Morgunblaðið - 26.02.1929, Blaðsíða 2

2
MORGTTNBLAÐIÐ
D ttermiHi & Olseíni ((
Ðiðjið um
Colman’s
Fæst allstaöar.
F5-: ■ BU
COLMANS i ■Starcm ii’ jÁi -’t* Á

!!
úsmæður
Biðjið ávalt um
I!
::
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
Erfbrayðbest og drýgst.
t
Frd Sigrfður Dorsteinsson
Icona síra Bjarna Þorsteinssonar í
Siglufirði, andaðist í gærmorgnn
M. 7. Hún hafði verið heilsuveil í
vetur, en þó bar dauða hennar
bráðar að en menn hugðu.
Hún var dóttir Lárusar Blön-
dals sýslumanns í Húnaþingi.
-------------
Afmæli.
Á morgun, 27. þ.m., verður fyrv.
verslunarstjóri P. Nielsen á Byr-
.arbakka 85 ára að aldri.
Hingað til lands fluttist hann
frá Danmörku árið 1872; sem ís-
lenskur borgari hefir hann því
-dvaiið iijer á landi um 57 ára
-skeið.
Árið ]880 gekk liann að eiga
-eina af dætrum Thorgrímsens sál.
Eugeniu, mestu ágætiskonu, en
inisti hana 9. júlí 1916. Var heim-
ili ])eirra, eins óg heimili tengda-
foreldra hans, víðfrægt mjög íyrir
gestrisni, höfðingsskap og hýálp-
semi við alla sem bágt áttu, og
verður þeim jafnan við brugðið,
þegar minst er á góða menn og
göfuga. Húsbændur þessara góð-
kunnu heimila voru sönn fyrir-
mynd í röggsamn heimilisstjórn,
háttprýði og reglusemi og sem
húsbónda við hina umfangsmiklu
og mannmörgu stór-verslun, sem
Nielsen stjórnaði í fullan aldar-
fjórðung. Er hans nú eflaust minst
af mörgum með aðdáun og virð-
ingu fyrir hlutdrægnislausa stjórn-
semi, góðvilja og göfugmensku, er
aldrei gleymist þeim er undir hann
voru gefnir og skildu hann rjett.
Nú er þessi gamli og góði mað-
ur búinn að vera veikur, vegna
lömunar, um 19 ára skeið; auk
þessa hefir og margt andstreymi
annað að honum steðjað: Missir
konu og barna, stórfeldar breyt-
ingar í flestum þeim greinum, er
hann vann að og hafði áhuga fyr-
i'- o. s. frv., en þó er hann ávalt
glaður í anda og fylgist vel með
í öllu. Enn er hann með brenn-
andi áhuga fyrir ýmsum almenn-
um málum, svo sem friðun fugla
og því, að ernirnir verði ekki látn-
ir verða aldauða hjer á landi eins
og t. d. geirfuglinn. Um þetta
mál liafa birst hver greinin á fæt-
ur annari eftir hann í blöðum og
tímaritum landsins, sem vakið
hafa almenna eftirtekt og miklu
góðu til leiðar komið.
Af börnum Nielsenshjónanna
eru aðeins tvær dætur á lífi: Frú
Kareu Nielsen í Kaupmannahöfn
g fröken Guðmunda, sem nú
slundar hann með mikilli alúð í
veikindum hans. ásamt dótturdótt-
ur hans.
Verða þeir nú eflaust margir,
bæði fjær og nær, sem minnast
þessa mikilsvirta öldungs með
þakklæti og virðingu á 85. afmæl-
isdegi hans. J.
Kaupdeilan.
Á fundi Sjómannafjel. Rvíkur
sl. laugardag komst jeg í fyrsta
skifti í nánd við það liugtak, að
verða hrifinn af Sigurjóni Á. 01-
afssyni. Það er vegna þeirrar á-
gætu ræðu, sem hann hjelt, áður
en hann las tillögu sáttasemjará.
Mjer fanst jafnðarmannshjartað
slá svo rólega og andi friðar og
bræðralags anda úr hverju orði,
þegar hann sagðist ekki vita hvert
stefndi, ef við neituðum þessu til-
boði.
