Morgunblaðið - 14.10.1925, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLABII,
Stofnandl: VUh. Flnaan.
'ltflrefandi: Fjela* t ReyJcj'wík.
.%Iitatjorar: Jön Kjartanaaon,
Valttr StafAnaaon.
Ansrlyaingaatjört: E. Hafbarir.
Skrtfatofa Auaturatrætl 8.
Síimar: nr. 498 Off B00.
Au*ciyaiiii<a»ltrlf«t. nr. T00.
Ittnaitmtr: J. KJ. nr. 741.
V. St. nr. 1JÍ0.
H. Hafb. nr. 770.
Aakrtftagjald lnnanlanda kr. 1.00
á mánutSl.
Utanlanda kr. 2.B0.
* Jauoaaölu 10 aurs elní..
ERLENDAR SÍMFREGNIR
Khöfn, FB. 13. okt.
Konlm.únistaóeirðir í Frakklandi.
Símað er frá París, að ekkert
hafi orðið af verkfalli kommúnista.
Aðeins fáir menn hættn starfi sínu.
Lögreglan var viðbúin í gærkvöldi.
Hófst þá handalögmál milli lög-
reglnmanna og kommúnista, er hin-
ir síðarnefndu reyndu til að stöðva
sporvagna. Kommúnisti einn hóf
skothríð, en lögreglumennirnir svör
uðu í sömu mynt. Særðust marg-
ir, en örfáir biðu bana.
Marokkó-ófriðurinn.
Símað er frá Madrid, að Rivera
sje lcominn aftur frá Marokkó.
Fullyrðir hann, að stríðinu sje í
raun og veru lokið. Riffmenn hafi
alstaðar veriö algerlega gerðir aft-
urreka.
Landsstjóri í Marokkó.
Símað er frá París, að Steeg
dómsmálaráðherra hafi verið út-
nefndur landsstjóri í Marokkó.
Caillaux kominn Jieim.
Caillaux skýrir stjórninni frá
árangri af vesturförinni.
Frá Locarno.
Símað er frá Locarno, að þrátt
fyrir það þó öllum árangri sje
leynt á öi-yggismálastefnunni, þá
þyki fullvíst, að allir aðiljar sjeu
sammála um, að gera uppkast að
öryggissamþykt í sambandi við inn
-göngu Þýskalands í Alþjóðabanda-
lagið.
Sjómannastofan
er flutt í Hafnarstræti 15.
bækur, farið í skák og sitthvað
sjer til dægrastvttingar. Þar er
daglega guðsorð haft um hönd og
bænagerð fyrir þá, sem það vilja.
Hin unga Sjómannastofa er vit-
anlega hvorki stór nje merkileg.
En hiíu er vísir í rjetta átt. Ilún
bætir úr brýnni þörf. Og hún
stendur til bóta.
Síðan Sjómannastofan var opn-
uð, hefir hún verið til húsa hjá
Jóni Björnssyni kaupm. á Vestur-
götu 3. Nú er hún flutt í Hafnar-
stræti 15, þar sem Ilafnarskrifstof-
an var á'ður en hún flutti í hina
nýju Edinborg. Blaðamönnum og
nokkrum fleirum var boðið að líta
á hin nýju heimkynni í gær. Jó-
hannes Sigurðsson, forstöðumaður
stoftmnar, tók á móti gestUnum.
■ Ilann skýrði frá einu og öðru
■ um starfsemina. Síðan um nýár
hafa verið yfir 6000 gestakomur á
stofunni. Nálega 2000 brjef hefir
hún afgreitt á þeim tíma til sjó-
manna. Stofan er opin frá kl. 10
á morgnana til kl. 10 á kvöídin.
Þar eru guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi og eins oft. á virkum
: dögum, þegar sjómenn óska þess,
sem þangað koma.
; Á liátíðum, einkum jólum, eru
haldnar samkomur fyrir sjómenn-
ina, sem lijer eru þá heimilislaus
ir. Aulc þess hefir Sjómannastof-
látið prenta handliægt sátmakver
til útibýtingar í skipin. Vísir til
bókasafns er í stofunni.
j En tekjurnar, hverjar eru þær?
spurðum vjer hinn áhugasama for
stöðumann.
; Þær eru aðallega gjafir frá sjó-
mönnum. T. d. hafa skipshafnir á
togurunum gefið stofunni 2—300
kr. hver, árið sem leið. — Nú er-
um við komnir í dýrara lmsnæó.
