaugsson & Co»
mjög stórt úrual
af sokkum, handa körlum og konum, úr bómull, ull, ís'
garni og silki.
Ennfremur allskonar nærfatnaður fyrir karla, konuí
og börn, nýkomið í Austurstræti 1.
r
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
í fjarveru minni gegnir herra prófessor Guð*
mundur Thoroddsen, læknisstörfum mínum.
Konráð R. Konráðsson.
99
Mammut
44
reiðhjólin ágætu, eru nú komin aftur. ,,Mammut“-reið'
hjólin eru mjög sterk, en jafnframt falleg, ljett og ódýrj
Þessvegna ættu þeir, sem ætla að kaupa reiðhjól, a*
skoða „Mammut“, áður en þeir festa kaup á annari teg*
und. — Aðeins nokkur stykki óseld.
11»t **-'• r & v mz •
]ón Sigurösson
Austurstræti 7.
Sf rastðlar
nokkrir óseldír ennþá.
Púðar
í strástóla fást einnig.
JDRUIÍSID
Tóbaksvflrur
fást víða, en óvíða í eins
miklu úrvali og í Tó-
bakshúsinu, Austurstr.
17. — Það er auðratað
oÐaksnusH
, AUGLtSINGAR
óskast sendar tímanlega.
Andor var nú orðinn fullkomlega rólegur. En Béla hjeft
áfram í sama hæðnisrómnum:
— Hefurðu meira að segja mjer, jlndor sæll!
— Nei, svaraði Andor.með áherslu. Ekkert!
— pá býS jeg þjer góða nótt. En hvers vegna ferðu ekki
í hlöðnna og dansar við Elsu, og borðar kvöldverð á minh
kostnað? Jeg get fullvissað þig mn það, að þú mundir verða
boðinn hjartanlega velkominn.
-—■ pakka þjer fyrir. Jeg fer heim.
— Alveg eins og þú vilt. Jeg ætla að líta þar ínn svo sem
hálfa klukkustund. En kvöldverð borða jeg annarsstaðar eins
og þú veist.
Béla hafði haldið á bakdyralyklinúm í hendinni; nú stakk
hann honnm svo lítið bar á í vasa sinn.
p'eir fóru út, Béla og Andor. Goldstein kvaddi dóttur síua,
fór út og lokaði vandlega á eftir sjer. Klara var alein í húsintt.
XXVI. KAFLI.
Hvað liafði Andor gerl?
Hún stóð um stund innan við dvmar og hlustaði þar til
hún heyrði ekki lengur fótatak mannanna. pá hljóp hún að
íborðinu. Bakkinn var þar — en lykillinn ekki. Hún þeytti
ifllu til á borðinu, leitaði undir því og beggja megin við það.
Lykillinn hlaut að vera þarna eiuhversstaðar. Andor Iiefði
áreiðanlega ekki svikið hana. Hann var ekki þannig gerðrr,
»ð hann sviki loforð sín. Hann hafði vitanlega komið með
lvkilinn.
Hann gat ekki verið ltominn langt, og hann mundi heyra
til hennar, ef hún kallaði. Hún hljóp til dyranna aftur, og
fálmaði við lásinn, því hún var skjálfhent og hrædd. En loks
gat hún opiiað. Alt var kyrt og hljótt, ekkert fótatak heyrðist.
Hún gekk nokkur skref út á götuna — en þá heyrði hún
þrusk bak við akaciu-trjeð og skrjáf í laufinu. par var ein-
hver á verði — auðvitað Leopold.
Hún kæfði í hálsi sjer hræðsluóp og hljóð urn leið til
dyranna, fór inn, læsti og skaut slagbrandinum íyrir. Svo
staðn.æmdist hún við dyrnar og studdi sig við karminn. Hún
skalf af hrolli, þó heitt væri í veitingastofunni, og stórar svita-
perlur sátu á enni hennar.
Hún ætlaði að ná í Andor aðeins til þess að spyrja hann,
hvernig erindi hans hefði gengið, og hvar hann hefði látið
Ivkilinn. Ef til vill hafði hann gleymt að láta lykilinn á bakk-
ann og væri með hann í vasanum. En sú heimska, að tala ekki
við hann áður en hann fór. En nú gat hún ekki fengið
að vita neitt urn þetta, því að Leopold stóð á verði úti fyrir.
Hún hafði ekki sjeð hann — aðeins fundið nærveru hans.
Og hún var jafnvel viss nm, að húrr hefði heyrt soghljóðið,
sem oft var í hálsi hans, þegar hann dró andann og var í
geðshræringu, og hreyfinguna, þegar hann bjó sig til að
stökkva á hana og kæfa hana eins og hann hafði lrótað, ef
hún freri út um aðald.yrnar.
Klara strauk hendinni ósjálfrátt um hálsinn á sjer. Hún
varð íráföl af hræðslu — skelfilegri dauðahræðslu. Hún reih
aði að stól og hneig niður. Húu vildi reyna að hugsa. —-
Hvað hafði Andor gert? Dæmalaus heirnskingi hafði huiJ
verið oð ná ekki tali af honunr, meðan hún gat, og spyrja hatu*
um lykilinn. En hún hafði verið svo hrædd — við reiði föðui
síns og ofsa Béla, pað var í raun og veru smáræði. En u1*
gat veriö urn mannslíf að tefla.
Hafði Andor svikið hana ? pví lengur sem hún velti þesSl1'
•X
fyrir sjer, þess líklegra fanst henni það. Og þá gat ekki ven1
. um annað að ræða en hefnd frá hans hálfu, hefnd fyrir ElsU'
Með þessu kænii hann henni í ævarandi sköinm og niðurhrg'
ingu: ungi greifinn myrtur úti fvrir húsi hennar nóttina, seIIÍ
hún var alein; Leopold Hirsch tilvonandi eiginmaður hennar
dæmdur til að hengjast fyrir óþverralegan glæp; hún sjálf vafl'
virt til æfiloka, fordæmd, ef til vill drepin af föður sínuiu-
Alt átti þetta að vera hefnd Andors fyrir það, sem hún hafð^
lrrotið gegn Elsu.
Klara strauk svitavott hárið frá gagnaugunum og
leit
hrædd og lömuð kring rnn sig í gestastofunni. Úr fjarska heyi®1
hún skrækróma blástur eimlestarinnar, sein flutti föður bennal
burt. Klukkan hlaut að vera orðin alt að því tíu. Nú hafð1
hún staðið ein uppi með angist sína og hi’æðslu í hálfa klukku
stund, og enn ætti hún eftir að bera hana ein um langa stuuó-
og svo --------------
Nei — nei — þetta gat hún ekki afborið, — ekki h.ilL
klukkustund enn í þessari seigdrepandi kvöl og óvissu. P;i vUl