Morgunblaðið - 25.01.1927, Qupperneq 4

4
&ORGUNBLABIÐ
Huglfiingaiiiiliík
ViSðkifti.
“®
—0
Góðtui* divan óskasi
til kaups. Simi 48.
Skrautpottar, laukker, vasar,
hengipottar, krystalsskálar, boll-
ar með máfamunstrinu nýkomið.
Laufásveg 44. Sími 577.
VINDLAR, vindlingar og vindl-
»r í miklu úrvali, nú sem fyr í
Téhakshúsinu, Austurstrseti 17.
SÆLGÆTI í meiru úrvali en
gengur og gerist, er rauplaust ó-
h*tt að segja að sje í Tóbakshús-i
i»u, Austurstræti 17.
D a | b ð k.
□ Edda 59271257 — 1
Veðrið (í gærkvöldi klukkan 5):
Á sunnudagskvöldið barst skeyti
frá einu norsku Ameríkuskipi,
isem var statt um 1500 kr. SV. af
Reykjanesi. Ba*r skeytið með sjer,
að þ,ar var djúp lægð á næstu
grösum, en um stefnu og hraða
hennar var alt óvíst. Var þó gert
,ráð f.yrir að lægðin mundi ganga
til norðausturs fyrir sunnan land
ið og þess vegna spáð hvössu
austan og norðaustanveðri fyrir
mánudaginn. í morgun (mánud.)
var lægðin um 700 km. SSV af
Vestm-eyjum og veðurhæðin þar
um slóðir II vindstig (ofsaveður).
í kvöld er lægðin 'rjett sunnan
við Vestmannaeyjaff og mjög djúp
eða um 700 mm. Austan og norð-
Tveir ensk?;r botnvörpungar
komu hingað á sunnudagsnóttina.
— Var annar þeinra að velkjast
með brotið stýrið úti fyrir Akra-
nesi, og hitti hitt skipið hann, tók
hann og dró hingað. Má búast við
að honum hefði hlekst eitthvað á,
ef honum hefði ekki komið hjálp.
La^axfoSs fór hjeðan á sunnu-
dag, vestur og norður um land og
út. Meðial farþega voru: Garðar
Gíslason stórkaupm., Pjetur Kr.
Eggerz verslunarmaður, A. Bertei
sen umboðssali, Helgi Jónasson
framkv.stj., sjera Ásgeir Ásgeirs-
son, Guðjón Samúelsson bygginga
meistari og Sigurður Skúlason.
C- A. Broberc/ sjóliðskapteinn,
sem hefi,r verið hjer skipherra á
skipum Sameintaða í rnörg ár og
síðar á „Islands Falk‘ ‘, er fluttur
Ipli og Gláaldin selur Tóbaks- ’ austanrok er um alt land að heita búferlum hingað til bæjarins, og
hefir tekið við> forstöðu fyrír
„Danske Lloyd“ hjer, eins og
getið er um í apgl. hjer í blaðinu.
Veraldarsagan
eftir enska skáldið H. G. Wells — mikil bók og merkileg, með »**r'
kostlegu myndavali frá öllum tímum — er að kom,a út á norsku kj<
Gyldendal í Ósló. — Til sýnis og sölu í
Bókav. Sigfúsai* E]finundssonar>
kúsið, Austursfcræti 17.
gef&im við af öllum
vetrarkáputefmim.
Mateinn Einarsson & Go.
þesssar góðu,
eru komnar aftur.
IH !M Ust
%émS SOOt
'má. Hvassast í Hornafirði (ofsa-
veður). Úr þessu mun lægðin fa.ra
minkandi og er sennilegt ,að smá-
dragi úr veðrinu í nótt og á morg
un. Veðírið í Rvíó í dag: Sennilega
minkandi austan eða norðaustan.
Dálítil úrkomá. Frost lítið.
Landssímmn var slitinn í gær á
austurlínunni, milli Miðeyjar og
Ægissíðu. Var því sambandsltaust
við Vestmannaeyja.r.
Sýsiufundur Árnessýslu á að
hefjast á laugardaginn kemnr. —
lileðal annar.H mála, sem þar koma
fyrir, er spítalamálið á Eyra,r-
bakka. Fer Guðm. Bjömson land-
læknir anstur um helgina þeirra
etrinda, að ræð.s við sýslunefnd
um málið, samkvæmt beiðni henu-
ar.