En eftir að Ól. Friðriksson hafði
lokið ræðu sinni og lýst yfir því,
að stjórn Sjómannafjel. og allir,
sem að henni stæðu, væru tilboð-
inu mótfallnir, það væri skömm
að bjóða okkur þetta, o. s. frv.,
þessu hefðum við neitað í vetur
og gætum þess vegna eltki gengið
að því nú, þá getur enginn deilt
við sjálfan sig um það, hvort Sig-
urjón hafi meint það, sem hann
sagði.
En jeg get vel skilið hans til-
gang; hann hefir fulla þörf á að
klóra sig uppeftir bakinu á mjer
og öðrum, því að einhvern tíma
endar kjörtímabilið hans og það
mun hann vita, — manngarmur-
inn.
Samherjar mínir neituðu tillögu
sáttasemjftra í vetur, en allir, sem
jeg hefi heyrt um það tala, álíta
að rangt hafi verið gert, en sóma
okkar vegna getum við nú ekki
gengíð að því, sem við neituðum
þá, og þess vegna vil jeg spyrja:
Er betra að gera rangt tvisvar en
einu sinni? Jeg held, að það sje
skárra að gera rangt einu sinni, en
verst að eiga eftir að gera rangt í
þriðja sinn og taka svo öllum af-
leiðingum, sem að nokkru leyti
eru nú fyrirsjáajílegar.
Je.g býst nú ekki við, að meir
verði úr samningum að sinni, enda
er ekki von til þess, eftir þeim
grundvelli, sem þeir eru bygðir
á, ef grundvöll skyldi kalla. Jeg
liefi ekki hitt nokkurn sjómann,
sem hefir látið sjer detta í hug að
hin upphaflega krafa fengist í
gegn og að S. Á. Ó. hafi eklci
hugsað það heldur, og sennilega
aldrei komist að niðurstöðu um,
hvað væri sæmileg launagreiðsla,
úr því enginn varð hungurmorða
meðan lága kaupið var goldið og
jafnvel ekki síðan það mistist, og
Sigurjón bauð mönnum að ganga í
land, til annars verra en að bíta
gras.
Nú, sem kunnugt er, hafa bestu
menn beggja aðila barist margar
vikur um árangurslausar samn-
ingatilraunir, og það er mjög eðli-
lfcgt, því að altaf hefir verið leit-
að þungamiðju, sem ekki var til.
Fulltrúar sjómanna vilja ekki
ganga að því, sem þeim er boðið
— krefjast ekki þess, sem þeir upp
haflega þóttust vilja — og það
hefði jeg þó álitið heiðarlega fram
komu, ef þeir hefðu haldið sjer
fast við eitthvað ákveðið, jafn-
vel hversu viðlaust sem það hefði
verið. Það hefði þó sýnt hrein-
skilni, og liana ætti nú ekki að
vanta í jafnaðarmannaleiðtogana.
Á tapið, sem af þessu leiðir,
ætla jeg ekki að minnast að þessu
sinni, en sjómenn vil jeg spyrja:
Hvað lengi ætlið þið að lialda á-
fram að dýrka og tilbiðja þessa
hjáguði — sem leiða yfir ykkur
hverja pláguna eftir aðra?
Hvenær verðið þið búnir að
skilja, að þessir svokölluðu jafn-
aðarmenn eru að reyna að ásæl-
ast okkur andlega og efnalega, æsa
okkur með stóryrðum og rógburði,
til haturs gegn þeim, sem veita
oltkur atvinnu?
Er ekki mál að fara að veita
því eftirtekt, að þetta eru illa
þrosltaðir efnishyggjumenn, upp-
belgdir af eiginhagsmunapólitík,
en látast vera boðberar lífsins,
byggjandi orð og gjörðir á krist:-
legum grundvelli?
Togarajaxl.
VerkfSIIin og sveitirnar.
Þvottapottar inozid.
do. hvitemail.
do. svartir
Eldavjelar, sv. og email.
Ofuar sv. og email,
Skipsofnar
fyrirliggjandi
C. Behrens, slmi 21.
KOtÍð
Nngget
skóábnrð.