:Nú þurfum við á meiri tekium að
halda.
En Jóhannes er liinn vonbe t>
um framtíðina, eins og allir þeir,
sem með áhuga og ánægju vinna
fyrir gott málefni.
Aðalstrœti
Símara 1365 og (565.
Bf Reykjavik.
Símnefni: H j e ð i n n.
firmast allskonar ujela-, þilfara-, og baluiðgEröir
Rafmagnssýöur katla □. fl.
á skipum.
r
Nauðsynjastofnun
fyrir sjómannastjettina.
Það eru aðeins rúm 2 ár síðan
Sjómannastofan var sett hjer á
stofn. Menn furðar á því, að hún
skuli vera svo ung. Hún komst
svo fljótt inn í meðvitund manna.
Hún var og er svo nauðsvnlcg, svo
sjálfsögð, að nú finst mönnum
hreina.sta furða, að hærinn skuli
bafa getað verið án hennar þang-
að til í ágústmánuði 1923.
Aragrúi sjómanna erlendra og
innlendra eru sífelt staddir lijer í
bænum, ekkert heimili hafa
til þess að halla sjer að. Sumir
kunna að halda, að Sjómanna-
stofan sje aðeins fyrir erlenda sjó-
menn. En því fer fjarri. Skip og
bátar frá fjarlægum kaupstöðum
eru gerð út hjeðan úr Reykjavík
tímunum saman. Fiskimenn á þeim
skipum hafa hjer ekkert Iteimili.
í*eir verða að kúldast í klefunum
í mótorbátunum úti á höfn. —
Skyldi það ekki vera munur að
bafa Sjómannastofuna. Þar geta
heir skrifað brjef, lesið hlöð og
„Mannleg“ verslun.
Á það hefir verið minst hjer í
blaðinn, og nú síðast ekki alls
fyrir löngu, að Samband íslenskra
samvinnufjelaga væri eigi gjarnt
á að versla við innlenda stórkaup-
menn.
i Engan getur furðað á því, þótt
Sambandið sýni innlendum kaup-'
mönnum megna andúð. Leiðtogi
Sambandsins, Jónas bóndi frá
Hriflu, ljet svo ummælt, er hann
bóf kaupfjelagsstarfsemi sína, að
hann ætlaði að „þnrka út kaup-
mannast jettina*1.
En í hvert, skifti, sem minst er
á það að Sambandið forðist við-
skifti við innlenda kaupmenn, eru
andmæli á reiðum höndum frá
; þeim Sambandsmönnum. — Þeir
þykjast gera öllum jafnt undir
böfði. Þeir þykjast vera hinir
sömu kaupsýslumenn, sem láta sig
' einu gilda um þras og stjó.rn-
málaskoðanir.
J Nú skyldi maður halda, að þeir
vildu fylgja Jónasi að málum;
i vildu við hann kannast opinber-
lega, kenningar hans og stefnur.
I Ekki vill Jónas skifta við kaup-
menn, þjóðf jelagsstjettina, sem
hann ætlar að „þurka út.“
j Versiunarmenn kaupfjelaganna
bregðast ekki reiðari við, en þegar
á því er ymprað að þeir fylgi
foringja sínum í yerslunarmálum
og forðist viðskifti við innlenda
kaupmenn.
Nýlega var að þessu vikið hjer
í blaðinu. En í næsta, Tímablaði
kemur ákaflega bjákátleg grein,
þar sem frá því var sagt, að Sam-
bandið versli enn í dag við inn-
lenda kaupmenn jafnt og útlenda,
í hvert sinn sem það sæi sjer eða
v’ðskiftamönnum sínum fjárhags-
legan hag að því.
En um leið er frá því skýrt, að
það væri „ekki nema mannlegt“
af starfsmönnum Samhandsins, að
þeir hættu gersamlega öllum við-
skiftum við innlenda kaupmenn,
og ljetu sjer einu gilda um það,
þó þeir eða viðskiftamenn þeirra
yrðu með því móti af hagkvæm-
um viðskiftum.
Ilingað til hafa þeir Sambands-
menn eigi farið inn á þá „mann-
legu“ braut, að láta stjórnmála-
skoðanir sitja í fyrirrúmi fyrir
hag viðskiftamanna sinna, hænd-
anna, eftir frásögninni í Tímanum
að dæma. Stafar það af því, að
starfsmenn Sambandsins láta ekki
ennþá „mannlegar“ hvatir ráða
gjörðum sínum; þeir eru yfir það
hafnir; þeir eru með öðrum orð-
um í augum sjálfra sín á æðra til-
verustígi en fólk er flest.
