Morgunblaðið - 04.10.1929, Blaðsíða 6

6
AÍORGUNBLAÐIÐ
flmatðrer.
Öll kopieriug og fram-
köllnn afgreidd straz
daginn eftir. Það ger-
ir þessi
Lof tur.
Fullkomuustn, áhöld
sem til ern á landinn.
frá sjer. Er jeg talinn samþykkja
með þögninni, að Elías hefði feng-
iS húsið fyrir 500 krónur og' harma
það ekkeít, þótt bankinn verði
þarna fyrir tjóni, en síðasta orð
mitt við Richter er látið vera það,
að vert sje', „að þetta frjettist út
u m alt“ !
Þessu sléppir Ólafur Friðriksson
í sitani grein, eins og fyr er sagt.
Jeg býst ekki við, að neinn trúi
því, að Ólafur þegi yfir þessu af
hlífð við mig. Nei, ástæðan er sú,
að Ólafur sjer strax, að þarna er
of þykt simirt. Og það er áreiðan-
lega bragð að, þegar hann finnur.
Skvrari sönnun fyrir því að þetta
er upplogið, get jeg ekki kosið.
tlm heimild Elíasar Halldórsson-
ar gjaldkera til þess að selja fast-
.. , eignir bankans, er það að segja,
nngum í vetUr í husi K. F. 'að lnin liefir aldrei verið til,
U. M. Allar venjulegar náms-|neiua , höfði Vilmundar Jómr-
greinar kendar Og auk þessl.onar og máske Stefáns Richters,
íVótt ótrúlegt sje. Það er því
[nreinn uppspuni það sem Vilmund
lur Jónsson tvítekur í grein sinni,
að Elías hafi einn annast um sölu
á og einn gef'ið afsal fyrir, hús-
eign þeirri, er Richter keypti af
bánkanum sumarið 1927. Gegnir
iurðu að til skuli vera menn,
er leggjast svo lágt að ljúga svo
heimskulega, sem þarna er gjört,
aðeins til að geta í skjóli þeirrar
• lýgi svívirt um stund, mann, sem
þeim af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum er illa við.
Mjer er mjög vel minnisstæð hús
salan til Stefáns Richters sumarið
1927, ekki síst vegna þess að um
söluna var þref og þjark í marga
daga.
Eins og fyr segir var hús þetta
— ef hús skyldi kalla — tilheyr-
ándi 'svo' nefndri Edinborgareign.
Vildi jeg því ekki selja lóð þá, e'r
hús þetta stóð á, heldur áskildi að
lóðin væri bankans eign, en leigð
kaupanda, meðan húsið hengi
uppi. Varð loks samkomulag um
þetta, og skrifaði jeg afsalið sjálf-
ur og undirskrifaði það auðvitað
Kennum börnum og ung-
enska, danska og handa
vinna.
.. Vigdís G. Blöndal.
Skálholtsstíg 2. Sími 888.
Sigríður Magnúsdóttir
frá Gilsbakka.
Suðurgötu 18. Sími 533.

■ mh H MMMMMIR
Gólf teppin
og
Gólfrenningarnir
ern komnir.
Vers'unin
igill lacobsen.
VPfl ^^Pfl “ enda hefði þaS annars eklt
BTgert
* :am
20 anra.

Og nú á það að heita, að jeg
hafi ekkert þarna að komið!
„Gjaldke'rinn annaðist einn söl-
.. una“, „gaf einn afsalið, jafnvel
ÍJþótt útbússtjóriun væri í bænum
r |og á engan sýnilegan hátt forfall-
aður“. Fyrir þessu er hann bor-
inn, maðurinn, sem hefir í hönd-
unum afsalið skrifað af mjer og
undirskrifað af mjer.
Mjer er spurn: Er hægt að
Ijúga öllu blygðunarlausar en hjer
hafi svikið þetta loforð; selt sjálf- er gjört?
um sjer húsið fyrir 500 krónur, * 1,1 bús
og síðan selt það Grími Kristgeirs-
syni rakara fyrir 1500 krónur, eft-
ir að hafa hafnað 1000 kr. boði frá þetta að segja: Eftir að bankinn
iað, er bankinn seldi
Elíasi og se'm nú hefir eignast
Grímur ralcari Kristgeirsson
er
Richter.
