Morgunblaðið - 29.08.1925, Blaðsíða 4

4
fLPRGLNjBLAÐIÐ
Dansskóli
Helenu Guðmundsson. Dans-
æfing í kvöld kl. 9% í Ungmenna-
fjelagshúsinu.
Páll ísólfsson ljek undir, og
fórst það vel, sem vænta mátti.
Á. Th.
Davíð Kristjánsson.
ViSskifti. !lllll!l)ll!!!!l!!ll
Ljómandi fallegar hvítar alull-
arpeysur, með útáliggjandi kraga,
jafnt fyrir karla sem konur, sjer-
staklega heppilegar í ferðalög,
ásamt tilheyrandi hálsbindi og
sporthúfum í miklu úrvali, er
nykomið. Guðm. B. Vikar klæð-
skeri, Laugaveg 5.
Söltuð læri 85 aura % kg. —
Kartöflur 20 aura. Hannes Jóns-
scn, Laugaveg 28.
X-
Sykur og fleyri vörur hækka er-
lendis, en sama lága verðið hjá
jpjer, Hannes Jónsson, Laugaveg
28.
Sveskjur 65 aura. Epli, þurknð
1.50. Blandaðir Ávextir 1.50. Per-
ur, þurkaðar 1.50 % kg. Afar-
ódýrt í heilum kössum. Dósamjólk
með tækifærisverði. Hannes Jóns-
son, Laugaveg 28.
annað? Jeg lýsti mönnunum, og
Ijet skaplyndi þeirra og tilfinn-
ingar skera úr um sigurinn, því
það eru þær, sem mestu ráða, en
ekki „rökin“ og „theóríurnar“,
sem glamrað er með 'á fundum og
í blöðum. Jafnaðarmenn geta telft
'fram sæmilega girnilegum rökum,
dregið upp glæsilega mynd af á-
gæti stefnu þeirra og látið alt líta
giftusamlega út. En hvað verður
svo úr öllu, þegar til miskunar-
lauss veruleikans og mannlegra
tilfinninga kemur?
Jeg ætla ekki að svo stöddu að
éyða fleiri orðum að þessum geð-
Iausa, sætyrta, fingramjúka rit-
dómara, sem tekur með þögn og
þolinmæði við aðhlátri og illyrð-
um, en stekkur upp á nef sjer,
ef honum er þakkað.
J. B.
Eitthvert aumasta og væmn-
asta blekbull, er sjest hefir i Al-
þýðublaðinu lengi, birtist þar í
gær, og boðar framhald af saraa
tægi. Er það einhver Davíð Krist-
jánsson, sem skrifar, og er sagt
að það sje bæjarfulltrúi í Hafnar-
firði. Skrifar hann þar um mál,
sem hann virðist ekki hafa minstu
hugmynd um, eins og afgreiðslu
slysatryggingarmálsins á þingi
síðasta. Fer illa á því, að slíkurn
rithöfundum sem þessum Davíð.
skuli leyft vera, innan um van-
hugsað bull og blaður, að van-
þakka þeim hinum mörgu, er
rjettu fram hjálparhönd síðast-
liðinn vetur til syrgjandi ekkna
og bágstaddra, er höfðu um sárt
að binda eftir mannskaðann
mikla.
Bannlagagæslan.
Danskt rúgxnjöl, hveiti og aðr-
ar kornvörur, ódýrt hjá mjer. —
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Góðar gulrófur fást hjá: Tóm-
asi Jónssyni, Eiríki Leifssyni,
Liverpool og í Verslunin Kjöt og
Fiskur. Verð 50 aurar fyrir kílóið.
2 stórir gluggar með gleri,
175X117, eru til sölu í Kirkju-
stræti 4.
Jeg byrja að selja fæði I. sept.
Sömuleiðis er herbergi til leigu.
Kristjana Einarsdóttir, Miðstræti
8 B.
1 fyrri grein sinni mintist Smári
á það, að „rök jafnaðarstefnunn-
ar kæmu nauðalítið fram í sög-
unni.“ Hvers virði eru rök og
fræðikenningar, þegar lífið sjálft
og reynslan mótmælir og sýnir alt
Frú Henriette Strindberg.
Hljómleikur hennar í gærkvöldi
var ágætur, allvel sóttur, en víst
er það, að húsfyllir hefði orðið,
ef mönnum alment hefði verið
ljóst, að þar gaf að heyra hljóm-
mestu kvensöngröddina, sem hjer
hefir heyrst. Rödd frúarinuar er
hreimfögur mezzo-sopran, sera hún
hefir fullkomið vald yfir; hjer er
um fullkomna operurödd að ræða,
góðan framburð og meðferð verk-
efna ií góðu lagi. Má þar til nefna
aríu úr „Jungfrúin frá Orleans“,
eftir Tschaikowsky, sem var ágæt-
lega sungin af frúnni, „Ich möchte
sch-weben“ og „Sover du min
Sjæl“ eftir Sjögren; bæði lögin
eftir Sverre Jordan og „Sylvelin“
eftir Sinding, sem frúin söng að
auk, vil jeg nefna.
