Morgunblaðið - 14.05.1931, Blaðsíða 6

6
O R Q TT N B I nifl
ianlvanan danskan
pylsngerðarmann
höfum við nú fengið í þjónustu
vora.
Keynið:
Wienarpylsur,
Medisterpylsur,
Kjötfars,
Fiskfars,
og fleiri tegundir, er hann býr
tii daglega, og þjer manuð sann
færast um, að gæðin standast all
an samanburð.
Fást í útsölum vorum:
MATAKDEILDIN,
Hafnarstræti 5. Sími 211
MATARBÚÐIN,
Laugaveg 42. Sími 812.
KJÖTBÚÐIN,
Týsgötu 1. Sími 1685
Slátnrfjelagið.
hættir í kvöld.
Vald PoiiSsen.
Klapparstíg 29.
Nýko
■
*
Freðriklingur.
Freðýsa og
Islenskar gulrófur.
Pá!I Hallbjðras,
Laugaveg 62. — Sími 858.
Rfóms-ís.
Okkar rjómaís er sá besti og lang
ódýrasti sem fáanlegur er hjer á
landi. Hann er búinn til af sjer
fræðingi í mjólkurvinslustöð okk
ar, en hún er búin ölluin nýjustu
vjelum og áhöldum til ísgerðar.
Þar sem góðir gestir koma — þarf
góðan ís.
Pantið hann í síma 930.
HKjólKnrfjelag Reykjavikur.
— Mjólkurvinslustöðin. —
er %Um
kr L2%
á bar@i$.
Hsiaolan «•'•
Sími 1514.
Kletns
Kjðtfars
reyuist best
Baldursgötu 14. S mi 73.
Heimúeð
feð Korpnltsstöðnm.
m.
Jeg hefi nú drepið stuttlega á
það, sem sýnt var og fyrir augun
bar. Eftir er að minnast á „við-
tökurnar“ og þaS sem sagt var.
Þegar gestina bar að garði var
þeim boðið inn í samkomusal heim-
ilisfólksins og stóð þar kaffi á
borðum. Kvað Th. J. það sjálfsagt
á sveitabæ, að gefa gestum kaffi
að íslenskum sið. 1 sal þessum get-
ur .heimilisfólkið dansað og skemt
sjer og er ætlast til að þar verði
á sínum tíma sýndar lifandi mynd-
ir, samkomur haldnar, fyrirlestrar
c. fl. Th. J. kvað það nauðsynlegt,
að fólkið geti skemt sjer, og er
liann þar á sömu skoðun og Bolsi-
vikkar í Rússlandi. Það þótti hon-
um á vanta, að enn væri salurinn
ómálaður, en nauðsyn hæri til að
skreyta hann sem best.
Áðnr en gestirnir fóru var þeim
boðið að hragða á Korpúlfssteða-
mjólkinni, en síðan að drekka
hestaskál í kampavíni. Svo kvað
Snorri:
-— „drekka lætr hann sveit at sín
silfri skenkt et dýra víifV)
Th. J. mælti fyrir minni ís-
lands.1) Sagði hann að íslenski
sveitabúskapnrinn hefði lengi ver-
ið sjer áhugamál, þó lítt hefði
hann getað gefið sig við honum
meðan hann var önnum kafinn við
útgerð. Á þetta hefði komið breyt-
ing, er synir hans urðu fulltíða.
Hefði hann brátt sjeð að Kveld-
úlfsfjelaginu, sem var stofnað og
starfrækt með aðstoð þeirra myndi
eins vel borgið í þeirra höndum og
sínum, svo það varð úr að hann
fekk það í höndur sonum sínum,
en vár þó sjálfur efnaður maður
eftir sem áður. Þegar hann ljet
síðan af formensku ú „útflutnings-
nefndinni“, sem skipuð var í ó-
friðnum mikla, þá hafði hann í
fyrsta sinni á æfinni höndur sínar
óbundnar, og gat valið um það að
flytja af landi burt og eiga þar
góða daga, það sem eft-ir var æf-
innar, eða dvelja hjer með börnum
sínum og vinna að einhverju á-
liugamáli meðan kraftamir entust.
Margt bar til þess að hann valdi
síðari kostinn. Kvaðst hann hafa
grætt fje sitt á íslandi og teldi
því rjettast að verja því til ein-
hvers gagns og framfara í landinu,
en auk þess væru fjáraflamenn
frekar ráðsmenn yfir fje sínu en
fullkomnir eigendur. Þeim bæri að
verja því til framfara og menning-
arbóta. Þá hefði hann og talið það
rangt, að setjast í helgan stein með
an von væri til þess að kraftamir
entust til einhverra nytsamlegra
starfa. Að vísu hafði hann grætt
fie sitt á útgerð og verslun, en nú
hefði sá atvinnuvegur tekið þeim
þroska að bætt væri úr brýnustu
nauðsynjum hans, og væri nú þörf
'n mest að hefja sveitabúskapinn
á hærra menningarstig, ef unt
væri. Hafði hajm lengi haft þá
trú, að ný blómaöld gæti runnið
'ipp í sveitabúskapnum, ef vjer
hefðum efni, þekkingu, víðsýni og
’) Það er til upplýsinga fyrir
Tónas og alla þefarana, að vín sást
"'kki á neinum og allar flöskumar
ora merktar Áfengisversluninni.