ha.fði í desember s. 1. selt verslunar
Þegar hjer er komið frásögn Vil- hús Edinborgar til burtflutnings
mundar Jónssonar, kemur kafli, a.f lóðinni, ,var ákveðiði að selja,
sem Ólafur Friðriksgon sleppir í einnig til burtflutnings, hiis það,
sinni grein. En það er frásögnin er nú hefir verið skýrt Langabúð
um það, þegar jeg á að hafa gert af þeim V. J. og ó. Fr. Hús þetta,
mjer ferð til Richters með gjald- sprn e'r rúmlega 100 ára gamalt
kerann mjer við hönd og vil va-r á sínum tima notað sem versl-
„ræða málið’1. Er Richter hinn unarhús, en fyrir rúmum 50 árurn
harðasti í horn að taka, og jeg var hætt að versla í því. og hefir
mjög l.eiður . yfir því, ef Richter það síðan verið notað sem smíða-
skyídi telja sig svikinn.. af bank- og geymsluhús. Hefir það nú í
anum. Lætur Vilmundur Jónsson elli 'sinni verið skýrt Langabúð,
« . ' '
samtalið enda á þ'ví, að Rxchte'r og ipá segja, að tími lxafi ver-ið tjl
ógþar txá'nkaxium ti] hanungpx með kominn, að það fengi naftp Er
þá fjármálaspekí, áð vilja heldur ekki'nehla gbtt tdl að kegja;
300 kr. frá Elíasi en 1000 króaur að því hefir verið vaíið vi'rthxl'dgt
heiti, einkum þar sem ókunnugir
gc-ta dregið þá ályktun af nafninu,
að húsið sje stærra og myndar-
legra, en þa.ð er í raun og veru.
Nú mintist’ gjaldkeri útbúsins,
Elías Halldórsson, á það við mig,
að sig vantaði mjög geymsluhús,
og spurði hvort bankinn vildi ekki
selja sjer húsið. Sa.gðist Elías von-
ast eftir að sjer tækist að fá lóð
undir þetta geymsluhús nálægt
húsi sínu. Jeg sagði honum að í
hús þetta hefði komið 500 kr. til-
boð, en því liefði jeg ekki viljað
sinna. Til þess ag sleppa engu
skal ]iað upplýst, að sá sem það
boð gerði er maður að nafni Kjart-
an Guðmundsson beykir. Spurði
Elías þá, hvort bankinn vildi ekki
láta það fyrir 600 kr„ hærra fynd-
ist sjer ekki að hann gæti farið,
þar sem húsið þá kæmi til að
stancía sjer í a. m. k. 1500 krón-
um eftir flutning og viðgerð, og
meira mætti geymsluhús ekki
kosta sig. Samþykti jeg það boð,
og 17. janúar s. 1. greiddi Elías
upphæðina og fjekk viðurkenfi-
ingu bankans fyrir að hann væri
eigandi hússins.
Og nú byrjar raunasaga Elíasar.
Hann reynir á líklegum og ólík-
legum stöðum að fá lóð undir
þetta merkile'ga hús, sem næst
íbúðarhúsi sínu, en fær allstaðar
afsvar. Um tíma taldi hann sig
hai'a vonumlóð hjá Jóni Þorbergs-
syni vjelsmið, en sú von brást.
Loks kemur liann til mín í mars
af mig minnir, og segir að eirasta
vonin sje nú, #ef hann fái keypta
eða leigða ræmu af svonefndum
Miðkaupstaðarreitum, sem fylgja
áttu Edinhorgareigninni, og sem
ná svo að segja alveig upp að húsi
Elíasar. Spurði hann, hvort engin
leið væri til þess, að bankinn vildi
hjálpa sjer í vandræðum sínum,
og lofaði jeg að athuga það. Síðan
átti jeg tal við verkstjórann, sem
leigði Edinborgareignina, Eirík Br.
Finnsson, sem jeg hafði haft með
í ráðum þegar ákveðin var bre\ t-
ingin á Edinborgarreitunum, og
spurði livort hanii áliti, að það
rýrði reitina nokkuð að mun, þó
við leyfðum að þetta litla geymslu-
hús yrði flutt í reitarhornið. Verk-
stjórinn endurtók það sem liann
hafði áður sagt, að hann teldi
hverja skerðingu á reitnum at-
hugaverða. Skýrði jeg svo Elíasi
frá því, að því miður gæti bank-
inn ekki orðið við beiðni hans.
Sagði Elías þá að ekki lægi annað
fyrir en að selja húsið aftur, og
sagði jeg að það skyldi liann
gjöra, e’n tók það fiam, að ef liann
fengi hærra verð en hann hefði
greitt, þá rynni það til bankans.
Elías kvað það sjálfsagt. í maí
sagði hann mjer svo, að hann
hefði selt húsið áðurnefndum
Grími rakara Kristgeirssyni fyrir
1500 kr. Hefði Grimur greitt í pen-
ingum kr. 600.00, en eftirstöðvarn-
ar kr. 900.00, hefði hann veitt
Grími frest með til 28. október n.
k. Samþykti Grímur víxil fyrir
þessari npphæð, og liggur sá víxill
í vörslum bankans. En 600 krón-
xirnar tók Elías í sinn vasa, þar
sem hann hafði greitt þá upp-
hæð 17. janúar, eins og fyr segir.
Önmxr • tilhoð e'n þa-u, sem hjer
‘ »’ , *
hefir veiúð sagt frá, hefir bankinn
aJdrei fengið í þessa margnefndu
Löngubúð’, - hvörki frá Stefáni
Ríchter nje Öðrúm. Eru frás'agnir
ATHD6ID
að með Schluter dieselvjelinni kostar olía fyrir hverja fram-
leidda kilóvattstund aðeins 7—8 aura.
