Morgunblaðið - 29.06.1932, Blaðsíða 2

2
MOKGUNBIAÐIÐ
t
lens Porsteinsson
kaupmaður.
1 dag verður borinn til grafar
Jens Þorsteinsson á Framnesvegi
i C, er ljest þann 9. þ. m. eftir
langvinnt heilsuleysi. Hafði hann
legið rúmfastur síðan í febrúar
síðastliðnum.
Jens var fæddur að Meiðastöð-
um í Garði þann 13. des. 1900, son-
nr Þorsteins merkisbónda á Meiða-
stöðum (d. 1931) Gíslasonar á
Augastöðum í Hálsasveit Jakobs-
sonar smiðs á Húsafelli Snorra-
sonar sterka prests þar Björnsson-
ar, en móðir Jens og kona Þor-
Jens Þorsteinsson.
steins var Kristín (d. 1927) Þor-
láksdóttir bónda á Hofi á Kjalar-
nesi Halldórssonar á Tindsstöðum
Bjarnasonar s. st. Halldórssonar1
s. st. Byjólfssonar s. st. Halldórs-
sonar á Möðruvöllum í Kjós Þórð-
arsonar Ormssonar gamla sýslu-
manns í Eyjum í Kjós Vigfússon-
ar. Móðir Kristínar var Hólmfríð-
ur Jónsdóttir frá Eyfakoti á Eyr-
arbakka Einarssonar s. st. Bjarna-
soi.ar. Bróðir Jóns Einarssonar í
Eyfakoti var Þorkell í Vestmanna-
eyjum faðir Guðrúnar móður Jó-
hanns Þ. Jósefssonar alþingis-
manns og voru þau Kristín á
Meiðastöðum og Jóhann því þre-
. menningar. Er þessa hjer getið
vegna þess, að þetta mun fáum
kunnugt, þótt eigi sje langt að
rekja. Bæði voru þau Meiðastaða-
hjón alkunn fyrir dugnað og mynd
arskap, enda áttu þau til góðra að
telja. Munu þau og kynsæl verða,
því að börn þeirra eru mörg og
rnannvænleg.
Jens sál. fluttist til Reykjavík-
ur með foreldrum sínum árið 1915.
Var hann jafnan heilsulinur frá
því hann var barn, en þó brá enn
til hins verra með heilsu hans eftir
1918, er spánska veikin gekk hjer
um garð. Mátti hann sín jafnan.
lítt við vinnu og varð oft að hætta
við hafið verk. Hann gekk í Versl-
unarskólann, en fekk ekki lokið
námi vegna veikinda. Arið 1927
stofnaði hann verslun og rak hana
þangað til 1929. Eftir það gerðist
imnn skrifstofumaður hjá Stein-
dóri Einarssyni og síðan hjá Aðal-
stöðinni. 1 febrúar í vetur þyrmdi
yfir hann og lagðist þá rúmfastur.
Eftir það komst hann ekki á fætur
aftur. Hann kvæntist 16. júní 1928
Kristínu Jónsdóttur frá Stokks-
eyri, eignuðust þau 2 d.ætiir og er
hin vngri þeirra fædd þrem dög-
um eftir Ját föður síns.
Jens sál. var maður vel að sjer,
meðal annars í tungumálum, og
hafði harm aflað sjer þeirrar ment-
unar mest sjálfur, því að hann
var námfús og góðum gáfum gædd
ur. Hann var mjög vel látinn af
öllum, sem kyntust honum, enda
var hann glaðlyndur og kátur,
þrátt fyrir veikindi sín. Manna
var hann ráðvandastur og áreið-
anlegastur í viðskiftum. —■ Var
honum að öllu vel farið og hinn
besti drengur. — Það var með
ágætum, hve vel hann bar veik-
indi sín að dómi allra, sem best
þekktu til, ljet aldrei hugfallast.
eða svo undan síga, að hann liyrfi
til þunglyndis eða kvartaði um
hagi sína. Hann var og gæfusamur
að því leyti, að hann átti ágæta
konu, sem stóð við hlið honum og
Ijetti byrði hans, eftir því sem hún
frarnast mátti, og stundaði hann
með mikilli nærgætni og alúð. —
Sömuleiðis reyndust systkini hans
honum mjög vel í veikindum hans.
Vandamenn 'og vinir Jens sál.,
sem aldrei þekktu hann að öðru
en góðu einu, kveðja hann nú með
söknuði, þakka honum fyrir sam-
veruna og ^óska honum góðrar
heimkomu.
