Morgunblaðið - 21.08.1930, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
1 4
HuglíslngagSagbQk
Falleg svefnherbergishúsgögn
(pólerað birki) til sölu af sjer-
stökum ástæðum með tækifæris-
verði. Dúnstoppaðar fjaðramad-
res'sur fylgja. A. S. í. vísar á.
Daglega ný lúða í Saltfiskbúð-
inni, Hverfisgötu 62. Sími 2098.
Ódýrar ferðatöskur og ferða-
kistur, nýkomnar í Húsgagnaversl-
un Reykjavíkur, Yatnsstíg 3.
Afskorin blóm og plöntur í
pottum. Hellusundi 6. Sími 230.
Vjelritun og fjölrifun tek jeg að
mjer. Martha Kalman, Grundar-
stíp' 4. Sími 888.
Viirn*.
Stúlka óskast til Patreksfjarðar
Upplýsingar hjá frú Hobbs, G-arða-
stræti 9.
<
EúmeSi
fbúð óskast 1. október, tvent í
heitnili. Tilboð merkt „1. septem-
ber“, leggist inn á A.S.Í.
Rndlltspúður,
nndlitscream,
og Ilmvötn
ei* áwalt ódýrael
og best I
Langavegs Apótekl
Glanýr
Silnngnr.
Klein,
Bajdursgötu 14. - /3
| var gerð heyrin kunn, komu
I fram öflug mótmæli gegn lienni.
Birtust þau í ýmsum myndum. —
Þeir sem til þess höfðu hæfileika
sögðu þingi og stjórn undandrátt-
arlaust til syndanna. Aðrir ljetu
sjer nægja að segja nágrönnum
sínum meiningu sína, um samþykt-
ina, og þá um leið um þing og
stjóm, en enn aðrir, og þá aðallega
iðnaðarstjettin ljet gera ýmiskonar
. merki og tákn, er ættu að sýna
hvað bærinn að rjettu hjeti.
Slík merki flæða nú yfir borg-
ina. Utan á húsum eru víða spjöld
með áletruninni: „Trondhjem heit-
ir bærinn.“ Á minjagripum, sem
. ætlaðir eru ferðamönnum, stendur
undantekningarlaust Þrándheim-
ur. Og á hinum ýmsu merkjum,
er gerð vom sjerstaklega fyrir
Olafshátíðina í sumar, stendur
Trondhjem — alstaðar Trondhjem.
Hornflögg hafa verið gerð, blá
með hvtri rönd, eða litum norska
ríkisfánans, þar sem nafnið Trond-
hjem stendur letrað stórum hvít-
um stöfum.
Plögg þessi blöktu ögrandi fram
an í sjerhvem vegfaranda, hvar
sem þeim varð fyrir komið í þess-
ari þriðju stærstu borg Noregs
meðan á Ólafshátíðinni stóð í sum-
ar, svo að engin óblindur maður
gat farið svo burt úr borginni að
hann ekki vissi hver væri vilji
yfirgnæfandi meirihluta bæjarbúa
í deilunni um bæjarnafnið. Voru
þau ýmist dregin við hún á flagg-
stöng, strengd á milli hú.sa yfir
breiðar götur, breidd á framhlið
húsa o. s. frv.
Önnur samskonar flögg í minna
formi voru framan á bílum, á reið-
hjóluin, hestvögnum, barnavögn-
um. Já, jafnvel framan á hjólbör-
um. —
Þannig hafa bæjarbúar á sem
greinilegastan hátt viljað sýna, að
þeir láti ekki kúga sig til þess að
taka upp nafn sem þeim er ógeð-
felt. Og það hollráð skal Iagt
hverjum þeim ferðamanni er gistir
Þrándheim, að nefna bæinn aldrei
öðru nafni en Trondhjem og helst
að láta í ljósi megnustu andúð
gegn hinu hataða Niðarósnafni.
Þá á hann áreiðanlega vísar góðar
móttökur þar.
Septendecum.
Umferðareglnr.
Samkvæmt 30. gr. lögreglusam-
þyktar fyrir Reykjavík setur bæj-
arstjórnin fyrst um sinn þessar
reglur:
1. Um Hverfisgötu má aðeins aka
í austurátt og um Laugaveg
aðeins í vesturátt frá gatna-
mótunum við Hverfisgötu.
