Morgunblaðið - 19.05.1925, Síða 5

Aukabl. Morgunbl. 10. maá 1925.
M0LGINBLAÐIÐ
5

Mammut
u
reiðhjólin ágætu, eru nú komin aftur. ,,Mammut“-reið-
hjólin eru mjög sterk, en jafnframt falleg, Ijett og ódýr!
Þessvegna ættu þeir, sem ætla að kaupa reiðhjól, að
skoða „Mammut“, áður en þeir festa kaup á annari teg-
und. — Aðeins nokkur stykki óseld.
3<5n Sigurðsson
Austurstræti 7.
Tóbaksvörur
fást víða, en óvíða í eins
miklu úrvali og í Tó-
bakshúsinu, Austurstr.
17. — Það er auðratað
JLiSK
Útskýring fyrir dr. Guðm.
Finnbogason
og sjómenn landsins.
Ódýr leirvara
Matar-, kaffi- og þvottastell,
bollapör, margar tegundir. Diskar
djúpir og grunnir, ávaxtastell,
vatnsglös og karöflur, glerþvotta-
bretti og fleira. Óvenjusmekkleg-
ar vörur og hvergi ódýrari. Yersl-
unin „pörf,‘‘ Hverfisgötu 56, sími
1137. Festið ekki kaup á gler-
vörum, fyr en þjer hafiS litið
inn í „Þörf“.
Langbesti
Skóáburðurinn
er
og besta
Bonevaxið
í heildsölu hjá
Kr. Ó. Skagfjörð.
Eins og jeg gat um í síðara
brjefi minu tii yðar, þá lnetti jeg
að stæla við yður og fylla Morgbl.
með okkar málefnum, þar sem
aðrir þurfa að fá aðgang íyrir
sín.
Alt sem okkur ber á milli, mátti
jafna án blaðadeilu, en þar sem
þjer ríðið geyst úr hlaði og ætl
uðuð að knúsa mig með einu
höggi, þá varð jeg að svara yður
aftur, ekki þó eins og jeg var
eggjaður á, með því að ^efna
yður fyrir atvinnuróg, heldur með
því, að svara yður í líkri tón-
tegund og þjér notið í ávarpi
yðar til mín og landsmanna um
handbóikina.
Svar yðar hið íyrra til mín,
er þannig að jeg dáist að hrein-
skiini yðar og undrast athugana-
leysi, — þar sem þjer
leggið vopn í hendur þeim,
sem við yður stælir, sem
í höndum þeirra, sem þykir gam-
an að blaðadeilum gæti aðeins
orðið til leiðinda. Lesið þjer grein
yðar með ró og yfirvegun, helst
Pappirspokar
lægst verf.
Herluf Clau<ian.
Simi 39.
UMBÚÐAPAPPÍR
selur „Morgunblaðið“ mjög
ódýrt. —
hafa lánað til mála þessara og
hafa heyrt og horft upp á mis-
þyrmingu tungu sinnar.
par sem ýmsra þjóða menn,
sem eltki skilja hvers annars
tungu geta talað saman á Esper-
anto, þá þykir málið lientugt og
greiða fyrir mönnum, er ferðast
víða í ýmsum erindum, en varla
getur hlotist af því tjón, þótt
ekki sje talað eða skrifað hárrjett.
Baráttu þurfti talsverða til þess
að koma þessu afbakaði máii
það horf, sém það er nú, en það
greiðir veg manna og þau með
mæli loka munni málahreinsarft
(purista.)
Sjómennirnir íslensku vilja hafa
vinnumál sitt í friði, sökum þess
það greiðir fyrir vinnu og dregur
úr hættu. pað er þeirra Esper
anto, aðeins talað við vinnu á
skipum, þar sem þurralandsmenn
heyra það ekki og það hneykslar
engan. pessum hóp manna fylgi
jeg að máli, sökum þess, að það
er mjer ljóst, liverju það getur
Valdið á skipi, misskilji hásetar
skipanir og að skipstjóri hefir
ávalt þeim manni minna til vinn-
unnar, sem ekld tikilur skipanir
hans. Einnig er það, að yfirmenn
senda háseta til ýmsra starfa á
þá staði, þar sem þeir sjá ekki til
þeirra, eða í myrkri og verða að
trúa blint, að þeir skilji og fram-
kvæmi skipanir rjett, og undir
því er það komið, hvernig ferð
reiðir af, hvort heldur á fiski-,
vöru- eða farþegaskipi.
