Morgunblaðið - 12.04.1931, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
c
SUvo
silfurfægilögur
er óviðjafnan-
legur á silfur,
plet, nickel og
alumineum
Fæst í öllum
helstu verslun-
um.
Ferrosan
er bragðgott og styrkjandi
járnmeðal
og ágætt meðal við blóðleysi
og taugaveiklun.
Fæst í öllum lyfjabúðum
í glösum á 500 gr.
Verð 2.50 glasið.
Gladiólur, Begóníur, Anemónur,
Ranunklur. — Einnig Jurtapottar,
allar stærðir, og allskonar fræ
nýkomið.
Vald. Ponlsen.
Klapparstig 29. Sími 24.
Statesmaa
or stóra orðið
kr. 1.25
á borðið.
Til Heflavíkur,
Sandgerðis og Grinda-
víkur daglegar ferðir
frá
Steindóri.
Sími 581.
lalasalaa u
Simi 1514.
eigi er neitt tímarit til, er hirði
þær og birti. Náttúrufræðingur-
inn rann teka fegins hendi öllum
slíkum athugunum víðsvegar af
Iandinu og birta þær, ef einhver
fengur er í þeim. Með því móti
getur hann komist í samvinnu við
marga mæta menn út um land, er
aukið geta þekkingú vora á ís-
lenskri náttvirufræði, þó að eigi
sjeu þeir lærðir náttúrufræðingar.
Við höfum fengið loforð margra
góðra manna, sem fróðir eru í
náttúrufræði, um að skrifa greinir
í Náttvirufræðinginn. Er það góð
trygging fyrir því að hann geti
orðið fjölbreyttur að efni.
Kostnaðurinn við útgáfu tíma-
rits þessa verður mikilvægasta at-
riðið. Það eru engar líkur til að
útgáfa þessi verði gróðafvrirtæki.
En við höfum gert okkur vonir
um að tímaritið fái þó svo góðar
viðtökur að það geti rjett borið
sig fjárhagslega.
En þó mun alls við þurfa, jvví
að prentun og myndagerð er ærið
dýr. Er okkur mikil jvörf á lið-
sinni allra góðra manna, er þessum
fræðum unna og í einhverju vilja
meta þessa viðleitni okkar. Vænt-
um vjer að þeir vilji gerast kaup-
endur að ritinu og hvetji aðra til
]>ess. An sliks liðsinnis verður tíl-
raun þessi að engn; því að eigi
liöfum við efni á að kosta útgáfu
þessa sjálfir. Væri æskilegt að
kaupendur gæfu sig fram sem
fvrst, svo að vjer bráðlega getum
sjeð hve mikið mnni þurfa að
leggja upp af rit-inu.
Hr. Helgi Árnason dyravörður
Landsbókasafnsins hefir til sýnis
fyrstu hefti Náttúrufræðingsins og
þar geta menn skráð sig sem kaup
endur. Líka geta menn pantað rit-
ið í síma hjá okkur útgefendunum.
Guðm. G. Bárðarson, Lauganesi.
(Sími 2068).
Árni Friðriksson, Fiskifjel. fslands
(Sími 462).
Kvennagullið.
hrunið í rústir. Nú varp liann
öndinni ljettar og leit illgirnis-
lega til mín.
— Þetta er sendiboði konungs-
inSj hvíslaði Castelroux í eyrað á
mjer.
Ætli jeg hafi ekki vitað j^að.
•Teg skeytti ekki um að svara hon-
um, heldur skálmaði jeg jyvert yfir
gólfið og rjetti fram hendina yfir
borðið til Chatellerault,
— Elskulegi greifi minn, hrópaði
jeg, þjer komið alveg eins og þjer
væruð kallaðir.
Jeg ætlaði í fyrstu að segja
meira, en það var eitthvað í lát-
bragði hans, sem lokaði munnin-
um á mjer. Hann sneri sjer hálf-
vegis við og stóð með aðra hend-
ina á mjöðminni og höfuðið reigt
'aftur á bak. í öllu fasi hans lýsti
sjer eitthvað kuldalegt og fyrir-
litlegt og óstjórnlega svívirðilegt.