Frúin hlaut blóm og hjartan-
legt lófatak að launum og söng
síðast lag eftir Hollaender. Frú
Strindberg á skilið troðfult hús,
þegar hún syngur aftur.
1800 bannlaga-gæslumenn í Ame-
ríku reknir frá embætti þareð þeir
tóku sjálfir þáÆt í smygluninni.
Þýska blaðið „Lokalanzeiger' ‘
ekýrír frá því, að í Ameríku hafi
nýlega orðið uppvíst um stór-
kostlegt bannlagahneyxli, eitt
stærsta hneyxli sem enn hefir
þekst þar í „bannlandinu.“ Lög-
reglustjórn sú, er hefir á hendi
gæslu bannlaganna, ljet í laumi
athuga ástandið úti um landið.
Kom þá í ljós, að hvorki meira
nje minna en 1800 af starfsmönn-
um lögreglunnar voru sjálfir
smyglarar eða yfirhilmarar smygl-
aranna.
Að sjálfsögðu voru þeir allir
reknir frá stöðu sinni og nýir
settir í staðinn, en hve lengi verð-
ui þess að bíða að sama hendi þá.
Ohemju fjárhæð er rjett að þeim
óðara og þeir hafa tekið við stöð-
unni. Allsstaðar er spillingin hin
sama. Mútur — yfirhilming og
virðingarleysi fyrir lögum og
rjetti. Eru Ameríkumenn þegar
orðnir fullþreyttir á banninu.
gengið.
Rvík í gær.
Sterlingspund............ 26.00
Danskar krónur..........133.68
Norskar krónur..........106.34
Sænskar krónur..........143.84
Dollar................. 5.363£
Franskir frankar......... 25.40
DAGBÓK.
Messuí á morgun: í dómkirkj-
unni kl. 11 árdegis sjera N. Stein-
grímur Þorláksson.
I fríkirkjunni kl. 2 e. h. sjera
Árni Sigurðsson. Kl. 5 sjera Har-
aldur Níelsson.
í Landakotskirkju hámessa kl.
9 f. h. Engin síðdegisguðsþjón-
usta.
Til Strandarkirkju frá G. S. kr.
2.00.
Af Veiðum hafa komið nýlega:
Þórólfur með 128 föt, og Gylfi
með 80.
Á veiðar fóru í gær: Snorri
goði og Gylfi; Draupnir fer að
líkindum í dag.
Suðurland fór til Borgarness í
gær, að sækja norðan- og vestan-
póst.
Jo, fisktökuskip, sem hjer hefir
legið, fór í gær með fiskfarm.
Galatea heitir skip, sem kom-
i morgun með kol til Hallgríms.
Benediktssonar & Co.
Timburfarm kom skip með, er
La France heitir, til Árna Jóns-
sonar timburkaupmanns.
Oddrún Bergsteínsson ljósmóðir
og hjúkrunarkona var meðal far-
þega á Lyra hingað síðast. Hefir
hún dvalið um 18 ár í Ameríku,
og stundað þar meðal Islendinga
ljósmóðurstörf fyrst, og síðan
hjúkrun. Hún var ljósmóðir í
Mosfellssveit áður en hún fór af
landi burt. Hún mun hafa í
hyggju að stunda hjer hjúkrunar-
störf.
Knattspyrna. í dag kl. 5 keppa
Fram og K. R. á gamla íþrótta-
vellinum.
Úr Hafnarfirði. Af veiðumkomu
þangað í fyrradag „Earl Haig“
með 100 tn. lifrar, og í gær „Iin-
perialist" með 150 tn. ,Earl Haigfe
fór á veiðar í gær.
LAUSAVÍSUR-
Sóltind, annað fisktökuskip, fór
einnig í gær.
Síðustu forvöð að hlusta á þýska
píanósnillinginn, Kurt Haeser, eru
á þriðjudaginn, því hann spilar
ekki oftar hjer að sinni. Fer hann
áleiðis til Þýskalands með „ls-
landi' ‘ á miðvikudaginn.
Lausn frá embaaitti hefir Jóni
Benediktssyni lækni í Hofsóshjer-
aði verið veitt frá 1. september
þ. á.
Heitir Valur hesturinn
honum skal ei farga,
ekki er falur fákurinn
fyrir dali marga.
Alkunn hestavísa, en höf. ókunnur
Sama er og um þessa vísu a5
segja:
Hesturinn minn heitir Brúnn
hann er ekki falur,
þótt bjóðist annar beisla-húnn
Og banka-ríkisdalur.
