Morgunblaðið - 02.10.1929, Blaðsíða 6

MOHGUNBLAÐÍÐ
'■jaC'
íáum með Es. Goðafoss:
•- 05
í ö
2 «
B jx
jx
« 5 o
53 a *S
X E 8
3
iO ju
o. >
5 rt
4^ Kaffibstirinn er jafna^arlega
rannsakaiu- af
grfðnH h;rra Trausta Q iafssyni
efnafræiingi fnúsins.
WkÆ ABYFGÐ FY161R HVFRJL'M FAKKA
5L
o
CQ
I %
v 2
D) 0)
K* O
X* ^
0) 0)
Allir sem reynt hafa hinn nýendurbætta FÁT.KA-KAFFI-
BÆTI viðurkenna, að hann sje jafngóður hinum bestu út-
lendu kaffihætistegundum. Athugið verðmuninn!
55 aura pakkinn (stöngin).
Appelsínur 200, 216 og 252 stk.
Epli í kössum, Lauk í pokum,
Vínber — Simmaid rúsínur,
Sveskjur 80/90. Apricots þurk.
Eggert Kristjánsson S Co.
m ORGENAVISEN
BERGEN
iiiiiiiiiiattiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiik
Ulllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
er et af Norges mest læste Blade og er serlig )
Bergen og paa den norske Vestkyst udbredt j
alle Samfundsiag.
MORGENAVISEN er derfor det bedste Annonceblad for alle son;
önsker Forbindelse med den norske Fiskeribe
drifts Firmaer og det övrige norske Forretnings
liv samt med Norge overhovedet.
MORGENAVISEN bör derfor læses af alle paa Island.
Annoncer til Morgenavisen modtages í Morgunbladid’s Expedition
Best að auglýsa f Morguublaðinn.
Aslin sigrar.
Wilding var aftur á móti sáróá-
nægður með timann. Hann hjelt
að nú mundi vera of seina að
bjarga hertoganum.
19. kapítuli.
Kvöldboðið,
Klukkan var að slá níu. Þess-
vegna hjelt Ruth, að hún hefði náð
tilgangi sínum, en Wilding hjelt
að alt væri um seinan. Það var
ekki fyr en hann fór að tala við
Nicholas Trenchard að hann sá
fram í að svo var ekki. Hann byrj-
aði með að skýra honum í fám
orðum frá því, hvernig máli horfði
við.
— Og hvert ertu að fara? spurði
Trenchard síðan.
— Jeg flýti mjer til Newling-
t.ons til að vara hertoganum við
samsærinu.
— Ertu þá viss um að samsærið
hafi verið ákveðið klukkan níu?
— Hvað annað?
— Boðið er ákveðið klukkan
níu. Það má búast við því, að her-
toginn komi í seinna lagi til boðs-
ins og það ér eim sannijegra, að
mor'ðingjarmr mtuai bíða, þar tíl
allír sjeú setstír að borðum, en
rouni ekki fyr láta til skarar
skríða'. Jeg sjð, að pfer hefir ýflr-
sjest þetta. Það er, þegar á alt
er litið eldri maðurinn, sem veit
fcest. Veistu nú hvað! Þú ferð til
Wade eins og fætur toga og færð
liðsafnað. Fáðu síðan einhvem til
að visa þjer á garð Newlingtons
og hver veit nema þú getir náð
skepnunni Rowland þar og gert
út af við hann og hans nóta, áður
en þeir geta gert nokkuð ilt af
sjer. Jeg get staðið á verði, meðan
þú skreppur þetta og got þá gætt
íið, hvort eitthvað merkilegt ger-
ist. Og farðu nú af stað 1
Wilding ljet ekki segja sjer
þetta tvisvar, heldur þaut af stað
og svo hratt, að hann fekk margt
blótsyrðið á eftir sjer frá þeim,
sem hann ruddi úr vegi.
Hann var orðinn lafmóður, þeg-
ar hann kom til kastalans. Wade
hafði farið með hertoga til veisl-
unnar, en Slape kapteinn var þar
fyrir og hafði skyttulið, er hann
eftir nokkra vafnina sendi með
Wilding til Newlingtons. Því mið-
ur hafði nokkur tími farið í það
f'ð sannfæra Slape um það að hjer
væri ekki um neinn hugarburð
að ræða. Þó sá hann sjer til mik-
ils hugarljettis, er hann kom í
námunda við húsið, að ekkdrt vírt-
ist ehn véra é éeíði. Sá haah, að
ÖUtt muhdi vera óhætt, en hins
vegar að menn sínir yrðu að fara
að Ölltí Sðtn gaétifcegáSf, pví að rrú
Selning báskðlans.
