Morgunblaðið - 27.02.1927, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ

or besti
Rúsga unaáburðurinn.
I iieildsölu fyrir kaupmenn
03 kaupfjelög hjá
0 jlte i
St. ffskan nr. 1.
Fundur i dag kf. 3.
Fjelagar fjöfmennið.
Gaslum.
Vatnsfötur,
Þvottabalar,
Þvottapottar,
Þvottabretti,
Snúrur,
Þvottaklemmur.
JÁRNVÖRUDEILD
Jes Zimsen.
sem ekki geta sótt skólana og hús-
mæðrunum sjálfnm, til að bíeta við
kunnáttu sína, og síðast en ekki sístf
að húsmæðurnar liittist og tali sam-
an. Eins er umferðakenslan nauðsyn-
leg ril að kenna fólkinu að ssekja
fræðslu í heimahögum, og er það sann-
ast að segja, að ekki mun okkur veita
af að læra það.
Stabekk er hann vanalega kallaður
I Norogi, og allir vita þar hvað Sta-
bekk þýðir: skólinn, sem á að kenna
ken.slukonunum, sem síðan fara um
bæi og sveitir landsins. — pað ev
ekkert lítill lærdómur, sem heimtað-
ur er af kenslukonum, og það er
heldur ekkert lítlð sem ríkið hefir
lagt l'rain til mentunar kenslukvenna
í hÚKraæðrafræðum. — Hin sterka
hlið Norðmaiuia í öllu sínu starfi í
þágu heimilaiina, er að kenna hin-
um ungu starfsgleði, nýtni og bættnr
vinnuaðferðir.
•Teg vil lofa lesendum Morgl. að
sjá það með tölura, hvað liústnæðra-
skólarnii' eru tuldir nauSssyiilegir
með Norðmönniun. —• Svó sjálfsögð
^ þvkir mentun kvenna þar, að t. d.
I , , . ,
húsmæðraskolinn á Eiðsvelli, sem
byrjaði að starfu 1019, starfar 10
mánuði á ári og sækja 11801! 36 nem-
endur árlega. 1924 liafa útskrifast
frá honum 152 nemendur, en um
hann hafa sótt á sama tíma 355. —
Svona skilja norsku konurnar liús-
mæðrafræðsluna. — pað má enn-
fremur bæta því við, til fróðleiks-
auka fyrir þá, sem uin þessi mál
vilja hugsa, að hjer um bi! hvert
hjerað í Noregi, hefir nú velbúinn
hússtjórnarskóla, og hver hær, stór
og lítill, heimangönguskója með hús-
stjófnarnámi fyrir unglings stúlkur.
A heimangönguskólunum er ókeypis
fræðsla og kostu bæjarfjelögin þá að
mestu leyti.
Jeg get nú ekki stilt mig um, í
sambandi við þetta, að minnast á
ástandið hjá okkur. pað er þá fvrst
til að taka, livar er stofnun eða
skóli á okkar landi, sem veitir þeim |
fræðslu sem vilja verða kénslukonur
í kúsmæðrafræðslu, svo þær geti tek-
ið þann starfa að sjer? — Mjer vit-
anlega hvergi hjer. pær konur, sem
vilja leggja út á þá braut, verða að
. fara til útlanda, og þá annað hvort
til Danmerkur, og þangað fara flest-
nr, eða til Noregs.
I
En við þetta er þaC að athuga,
fyrst og fremst, að þetta verður j
■ kostnaðarsamt nám og þegar þa>r
• góSu konur, sem í þetta ráðast,
koma heim, þá kenna þær ekki lei.g- ,
ur íslenskn matreiðslu, heldnr danska
eða norskn.
pað bóklega getur verið nothæft
á. hvaða máli sem er, en tíma tekur
það að notfæra sjer og komast nið-
nr í framandi máli, þó danska s.je.