Samvetrjínn. Eins og sagt var
frá hjer í blaðinu fyrir nokkru,
hafði Samverjinn mikinn hug á
því að, halda nppi matgjöfum
hjer í vetu,r. En nú hefir stjórn
h'ins fallið frá þeirri hugmynd,
Ivegna kíkhóstans, því flesti'r gest-
i ir hans undanfarna vetur, þegar
! hann hjelt uppi matgjöfunum,
voru bc/rn, og mundi svo eins
hafa orðið í yetur. Er það því
ekki tálið tryggilegt að stofna td
matgjafauna vegna útbreiðslu kik
; hóstans.
VörtuPesf í karíöflum. Erlendis
hefir o»rðið vart við mjög hættu-
lega sýki í kartöflum, er Einar
Helgason garðyrkjufr. nefnir vörtu
pest í bók sinni ,,Hvannir“. Lýs-
ir pestin sjer að sögn E. H. meö
því, að vörtur eða hrúðurkarlar
koma fram á kartöflunum sjálf -
um, eða þeim hluta plöntunnar
sem niðri í jörðinni vex. Ekkert
sjer á grasinu. Hrúðurbarlar þess-
ir geta orðið á stærð við' lítiun
hnefa, fyrst eru þeir hvítir á Ut,
en dökkna með aldrinum; liggi
þeir í bi,rtu fá þeir grænan lit.
Vörtupestin veldur uppskeru-
bresti, eyðileggur garða, eiunig
því, að kartöflur geymast illa,
þær .rotna og verða hvorki hæf'tr
til matar nje fóðurs- E. H. varsr
alvarlega þá sem flytja inn ka.r-
töflur, við þessari pest. — Telu;’
hann nauðsynlegt, mð menn heirati
vottorð um að þær sjeu lausar við
pestina. En er það örugt? Væri
ekki vissara að gefa út b.ráða-
birgðalög nú strax, til þess að
vera, öruggu,r?
Ferming'a,'börn dómkirkjusafn-
að.a*rins komi í kirkjuna sem hjer
segir: Fermingarbörn sjera Bjana
Jónssona.r miðvikudag kl. 5 og
Timbumrslun
P. W.Jacobsen & Sðn.
Stnfnuð 1824.
Símnefni: Granfurv - Carl-Lundsgade, Kðbenhavn C.
Sehir timbur í stærri og smærri sendingum frá
Kaupmannahöfn. — Eik til skipasmíða.
Einnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefir1 verslad við ísland i 80 ár.
IIIIIIIIIH^
fermingarbörn sjera Friðriks Iíall
grímsson fimtudag kl. 5.
U. M. F. Velvakandi heldur
fund í kvöld kl- 8y2 í Kirkjutorgi
4 (uppi).
Inflúensan er nú í rjenun ,suð-
u»r í KefLavík og þar í grend, en
tók mjög marga þar, í desember-
mánuði.
Gó®ur afl/ hefir verið á Akra-
ríesi að undanfcrnu, þegar á sjó
hefir, gefið- Gufubáturinn „ólaf-
ur Bjaínarson“ kom inn fynr
skemstu með 100 skippund fiskj -
ar eftir fáa dag.a.
MóðuTást heitir myncl, sem Nýja
Bíó hyrjar að sýna í kvöld- Að-
alhlutverkið leikur Ma,ry Carr,
sem ljek svo dæmalaust vel aðal-
hlutverk í myndinni ,,Móðurin“,
sem tekin v.ar af sama, fjelagi og
sýnd hefir verið hjo.r áður. Þess-
ari mynd fvlgja þau ummæli er-
lendra blaða, að „allir feðu»r, a'll-
ar mæður og öll börn þurfi að
sjá hana.“
F ermmg-arbörn fríkirkjunn,ar
eru beðin að koma til viðtals við
prestinn á morgun í fríkirkjunni
kl. 5 síðd.
Nokkrir vetrarfrakkar verða
seldir óheyrilega ódýrt
næstu daga í
M er rjefiilega haldið
fram að efia þurfi
landHúnaiiPii \i\mii
Sýnið það í alvöru, allir
sem dósmmjólk kaupa, —
með því að nota íslensku
mjólkina „Klj8ll«.
HÆTTULEGIR MENN
— Jeg get ekki sagt þjer það, pabbi, hvað það
var, sem kom mje»r til að ákveð,a það, að jeg’ færi aí
landi burt. En sem sagt, jeg verð kyr.
Holt leit þannig út, eins og vildi ha.nn rannsaka
hug sonar síns. Hann vildi þekkja það afl, sem ógnaði
honum með því að taka af honum son hans. En liann
sagði aðeins:
— Þakk.i þjer fyrir, Knútur, og hann tók báðar
hendu»r Knúts.