— Lesperon, sagði hann, jeg get
ekki annað sagt en að þjer komið
afar flatt upp á mig með óskamm-
feilni yðar. Þó að við höfum verið
kunningjar einhvem tíma áður,
gefur það þó engan veginn neina
átyllu til að jeg ætti að taka í
hendina á yður mina, þegar þjer
hafið skapað yður þær ástæður, að
engin leið er fyrir trygga þegna
konúngsins að telja yður kunn-
ingja sinn.
Börnin og bannið.
Seattleblöð hafa það eftir
Kenneth Mackintosch dómara, sem
átti sæti í Wickersnefndinni, að
knýjandi nauðsyn bæri til þess að
breyta bannlögunum, ekki síst
vegna ákafrar óánægju foreldra
yfir því, hversu illa þau reyndust.
„Við settum þessi lög fyrir 12
árum til þess að vernda börnin
okkar fyrir góðu Whisky. Nú
hafa foreldrar orðið fyrir því, að
sjá börnin venja sig á allskonar
ódrekkandi áfengi og verða blátt
áfram drykkfeld.“
„Það gengur ýfir ameríska for-
eldra, að sjá börnin sín koma heim
kvöld eftir kvöld dauðadrukkin.
Það er óhjákvæmilegt að taka
lijer alvarlega í taumana.“
„Eitt gott hefir þó bannið gert
Það hefir losað okknr við ill-
ræmdu veitingakráraar (saloons),
en nú er eftir að losna við eitraða
áfengið og skytningsstofurnar.“
„Að ætla sjer að framkvæma
bannlögin með harðneskju og
hegningum er blátt áfram heimska
ein og ókleift, Það er svo lítill
galduir að búa til áfengi með smá-
áhöldum, að heimabrnggun getur
enginn útrýmt. Oftast verður þó
áfengið ilt og óholt, en unga fólkið
hefir svo Vanist bragðinu á því.
að því myndi sennilega þykja gott
áfengi engu betra“.
Hann kvað 7 af 11 mönnum í
Wickershamnefndinni vilja breyta
bannlögunum svo fljótt sem auðið
væri. Tveir af þessum 7 vildu af-
nema bannlögin, en 5 vildu breyta
þeim. Um hina 4 væri það að
segja, að þeir vonuðu að betra
skipulag í framkvæmd bannlag-
anna kynni að leiða til þess, að
þau yrðu nokkurn veginn haldin.
Ef þetta mistækist, eftir eins árs
reynslu, þá væri sjálfsagt að
breyta lögunum eða afnema þau.
G. H.
Jeg hörfaði eitt skref aftur á
bak, enda var jeg ekki ennþá bú-
inn að átta mig á því hvaða á-
stæður gætu legið á bak við þessa
óskiljanlegu framkomu.
— Og þannig ávarpið þjer mig,
Chatellerault! sagði .jeg forviða.
— Ávarpa yður? hreytti hann
vonskulega út úr sjer. Áttuð þjer
ef til vill von á einhverju öðru,
Lesperon.
Það munaði minstu að jeg svar-
aði honum að hann væri að ljúga
og að hann væri svívirðilegur og
falskur bragðarefur. Svo rann það
alt í einu upp fyrir mjer, hvað
fvrir honum vekti, með jiví að
fara svona sviksamlega að ráði
sínu. Saint. Eustache hafði sagt
honum hver jeg var álitinn vera
og vegna veðmálsins vildi hann
ekki stuðla að ]jví að fá villuna
leiðrjetta, heldur senda mig liið
skjótasta til gálgans. Gat jeg líka
átt von á öðru af manni sem hafði
ginnt mig til annars eins veðmáls
og þessa, sem hann vissi — af því
að hann var kunnugur ástæðun-
um að hann hlyti að vinna. Gat
jeg átt von á að maðufinn. sem
hafði haft svik í frammi þegar
spilin voru géfin, mundi láta nokk-
uð tækifæri ónotað til að svíkja
meðan á sjálfu spilinu stæði.
Eins og jeg tók fram áðan, var
jeg kominn á fremsta hlunn með
að ségja honum að hann væri að
ljúga — að jeg væri ekki Lesper-
June-MankMl-
miðþrýstimótorar, skipamótorar, landmótorar,
20% ódýrari en flestir mótor-
ar er hingað flytjast.
traustir, gangvissir, sparneytnir,
ódýrir
S.K.F.-keflaleg.
