Morgunblaðið - 19.07.1925, Qupperneq 5

II. i«l **.
MORGUKBLABIÖ
Ráðagerðir um rannsókna-
ferðir til norðurhafa með
Zeppelin-loftfari.
Eið alþjóðlega rannsóknafjelag
heimskautalanda, Dr. Eckener og
ATVR.TAN MOHR 1
Mönnum er í fersku minni hin
frækilega loftferð yfir Atlantshaf
S liaust sem leið. Nafn dr. Bcke-
ners, er loftfarinu stýrði, er síðan
á hvers manns vörinn, sem ræðir
um loftferðir.
Bins og getið hefir rerið um
hjerí skeytinm, erráðgertað smíða
loftfar stærra en >að sem Banda-
ríkjamenn fengn frá Þjóðverjum
í fyrra. Yerður loftfarið bygt í
Þýskalandi, ef leyfí fæst til þess.
Tiu miljónir gullmarka á það að
kosta. Vjelin sem reknr það á að
hafa 2000 hestöfl. Er svo ætlast til
að nota loftfar þetta til þess að
fljúga í til norðurheimskautsins.
Káðgert er að leggja upp frá
Norðurbotnum í Svíþjóð og vera
eina 5 daga í ferðinni norður yfir
pól.
Dr. Eckener er tilnefndur sem
sjálfkjörinn til að stýra loftfar-
jnu — en Friðþjófur Nansen á að
annast nm visindalegu rannsoku-
irnar, svo engin smámenni verða
fyrir förinni.
En nú kemur það spaugilaga:
Bftir því, sem segir x frjett frá
Berlín til „Politiken' * fyrir
nokkru, er helst í ráði að þetta
risavaxna Ioftfar eigi að fara 2
ferðir norður yfir pól, aðra að
vori en hina að hausti, til þess
að vísindamenn geti verið norður
í ís sumarlangt við rannsóknir.
Eftir því sem segir i umræddri
grein í „Politiken“ er það enginn
annar en kunningi okkar, Dr.
Adrian Mohr, sem á uppástunguna
að þeirri tilhögun.
Ummæli blaðsins eru á þeasa
leið:
Frægur Þjóðverji, sem kunnug-
ur er í heimskautalöndunum, hef-
i? nýlega fært sönnur á, að með
því einu móti sje hægt að gera
þýðingarmiklar vísindalegar rann
sóknir norður við heimskaut, að
menn sjeu þar um kyrt sumar-
langt, og vinni þar missiristíma
að vísindarannsóknum.
Hefir hann (þ. e. Adrian Mohr)
tjáð sig fúsann til þess að fara
norður og vera þar yfir sumarið,
og hefir það heyrst, að dr. Eck-
ener hafi lofað að fara með hann
norður ásamt Trygve Gran, og
einhverjum fleiri, sem kynnu að
vilja slést í förina.
fiusmæöur
pvi NOTIÐ PJER aÁPUDUFT
OG ALGkKNOAR 8ÍPUB, 3EM
SRBMMA HENDUR
O® FÖT.

NOTIÐ HELDUR SUNLIGHTSÁPU SEM F.KTCT
SPILLIR FINUSTU DÚKUM NÉ VEIKASTA HÖRUNDI
pvi kaupið þjer ljelegar aáputegundir sem
að lokum munu verða yður tugum króua
dýrari í skemdu líxxi og fatnaði. :: :: ::
pað er ekki sparnaður. Sannur spamaður er fólginn í því
að nota hreina og ómengaða sápu.
SUNLIGHT-SAPAN er hrein og Ó3vikin.
Notið hana eingöngu og varðveitið fatnað yðar og húslín.
vS
r