A bókasafninu munu eflaust
vera til handbækur, sáma inni
halds og handbók sú, er þyrlað
hefir upp þessu moldviðri hjer.
par geta menn sjeð, að pjóðverj-
ar, Danir, Svíar og Norðmenn
hafa sömu heiti á reiða, strengj-
um og stögum og við. Tungumála-
garpa hafa öll þessi lönd átt og
báðar, þá niunuð þjer sjá það.
liennið huganum yfir þær bætun iengu minni en lijer eru, en þeir
á vinnubrögðum og vinnuaðferð-
um hjer í bæ, sein orðið hafa síð-
an um aldamót. Verkstjórar í,
samráði við húsbændur sína, hafa
staðið fyrir þeim endurbótum. —
Reynslan hefir sýnt þeim smátt
og' smátt á þessu árabili, að breyt-
ingar þurftu til bóta og þeir hafa
fyllilega ástæðu til að vera.
hreyknir af framkvæmdum sínum
í þessa átt, þess vegna benti jeg
á gorgeir þann, er þjer minnist á
í svari yðar til mín,‘sem óverð-
skuldað orðj án þess þó, að detta
í hug að spana þá upp, sem lýs-
inguna áttu. Sú bending er frá
yður.
Nú er það jeg, sem verð að
skýra sjómannastjett landsins frá
og yður um leið, að þar sem þjer
líkið mjer við spellvirkja, sem
traðkar niður blómagarð (eflaust
þau faguryrði, sem þjer ræktið),
þá á jeg það naumast skilið, og
verð þar að reyna að bera hönd
fyrir höfuð mjer.
Til eru mál, sem nefnd eru
Esperanto og VoJapýk. — Lærðir
menn hafa sett þessi mál saman
og þau eru sva gersneydd allri
málfræði og þar svo mörgu bland-
að saman, að sjóvinnumál okkar
skín sem sól þar, í öllu því mold-
viðri. petta málfæri er kent í
skólum og þeir munu lijer, sem
la'rt liafa og þykir frami að kunna
það. Enginn hjer hefír risið upp,
mjer vitanlega til að fordæma
það, eigi heldur Italír, sem flest
(hafa haft svo héilbrigða skyn-
semi, að þeir hafa látið það í friði
er þeir sáu, að það veúkaði í rjetta
átt, var sameiginlegt vinnumál
sjómanna og' gerði þeim kleift að
vinna á hverskonar skipi sem var
og' var ekki notað á landi til
hneykslis. Jafnvel hafa iærðir
menn aðstoðað við útgáfur hand-
bóka fyrir sjómenn og látið hið
fasta vinnumál óáreitt.
Hjer er talað um þörf á skóla-
skipi til þess að auka þekkingu
sjómanna landsins í vinnubrögð-
um, skipssiðum, og kenna þeim
íslenskt sjóvinnumál. Sl'fkt skip
yrði að vera í förum og þeir, sem
á því væru eða læröu, mundu að
aíloknum námstíma frekar hafa
áhuga fyrir farmensku en fism-
veiðum. Nú þarí' landið aðeins á
20—30 yfiirmönnum að halda á
farþega- og vöruflutningaskip sín
og ungir menn,. sem að afloknu
nánii leituðn sjer atvinnu hjer,
mundu, hvort sem þeim væri það
ljúft eða leitt, vegna skipaskorts,
gerast fiskimenn, sem fyrst í stað
væri þeim ókunnugt starf og síðar
leiðindaverk, er þeir minnast
skólaskipsins og' hinna miklu
skipa, sem þeir hafa sjeð og at-
hugað. pessir menn yrðu að halda
bjómensku áfram og sumir fara
úf og Ienda í siiglinguin. pá reyn-
ir á, að þeir skilji sjóvinnumál
það, sem á því skipi or talað, þar
sem þeir fá atvinnu. pað mál, ]
sein við vinnu á skipí er talað «
mmsm
SlSSONS'
ENERALpURPOSE
’ARNISH
Sissons
Lökk
eru þekt um víða
veröld. — Lang-
bestu lökkin sðm
notuð eru á Is-
landi bera náfnið
,.Sissons“. pessi
eru þau helstu:
Crystal, Cabinet,
Mixing, Boat, Inside Oak, Outside Oak, Oen-a-
pur. Carriage, Signboard, ete. — Ilvít og niislit lökk
(gljáfarfi) í ýmsum dósastærðum.