G. J.
----------------
ilnattspyinunámskBið
í isafirði.
Að tilhlutun Iþróttaráðs Vest-
fjarða, sendi f. S. í. Axel Andrjes-
son vestur til ísafjarðar í byrjun
þ(;ssa mánaðar, til þess að standa
þar fyrir námskeiði í knattspyrnu'
Námskeiðið stóð í þrjár vikur, frá
2. júní til 21. júní, og tóku þátt í
því 110 menn úr fjelögunum
„Herði“ og „Vestra“_. Var kensla
bæði munnleg og verkleg og voru
knattspyrnuæfingar svo að segja á
hverjum degi og oft þrjár á dag.
Aulc þess voru haldnir 4 kappleik-
ar. Að námskeiðinu loknu tóku 10
menn dómarapróf.
Axel hefir verið knattspyrnu-
kennari síðan 1915, en aldrei seg-
ist hann hafa kynst mönnum er
[eða tóku svo miklum framförum
eins og þeir, sem þetta námskeið
sóttu. I brjefi til í. S. í. segir
formaður íþróttaráðs Vestfjarða
að námskeiðið hafi borið meiri og
betri árangur, en hinir bjartsýn-
ustu hefði látið sjer til hugar
koma. Sje það almannarómur að
öll framlcoma, leikni og samleikur
knattspyrnumanna á fsafirði hafi
þreyst svo til batnaðar á þessum
3 vikum, að gerólíkt sje því sem
áður var.
Það er öllum vitanlegt, hve ó-
metanlegt gagn íþróttamenn hafa
af því að fá kennara, enda hafa
íþróttanámskeið þau, er haldin
liáfa verið hjer á landi, borið
góðan ávöxt. En þau þyrfti að
vera mildu fleiri og lialdin um
land alt. Það verður líka með
tímanum, þegar fjárskortur háir
ekki lengur svo mjög sem verið
hefir.
Hjúskapur. Gefin voru saman í
hjónaband á þriðjudaginn 21. þ.
m. ungfrú Anna Jónsdóttir, ráðs-
kona á Laugarvatni og Bergsteinn
Kristjónsson, kennari á Laugar-
vatni. Síra Friðrik Hallgrímsson
gaf þau saman.
Herhlaup til LUashington
Göngumenn rádast á járnbrautarlest og œtla að leggja hana undir sig.
Þau lög voru sett í Bandaríkj-
unum, að allir hermenn, sem verið
/
höfðu í stríðinu, en leystir voru
frá lierþjónustu, skyldi fá árlega
uppbót (bónus) um nokkurt skeið.
Nú kröfðust þessir menn þess fyrir
skemstu að fá alla uppbótina
greidda í einu lagi, en liún nemur
um 2000 miljónum dollara. Það sá
stjórnin sjer alls ekki fært að
greiða og Hoover ljet svo um
mælt, að þótt þingið samþykti
þessa f járveitingu, mundi hann
ekld taka mark á því.
Þá brugðu hinir fyrverandi her-
menn á sitt ráð. Tólcu þeir sig
saman um það að fara kröfuferð
til Washington og heimta uppbót
sína greidda. Og svo byrjaði
straumurinn þangað frá öllum ríkj
um Bandaríkjanna snemma í þess-
um mánuði. Fóru þeir víða fram
með ofbeldi, stöðvuðu t. d. járn-
brautarlestir og rjeðust á þær til
þess að aka með þeim ókeypis. En
JögregJan skarst víðast hvar í Jeik-
inn og hindraði ofbeldið. Þannig
var það í CleveJand í Ohio, að
1000 göngumenn ætluðu að ieggja
undir sig járnbrautarlest, en 400
iögregiuþjónar skárust í leikinn.
Sló þar í harðan bardaga og
særðust. margir af hvorum tveggja,
en lögreglan bar þó hærra hlut. —
500 göngumenn frá New York
rjeðust á ferjubát, til þess að kom-
ast yfir á. Þar komu að 200 lög-
regluþjónar og tvístruðu göngu-
mönnum. Var iögreglan vopnuð
byssum, sprengjum og táragasi. —
Hjá Blacksburg í North Carolina
stöðvaði lögreglan 200 göngumenn
og leyfði þeim ekki að fara lengra.
Hinn 6. júní komu 900 göngu-
menn frá Baltimore til Washington
og voru þá þegar 2000 göngumenn
þar fyrir. Lögreglan skoraði á þá
að hverfa á burtu úr borginni, því
að ekki var húsnæði þar fyrir þá
og ekki höfðu þeir heldur neitt að
borða, en þeir þverneituðu að
hlýðnast, og kváðust ekki hreyfa
sig fyr en þeir fengi kröfum sín-
um framgengt.