Þegar Tryggvi Þórhallsson hjelt
ræðu sína við 1. umr. um Landbiúi-
aðarbankann, komst hann að orði
á þessa leið :
Á þessum tímum erum við mint-
ír á, íslendingar, að það getur ver-
ið þjóð vorri óholt, að eiga alt sitt
úndir sjávarixtvegi, þegar bestu
veiðitæki í bestu tíð ligg'ja ónotuð.
Þess vegna er það tilgangurinn
með frumvarpi þessu, að beina
fjármagninu þangað, þ. e. til sveit-
anna, þar sem enn ffr eigí komið
svo, að menn sjeu aðgerðalausir
um bjargræðistímann. —
Á þessari skoðun er núverandi
forsætisráðherra. Að það sje nú
svo komið, að flýja verði með fjór-
magnið frá sjávarútveginum —■
vegna þess að verkföllin ætli þar
alt að sliga. Og þvi sje nú úrlausn-
in, að hverfa frá sjávarútvegi til
sveitanna, og fá þaðan meginhlut-
ann af þessum 10—11 miljónum,
sem ríkið þarf að fá í tekjur á ári.
Það má vera, að forsætisráðlierr-
ann sje svo bjartsýnn maður, að
hann hafi trú á því, að þetta geti
tekist í allslcjótri svipau. Hann
hefir aldrei haft vit á sveitabú-
skap, og getur ekki að því gert.
En það er annað, sem er undar-
legra. Maðurinn sjer og viðurkenn-
ir, að verltfallsplágan muni eigi
verði einskorðuð við sjávarsíðuna.
Hann sjer, manntetrið, eins og aðr-
ir, að að því er stefnt nú, með
fullri festu, að koma verkföllunum
á við sveitabúskapinn líka. Ef
hann í alvöru ætlar að flýja með
fjármagnið undan verkfallsbölinu,
þá veit hann, að sá flótti er til-
gangslaus. Að það er ákveðin
stefna sósíalista að verkafóllc til
sveita sitji auðum liöndum um
bjargræðistímann þar — ef sósíal-
istaforingjunum' býður svo við að
horfa.
Ef Tryggvi Þórhallsson væri
maður til þess að liorfast í augu
við verkfallsvoðann — þó ekki
væri nema fyrir hönd sveitabænda
—■ þá myndi hann ekki láta sósí-
alista nota sig eins og dulu.
En hver er hans raunverulega
afstaða?
Sjörir skóna fallega
og endingargðða.
Ódýrt:
Molasykur 0.35, Strausykur 0.30,
Hveiti besta teg. 0.25, Haframjöl
0.25, Hrísgjón 0.25, Rúsínur stein-
lausar 0.75, Sveskjur 0.50, Hangi-
kjöt frá 0.60, ísl. Smjör 2 10,
Harðfiskur 0.75.
Versl. FiMinn.
Laugaveg ^9. — Míiuj 1551.

m.M
W/W Sængnrdnkar,
Fiðnrhelt ljereft
Rekkjnvoðaefni
' Rúmteppi
Sængnrver,
Lök
Fiðnr
Hálfdúnn
ísl. æðardúnn
Rúmstæði
Rúmdýnnr.
Lægst verð.
flmoÁJu/ifána&on
Stofnandi Sjómannaf jelagsins,
faðir íslenskra verkfalla, Jónas
Jónsson, situr í liinu ráðherrasæt-
inu. Upphafsmaður sjómannaverk-
fI Isins er enginn annar en Jónas
frá Hriflu.
Þegar íslenskir bændur í fyrsta
sinn finna tll þess, að verkafólk
þeirra leggur niður vinnu um
bjargræðistímann, þá munu þeir
minnast tveggja manna, Jónasar
Jónssonar, sem sveikst inn á bænd-
nr, tii þess að koma sósíalisöian-
um og verkfallsbölinu í sveitirnar
og Tryggva Þórhallssonar, hins
glamrandi pólitíska hrossabrests
Sem -íónas veifar í hendi sjer, til
]>oss að bændur síður sjái, hvert
hann stefnir.