Heildverslun Ásgeirs Sigurðssonar, Sími 300. II Halta þjer við Bovril þá ertu fser i flestan sjó.
Meðan menn höfðu ekki kynst
Mohr hjer, var honum tekið sem
gustukamanni, því útlit hans og
framkoma öll gáfu tilefni til
þess. En hann launaði þá greiða-
semi, sem kunnugt er, með því að
skrifa hinn mesta óliróður, hrigsl
og dylgjur um þjóð vora sem út
hefir komið á einum stað.
Er hann fór lijeðan, mun hann
hafa farið norður um land. Einu
kynnin, sem hann persónulega
hefir af Norðuríshafinu, munu
vera þau, sem hann hefir aflað
sjer þessh klukkustund, sem skip-
ið hefir verið norðan við heim-
skautshaug, er það fór fyrir Rifs-
tanga.
Að hann hafi kallað sig nákunn
ugan Norðuríshafinu eftir þá við-
kynningu, getur engan undrað,
sem þekkir hók hans um ísland,
því þar snýr hann víða öllu við
og gerir „úlfalda úr mýflugu“,
einkum þegar honum tekst að
koma sinni ,háttvirtu persónu1 að.
jEn það er mönnum sannarlegt
undrunarefni hjer, ef maður eins
og Adrian Mohr getur flekað
npkkurn vísindamann til þess að
trúa því, að hann hafi vit á heim-
skautaferðum, þótt hann hafi feng
ið að sitja á skrifstofu hjer í
Reykjavík í nokkrar vikur eða
mánuði, og eitt sinn verið farþegi
á straiidferðaskipi fyrir Norður-
landi.
Undarleg væri sú hending, ef
hjer væri ekki á’tt við þann hinn
sama Adrian Mohr, sem hjer var
í Reykjavík sællar minningar,
og skrifaði síðan hina nafnkunnu
bók „Was ich in Island sah.“ —
Hefir hókarinnar verið rækilega
minst hjer í blaðinu nýlega, með
grein Boga Ólafssonar. —• Hafa
menn af grein þeirri nægan kuixn-
ugleik af herra Adrian Mohr, til
þess að gera sjer grein fyrir því,
hversu hæfur liann muni vera til
vísindarannsókna.
Svo má að orði komast um
Mohr, að hann reyndist hjer ekki
stórbrotinn í neinu nema hinu
takmarkalausa og hlægilega sjálfs
áliti, er keyrði svo úr hófi fram,
að öllum hjerlendum mönnum
blöskraði.