Hinn 7. júní voru 30 þúsundir
göngumanna komnar til Washing-
ton og höfðu sett upp reglulegar
herbúðir utan við borgina. Stöðugt
bættust nýir og nýir hópar við og
hreyfingin magnaðist svo út um
öil ríkin, að þá var talið að 70—80
þúsundir göngumanna væri á leið
til borgarinnar úr öllum áttum.
Má vera að þessar tölur hafi verið
nokkuð ýktar.
Um þetta leyti kom það upp úr
kafinu, að það voru kommúnistar
sem stóðu fyrir þessu herhlaupi.
Lögreglan komst að því, að komm-
únista.r höfðu dreift sjer í, göngu-
mannaflokkana og að það var á-
ltveðið hjá þeim fyrirfram, að
troða illsakir við lögregluna hve-
nær sem tækifæri gæfist og koma
því þannig til leiðar að göngu-
mönnum og lögreglu lenti saman,
tii þess að geta skelt skuldinni á
George E. Alrnond
einn af foringjum göngumanna
(í einkennisbúningi).
lögregluna fyrir það á eftir, að
hún hefði ráðist á friðsama og
hungraða göngumenn. Aðalfjelög
fyrverandi hermanna fordæmdu
þetta herhlaup til Washington og
sendu út aðvaranir til fjelaga
sinna að láta kommúnista ekki
leiða sig út í öfgar.
Kommúnistar reyndu t.ð fá
göngumenn til þess að ganga undir
rauðum fánum, en því fengu þeir
þó ekki til leiðar komið. Göngu-
menn tóku ekki í mál að ganga
undir öðrum fána en fána Banda-
ríkja. En þó er ekki gott að segja
hvernig fer ,ef alt lendir í uppnámi
i Washington.
Hinn 11. júní voru 50 þúsundir
göngumanna komnar til Washing-
ton. Fjöldinn aliur hafðist við úti
á bersvæði, en mörgum var skotið
inn í tómar búðir og vörugeymslu-
hús, sem nóg er af þar, eins og
annars staðar. Yfirvöld borgarinn-
ar voru á nálum út af því að alt
mundi lenda í uppnámi, ef ekki
væri hægt að fá göngumenn á
burt með góðu. Ymsir menn í borg
inni buðust til þess að safna saman
100 þúsundum fyrverandi her-
ir.anna, sem ekki hafa látið ginn-
ast af æsingum og ruidirróðri
kommúnista, og fá þá til þess að
lcoma til Washington og reka
göngumenn burtu. En yfirvöldun-
um þótti það alt af viðurlitamikið
og höfnuðu því boðínu. Hafa þau
látið nægja að draga saman í borg-
inni sæg af lögregluþjónum og
vopnað herlið. Jafnframt buðu yf-
irvöldin göngumönnum að þeir
skyldi fá ókeypis far heim til sín,
ef þeir viidi hverfa þegar á braut
frá Washington. En þeir þvertóku
fyrir það.
Hinn 11. júní hafði alt farið frið
samlega fram, en kommvánistar
eggjuðu göngumenn sí og æ á það
að ræna bviðir og ráðast á opin-
berar bvggingar.
--------------------
Athugasemd.
Ilerra ritstjóri.
Gerið svo vel ljáið rúm í blaði
yðar eftirfarandi:
í smágrein í dagbókarfrjettunv
í Morgunblaðinu í dag, er rang-
lega skýrt frá atkvæðagreiðslu um
tillögu, sem samþykt var á fundi
í Sjómannafjelagi Hafnarfjarðar s.
1. föstudag, og prentuð, var í Al-
jvýðubiaðinu í gær.
Umrædd tillaga var samþykt
vneð öllum atkvæðum fundar-
manna,, nema 3, sem sátu hjá við
atkvæðagreiðsluna.
Enn fremur er það rangt, að
fundinn hafi sótt nær eingöngu
landverkamenn. Hann skipuðu nær
oingöngu sjómenn.
P. t,. Reýkjavík, 28. júní 1932.
F. h. Sjómannafjeí. Hafnarfjarðar.
Óskar Jónsson
(formaður).
Forsetakosningin í U. S. A.
Chicago, 27. júní.
United Press. FB.
Flokksþing demokrata til þess
að velja ríkisforsetaefni flokksins
var sett hjer á hádegi í dag.