Annað það, að það er einmitt skylda
þessara skóla að vaka yfir þjóðlegri
matargerð og lagfæra það, sem bet-
ur má fara. — Pað væri nær fyrir
Búnaðarfjelag íslands að styrk.ja hús-
mæðrakensluna í landinu, og til ]n;ss j
hefir.það skyllur, svo að bún k.em-
ist í það horf, að við mættum vel
við una, heldur en vera að styrkja
stúlkur, sem sigla á Sorö liúsmæðra-
skóla til 5 mánaða náms, eða á ein-j
hvern annan húsmæðraskóla utan-
lands, uema hlutaðeigandi hafx lært
heima fyrst, og fari utan til frekara
' náms.
pað sem okkur vantar tilfinnan-
legast núna, það eru kenslukonur ineð
innlendi'i þekkingu, sem getu hnf' á
liendi umferðakenslu í bæjum og
sveitum.
J Mjer hefir því dottið í hug, hvort
ekki væri framkvæmanlegt að Iíús-1
I ., . ;
stjórnardeiid Kvennaskolans og okk-
ar tilvonandi Staðarfellsskóli, gætu
bætt úr brýmistu þörf. Jeg veit það,
að hússstjórnardeild Kvennaskólans í
Reykjavík, eins og hún er nú getur
það ekki. En eftir 15 ára reynslu er
tími til kominn, að færa hana í það
horf, sem við getum felt okkur við
og tíminn krefur. •
•Teg vil því skjóta því til hlutað-
eignnda, hvort ekki sje tilhækilegt,
að auka. nú deildina þannig, að
hún verði sjálfstæð, bekkja heirna-
vistirnar falli burt og deildin verði
stækkuð þannig, að 24 stúlkur gætu
notið þar fræðslu og vistai' í einu.
pá geta tvær kenslukonur starfað
við deildina, og þá mætti koma á
hana fullkomnu hússtjórnarskóla-
formi, sem í öllu gæti staðið jafn-
fætis útlendúm skólum. — Af deild-
inni, aukinni að bóklegri fræðslu og
lausri við matarsöluna, (til kost-
gangara) getum við vænst mikils,
þar sem'hún (deildin) er svo heppin
að hafa ágætlega færa forstöðukonn.
Við vonum líka, að Blönduósskól-
inn geti lagt drjúgan skerf til, ef
hann verður lengdur í 10 mánaðfi
skóla.
pœr stúlkur, seurvilja verða benslu-
■konur, þurfa fyrst og fremst^að hafa
góða unglingaskólamentun og hafa
a, m. k. verið við hússtörf í 1 ár eða
5 mánuði á hússtjórnarskóla, áður ««n
þær byrja á kenslunámi.
Jeg sje fyrir mjer, að allir þessir
skól'ar geta bjálpað ef rjett er á liald-
ið. Við getuiu mentað okkar eigin
kenslukonustjett án mikils aukakostn-
aðar og þurfum ekki að sækja t il út-
landa þnð sem innlent á að vera.
Háteigi, í janúar 1927.
Ragnhildur Pjetursdóttir.
(Eftiv Frey).
Hómarinn: pjer eruð dæmduv í 8
mánaða fangelsi. Hafið þjer nokknð
við það að athuga.
Ákærði: Já — gerið svo vel að
síma til konunnar minnar og segja
henni. að hún skuli ekki bíða eftiv
rnjer með miðdegisverðinn.
Nýi þjónninn: Á greifafrúin von á
vður ?
Gesturinn: Á hún von á mjer! Hún
átti meira að segja von á mjer áður
en jeg fæddist,. .Teg er sonur hennar.
Saumavjelar,
tiignar og handsnúnar,
Gólfteppi,
vðnduð og ódýr.
Stigarenningar.
Útgerðarf jeleg.
Seljum ódýrast allra:
FISKIHNÍFANA með vafða skaftinu. •
HAUSINGAHNÍFA — bestu sem þekkjast.
BRÝNI.
FISKBURSTA.
Gæðin alþekt. — Spyrjið um verð.
Jármrörtideild Jes Zimsen.
Skjaldbreiðarbollnr
lika best, rjómabollurnar tafea tt lum fram. Pantið
1 slma 549. þvi aðsóknin er> mihil.
Búðln opnuð kl. 7 á Bolludags-
morguninn.
Dömntösknr og Veskl,
nokkur stykki seljum við fyrir haífvirði.
K. Ein&r&son & Bjðrnsson.
Efnalang Reykjavlknr
Laugaveg 32 B. — Sími 1300. — Símnefni: Efnalaug,
tlreinsar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhreinari fatnað
og dúka, úr hyaða efni sem er.