Lækjartorg.
Lækjartorg mun einu sinni hafa
átt að vera bæjarprýði. Eigi vit-
um vjer hve langt er síðan. En
múna á því drottins ári 1925, er
oft og einatt eins umhorfs þar
eins og myndin sýnir.
Jeg gekk um torgið hjerna á
dögunum sem oftar. Varð mjer
litið á allar bensíntunnurnar,
skúrinn, er minnir mann helst á
hænsnahús, sem komið er í eyði,
bílagarmana, sem þar eru altaf,
bensíndælurnar og forarpollana.
Hvernig átti að lýsa þessu öllu
saman. Hver átti orð í eigusmni
um alla viðurstygð umgengninnar
á þessu blessaða torgi, sem einu
sinni átti að vera til prýðis.
Jeg tók mynd af því.
Það er synd að segja, að menn
kippi sjer alment upp við það, þó
umgengni eða hreinlæti sje eitt-
hvað ábótavant hjer í þessum bæ.
Fyrir nokkru var settur bensin-
geymir á Lækjartorg. Það vakti
dálítið umtal í svip. En dælan
var rauðmáluð og glansandi með
ljóskeri í toppinum. Og raddir
heyrðust um að þetta væri sann-
kallaður stórborgarbragur að hafa
bensíngeymi á almannafæri, enda
þótt hann væri á einasta torginu
í bænum, sem átti að vera til
pi’ýðis. Seinna kom annar bensín-
geymir. Enginn tók til þess þótt
þeir væru tveir. Nýlega voru sett-
ir bekkir á torgið. Með því móti
geta vegfarendur notið þess betur
að horfa á bensíndælurnar, tunn-
urnar og vöruflutningabílana sem
bíða þarna eftir afgreiðslu.
Stöku maður hefir verið áð
minnast á eldhættu af öllu þessu
bensíni, sem sífelt er verið að fara
með þarna. Aldrei er þar bruna-
vörður.
En svo hjerna um daginn kem-
ur alveg nýtt til sögunnar. Það
er skúrinn sem sjest þarna á mynd
inni, rjett á milli bensíndælanna.
í skúrnum þessum eru svonefndir
„átómatar1 ‘. (Ef orðanefndin eða
einhver annar kann að nefna það
verkfæri á íslensku, þá gefi hann
sig fram).
Eigi als fyrir löngu sást kum-
baldi þessi uppi við Bergstaða-
stræti. Stóð hann þar umkringdur
af forarvilpum. Sýndist staðurinn
Jionum samhoðinn.
Nú eru bensíngeymarnir húnir
að vera svo lengi á Lækjartorgi,
að bæjarbúar eru farnir að venj-
ast þeim. Eldhættan virðist gleymd
með öllu.
En er það þó ekki helst til langt
farið, að hreykja þessum vindla-
og vindlingaseljara einmitt rjett
í rniðjar bensínvilpurnar, innan
nm bensíntunnurnar og milli ben-
síndælanna. — Með þessu móti er
svo haganlega frá öllu gengið sem
orðið getur, að hvergi nokkurs-
staðar í öllum bænum verði kveikt
eins oft á eldspýtum úti á víða-
vangi eins og einmitt þarna, inn-
a,n um bensínið á Lækjartorgi.
Söluturninn, sem tekinn var af
torginu um árið og fluttur í Arn-
arhólstúnfótinn, sjest vel þarna á
myndinni. Hann er þar til prýðis.
P. S. Síðan þetta er ritað, hefir
Mbl. heyrt að leyfi væri fengið
til þess að setja einn bensíngeymi
í viðbót á torgið.
Hvað skyldi næst verða leyft
að setja á þetta blessað terg, sem
öll yfirvöld virðast gera sjer ant
um að gera sem afkáralegast út-
lits. p_
Gleymið ekki

að taka með ykkur
Mackintosh’s
T O F F E E
í sumarfríið
Verðlækkun á
framköllun Dg kópíeringu
Sportvöruhús Reykjavíkur,
(Einar Björnsson.)
Hinn látni mótmælir.
Fyrir skömmu birtist dánar-
minning um mann í blaði einu í
bænum Anconda f Bandaríkjun-
um. En þegar til kom var maður
inn alls ekki dáinn, og var sjálfur
með þeim fyrstu sem las dánar-
minninguna. Hann rak sig á nokkr
ar skekkjur í frásögninni um æfi-
starf sitt, og skrifar ritstjóm
blaðsins hátíðlegt brjef, svohljóð-
Jað er eeoln eloeo elos oðð“
Hreins stangasápa hefir;
alla sömu kosti og hestu
erlendar þvottasápur.
Hreins stangasápa er ó-
dýrari en flestar erlend-
ar þvottasápur.
Hreins stangáspáa er ís-
lensk
Pappirspokar
lægst verð.
Horluf Clausen.
Siml 39.
andi: „Heiðraði herra. Jeg leyff
mjer hjer með að benda yður á,
að nokkrar skekkjur eru í dánar-
minningu þeirri um mig, er þjep
hafið skrifað. Jeg er fæddur í
Washington, en ekki í Wheeling,
og ástæðan til þess, að jeg hætti
verslun, var ekki sjúkdómur, held
ur eingöngu hinir erfiðu tímar,
sem þá voru. Eigi er það helduij
rjett, að lungnabólga hafi orðið
mjer að bana; annars líður mjéíj
öllu betur nú. Að öðru leyti hefi
jeg ekkert við æfiminninguna að
athuga, og þakka yður vingjarn-
leg ummæli um mig“.