J) Bæðnrnar eru skrifaðar eftir
minni.
augnað til þess að stökkva — milli
sporalaust — úr þeim fornaldarbú-
skap, sem enn ríkir hjer á landi,
og yfir í fulllcomnustu nýtísku
jarðrækt og búskaparháttu með
fullkomnustu vinnuvjelum og vís-
indasniði. Það myndi sannast, að
íslenska moldin borgaði fyrir sig,
ef henni væri sómi sýndur og rjett
með hana farið.
Til þess að þoka þessu mikla
máli áleiðis hafa Korpúlfsstaðir
verið reistir úr rústnm og landið
ræktað. Þó væri margt ógert enn
bæði í byggingum, jarðrækt o. fl.
Meðal annars langaði sig til að
koma upp 100 hesta aflstöð í Korp-
úlfsstaðaánni og nota hana meðal
annars til heyþurkunar, svo ekki
þyrfti að eiga hana að öllu leyti
,undir dutlungum náttúrunnar. —
Hvað sem slíkum framtíðardraum-
um liði, þá væri nú svo miklu í
verk komið, að allir gætu gert sjer
hugmynd um hvernig framtíðarbú
skapurinn hjer á landi liti út, —
eftir því sem hann hefði hugsað
sjer hann. Þó fæstir hafi efni á
því að ráðast í svo stórfeldan bú-
skap, þá ætti þó reynslan á Korp-
úlfsstöðum að geta orðið bændum
mikil leiðbeining með tímanum, og
það til fyrirmyndar, sem vel gæf-
ist. Hins vegar yrði anðvitað hver
að sníða sjer stakkinn eftir sín-
um vexti.
Þá mintist hann á að misjafna
dóma hefði hann fengið fyrir þetta
fyrirtæki sitt, og ekki sjaldan
liefði sjer verið lagt alt út á versta
veg. Svo ilt væri innræti sumra,
og myndu þeir hugsa aðra eftir
sjálfum sjer. Slíkar árásir á sjálf-
an sig tæki hann sjer ljett, en hitt
fjelli sjer miður, að synir sínir
væm lagðir í einelti með hvers
konar níði og rógi nokkurra lítil-
menna. Þó væri það bót í máli, að
sjálfur vissi hann það manna best,
að ]æir væru bæði góðir drengir
og dugnaðarmenn. Það hefðu þeir
nú þegar sýnt og sannað, því
Kveldúlfsf jelagið hefði vaxið i
höndum þeirra og væri nú Kveld-
úlfur orðinn stærsta útflutnings
verslun með fisk í heimi. Þetta er
besta svarið gegn öllum róginum.
Dálitla hugulsemi sagði liann að
stjórnin hefði sýnt sjer. Henni
hefði vaxið sá skerfur í augum,
sem sjer hefði borið eftir jarð-
ræktarlögunum frá 1923, sem á-
kváðu að y± kostnaðar við sljettun
og túnrækt yrði greiddur úr ríkis-
sjóði. Var lögunum breytt 1928
þannig að hámark til sama manns
skyldi vera 800 kr., og það þó
hann byggi á fleiri jörðum og
ynni mikið á öllum. Á þennan hátt
var jarðabótastyrkurinn lækkaður
stóium hjá þeim sem mest rækt-
uðu, án þess að hann rýtrðist hjá
öðrum bændum. Það var meira
bugsað um mennina en jarðrækt-
ina!
Þrátt fyrir ýmsa erfiðleika von-
aði hann, að sveitabúskapurinn
ætti góða framtíð fyrir höndum,
að ísland blómgaðist á ný bæði
við sjó og í sveitum.
Næst tók G. H. til máls, þakkaði
Th. J. heimboðið fyrir hönd lækn-
anna og mælti fyrir minni Th. J.
Kvað hann margt um manninn að
scgja. Væri öllum kunnugt um
hann sem brautryðjanda og mesta
athafnamann í fiskveiðum. Hann
hefði orðið fyrstnr allra kaup-
manna til þess að styðja stofnun
Eimskipafjelagsins. Aðrir hefðu
talið hann skáld og víst væri hann
það, þó ekki prentaði hann kvæði
sín heldur framkvæmdi þau.
