Morgunblaðið - 25.08.1929, Side 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
«**#»
nmatOrir.
Obels
0H kopiering og fram-
köllan afgreidd straz
daginn eftir. Það ger-
ir þessi
mnimtóbak
er isest.
Loftnr.
Fnllkomnnstn, áhðld
sem til ern á landinn.
Hin dásanriega
Tatol-handsðpa
mýkir og hreinsar hörundið
og gefur fallegan og bjartan
litarhátt.
Einkasalar:
I. BrynjólfssonlS Hvaran.
Ljösmyndastofa
Pjetnrs Leifssonár,
Þingholtsstræti 2. (áður verslun
Lárus G. Luðvigssonar), upjpi
syðridyr*— Opin virka daga kJ.
10—12*og 1—7, helga daga 1—4.
^><><><><><><><><><><><><><><><><>c
Brunatryggingar
Slmi 254.
Sjóvðtryggingar
Sími 542.
OOOOOOOOOOOOOOOOOO
treysta því ekki, að fólkið, sein
flýr sveitirnar geti fengið atvinnu
í borgunum, ef samtímist flykkist
l'angað fólk annarsstaðar að. Og
líklegt er, að Bandaríkjamenn
þurfi elcki á næstunni að halda á
aðfluttum vinnuknaftí, þar sem
þeir, eins og kunnugt er, eru allra
manna fremstir í því, að framleiða
vjelar, en spara kandaflið. En j,afn
framt því sem fólkinu fækkar í
sveitum Bandaríkjanna geta bænd-
ur í Evrópu búist við því að
komvöruverðið hækki.
(G. H. S. T.).
Samar víð sig —
Kona nokkur varð nýlega undir
bíf í París. Var liún í skyndi fhnt
í spítaia, því að menn bjeldu, að
slysið væri alvarlegt. Á spítalann
kom lögregluþjónn í þeim erind-
mn að fá sem ljósastar fregnir af
slysinu. Spnrði hann konuna moi
hægð uin hitt og þetta, um bíl-
tegundina, númerið á bílnum o. s,
frv., en konan vissi eklcert. Hún-
kvaðst alls ekki hafa haft tíma
tii að veita því eftirtekt. Hjelt
lögregluþjónninn því, að ekkert
væri npp úr henni að hafa, en
spurði þó, hvort hún gæti engar á-
kveðnar npplýsingar gefið. Hún
kvað nei við, en kvaðst þó hafa
sjeð, að hjá bílstjóranum sat
stúlka. <3jú! Og stúlkan hafði græn
an hatt á höfði; á hattinum var
flauelisborði. Hún hafði silfurrefs-
skinn um herðarnar og yfirliöfnin
var ansi snotur. „Auk þess sá jeg,
að hún var rauðhærð, en jeg efast
um, að liturinn hafi verið eðli-
legur“.
Edison
velnr sjer eftirmann.
Hugvitsmaðurinn mikli, Edison,
álvvað fyrir skömmu að velja eftir-
mann sinn úr hópi ungu mann-
anna. Hvatti haiSi þá til þess að
ganga undir prúf hjá sjer, og ætl-
aði hann sjálfur að prófa, en próf-
dómendur áttu að vera Ford,
Lindbergh ogj annar háttsettur
maður í Bandaríkjunum. 49 menn
gáfu sig fram. Úr hópi þessum
var síðan valinn sextán ára pilt-
ur, Wilbur B. Huston, og fær hann
nú ókeypis kenslu um fjögra. ára
skeið í iðnskólanum i Massa-
chuttes. Edison borgar brúsann.
Spurningarnar, sem þessir ungu
menn áttu að svara k' sem rjetti-
legastan hátt, voru 57 og m. a.
voru þessar: Hvað mundirðu gera,
ef ]>ú erfðir 1 milj. dollara? Undir
hvaða kringumstæðum er leyfilegt
að Ijiíga? Nefndu þrjá menu, sem
nú eru látnir, sem sjerstaldega
verðskulda virðingu þína og að-
dáun. Hvaða uppfinning eða npp-
götvun álíturðu heillaríkasta fyrir
mannkynið og á hverju byggirðu
álit þitt?
Svörin voru auðvitað mjög mis-
jöfn. Sigurvegarinn svaraði spufti-
inigunni um arfinn á þann veg, að
hann mnndi gefa sóknarkirkju
sinni eitthvað af honum. Og svar
bans við spurningunni um upp-
götvanimar var á þessa leið: Þær
sem stuðia mundu að því, að hafa
mætti sem mest og best, not af
afurðum náttúrunnar.
í þpssu sambandi má geta þess,
að Edison sjálfur naut engrar
fræðslu í æsku nema þeirrar, sem
raóðir hans gaf honum, En hann
hefir ætíð unnið eins og hestur,
euda era einkunnarorð hans þessi:
1% af hugviti -f 99% af starfs-
þrótti. i
Kappleikurinn í gær fór þannig
að K. R. sigraði Víking með 10:0.