BFÆJARAGILDBAR
veitt. En undir glugganum sáust greinileg fótspor.
— Heyrðu Duncombe, sagði Runton, og var orð-
inn ákafur, jeg gleymdi að segja ykkur, að við gát-
um spurst fyrir um bílinn alla leið til Lynn. Og þá
voru ékki aðrir í honum en vagnstjórinn og Field-
ing. En hvað er þá orðið af stúlkunni?
— Veit akki, svaraði Duncombe ákveðinn.
— Jeg skil það. En getur það ekki hugsast,
að hún feli sig einhverstaðar hjer í grendinni. Við
skulum rannsaka garðinn og húsið nákvæmlega.
— Eins og þú vilt, sagði Duncombe. Jeg er
sannfærður um, að það hefir engan árangur.
— Komið þjer, Spencer. Við skulum byrja leit-
ipa, hrópaði Runton.
— Það er ekki til annars en að eyða tíma,
mælti Spencer og hristi höfuðið.
Pelham stóð í miðri stofunni, og hafði ekki
mælt orð frá vö.rum. Hann virtist aðeins hlusta.
Svo spurði hann nokkuð hvasslega:
— George, hvað er að norðanverðu við þessa
stofu V
— Múrveggur!, svaraði Duncombe stuttlega.
Það kom ánægju- og vonbrigðasvipur á Pelham.
Mjer heyrðist--------en það hefir líklega verið
vitleysa.
— Heyrið þið nú allir þrír, sagði Duncombe,
og reyndi að snúa þessu öllu upp í spaug, það er
,áreiðanlega ekkert leyndardómsfult við húsiS. Við
skulum ganga inn í borðstofuna og fá okkur eitt
glas af wisky.
— Þakka þjer fyrir, ekbi jeg. Jeg verð að fara
heim. Jeg kom aðeins til þess að fullvissa mig um,
að Spencer væri Jarvis Spencer, og ef svo væri, að
biðja hann að vera mjer til aðstoðar í þessu máli.
*— Að hverju leyti?, spurði Speneer.
— í því að finna skjöl þau, sem stolið var frá
van Rothe. Hann var gestur minn og mjer er því
skylt að reyna að komast fyrir hið sanna í þessu
efni. Hann vildi að vísu ekki, að lögreglan fengi
neitt um þetta að vita, en jeg fæ ekki sjeð, að hann
geti haft neitt á móti því, að þjer takið málið í yð-
ar hendur.
— Van Rothe hefir að sjálfsögðu fengið sínum
mönnum málið í hendur, sagði Spencer.
— Það kann að vera, mælti lávarðurinn, en þjer
gerið þetta þá fyrir mig.
— Jeg er ekki viss um að jeg geti tekist þetta
á hendur nú strax. En má jeg láta yður vita um
það í fyrramálið snemma?
— Já, fyrst ekki er um annað að ræða, en kom-
ið þjer, sem fyrst. Góða nótt, Duncombe. Mig langar
til að vita, hver þessi gestur hefir verið, sem til þín
kom áðan.
— Ef hann kemur aftur, get jeg ef til vill frætt
þig um það.
Duncombe gekk að skrifborði sínu og tók þar
skammbyssu og Ijet hana renna niður í vasa sinn.
Svo hringdi hann á þjón og gaf skipun um að koma
með vagn Runtons lávarðar. Honum virtist, að lá-
varðurinn vera dálítið kuldalegri en hann átti að
sjer að vera, þegar hann kvaddi. En um leið kallaði
hann á Spencer afsíðis og mælti:
— Jeg bið yður umfram alt að finna mig
snemma í fyrramálið. Jeg þarf að tala við yður á
mínu heimili.
Spencer kinkaði kolli.
Lávarðurinn var farinn, og Peiham hafði gengið
til herbergis síns. Duncombe og Spencer voru því
einir í setustofunni.
— Jeg er mjög áfjáður að taka boði Runtops
lávarðar. Hefir þú nokkuð á móti því?, spurði
Spencer.
— Vitanlega hefi jeg það. Þú vinnur fyrir mig,
. — Vann, sagði Spencer. Nú er því lokið.
— Hvað áttu við?
— Hlutverk mitt var, að finna ungfrú Poynton,
sagði Spencer rólega. En nú vitum við báðir, að
þessi stúlka er hjer í húsinu, á að giska fimm álnir
frá okkur. Jeg hefi þessvegna ekki meira að gera
í því efni.
— Hvernig hefirðu fengið þá vitneskju að hún
sje hjer?, spurði Duncombe og gekk órólegnr fram
og aftur.
Speneer leit gremjulega á hann.
— Góði, rertn ekki með þsessi látalæti. Það