Morgunblaðið - 02.05.1931, Blaðsíða 5

Laugardag 2. maí.

fieygt fvrlr Dorð.
Tímiun hefir undanfarið verið
að narta í mig út af móttöku nor-
rænna stúdenta á stúdentamótinu
síðastliðið sumar og enda þótt
höfundur þessara árása sje Jónas
Jónsson, er eitt sinn var ráðherra
hjer á landi, tel jeg rjett, eins og
sakir standa, að gefa sanna
skýrslu um málið.
1 fyrsta lagi er því haldið fram,
að er erlendu stúdentarnir komu
til Þingvalla hafi alt verið í ó-
lestri og „helminginn" vantað af
því,. er stúdentarnir töldu sig
þurfa til að stofna ekki lífi og
heilsu í hættu. Þetta eru ósvífin
ósannindi. Það var alt í besta lagi
i tjaldborg stúdentanna, allur nauð
synlegur útbúnaður, svo sem teppi,
koddar og snyrtiáhöld, hafði verið
settur í tjöldin. Hafði framkvæmd-
arstjóri Alþingishátíðarnefndarinn
ar dyggilega aðstoðað oss um út-
vegun þessara nauðsynja og tjáð
oss hvað hann áliti æskilegt að
hafa í tjöldunum. Til varúðar taldi
stiidentamótsnefndin rjett að
ganga lengra í þessu efni en fram-
kvæindastjóri Alþingishátíðarinn-
ar áleit nauðsynlegt og voru því
stúdentum ætluð fleiri teppi en
nokkrum öðrum hátíðargestum,
tjaldbotninn þakinn hlýjum ábreið
uin og aðeins 9—10 mönnum skip-
að niður í hvert 15 manna tjald.
Það verður því að teljast vel fyrir
öllu hugsað, eftir því sem í valdi
nefndarinnar stóð. Hins vegar verð
ur því ekki neitað, að aðkoman á
Þingvöll var kuldaleg, sakir ó-
hagstæðs veðurs, rigningar og
kalsa er óheillavættir íslands ögr-
uðu hátíð vorri með, Ennfremur
var það mjög óheppileg ráðstöfun
hjá Alþingishátíðarnefndinni að
banna öllum bifreiðum umferð um
vellina jafnvel áður en sjálf hátíð-
in hófst og neyða því alla til að
ganga langar leiðir með farangur
sinn í því veðri sem var kvöldið
fyrir setningu hátíðarinnar. Mun
J. J. hafa átt drýgstan þáttinn í
þessari ákvörðun, sú manneskja
gat ekið allar leiðir í lúxusbílum
þeim, er hún hafði keypt fyrir
fje almennings og fanst henni það
ekki nema eðlilegur stjettamunur
að sauðsvartur almúginn yrði lát-
inn ganga.
Af fyrgreindum tveim ástæðum
var nokkur óánægja meðal er-
lendn stúdentanna er jeg kom í
tjaldborgina, liðlega tveim stund-
um síðar en þeir. Tókst að mestu
að eyða þeirri óánægju á skammri
stundu' og gengu erlendu stúdent-
arnir rólegir til hvíldar um mið-
nætti. Alla þá nótt stóð jeg á verði
yfir tjaldborginni til að verja hana
ágangi óviðkomandi manna og
greiða götu þeirra stúdenta, er
einhvers var áfátt. Það er því
mjög ómaklegt að brigsla mjer um
það, að jeg hafi við þetta tækifæri
brugðist skyldu minni. Tíminn seg-
ir að jeg hafi „verið að skemta
mjer niður í bæ, er stúdentarnir
voru að hreiðra um sig í tjöldun
um“. Þetta eru auðvitað ósann-
indi. Jeg hafði tilkynt hinum sex
nefndarmönnum mínum, að jeg
mundi koma nokkru síðar en þeir
á Þingvöll, þar eð jeg þyrfti, á-
samt fulltrúum hinna Norðurlanda
stúdentanna, að sitja veislu, er Há-
skóli íslands bauð til þetta kvöld.
Var það vitanlega skylda mín,
sem formanns stúdentamótsnefnd-
arinnar, að vísa hinum ókunnu er-
lendu stúdentum til samkomu þess-
arar, vera þeim þar til samlætis
og verða þeim síðan samferða til
Þingvalla. Þetta alt gerði jeg, og
fer því fjarri því, að jeg hafi verið
að „skemta mjer niður í bæ“, í
þeirri merkingu sem rógtungur
Tímans ætlast til að þessi orð sjeu
skilin.