Eftir fyrra hálfleik voru mörkin
orðin 4, enda þótt Víkingur liefði
vindinn með sjer, en í seinna hálf-
leik bættust við 6.
Sjálfstæðismál —
flokksmál.
Um fátt hefir stjórnarliðinu orð-
ið tíðræddara á fundum í sumar,
en stofnun Sjálfstæðis-flokksins.
1 öndverðu ætluðu stjórnarblöðin
sem kunnugt er, að gera sem minst
veður út af stofnun hins nýja
flokks. En er það kom á daginn,
hve vel flokks-stofnunínni var
tekið um gervalt landið,. fór
stjórnarklíkunni ekki að lítast á
blikuna, og hafa blöð stjórnarinn-
ar staðið á orgi síðan.
Hin fáíánlegustu rök hafa
lieyrst gegn flokks-stofnuninni og
eru fæst umtalsverð. — Á eiirum
fundi norðanlands komst. Fram-
sóknar-þingmaður að þeirri niður-
stöðu, að það væri blátt áfram
hættulegt, að ge»a mál eins og
sjálfstæðismálið að flokksmáli, því
að fylgi eins floklcsins myndi geta
orðið til þess að andstaða kæmi
annarsstaðar að. Hann leit svo á,
að ef menn vildu einhverju máli
reglulega vel, ]>á hlífðust þeir við
því í lengstu lög að gera það að
flokksmáli. Það er mjög eftirtekt-
arvert, að Framsóknar-þingmaður
skuli geta verið á þessari skoðun,
þegar þess er gætt, hvernig sá
flokkur hefir alla tíð komið fram
í landbúnaðarmálunum. Þar hefir
viðleitnin verið æ hin sama, a.ð
reyna að telja kjósendum trú um,
að búnáðarframfarirnar væru
flokksmál Friamsóknar. Gott aðfá
])á viðurkenningu frá Framsókn,
að viðleitni þessi sje ekki sprottin
af umhyggju fyrir búnaðarfram-
förum. Þvert á móti. Viðleitni
Framsóknar í þá átt að gera bún-
aðarmálin að flokksmáli verði land
búnaðihum til tjóns.
En sá er liinn augljósi munur
á sjálfstæðismálinu og húnaðar-
málunum, að það er nokkurnveg-
inn sameiginlegt áhugamál allra,
að hlynná að búnaðinum, en hjer
eru nú starfandi stjórnmálamenn,
sem sýna og sýnt hafa sjálfstæðis
málum vorum fullan fjandskap.
Kl. 10 f. ta. i
og kl. 3 e. ta. |
ierð anstnr í Fljðtshlið •
alla daga. Z
Afgreiðslusímar£715 og 716. Z
Bifreiðastðð 1 !
Reykjavíhnr. j
Hýtt fsienskt Blömkáig
oo Hvltkál
kemnr dagl.ega.
KLEÍN,
Baldursgötu 14. SímiA73.
Allskonar
Vald. Poulsen
Sfml 24. Klapparsttg 21«.
íbnð.
3 herbergi og eldhus óskast
strax eða 1. október. Tvent í
heimili. Tilboð merkt „X“ send-
ist afgreiðslu þessa blaðs fyrir
mánudagskvöld.
Ástin sigrar
áhrifa bans, enda myndi brott-
rekstur hans hafa ýmislegt slæmt
í íöt með sjer.
Ferguson strauk kjálkann. —
Nei, ó-nei, sagði hann, — alt og
sumt sem jeg legg til, er að þjer
finnið verk handa Wilding ein-
hverstaðar annarstaðar.
— Annarsstaðar ? spurði liertog-
inn, hvar þá?
— Jeg hefi líka liugsað um það.
Sendið hann til London, til að
Iiitta Danvers og til að hleypa
kjarki í vini yðar þar. Og gefið
honum leyfi til að hitta Sunder-
land, bætti hann við um leið og
hann lækkaði róminn.
Menmouth líkaði uppástungan
vel, og það Ieit íit fyrir, að Wild-
ing líkaði hún engu síður, þegar
þeir hertoginn og Ferguson höfðu
skýrt honum frá fyrirætluuinni.
Hann lagði af stað sama kvöld-
ið, en Trenchard varð eftir í her-
búðum hertoga. Eins og búast má
við, þótti honum sárt að skilja
þannig við Wilding, enda kvaddi
liann hann eins og þeir kveddust í
síðastá sinn.
16. kapítuli.
Samsæri og samsærismenn.
Wilding fór frá her Monmouths
sunnudaginn 14. júní, og kom til
hersins aftur í Bridg'water ná-
kvæmlega þrem vikum seinna.
Á þessum tíma skeði margt, en,
það fór svo sem við iftátti búast,
að fæst af því, sem skeði,. var
Wilding ánægður með. Það var
engum erfiðleikum hnndið fyrir
liann að komast til London, enda
var, þótt merkilegt mætti virðast,
engin gát höfð á þeim, sem í þá
átt ferðuðust á ófriðartímanum.