Besta sænskt efni.
Notar aðeins 210 gr. hráolíu
og 5 gr. smurolíu.
líyður sjer meira til rúms en nokkur annar mótor á Norðurlöndum.
Útvega einnig fyrsta flokks eikarbyggða fiskibáta, með June-Munk-
tell-mótor og öllu tilheyrandi, samkvæmt skipaskoðunarkröfum. Til
dæmis: 14 tonna bátur með 35 ha.June-Munktell-mótor aðeins ca-
13500 krónur.
Aðalumboð fyrir Suður-, Yestur- og Norðurland.
B. J. Johnseu.
V/ff ^aujgðve^ 34 ^írni: 1300 ^eg&iatufe.
Hreinsnm ná gólfteppi af fillnm stærðnm og gerðnm.
on og að liann vissi einkar vel að
jeg væri Bardelys. Mjer varð þó
ljóst í sömu andránni og þessari
hugsun skaut upp í huga mjer, að
slíkt mundi ekki koma að neinum
notum. Og jeg er hræddUr um, ao
dálítið skrítið hafi verið að sjá
mig standa ]>arna, frammi fyrir
honum og riddurum hans, meðal
annara hinum háðslega Saint Eu-
staehe.
— Þá er ekkert frekar um það
að segja, sagði jeg að lokum.
—- Ojú, og það miklu meira en
yður órar fyrir, öskraði hann.
Bráðlega skuluð ]>jer fá að svara
fvrir landráð yðar og jeg er
hræddur um, vesalings uppreisnar-
maðurinn minn, að svo geti farið
að hið fallega höfuð yðar verði að
skilja við hinn íturvaxna skrokk
yðar. Við sjáumst aftur í Toulouse,
jeg og þjer, og þar getum við rætt
nánar saman um það sem við eig-
um vantalað frammi fyrir dóm-
stólunum.
Hrollur fór um mig allan. Ekk-
ert var sýnna, en að úti væri um
,mig. Þessi maður, sem hafði ótalc-
markað vald yfir hjeraðinu, mundi
vafalaust sjá til þess að enginn
T-rði til að kannast við mig. Og
allur þessi skrípaleikur mundi
,enda í blóðugxim sorgarleik, er jeg
væri af lífi tekinn. Fullvrðingum
mfnum um að jeg væri annar en
sá sem jeg var álitinn vara, myndi
engir trúa og enginn einu sinni
gefa þeim gaum. ITamingjan góða..
livað var það eiginlega, sem jeg
hafði blandað .mjer í? Stúlka sú,.
sem jeg hafði veð.jað um að jeg
skyldi gera að konu minni, hafðí
svikið mig á vald þess manns seim
jeg veðjaði við.
Það var úti um mig. Mjer var
]>að fyllilega ljóst, og fanu til þess.
ineð miklum sársauka. Án þess að
nokkur veitti því aíhygli eða
grjeti mig, átti jeg að deyja £
nafni annars manns og ganga hina
erfiðu göngu til gálgans með synd-
ir annars manns á lierðum. Barde-
lys, hinn veglyndi —- Marcel Saint
Pol, markgreifi af Bardelys, seni'
var svo ríkur bg glæsilegur, að um
það gengu sögusagnír urn gervalt
ríkið — átti að deyja eins og logr
á kertisskari.
Jeg var næstum orðlnn ær, vit-
skertur, af því að hugsa um van-
mátt minn — vitskertur með sama
hætti og þeir eru vafalaust, sem
fordæmdir eru í eldhafi vítis. Og á
þessari stundu gleymdi jeg jafnvef
því, sem jeg vænti mjer fyrst. og
fremst af sönnum aðalsmanni og
það er að láta reiði sína aldrei
hlaupa með sig í gönur. Blindaður
af stjórnlausu æðiskasti varpaðí
jeg mjer fram á borðið og þreif í
kverkar þessa svívirðilega lygara,
áður en nokkurum þeirra, sem við-
staddir vora, gæfist tóm til svu
inikils sem lyfta héndinni til aS
varna mjer þess.