Þeii’ sátu þögulir um stund. Svo sagði Knútur:
— En eigi jeg að vera heima, þá vil jeg vera tii
gagns.
Holt leit spyrjandi á sori sinn.
— Jeg hefi ekki löngun til þess, að fást við versl-
unina, ein.s og þú veist, en gæti jeg ekki hjálpað þjer
við verksm iðjurnar?
— Áreiðanlega, sagði Holt, og horfði annars hug-
ar fram fyrir sig.
— Jeg gæti líka veitt verkamönnum þínum lækn-
ishjálp. Og svo hefi jeg hugsað mjer að bjóða mig
fram.
Augu gamla Holts stækkuðu, og alt andlitið varð
skarpara, hann rjetti ú.r sjer, nú var hann eins og
hann átti að sjer að vera.
— Er það -— er það .alvara þín?
— Já.
Holt hló hátt.
— Loksins! hrópaði hann, og viðnrkendi með
sjálfum sjer, að sjer hefði ekki orðið ijett að láta
af höndum alt sem hann hafði lifað fyrir undan-
farin ár.
Þeir sátu um stund og töluðu saman. Knútur
h,afði sífelt spurningu r huga án þess að geta borið
hana fram- Það voru óljós atriði í lífi föður hans,
sem hann vildi fá upplýsingar um, ýmsar gátu»r. seni
hann varð að fá leystar. En honnm fór eins og föð
urnum þegar liaini vildi vita um so»rg sonarins —
hopum fanst hann standa f»rammi fyrir ókunnugum
manni.
Knútur sat aftur uppi á herbftrgi föðursins. Nú
var þett.i ákveðið: hann ætlaði að vera kyr og tak i
þátt í baráttu föðursins. Nú, þegar þetta var af.ráðið,
fann hann til gieði. Og ný ti'lfinning gagntók hann.
Hann mintist tímans, sem hanri hafði verið inni í
sveitinni. Einst.aka orð, sem hún hafði sagt, hljóm-
aði í eyrum hans, heit augu horfðu á hann, varir
brostu við honum, hann f.ann sjólykt og blóir.sturi'm,
sá báta með öllum seglum, bjartar laufhlíðar og sól-
skin á háum fjöllum.
Hann hristi þennan dr.aum af sjer með valdi.
Iíann hafði ákveðið að vera kyr, og hafði um leið
gefið sjálfum sjer það loforð, að hann skyldi seg.ja
henni alt, hún skyldi fá að kynnast tilfinningum h.ans
<>g fc.rtíð í öllum atriðum. Og ef hún krefðist þess
svo, að hann forðaðist hana, þá skyldi hann hlýða
blindni og aldrei dirfast með einu orði. . ..
Það v.nr nokkrum vikum síðar. í septeinbermárí"
uði, og tunglskinskvöld eitt. Þau gengu um úti fyrir
húsi B.randts; Pjetur og Hanna sjer, og Knútur o%
Kornelía í öðrum stað. Þau fyrri biðu eftir hinun1
síðari. Loks kom Kornelía, og hraðaði sjer fram hjá
hinum og inn í húsið. Hann fó»r á eftir. En Pjetur
beið eftir Knúti.
Stuttu síðiar gengu vinirnir tveir út á eimskípa"
brýggjuna. Pjetur leit við og við á Knút og var aúö"
sjeð, að hann beið eftir einhverjum upplýsingum.
Loks sagði Knútutr:
— Það verður víst aldrei!
Pjetur hneig'ði höfnð sitt. Hann hafði ekkeú
huggunarorð að segja. Áður en þeir skildu, spui'ði
hann Knút, hvc»rt h,ann mundi koma í veisluna han>
sem ætti að vera eftir ofurlítinn tíma.
Knútur hristi höfuðið.
— Jeg þori ekki að mæta henni.. . .
Kornelía fór beina leið upp í herbergi sitt. H'úT
læsti dyrunum, og leitaði hælis í einu ho»rnina cillS
og hún vildi fela sig. Hún átti aðeins eina ósk,
að finna einhvem felustað þar sem hún gæti veru
ein með hugsanir sínar. Henni var ískalt og brenn"
heitt á sama augnabliki. Það va,r eins og óveði'1-
færi um hug hennar. Hún heyhði hann enn þá taríri
orðin voru eins og lifandi verur, sem sóttu að henriL