'2. Um götuna frá Austurstræti
yfir Lækjartorg meðfram
bankahúsinu mega eingöngu
aka þær bifreiðir, sem stæði
hafa á Lækjartorgi, eða er-
indi eiga að húsum við götuna
og aðeins í áttina frá Austur-
stræti.
3. Um Vallarstræti má aðeins
aba í áttina frá Pósthússtræti
og um Thorvaldsensstræti
aðeins í áttina frá Vallarstræti
4. Um Tjarnargötu, milli Kirkju-
strætis og Vonarstrætis má að
eins aka í áttina frá Kirkju-
stræti.
5. Um Spítalastíg milli Þingholts
strætis og Ingólfsstrætis má að
eins aka í áttina frá Þingholts
stræti.
6. Um Naustina milli Tryggva-
götu og Geirsgötu má aðeins
aka í áttina frá Tryggvagötu
og um Brúnina aðeins í áttina
að Tryggvagötu.
7. Um Lokastíg má aðeins aka í
áttina frá Týsgötu.
8. Yfir þver Vitatorg, Óðinstorg,
Káratorg og Kirkjutorg má
aðeins aka til að komast. að
og frá bifreiðastæðum, og á
Kirkjutorgi, þar sem bifreiða-
stæðin eru á miðju torgi skal
ávalt aka vinstra megin við
stæðin.
Dagbák.
Útgerðarmennirnir við Winni-
pegvatn, Bjami B. Jónsson og
Ámi Jónsson, sem komu hingað til
þess að vera á Alþingishátíðinni,
hafa dvalið hjer síðan og ferðast
víða um Iand, meðal annars til
æskustöðva sinna í Norðurlandi og
Austurlandi. Þeir fóru nú með
Botníu til Bnglands, og þaðan með
skipi frá Liverpool vestur um
haf. — Þeim þótti mikill munur á
íslandi nú og þá er þeir skildu
við það fyrir þremur tugum ára.
Báðu þeir Morgunblaðið að skila
kærri kveðju til allra vina og
vandalausra, sem greitt hafa götu
þeirra meðan þeir dvöldu hjer á
landi. —
Silfurbrúðkaup. Hinn góðkunni
bryti á „Dronning Alexandrine“,
W. Sörensen og frú hans eiga silf-
urbrúðkaup hinn 17. september. í
tilefni af því fær Sörensen frí og
kemur ekki með skipinu í næstu
ferð.
Hátíðarfrímerki Alþingishátíðar-
mefndar gengu úr gildi 1. ágúst
og eru síðan ekki gjaldgeng sem
burðareyrir undir brjef og aðrar
póstsendingar.
Byggingarfjelag verkamanna
hefir farið fram á það, að bæjar-
stjórnin láti af hendi land á Mel-
unum til verkamannabústaða. —
Byggingarnefnd hefir skotið þessu
erindi á frest.
Flugið. Súlan kemur hingað í
dag frá Norðurlandi. Veiðibjallan
er fyrir norðan.
Guðmundur Þorkelsson í Páls-
húsum liefir verið starfsmaður hjá
bænum í 30 ár. Fyrir vel unnið
starf í þágu bæjarfjelagsins hefir
borgarstjóra verið falið að færa
honum minningargjöf hinn 29. þ.
mán., en þann dag verður hann
áttræður.
Fjelag matvörukaupmanna fer
skemtiför á sunnudaginn austur
í Þrastarlund og að Stokkseyri.
Farmiðar óskast sóttir sem fyrst.
Áheit og gjafir til Elliheimilis-
ins. Þ. S. 5 kr., K. 20 kr. S. S. 10
kr., I. 5 kr., H. 50 kr., N. N. 5 kr.,
M. O. 5 kr., N. N. 30 kr., L. Þ. 20
kr., I. 5 kr., E. B. 5 kr., K. G. 5
kr., H. H. 1( ’rr*. Jónína og Þor-
björn 50 kr. 'ngibjörg Sigurðar-
dóttir Manitoba 5 $. í sparibauk á
Elliheimilinu 7 kr. J. M. 50 kr.
Kristmann Tómasson 20 kr. N.
N. 50 kr. N. N. 20 kr. G. J. 25
kr. J. Ó. 25 kr. Minningargjafir
samtals 112 krónur. Sigurþór Jóns-
son úrsmiður gaf vandaða klukku
(Bornh.) um 300 kr. virði. Hljóð-
færahúsið (frú Friðriksson) gram-
ófón 300 kr. virði. Jón Hermanns-
son úrsm. gaf fallegan loftþyngd-
armælir (Barometer).
Flyt öllum bestu þakkir fyrir
hönd Elliheimilisins
Har. Sigurðss^p.
Frá Akureyri var símað í gær
til blaðsins, að þar væri rigning
og hryssingsveður, og mjög lítið
hefði veiðst af síld síðustu daga.
Berjaferðin, sem talað var um í
blaðinu í gær, verður farin í dag,
og Iagt af stað laust fyrir hádegi.
Hvert sæti var skipað í dóm-
kirkjunni í gær við jarðarför
Stiiesinan
er störa orðið
kr. 1.25
á borðið.
Gilletteblðð
ávalt fyrirliggjandi í heildsölu.
Vilh. Fr. Frímaunssoit
Sími 557.
E6GERT CLAESSEN
hæstaxj ettarmálaflutningsmaCur.
Skrifstofa: Hafnarstræti 5.
Simi 871. ViCtaletími 10-12 t |
Stefáns Sveinssonar. Kom þar
greinilega í ljós hve Stefán heit-
inn var með afbrigðum vinsæll
maður meðal bæjarbúa.
Urgur hefir verið í Biskups-
tungnamönnum út af því, að reist
skyldi sæluhiis við Hvítárvatn.
Hafa sumir bændur þar eystra
litið svo á, að umferð ferðamanna
þar mundi valda átroðningi á af-
rjetti þeirra og setja stygð að
fjenaði. Talið er þó líklegt, að^
þeir Biskupstungnamenn fari ekki
að amast við hinu vandaða sælu-
húsi, sem nú er fullsmíðað.
Bíll mölvar vatnshana. í gær
gekk bílstjóri frá vörubíl ofarlega
í Bakarabrekkunni, meðan liann
skaust inn í búð. Drengur er hafði
setið hjá bílstjóranum sat eftir
í sæti hans. Meðan bílstjórinn var
fjarverandi mun drenguriim af
vangá, eða fikti, hafa hreyft við
einhverjum stýrisútbúnaði bílsiiis-
Varð það til þess, að hann rann
af stað niður brekkuna .Drengur-
inn stökk af bílnum, en bíllinn
rann á vatnshana, sem stóð á götu
jaðrinum og stöðvaðist þar, en
mölvaði hanann. Bíllinn skemdist
lítið.
Nokkrir menn voru sektaðir í
gær fyrir að fylgja ekki hinum
nýju umferðareglum, einkum fyr-
ir að láta bíla standa of lengi á
götum. Lögreglan telur líklegt, að
fljótt muni menn læra að fylgja
reglum þessum.
SaÖunah.
En samt sem áður virtist þetta
aú ekki ætla að fara svo illa. —
DóÚir danskonunnar var í þann
ve^tnn að ganga inn í mjög merka
ogþgöfuga ætt. Wansford var að
jístt. dálítill ættleri, en Sandown
vai; heiðvirður ungur maður, sem
lík|figur var til þess að halda uppi
aðájpmerki ættarinnar.
Að máltíð lokinni, fór May með
gam||. manninum út í garðinn. —
Lesþurinn á arfleiðsluskránni átti
afi f^ra fram á bókasafninu klukk-
an þrjú. Wansford og Sandown,
vory. boðnir til þess að vera við-
staddir, sem væntanlegir meðlimir
æt^mnar. Þjer eruð mjög auð-
ugi^. maður, May, sagði mála-
fæi'pumaðurinn og tók hann undir
anjpúnn.
Hann hafði þekt hann frá æsku
og þess vegna lagt til hliðar allra
strJtLgustu kurteisisreglurnar. —-
Hajgní hugsaði sig um augnablik
•g ^agði síðan. Það hefði auðvitað
má% óska þess, að þessi mikli arf-
ur hefði komist upp í hendur
yðar á annan hátt, en raun er á,
og að þessi sorglegi atburður
hefði ekki orðið til þess að varpa
skugga sínum á alt saman.
Jeg vildi að hamingjan hefði
gefið að hann hefði aldrei borið
að höndum hrópaði May mjög
alvarlega. Hurst tók eftir hinni
miklu sannfæringu í orðum hans
og ljet sjer vel líka alla fram-
kom« hans. — Jeg geri ráð fyrir
að þessi miklu auðæfi fái yður nóg
að starfa. Hann fann að hann var
að tala um efni, sem vandfarið
var með. — Þjer munuð, í stuttu
máli, hætta öðrum störfum. Það
er engin ástæða fyrir yður, að
græða fje hjeðan af. Hinn gamli,
góði vinur okkar hefir gert það
alveg óþarft með sinni göfugu
arfleifð.
—• Já, jeg hefi ákveðið að gera
það Mr. Hurst. Jeg ætti að vita
það, að þjer hafið ekki mikið álit
á þessu fjármálabraski, sem jeg
hefi staðið í. Og mjer fellur það
heldur ekki sjálfum. Þegar jeg
byrjaði á þessu, virtist það einu
útgöngudyrnar fyrir mig, og þar
sem mjer fanst alt ganga sæmi-
lega, hjelt jeg þessu áfram.
— Eðlilegt, kæri May, mjög
eðlilegt. En jeg get ekki lýst því
hve glaður jeg er, þegar þú segir
mjer, að þú sjert að hætta þessu
starfi. Ef vinur okkar góði hefði
vitað hvernig alt hefir verið, eins
og við vitum það, þá er jeg ekki
kominn til þess að segja, hvort
honum hefði fallið þetta sem best.
Clifton Judd var skarpskygn
fjesýslumaður og hann fór hinar
gömlu götur heiðarlegra viðskifta.
Og — bætti málafærslumaðurinn
við í sannfæringarróm — hann
var einn af allra ráðvöndustu
mönnum, sem jeg hefi hitt á æfi
minni.
May andvarpaði þungan. Ef
þessi veiklaði gamli maður hefði
ekki verið svona heiðvirður, hefði
hann án efa verið lifandi nú og
miljónirnar enn í eigu hans, nema
sú upphæð, sem þu'rft hefði til
þess að bjarga bróðursyni hans.
Málafærslumaðurinn hjelt áfram
Það er dálítið erfitt að gera sjer
grein fyrir því, að maður, svo
ungur að árum, skuli geta orðið
svo ríkur sem hann, og það á allra
heiðarlegasta hátt. Þeir eru áreið-
anlega ekki margir miljónamær-
ingarnir, sem hafa slíka sögu að
segja. En jeg er fullkomlega
sannfærður um að allar miljón-
irnar hans Olifton Judd voru vel
fengnar.
Það er enginn blettur á minn-
ingu hans, samsinti May. Hann
mundi heldur hafa viljað tapa 5
miljónum með heiðarlegum við-
skiftum, en græða eina á óheiðar-
legan hátt.
Þegar hann talaði, heyrði hann
þessi hræðilegu orð í eyrum sínum
— Þjófur, svívirðilegi þjófur —
orðin sem hinn gamli, ráðvandi
maður hafði helt yfir hann, þegar
hið sanna var komið á daginn. —
Hann gekk þarna áfram í hægðum
sínum með Hurst og augu hans
voru algerlega lokuð fyrir fegurð
blómanna í kring um þá í garð-
inum.
Þessi hræðilegu, eltandi augu
störðu á hann án afláts, eins og
forðum um nóttina hjá litla hús-
inu. —
Og hann varð að hlusta á og
brosa og svara þar eð þessi gamli
heiðursmaður, sem aldrei hafði
orðið fyrir neinni sorg í lífinu,
hjelt áfram að þvæla um dygðir-
föðurbróður hans, er myrtur hafði
verið. Klukkan þrjú var safnast
saman í bókasafninu. Þar vorur
May, Sadunah, málafærslumaður-
inn, Editha, Wansford, Sandown
og loks Laroche, sem hafði verið
leyft að hlusta á sem heimullegum
skrifara.
Wansford var í góðu skapi. —
Fáir klukkutímar voru liðnir frá
því, Sandown hafði varið mál sitt
fyrir gamla manninum, sem haiin
hafði tekið mjög illa upp. Það er
ekki altaf svo auðvelt að fyrirgefa
þeim, sem segja liiklaust til synd-
anna og afhjúpa mannsins eigin
geðbresti.
Sandown liafði verið reiður og
rokið út úr stofunni. En hygnin
og sjálfselskan komu honum til
íjálpar. Þó að hann væri nú af
háum stigum, höfðu kringumstæð-
urnar gert honum erfitt fyrir við
sum tækifæri.
Ef að hann rifist verulega við
Ronnie, þá mundi það valda vand-