H. F. RAFMAGN.
Hafnarslræti 18. Sími 1005.
BRAGÐIÐ
RLIKI
þeirra fjelaga V. J. og Ól. Fr. um
tilboð Ríchters jafn sannar og frá-
sr.gnir þeirra um afsal Elíasar
ílalldórssonar, sem tilboð Richters
átti að liafa verið bygt á.
Svona er hún þá sagan um
„fjárdrátt“ Elíasar Halldórssonar,
og má nærri geta, að þessi óráð-
vcndni gangi svo fram af þeim
Vilnmndi Jónssyni og Ólafi Frið-
, rikssyrii, að þeir verði að birta
hana almenningi. Eða máske þessi
umvöndun sje gjörð af einskærri
velvild til Islandsbanka, serii þe'ini
báðttm er svo umhugað og ant um,
eins og kunnugt er?
Jeg þykist vita, að nú verði
blaðinu snúið við, og nú verði etin
ofan í s:g aðdróttunin um fjár-
drátt Elíasar, en jeg aftur skamm-
aður fyrir ]>á „fjármálaspeki“ —
svo jeg noti orð V. J. — að selja
hús fyrir 600 krónur í janúar, sem
svo fáist 1500 ltrónur fyrir í maí.
Að framan lie'fi jeg lýst livernig
Elíasi Ilalldórssyni gekk að fá lóð
undir húsið. En Grími rakara gekk
betur. Hann fekk leyfi bæjarstjórn
ar til þess að flytja þetta fræga
hús nokkra faðma fyrir framan
hús Elísar Halldórssonar, fram að
iðalgötu bæjarins, Aðalstræti, og
þar stendur það nú, örfáa faðma
frá hinu nýja veglega pósthúsi,
sem ofurlítill vottur um smekkvísi
bæjarstjórnarinnar á ísafirði. Má
hver sem vill álasa mjer fyrir að
mjer skyldi e'kki*detta þessi mögu-
leiki í hug, því vitanlega eykst verð
mæti hússins ekki lítið við það, að
eígandinn hefir öðlast, aðstöðu til
rið reka í því arðvænlega atvinnu
'ið aðalgötu bæjarins, frá þ\ú að
vera geymslukofi að húsabaki,
fjarri öllum alfaravegi. En víst
er það, að fáir aðrir en Grímur
rakari hefðu fengið leyfi til þess
‘5 flytja húsið á þennan stað.
Eins og getið er að framan, seldi
Elías Halldórsson " þetta , marg-
nefnda hús í maí s.l. Elías var hjer
í bænúm þar til seinni hluta ágúst-
mánaðar, en þá fór hami til Seyð-
isfjarðar, þar sem hann er enn.
Ekki hafði Skutull neitt við
þessi húsakaup að athuga, fyr en
eftir að Elías var farinu austur.
Greinarhöfuudurinn reiknar það
rjett út, að það taki nokkurn tíma
] ar til Elías sjái greinina, og enu
lengri tíiiig þar til hann getur
svarað henni. Það er ólíklegt, að
greinarhöfúndur hafi ekki vitað
uni. söluna . til Gríms, fyr en .eftir
að Elías var farinn au's'tur. Hánn
Barnapflðnr
Ðarnasápnr
Bamapatar
Barna-
svampar
Gummidúkar
Dömubindi
Sprautur og allar legundir ai
lyfjasápum.
Viljið mn lrP* aukal.
þjer IUU Ikr. á mán.
þá biðjið um okkar nýja myndaverð-
lista yfir fljótt seljanlegar bækur, póst-
kort, úr, sjálfblekunga og fl. Mikill á-
góði. Nyhedsmagasinets Forlag. Afd
88 Hellerup.
G u iu ni i-
kápurnar
á bSrn og noglinga
ern loksins komuar
Sotiíubúð.
r
Éi
beint á móti Landsbankanum
fylgist betur en svo með í því sem
gerist. Sein dæmi upp á það má
nefna, að hann hefir nú undan-
farnar vikur verið á þönum um
bæinn og átt viðtal við ýmsa nienii
til þess að reyna að fá átyllu til
þess að sverta tengdaföður minn,
og auðvitað mig í sambandi þar
við. Og óhæfan sem tengdafaðir
uiinn hefir gert sig sekan í er sú,
uð hann hefir leyft sjer að kaupa
l'.ús hjer á ísafirði, án þess að hafa
sem millilið flokkshróður greinar-
höfundarins, sem þannig hefir far-
ið á mis við fjárhæð, „sem verka-
mannafjölskylda á ísafirði hefir
haft til þess að lifa á“ í 8 mánuði
eítir reikningi Óíafs Friðriksson-
ar. En uppskeran hefir nú verið
Ijeleg’, eins og vænta mátti.
Ísafirði, 23. september 1929.
Magnús Thorstein'ssoij.