Háskólinn var settur í gær að
viðstöddum öllum háskólastúdent-
um, sem í'bænum eru, háskólakenn
urum og gestum. Rector magni-
ficus, Einar Arnórsson, lýsti setn-
mgu með nokkrum orðum til nýrra
neme'nda í skólanum. Skýrði hann
frá því, að tveir kennar^r skól-
ans hefðu verið skipaðir í em-
bætti sín, þeir Magnús Jónsson
og Ásmundur Guðmundsson kenn-
arar í guðfræði. Ennfremur gat
hann þess, að Ólafur leikfimis-
kennari Rósenkrans hefði beðist
lausnar frá ritaraembætti skólans
og hefði Pjetur Sigurðsson ma-
gister í norrænu tekið að sjet
starfið. Óskaði hann hinum aldur-
hnigna starfsmanni skólans allra
heilla og bauð hinn nýja ritara
velköminn.
Að því búnu fór hann mokkrum
orðum um nám íslenskra stúdenta
í erlendum háskólum, með tilliti
til sögulegra frásagna af námi ís-
lendinga erlendis. Fyrir 1000 árum
kvað hann íslendinga litla rækt
hafa lagt „við háskólanám. Það er
ekki fyr en á 12.—13. öld, að
kirkjunnar menn byrja að leita al-
inent til titlanda til að afla sje’r
mentunar. Suðurgöngur mintist
hann á, og kvað þær hafa glætt
mentunaráhuga ungra manna. —
Mintist hann þess, að hafa veítt
því athygli, að suðurgöngur hafi
átt sjer stað þegar eftir kristni-
töku eða fyrir 1014. Loks gat
hann um aðsókn íslenskra stú-
denta að háskólanum í Kaupmanna
höfn, og kvað nú í fyrsta skifti
síðan á miðöldum svo komið, að
ileiri leituðu mentunar til Þýska-
iands en Danmerkur. Taldi hann
það góðs vita, að stúdentar leituðu
tiJ stórþjóðanna, með því að á
þann hátt næðu þe'ir tökum á
Iieimsmáli, en því væri íslending-
um mest þörf á, ekki síst nú, þar
sem brátt liði að því, að íslend-
iugar tækju sjálfir utanríkismálin
var um að gera að koma samsæris-
niönnum að óvörum.
A meðan hafði Trenchard geng-
ið rólega að húsinu. Þar hafði
nokkur mannþyrping safnast sam-
an, til að sjá hertogann. Trenc-
hard gekk kæruleysislega fram
hjá þyrpingunni, eins og ráðsettur
borgari, sem væri að ganga sjer
til skemtunar. Enda þótt hann ljeti
svo, sem hann sæi engan mann,
tók hann samt vandlega eftir
nverju andliti, en hann íann
ekkert grunsamlegt við þá menn.
Alt í einu kom hann auga á Ric-
hard Westmacott inni í skuggan-
um við hornið á húsinu. Hann ljet
sem hann sæi hann alls ekki fyi-st,
Iieldur gekk snúðugt fram hjá
honum. Hann sneri sjer samt brátt
við aftur og ljet sem sjer yrði litið
á piltinn. Ilann þóttist verða afar-
hissa.
— Nei, eruð >að þjer West-
mácott?
Richard svaraði honum engu,
holdur vjek sjer til hliðar eins
og til að gefa hinum tækifæri til
að ganga fram hjá, en Trenchard
var ekki alveg á því að láta hann
sleppa.
— Þjér eruð þó ekki móðgaður
við mig ej£aþá ?, 'sp'ttrði .Tréatíbard.
—- Néi, uei, alls ekki, svaraði
piltúrinji og hafði sýnilega ekki
áhtfgd á öðru en að Ibsna Vlð
í sínar hendur. Danski háskólinn
hefði um langan aldur leitt af sjer
andlega einokun, sem ekki væri
furða, þar sem alt útsýni hefði
verið bannað til stórþjóðanna. Gat
hann um dæmið, að áður fyr
hefði útlendur kve'nbúningur ver-
ið nefndur „danskur búningur“.
Ávarpaði hann nú hina nýju
stúdenta, hvatti þá til að stunda
námið af kappi. Kvað hann engan
skólaaga verða í háskólanum, en
piltar ættu námið að öllu leyti
undir sjálfum sjer. Hann kvað að
vísu álit kennara á tímasókn nem-
enda mundu koma fram í út-
hlutun styrkja, en auðvitað mundi
að öðru jöfnn sá hljóta betra
próf, sem rækti kenslustundir vel.
— Á vegi ungra námsmanna
eru margar torfærur. Sumum kann
að virðast námið þungt og jafn-
vel leiðinlegt. Slíku er ekki hægt
að sigrast á, nema með ötulli
vinnu. Fyrsta boðorð þeirra, sem
mentaðir vilja verða, er að vinna
sigur á sjálfum sjer. Það er án efa
stærsti sigurinn. Ef þið viljið
vera góðir mentamenn, þá forð-
ist að miklast af þekking ykkar.
Mentunarhroki er ríkastí vottur
rnentunarleysis. Þeir se'm lengst
eru komnir að þekkingu, vita, ef
svo má að orði komast, óendanlega
litið. Alt starf mannsins á að vera
leit að þekkingu.
Að ræðu sinni lokinni, afhenti
hann nýjum stúdentum akademisk
borgarabrje'f, árnaði þeim heilla
með námið og lýsti skólann sett-
an.
Nýja Bíó sýnir þessa dagana
fræga mynd „Ramona“. Leikur
hin ágæta leikkona Dolores del Rio
aðalhlutverkið. Flestir munu kann-
ast við tónsmíðina með sama nafni
og er myndin að nokkru leyti í
sambandi við lagið. Karlmanns-
hlutverkið le'ikur hinn góðkunni
Ifcikari Warner Baxter. — Stefán
Guðmundsson söngvari syngur lag-
ið með myndinni.
Trenchard sem fyrst.
— Því trúi jeg ekki, fyr en jeg
hefi fengið einhverja sönnun fyrir
því, sagði Trenchard ísmeygilega.
Þjer verðið að koma og drekka
raeð mjer glas af víni, svo að við
getum drekt öllu fornu sundur-
lyndi.
— Nei, þakka yður fyrir, svar-
aði Richard dauflega.
— Nú, eruð þjer að hugsa um
síðasta skiftið sem við drukkum
saman.
— Nei, engan veginn, en jeg
er bara ekki þyrstur.
— Ekki þyrstur? Er það nokkur
afsökun? Það eru ekki nema skyn-
lausar skepnurnar, sem ekki
drekka, nema þegar þær eru þyrst-
ar, þjer hljótið að vita, að hjer er
t’inn aðal-munurinn á mannmum
og dýrunum. Komið þjer nú.
Rjett í þessn heyrðist hófdynur
og vagnskrölt og Monmouth kon-
ungur kom akandi í kerru til húss-
ins. Richard virtist verða hugljétt-
ara og mótstaða hans gegn for-
tölum Trenchards virtist veikjast
töluvert.
— Hana komið þjer nú og
drekkið með mjer hina ágætu
mjo'Ik úr „Hvífú kúnni", öagði
Trenchard ag úú Ijet Bíoliaíd Ioks
undan, enda wissi hann, að „Hvíta
kýrin“, var víðfræg fyrir vín srtf.
Siómenn!
Það er allra álit, að smekk-
legustu og bestu fötin, saum-
uð eftir máli, sjeu frá Guðm.
B. Vikar, Laugaveg 21. —
Ábyrst að fötin fari vel. Af-
greidd á 2—3 dögum.
Gnðm. B. Vikar
Laugaveg 21.. Sími 658.
Dnrol
er límið, sem hefir farið sig-
urför um öll menningarlönd.
— Ómissandi fyrir sjerhvert
heimili.
Aðalumboð fyrir ísland.
H.f. Efnagerð Reykjavíknr
SaltkjöL
Eins og að undanförnu fæ jeg
hið velþekta og viðurkenda salt-
kjöt frá NorSurlandi í tunnum.
Gjörið pantanir í tima.
Verslnnin Von,
Sími 448 (2 línur).
Hiöriu oo líiur
K1 e 1 n,
Baldnrsgötu 14. Sími 73.
Nýkomnar vörnr:
„Alexandra“ hveiti,
Heill maís í 50 kg. pokum,
Laukur,
„Pansy“ rúsínur í pökkum,
„Konsum“ súkkulaði,
„Husholdning“ do.
Eldspýtur.
C. Behrems,
Sími 21. Hafnarstræti 21.
Verkiæri
fyrir járnsmiði otj trjesmiði.
a 1 d. Poulsen
iiml 24. Kiappni<stlg 2«
Eiguleg bók
Leyndardómar
Parísarborgar
meO 200 myndum
Cerist áskrif-
enður.