En ef þeir einhverntíma verða
,,mannlegir“ — þá segir Tíminn
að við því megi búast, að þeir
láti eigi verslunarhag bænda sitja
í fyrirrúmi, heldur láti stjórnast
af fyrirmælum Hriflubóndans og
■hætti að versla við aðra en er-
lenda kaupmenn.
Smælki
J>rá.
Ekkillinn kom frá jarðarför konu
sinnar ásamt þremur samhryggj-
andi vinum smum. — Á leiðinni
gengu þcir fram hjá drykkju-
kránni, sem þeir voru vanir að
Jrekka saman í á kvöldin.
Þar stansaði ekkillinn og sagði,
um leið og hann þurkaði tár af
augunum:
— Rjett áður en elskan mín,
hún Guðrún sæla, gaf upp öndina,
sagði hún við mig: |
— Ef þú skyldir nokkurntíma
framar falla í þá freistni að koma
í lastabælið, þar sem þú hefir eytt
svo mörgu kvöldinu, þá ætla jeg
að hrópa til þín ofan úr himnin-
um: „Skammastu þín, Jón!“
Vinirnir litu allir þrír áhyggju-
fullir og -hnugnir til jarðar. En
eftir eitt andartak bætti ekkillinn
við :
— Við skulum samt fara þar
inn, elsku vinir! Jeg þrái svo
dæmalaust að fá ennþá einusinni
að heyra rödd konunnar minnar
sálugu.
Ótrúlegt,
— Nú, nú, hvað skemturðu þjer
svo við þarna í sveitinni?
— Jeg hjálpaði til við hitt og
þetta. Jeg mjólkaði kýrnar og j
bjó til mat lianda hundunum.
— Átu þeir hann?
Viðvörun.
Kaupmaður, sem hafði farið til
Ameríku og lært ýmislegt í ferð-
inni, Ijet kvöldið eftir að hann
kom heim slá upp svohljóðandi
auglýsingu með risaletri á skrif-
stofudyrnar:
— Varist að rjála við dyrnar,
þegar þa:r eru lokaðar! Ef þið
opnið þær, setjið þið klukku-
streng í hreyfingu, sem hringir á
næturverði, og áður en mínúta er
liðin eru fimm næturverðir með
skotvopnum komnir að dyrunum.
Daginn eftir var koininn dálít-
ill seðill tmdir auglýsinguna, og á
hcnum stóð:
— Þökkum fyrir viðvörunina!
Við brutumst inn um gluggann.
Frelsi.
Eimskipið var að nálgast New
úork. Þá vatt þjónn sjer inn í
reykingarsalinn, sem var fullur
af fólki.
— Ef nokkur vill fá sjer drykk-
jarföng, er ráð að panta þau nú
þegar. Best að nota þennan hálf-
tíma, sem eftir er, því nú má
grilla í „Frelsisgyðjuna“ í hafn-
armynninu.
Hún vildi meira.
— Og þegar hún eitt augna-
biik leit ekki á mig, kysti jeg
hana.
— Hvað gerði hún þá?
— Hiin leit ekki á mig alt
lcvöldið.
Bygcgingai*ef ni i
Vjer höfum fy/irliggjandi:
Alsk. málninganvBrup,
t>akjórn, nn. 26, 5—10 ff.,
do. - 24, 5-10 ff.,
Sljett Járn, 24, 8 ff.,
Þaksaum 2 l/2“,
Þakpappa,
Panelpappa,
Gölfpappa,
Pappasaum,
Saum, alskonar,
Asfaðt,
Kalk, Cheops,
Þvottapottar,
Ofnar & Eldavjelar
RBr, 9«-24«,
HnjerBr, m. & án loks.
Eldff. steinn, 1«, !>/,« A 2«,
do. leir,
Hessian.
H.f. Carl Höepfner,
Simar 21 & 821.
Ágætar
dansplotur
og ýmsar svo kallaðar betri
p ötur, fiðla, orkester o fl.
seljast meðan birgðir endast
á 4 kr. stk.
Hljóðfærahúsið.
Litað hár.
— Jeg sje, að það hefir orðið
misgáningur með passann yðar,
fröken góð! Þar stendur að þjer
hafið bjart hár, en það er ein-
mitt dökt.
— Viljið þjer breyta því, eðaf
á jeg að gera það?