Að vísu var fyrirskipuð löggæsla,
en honum gafst oft tækifæri til að
sanna glópsku og kæruleysi lög-
regluþjónanna. Yegfarendur voru
spurðir fyrir siðasakir1, en ekki af
kostgæfni eða alúð við starfið,
enda kom það yfirleitt ekki* fyrir,
að nokkur væri tekinn fastur. Auð-
vitað gerði þetta sitt til að bæta
skap hans, en bæði var, að skapið
var ekki gott áður, og svo, að ekki
þótti honum það bæta úr glópsku
sinna manna, að andstæðingarnír
væríi klaufar. Samt sem áður var
svo, að hann óskaði, að verk það,
er hann var að framkvæma, mætti
bera ávöxt. ,
En í þessu efni biðu hans hrak-
legar ófarir. London var ekki við-
búin, frekar en aðrir landshlutar.
Það vantaði ekki menn, sem voru
fylgjandi Monmouth og málefni
hans, en hjer hafði uppreistin ekki
verið undirbúin, og enginn hugði
hertoga sigur með þeim undirbún-
iugi, sem gerður hafði verið.
Wilding tók sjer bústað í Covent
Garden, í húsi, sem honum hafði
verið bent á af Danvers ofursta.
Hann gekk af alhug inn í starf
sitt í meðvitúndinni! nm það, að
harin var s jálfur útlagí1, serc ekk;
átti sjer friðland. Áður en langt.
um leið, hafði liann heyrt um þær
móttöivur, er fregnin um Jandtölcu
hertoga Iiafði ■ fengið í borginni.
Hanii frjetti alt um það, hvernig
böðullinn hafði brent yfirlýsing-
una og um ákvæðið, sem borið
liafði verið fram í neðri málstof-
unni, um það, að drottinssvik
skyldi kallað, ef fullyrt væri, að
konungufinn sálaði hefði gifst Lu-
cy Walters. Hann kom á fundi, er
haldnir voru í „Bolahausnum“ í
Bishopsgate. Þar mættí hann þeim
Disney og Danvers, Papton og
Loek, og enda þótt þeir töluðu og
töluðu, þá varð furðu lítið úr verki
fyrir þeim. Danvers, sem að miklu
leyti var sá maðurinn, sem öll
þátttaka bæjarmanna var undir
komin, þverneitaði að taka þátt. í
neinu, sem elcki væri nægilega und
irbúið. Þess vegna ákvað liann í
samráði við liina, að ekkert skyldi
aðhafst, fyr en Cheshire hefði ris-
ið til fylgis við hertoga. Hvað sem
þessu leið, var Wilding ekki liug-
sjúkur ut af því, vegna þess að
áreiðanlegt var talið, að það myndi
verða innan skamms.
Á meðan höfðu liersveitir verið
sendar til vesturs, nndir stjórn
Kirke og Churchills og þingið
hafði veitt, nær hálfa. miljón punda
til að kúga byltinguna. Frjettir,
sem bárust til London, settu alt í
uppnám. Það kom margoft í ljós,
að ástandið var sýnu verra fyrir
Monmouth, en njósnarar hans
höfðu skýrt frá, áður en hann fór
frá Hollandi. Þeir liöfðu húist við,
að Jakob konungur myndi neyð-
ast til að nota mestan hluta hers-
ins til að vernda sig og að hann
mætti af Iitlu sjá til að senda á
móti Monmouth. Þetta var einmitt
það, sem Jakob konungur hafði
igert. Hann hafði tæmt London af
herliði, og sent alt liðið á móti
Monmouth, þannig, að nú var
varla hermann að sjá í allri borg-
inni. Þessveg«a sá Wilding þegar,
að nii var hentugasti tíminn tii
að koma á hreyfingu í London.
En það var ekki að ætla, að koma
þessari skoðun inn hjá Dawes og
það enda þótt Wilding byði hon-
um að vera foringi. En Dawes
Jijelt sjer enn í skjóli og hlífðist
við að korna fram. Wilding skor-
aði enn á liann og þá svaraði hann
með því, að Wilding gæti sjálf-
ur verið foringi, úr því að hann
væri svo sannfærður um að trygt
væii að rísa ti! .fylgis við hertog-
ann. Þetta vildi Wil’ding líka hafa
gert ef hann liefði verið kunnari
í borginni, en hann vissi ekkert
um það, livernig því yrði tekið,
ef hann reisti merki hertoga þar~
Seinna komu þær fregnir, að
Monmoutli hefði nú tuttugu þús-
undir manna og að her konungs.
væri farinn að hörfa undan honum
og að óánægja væri að rísa um
hina kaþólsku lávarða, er stýrðu
liði konungs. Þetta tækifæri notaði
Wilding til að reyna enn að þrýsta
Danvers tfl að taka forystuna, en
enn sem fyr fékk hann það svar,.
að enn væri málið elvki nógu vel
undirbúið og að liertoginn hefði
komið of snemma.
Loks komu þær fregnir að Mon-
moutli hefði látið krýna sig til: