Morgunblaðið - 22.03.1931, Qupperneq 8

MORGUNBLAÐIÐ
Tii Heilavíkur,
Sandgerðis og Grinda-
víkur daglegar ferðir
frá
Steindóri.
Sími 581.
Bæjarins bestu
larðarber
1 kjj. dðs á 2,75
Hýkomið miklð ai
Blóma- og
Jurtafræ.
Valfl. Ponlsen.
Sími 24.
Hvennagullið.
Castelroux fekk herbergi á
fyrstu hæð — stórt og skrautlegt
berbergi, með útsýni yfir torgið
fyrir framan listihúsið. Jeg spurði
gestgjafann hvort Marsac væri
kominn og hann svaraði því neit-
andi.
— Jeg átti að mæta „einhvern
tíma fyrir hádegi“, Castelroux,
sagði jeg. Viljið þjer leyfa að við
bíðum hjer til klukkan tólf?
Hann kom ekki með neinar mót-
bárur. Tveir tímar skiftu engu
máli. Við höfðum báðir verið
verið snemma á fótum þenna morg
un, og sjálfur þurfti hann að
hvíla sig, sagði hann.
Jeg var að horfa út um glugg-
ann, þegar jeg sá alt í einu ung-
an og hirðuleysislega klæddan
mann koma fit úr kránni. Hann
staðnæmdist stundarkorn fyrir ut-
an og fór að tala við hestastrák-
inn niðri í garðinum. Hann átti
sýnilega bágt með að standa á
fótunum og studdi sig þunglega
við stafprik. Þegar hann sneri sjer
við aftur til að fara inn í krána,
sá jeg binu föla og sorgmædda
andliti hans bregða fyrir augna-
b!ik og mjer fanst strax eins og
jeg kannaðist við það og einnig
allan vöxt þessa manns. Þessar
tilfinningar ruglugu mig og jeg
gat ekki slitið þær úr höfði mjer
og þær voru ennþá að veltast
fyrir mjer þegar jeg settist að
morgunverði með C'astelroux.
Mjer þætti ekki ólíklegt að það
hafi verið hálftíma seinna,- við
vorum búnir að borða og sátum og
vorum að tala saman. Jeg varð
óþreyjufullur yfir því hve lengi
Marsac !jet mig bíða. Þá, heyrðist
alt í einu hófadynur og jeg fór út
að glugganum. Inn um bliðið kom
maður á harðaspretti og reið mjög
geyst og ruddalega og var nú að
reyna að stöðva hestinn. Það var
sinna hafði hann mist, er þau voru
að komast á manndómsskeið, önn-
ur átti hann uppkominn og mann-
vænleg og æskuvinirnir margir
voru huldir haddi jarðar. Hvað
ótti hann þá eftir? Síðustu eld-
raunina — að deyja, Einnig yfir
þenna þröskuld steig hann ljetti-
lega.
Daginn, er hann var borinn til
moldar, var þungbúið loft að
morgni, en er jarðarförin hófst,
tók sól að skína úr suðri, og er
hann var moldu ausinn seig hún
hægt niður í skýjabólstra vestur-
loftsins. * Þannig hafði æfidagur
hans verið. Requiescat in pace.
Jóh. Sveinsson,
frá Flögu.
Hinn hættulegi njðsnari.
Gregory Kalanterev sem var rit-
skoðunarmaður rússnesku stjórn-
arinnar meðan á stríðinu stóð, seg-
ir eftirfarandi smásögu frá þeim
árum:
Einhverju sinni kom til mín
einn af símskeyta-skoðunarmönn-
unum og skýrði mjer frá því, að
ha,nn hefði hvað eftir annað rekist
á nafnið Tomorrov í skeytum og
hlyti að vera eitthvað mjög athuga
vert við það. Kvaðst hann þess
fullviss að þessi Tomorrov væri
armenskur njósnari.
Jeg athugaði skeytin, sem voru
á ensku og sá undir eins að hjer
var um ofurlítinn mislestur að
Qióiadn/t'
aJótadai
í smúsölu kr. 0.60

ræða. í staðinn fyrir Tomorrov
átti að lesa „to morrow“ (á morg-
un) en jeg vildi ekki særa sam-
verkamann minn með því að segja
honum frá þessu. Afleiðingin varð
sú, að leynilögreglan var í marga
mánuði önnum kafin við það að
hafa upp á hinum hættulega ar-
menska njósnara Tomorrov, en
liann fanst auðvitað aldrei.
áicmisk fatalttcittsutí cj íifutt
r/7TT &atyjave$ 34 <$tmis 1300 / jDTetjfejautfe.
Hreinsum ná yólffeppi af ðllnm stærðnm og gerðnm.
hár ag beinvaxinn maður, skínandi
ríkmannlega klæddur. Hörundslit-
ur hans var afar dökkur og hið
mikla og svarta hár og skeggið
gerðu það að verkum að hann virt-
ist í fljótu bragði vera svertingi.
— Hæ — þarna eruð þjer þá,
hrópaði hann í senn grimmilegá
og háðslega og beindi orðum sín-
um til einhvers, sem jeg gat ekki
sjeð vegna garðhvelfingarinnar.
Innan úr garðinum heyrðust
heyrðust undrunaróp — og vein.
— Marsac, eruð þjer hjer!
Þetta var j)á maðurinri sem jeg
átti að hitta. Hestastrák hafði bor-
ið þarna hlaupandi að og tók hann
mi í tauma hestsins. I sömu svifum
kqm örkumla maðurinn ungi, sem
jeg er þegar búinn að minnast, á,
fram á sjónarsviðið.
— Góði Stanislaus minn, hróp-
aði hann. Jeg get ekki með orðum
lýst, hve mjög það gleður mig að
sjá ])ig. Hann færðist haltrandi
nær Marsac, með opnum örmum,
eins .og hann ætlaði að faðma
hann.
Nýkomni maðurinn virti hann
stundarkorn undrandi fyrir sjer,
en augu hans leiftruðu af reiði.
Því næst hóf hann höndina og rak
honum þvílíkt bylmingshögg fyrir
brjóstið að hann hrökklaðist aftur
á bak og hefði vafalaust oltið um
koll, ef hestastrákurinn hefði ekki
gripið hann. I afskræmdu andliti
hins örkumla manns, virtist eins
og undrun og skelfing berðust um
að ná yfirtökunum, meðan hann
stóð þarna og virti mótstöðumann
sinn fyrir sjer.
Marste gekk fast upp að honum.
— Hvað á þetta að þýða? hróp-
aði hann ofsalega. Til hvers er
jjetta uppgerðar máttleysi? Þó að
j>jer sjeuð fölir, ragmennið yðar,
er jeg ekki hles'sa á ]>ví. En hvað
á þetta að þýða, jressir skiálfandi
skankar og þessi uppgerði veik-
leiki. Haldið þjer kannske fið þjer
getið gabbað mig með þess konar
loddaralátum.
— Eruð ])jer orðnir vitlaus?
hrópaði hinn og í rödd hans kendi
nokkurrar reiði. Eruð þjer geng-
inn af vitinu, Stanislaus.
— Verið.ekki með þessi láta-
læti, svaraði Marsac með fyrirlitn-
irigu. Það eru ekki nema tveir
dagar síðan að mjer var sagt frá
því á Lavédan, að þjer væruð
orðinn algerlega heill heilsu,
Ekki er heldur svo erfitt að
geta sjer til um það, af hverju
þjer gátuð ekki slitið yður burt
þaðan, og af hverju þjer ljetuð
okkur vera milli vonar og ótta um
örlög yðar. Þess vegna var það, að
jeg skrifaði brjefið til yðar —
sem þjer vafalaust skilduð líka.
Systir mín syrgði yður, eins og
þjer væruð dauður — já, grjet
yður eins og þjer væruð dauður.
í sama mund og þjer sátuð við
fótskör Roxalönnu og tjáðuð henni
ásfir yðar í rósalundunum á
Lavédan.
—• Lavédan? át hinn seinlega
eftir honum. Um hvern and....
eruð þjer eiginlega að þvaðra,
öskraði hann síðan upp yfir sig.
Hvað kemur Lavédan mjer við?
Alt í einu, með leifturhraða,
rann jiað upp fyrir mjer, hver
þessi ungi, bæklaði maður var.
Rodemard, klaufanum þeim arna,
hafði skjátlast, er hann sagði að
Lesperon hefði gefið upp öndina.
Það gat ekki hafa verið anriað en
öngvit, því að þarna stóð Lesperon
ljóslifandi fyrir augum mínum,
maðurinn sem jeg hefði yfirgefið
í hlöðunni við Mirepoix, sem liðið
lík.
Hvar eða hvernig honum hefði
batnað, skifti litlu máli þessa
stundina — og eftir á gerði jeg
mjer aldrei jiað ómak að fá það
upplýst, en hjerna var hann og sú
staðreynd ein, skaut öllum öðrum
hugsunum í skuggann, bak við sig.
Guð einn gat vitað, hvernig öllu
þessu réiddi af.
Jnne-IHiuiktell-
miðþrýstimótorar, skipamótorar, landmótorar,
20% ódýrari en flestir mótor-
ar er hingað flytjast.
t
traustir, gangvissir, sparneytnir,
ódýrir
S.K.F.-keflaleg.
Besta ssenskt efni
Notar aðeins 210 gr. hráolíu
og 5 gr. smurolíu.
Ryður sjer meira til rúms en nokkur annar mótor á Norðurlöndum.
I tvega einnig fyrsta flokks eikarbyggða fiskibáta, með June-Muuk-
tell-mótor og öllu tilheyrandi, samkvæmt skipaskoðunarkröfum. Til
dæmis: 14 tonna bátur með 35 ha.June-Munktell-mótor aðeins ca.
13500 krónur.
Aðalumboð fyrir Suður-, Yestur- og Norðurland.
B. J. Johnsen.
Fyrir páskana:
Postulínsvörur alskonar — Borðbúnaður 2 og 3 turna. — Bús-
áhöld — Tækifærisgjafir — Barnaleikföng ódýrust og í mestu i>r-
vali — hjá
K. Einarsson & Bförnsson.
Baskastræti 11.
Sor& HtisholcfiYmgsskole
Statsanerkendt med Barneplejeafdeling.
Gnmdig praktisk og teoretisk Undervisning i alle Husmoderarbeider.
Skolen udvidet bl. a. med elektrisk Kekken. Nyt Kursus begyinder
4. Kovembcr og 4. Maj. Pris 115 Kr. mdL Program sendes.
Statsunderstottelse kan snges.
elf. Sora 102 og 442. E. Vestergaard, Forstanderinde.