í öðru lagi er mjer borið á brýn,
að jeg hafi misboöið Eæreyingum.
Þetta er gamait þvaður upp úr
Alþýðublaömu. Það var aðeins far
iö fram á það við fulltrúa Færey-
mga að hann írestaði fyrstu ræöu
sinni um tæpa klukkustund, tif
þess að vjer gætum framfylgt
sömu reglu um ræðuhöid og gert
hefir verið á öllum fyrri stúdenta-
mótum. Varð hann íúslega við því.
En síðar tókst pólitískum and-
stæðingum mínum, ýmsum helstu
oeinasieikjum, endemisstjórnar-
mnar, að vekja óánægju hans og
beittu þeir í þeim undirróðri hin-
um lúaiegustu vopnum.
Þegar er jeg hafði náð fundi
Eæreyingsins og skýrt mái mitt
hvarf óánægja hans og tók hann
eftir það íullan þátt í mótinu,
íiutti þar tvær snjallar ræður, var
uvarvetna sýndur hinn mesti sómi
og fór hjeðan að lokum ánægður
með komuna og í fuilri sátt viö
iátúdentamótsn. Síðan hafa mjer
borist kveðjur frá Færeyingum
og á liausthátíð færeyska Stúdenta
fjelagsins var mjer persónulega
sent kveðju- og þakkaskeyti tii
isienskra stúdenta. Hlýtur það að
v<ra miklu merkara sönnunar-
gagn í þessu máli en illmælgi and-
stæðinga. En vegna þess að hlut-
skifti Færeyinga er óaðgengilegt
a stúdentamótunum, hefi jeg síð-
astliðinn vetur hafist handa um
það að úr því verði bætt og vildi
jeg að íslenskir stúdentar gerðu
það að skilyrði fyrir þátttöku
sinni í næsta stúdentamóti, sem
naldið verður í Danmörku, að
reglunni, sem gilt hefir fram til
þessa, að ríkin komi ein sjálfstætt
fram, verði breytt á þann veg að
hver þjóð flytji sjálf sín mál.
Annars vil jeg geta þess, að
árásir þær er andstæðingar mínir
hafa fyr og síðar hafið á mig út
af stjórn minni á stúdentamótinu.
eru ákaflega ljettar á metunum
gegn þeim fjölda þakkarávarpa,
sem jeg hefi hlotið bæði frá ís-
lenskum og erlendum stúdentum
fyrir framkomu mína þar.
!En jeg undrast þá fífldirfsku
að Tíminn skuli leyfa sjer að minn
ast á óánægju Færeyinga vegna
komu þeirra hingað síðastl. sum-
ar. Því að það er á allra vitorði
að landsstjórnin vakti svo al-
menna og sterka óánægjuöldu hjá
Færeyingnm, að við lá að þeir
hyrfu aftur heim í byrjun hátíða-
’ialdanna. Þegar fley þeirra Fær-
^yinganna kom hjer að landi,
lytjandi hinn fjölmenna og glæsta
hóp þeirra, var enginn ráðherr-
inna viðstaddur til þess að bjóða
þá velkomna. Þegar þess er gætt
að venjulega hafa hinir fram-
hleypnu Tímaráðherrar ekki látið
á sjer standa til að liossa hverj-
um borðalögðum útlending, er það
bert, hverja óvirðingu þeir hafa
viljað sýna þessari frændþjóð
vorri fyrir þá sök eina, að hún
er fámennari og fátækari öðrum
rjóðum.
Ekki tók betra við á Þingvöll-
um. Fáni Færeyinga hafði verið
dreginn þar að hún innan um aðra
ijóðfána. Færeyingum var það
hjartfólgið gleðiefni að sjá þetta
tákn sjálfstæðisbaráttu þeirra
blakta yfir Þingvöllum. En hvað
skeður? Þegar Stauning forsætis-
ráðherra Dana, sjer þetta merki
fyllist hann ólund og heimtar það
dregið niður. Og meir þurfti nú
ekki til. Jónas frá Hriflu fór með
æðstu völd og beygði sig í auð-
mýkt fyrir yfirgangi hins danska
ráðherra. Tilfinningar hinna fær-
eysku gesta voru særðar, en vegna
:>essa tilviks tókust þær ástir með
Stauning og Jónasi, að samningur
fekkst þegar um það, að fyrver-
andi kunningja og lækni, en síðar
höfuðfjandmanni Jónasar, dr. med.
Helga Tómassyni skyldi bægt frá
embætti í Danmörku. — Það hefir
mörgu verið fómað á altari hefni-
gimdar og ofsóknaræðis Hriflu-
Jónasar.