Liíar upplituð föt, og breytir um lit eftir óskum.
Eykur þægindi! Sparar fje!
Oluníð A. S. I,
HÆTTULEGIR MENN
var bjart og kalt, jörðin var harðfrosin, tunglsljósið glitr-
aði á tjörnum og lækjum.
pegar Knútur bom heim, settist hann við skriftir í
herbergi sínu. Honum vár aldrei Ijettara um vinnu en
þegar hann kom úr gönguferðum með Karolimi.
Hann hafði unnið um eina klukkustund þegar dyra-
bjöllunni var hringt: Htuttu síðar heyrði hann fótatak á
ganginum, og útidyrahliðið var opnað. Honum fanst hann
heyra rödd föðursins. Hver er þar. Svo varð þögn um stund.
par næst heyrðist hátt óp, það hiaut að vera konurödc..
Svo heyrði hann aftnr rödd föðursins, lága en ógnandi, þar
næst sannfærandi, biðjandi. Riidd bonunnar varð þó stöð-
ugt hærri og svo heyrðist hávaði og skrölt, eins og handa-
lögmál væri látið skera úr. Alt í einu®heyrðist nú karl-
mannsrödd, djú]> og höz’ð. Um leið æpti konan neyðaróp,
og það var svo ægilegt, að Kuúttn* stóð upp, tók lampann
og gekk út.
pegar hann var kominn niður í stigann, heyrði hann
djúpu karlmannsröddina aftur: „Jeg gat ekki að því gert,
Holt, hún er verri en villigöltur. Fjandinn veit, hvernig
hún hefir komist á þiljur og náð í hátinn. *
pað var hálfdimt niðri í aníldyrinu. Ljósker stóð á
neðsta þrepinu og kastaði bjarma á koparrautt andlit þess,
sem talaði, stóra skinnhúfu, sem náði langt uiður fvrir
eyru og færeyska peysu. Knútur þekti, að þar stóð einn
af skipstjórum föður hans. Um leið og hann lyfti lampan-
um upp og gekk lengra niður í stigann, sá hann föður sinn;
hann stóð þar berhöfðaður í náttskyrtu, og beygði sig yfir
stúlku, sem lá á knjánum á tröppunum og hjelt sjer i
grindurnar.
Um leið og Holt leit um og sá soninn, rak hann upj>
lágt, stynjandi ój). Hann hopaði á hæli niður tröppurmu'
eins og hann sæi skelfilega sýn. I sama mund stóð kouan
'á fætur, starði um stund á Knút stórum, undrandi auguin,
æpti svo nafn hans með erlendri áherslu, þaut upp stig-
ann og kastaði sjer nm háls hans; um leið misti hann lamp-
ann og Ijósið sloknaði.
Ókunna konan hjelt áfram að hrópa og gráta á víxi.
Við og við krepti hún hnefana í áttina lil hinna, sem stóðu •
fyrir neðan og hvæsti eins og villidýr.
— Lýstu okkui', pabbi, hvíslaði Knútur, og rödd hans
var því lík, sem væri hann að kafna. En Holt lieyrði ekki
neitt. Hann sat með krosslagðar hendur, skalf frá hvirfii !
til ilja og tautaði: „Nú er alt búið. Nú er alt búið.“ p'*
fyrst, er Knútur hafði kallað til hans í þrið.ja sinn, stóð j
hniin upp og tók ljóskerið. Hann gekk á undan hinuni inn
í stofuna.
— Biddu Katrínu að koma með lampa, sagði Knútur.
Holt 1 jet I.jóskerið á borðið og gekk burtu án þess að
seg.ja eitt orð.
Knútur stóð upj> og studdi sig við borðið. pað var eius j
og' augu haus væru slokknuð, varirnar voru náfölar, og J
hann leit út eins og væri hann nð vakna úr öngviti. pað r
fór hrollur um hann hvað eftir annað. '
Ókunna konan gekk eirðarlaus um gólf, baðaði út hönd- {
unum meðan hún talaði. Hún var lágvaxin en þrekin komir !
og karlmannlega djörf. Yfirlitur hennar var brúnn, hárið ;
hrafnsvart og ofurlítill skegghýungur á efri vörinni. Húu |