Svo kvað Guðm. Friðjónsson:
Og heill sje bæði og heiður þeim,
sem hirti ei neitt um mas,
en orkti þetta afbragðs ljóð:
úr auðn hið fagra gras.-------
Nú væri Th. J. orðinn stærsti
bóndi landsins og mesti jarðabóta-
maðurinn, hefði bygt stærsta bæ-
inn og ætti flestar kýrnar, alls 300
á öllum búunum. Og þó væri eiÞ
vantalið. Sjer virtist Th. J. ver.
mikill læknir, og ætti að rjetti
lagi að fá doktors- eða prófessors
nafnbót í læknisfræði. Síðasti sjúk
lingur hans væri hvorki meira nj
minna en helmingur þjóðarinnar
alt sveitafólkið. Það hefði um lan^.
an aldur verið sjúklingi líkt, sem
hvorki gat lifað nje dáið, þrátt
fyrir mikið strit, mikla vinnu og
mikla sparsemi. Þennan langvinna
sjúkdóm hygst nú Th. J. að bæta,
Ijetta þrældómsokinu af hændum
með vjelum og vísindum og hjálpa
þeim til þess að skapa sjálfir auð
og allsnægtir, í stað þess að gerast
ölmusumenn annara stjetta. Hlytu.
allir að óska þess af alhug, að
honum yrði enn að trú sinni,' að
sá mildi sjúklingur rjetti bráðlega
við og verði að lokum albata.
Hvað ýmislegan róg snerti um
Kveldúlf og syni Th. J., þá gæti
hann látið sjer hann í Ijettu rúmi
liggja. Þeir hefðu þegar sýnt það,
að mikið væri í þá spunnið, enda
þyrfti ekki annað en líta á þá, til
þess að sjá góðan -álitlegan kyn-
stofn. Gæti svo farið, að sá auður
yrði landinu drýgstur, sem þessir
nýju Mýramenn legðu til, því góð-
ar horfur eru á því, að mikil ætt
komi frá þeim Th. J. og konu
hans. Barnaböm eiga þau nú um
30. —
Þá hjelt Th. J. aðra snjalla
ræðu, þó slept sje að segja nánar
frá henni. Sagði hann meðal ann-
ars margt lofsamlegt í garð lækna,
og taldi þá best mentuðu stjett
landsins og einarðasta að standa
gegn ólögum og órjetti.
Næst mælti cand. jur. Thor
Thors fyrir minni lækna. Kvað
hann þá eiga sinn skerf í endur-
reisn Korpiilfsstaða, því þeir hefðu
dugað föður sínum vel í hinni
löngu legu hans, svo'nú væri hann
kominn aftur til heilsu. Margt
sagði hann fleira vinsamlegt um
læknana þó slept sje að segja frá
því.
Nú var tíminn á þrotum og
bjuggust læknar til heimferðar.
Kvöddu þeir þá hræður Lorens
Thors bústjóra á Korpúlfsstöðum
og Thor Thors lögfræðing og
hjeldu heim á leið með Th. J. í
fararbroddi.
Dívanar
og Dýnur af öllum gerðum. Enn
fremur Divanteppi. Veggteppi.
Alt með lægsta verði.
Húsgagnaverslun
Reykjavíkur.
Þú ert þreytt9
dauf og döpnr í skapi. Þetta
er vissulega í sambandi við
slit tauganna. Sellur líkamans
þarfnast endurnýjunar. — Þú
þaxft strax að byrja að nota
Fersól. Þá færðu nýjan lífs-
kraft, sem endurlífgar líkams-
starfsemina.
Fersól herðir taugarnar,
styrkir hjartað og eykur lík-
amlegan kraft og lífsmagn.
Fæst í flestum lyfjabúðum og
Laugavegs Apóteki.
Klr ch
gairdínustengur,
sem lengja má og stytta eftir
gluggastærðnm nýkomnar. —
Ennfremur trjestengur, gylt-
ar og mahogni, látúnsstengur
o. m. fl.
Lnðvig Storr.
Laugaveg 15.
Ódýrt:
íslenskt smjöa* 1.40 pr. % kg.
Rjómabússmjör 1.75 pr. % kg.
íslensk egg 17 aura stk.
Dönsk egg 14 aura stk.
| Gulrófuir.
Barinn harðfiskur. Riklingur.
HRiMNDt
Laugaveg 63.
Sími 2393.
Ósjálfrátt dettur manni margt
í hug á heimleiðinni, meðal annars
það, að ekki væri það óhugsandi
að háskólanum yrði mikið lið að
Korpúlfsstöðum. Það kemur ein-
hvern tíma sá dagur, að háskólinn
eignast búvísindadeild, sem rekur
allar nauðsynlegar tilraunir undir
stjórn þaulæfðra vísindamanna. Þá
getur það komið sjer vel, að hafa
slíkt stórhýli í nágrenninn.
Þegar jeg var að Ijúka við grein
þessa kom til mín ein af frúm
bæjarins. Hún þakkaði mjer fyrir
byrjunina á grein minni, en sagði
mjer síðan frá því, að hún hefði
þnr&að.
Pakkiun 75 anra.
oítvorpoo/