Tvö fyrgreind dæmi lýsa glögg-
lega „gestrisni“ Tímastjómarinn-
ar og liðs hennar í garð Færey-
inga. —
Að öðru leyti er í rauninni ó-
þarft að vera að svara þeim að-
dróttunum er Tíminn hefir beint
til mín. Jeg má vel við una á
meðan grimmilegir andstæðingar
mínir finna mjer það helst til for-
áttu, að jeg hafi stundað nám mitt
sæmilega og að jeg sje sonur
Tlior Jensens,
Af hinu fyrra vænti jeg fremur,
að ókunnugir álykti að jeg hafi þó
a. m. k. vilja til að gera skyldu
mína. A þessum tímum verður það
máske frekar talinn kostur en
löstur á þeim, sem finna tilhneig-
ingu til afskifta af þjóðmálum. En
úr því að ritstjóri Tímans hefir
fundið ástæðu til að gera náms-
feril minn að umtalsefni, er ekki
úr vegi að minna hann sjálfan á
það, að þrátt fyrir það, að þeir
Tryggvi Þórhallsson og Jónas
Jónsson kostuðu hann ríkulega til
káskólanáms, fyrst fyrir Sambands
fje og síðar fyrir ríkisfje, sbr.
2500 krónur þær er þessir menn
gáfu honum heimildarlaust úr rík-
issjóði til utanfarar, tókst konum
aldrei að ná háskólaprófi og var
hann dæmdur til alls ófær annars
en að flytja stjómmálablekkingar
o gsvívirðingar um mæta menn í
dálkum Tímans.
Um hið síðara atriði, að jeg sje
sonur Thor Jensens vil jeg aöeins
segja það, að jeg teldi mjer það
mikla giftu og sæmd, ef jeg í lífs-
baráttu minni og framkvæmdum
mætti sanna þann skyldleika. —
Hygg jeg að margjr sanngjarnir
menn sjeu mjer sammála um þatta.
Hins vegar veit jeg það, að ís-
lcnsk stjórnmál munU aldrei aftur
falla á það niðurlægingar' og
mannskemdastig að nokkur sá mað
ur finnist með þjóð vorri, er
telji það eigi vansæmd að líkj-
ast Jónasi frá Hriflu. Þetta er
einnig afar skiljanlegt þegar at-
hugað er stjórnmálaæfintýri þessa
manns. Með lygum og rógburði
um mætustu menn þjóðfjelagsins
brautst hann til valda. Eins og
harðstjóri ríkti hann, brennandi
og eyðandi ökrum og heimilum
Fyrirligijandi:
. Þaliárn nr. 24 & 26,
(allar venjulegar stærðir),
Þaksanmnr, galv.
Tjörnpappi (margar teg.)
Fyrirligg|andi:
Sveskjur 50—60, 80—90, 90—100. Epli þurk. Apricots.
Bl. ávexti þurk. Perur þurk. Ferskjur þurk. Döðlur. Grá-
fíkur. Kúrennur.
Pappír, rítiöng,
Búkaverslnn fsafoldar.
Ekkert viðbit iafnast á við
m Hjartaás m
smjörlíkiö-
úler pekkið pað ð smíðr&ragðinu.
l.s, lð tgl. ntr 1. Mæsnrtwnl
Kaupmannahöfn.
Alls konar brunatryggingar.
Umboðsmenn:
Eggert Kristjánsson & Coa
Rjómn-is.
Okkar rjómaís er sá besti og lang-
ódýrasti sem fáanlegur er lijer á
landi. Hann er búinn til af sjer-
fræðingi í mjólkurvinslustöð okk-
ar, en hún er húin öllum nýjustu
vjelum og áhöldum til ísgerðar.
Þar sem gióSir gestir koma — þarf
góðan ís.
Pantið hann í síma 930.
njólKnrtielag Reykjavlknr.
— M jólkur vinslustöðin. —
Ti! Keflavikur,
Sandgerðis og Grinda-
víkur daglegar ferðir
frá
Steindóri
Sími 581.
Isl. Smiör
1/50 pr. Ve kg.
Islensk E G G
CtUnd EGG
Versl. Foss.
Laugaveg 12.
Sími 2031.
Spikieitt
Sauðakjöt, reykt.
Af 30—35 kg. sauðum.
Úrvals saltkjöt, tslensk egg, ítl.
gulrófur o. m. fl. verður best aö
kaupa í
B i r c i n n m.
eigjtaðiiatiacti S5, Sími 10&]