Yn>
( *em:

Agætur á steinbygging-
ar, jafnt utanhúss sem inn-
an. Hall’s Distemper er
þyntur út með vatni; spar-
ai' því alveg fernis, þornar
strax, þolir vel; mjög ódýr.
Er sá eini reglulega góði
vatnsfarfi, sem búinn er til.
J
/

Botnfarfi á járn- og trjeskip, Lestafarfi, Presseninga-
farfi, Húsafarfi margskonar, Duft, allskonar; Zinkhvíta, Blý-
hvíta, Fernisolía, purkefni, Terpentinolía, Olíufarfi allskonar,
bæði lagaður og ólagaður, Kítti, Trjelím o. m. fl. Búið til hjá
, Sissons Brothers & Co. Ltd„ Hull.
í heildsölu hjá umboðsmanni verksm.
Kristján Ó. Skagfjörð, Reykjawik.
lijer, er þá sá styrkur, sem eng-
ii.n trúir, hvers virði er, nema
sá, sem það reynir og kemst í
að ráða ekki við hvar eða með
hverjum hami leudir. í það hefi
jeg' koiuist, og orðið þess vísari,
að hl'ögnamálið, sem jeg hafði
ltert hjpr heiina, varð mjer meiri
stoð og styrkur en jeg hefði trú-
að, hjá framahdi þjóðum, þar sem
jeg' var látinn vita, er jeg afsak-
aði klaufaskap minn: „pú ert
ekki hjer til að halda neitt eða
hugsa, það gera yfirmenn; þú
ert hjer til að skilja það, sem
vjer skipum hjer'að vinna“.
Sá unglingur, sem kaim sjó-
vinnumál það, sem talað er Jijer
mun komast að raun um, að í
því-hefir hann þá stoð, sem um
munar, lireki einhverjar ástæður
liann af laridi burt og' verði vinna
hans á erlendum skipum. Hversu
duglegur * eða vel að sjer, sem
haim kaim að vera, liggur hann
flatur fyrir háði og illyrðum yfir-
manna og fjelaga minki hann
sltipshöfn um það, sem liann tefur
fyrir vinnu, er hann ekki skilur,
og þegar svo langt er komið, að
ekkert sjest neina himinn og haf,
þá er of seint að koma sjer, ein-
stæðing, út úr vandræðunum.
Fyrii' því, að sjómerm okkar
sjeu e'kki sviftir þessum styrk og
einnig, að misskilningur geti
smeygt sjer inn í kkipanir, sem
gefnar eru á íslenskum skipum,
Diifanieppi
Og
Borðfeppif
fallegt ódýrt úrval nýkorntf-
teii Einarsson s
bei'st, jeg. Jeg byrjaði siglingar a*
tóniu monti. pað var búið að
koma því inn hjá mjer, að jeg
væri svo útfarinn sjómaður og
kræfur ltarl, að jeg mundi eftií
eitt eða tvö ár, verða skipstjóB
á „Láru.“ .Jeg hafði siglt uw1
kænu í Hafnarfirði, svamlað 1
land, verið á ,,transporti“ suðvii’
í \’ogum með Drejö, svo ókk1
vantaði hafskipasiglingar. Eg1^
föðurbróðir minn kalsaði við Hfl '
bcrg að kenna nijer stýrimau1111'
tvæði, því alt átti að vera í k'ig1
og»meira að segja átti jeg gamaR
sjókort.
Svo lagði jeg á stað til að sý»‘l
mig, líklega til að ikenna öðrum-
Þ’rem vikum eftir jeg fór að heiP1'
an, datt jeg ofan úr hæðunuK1!
er jeg komst að því, að af vllrt
.30 manns á skipi, sem jeg hafð1
asnast út á, var jeg laugt ly111
iieðau þann alversta að kunnátt11
í sjóverkum. pað var Ijút skiiða
og enn meiri „idiot“ en jeg var’