Morgunblaðið - 13.05.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
JSmá-auglýsingai |
Crott herbergi ine'ð Ijósi og hita
©g ef til tíII með töiuverðn af
húsgögnum til leigu. A. S. í. vís-
ar á.
Jón Þorleifsson hefir opna mál-
verkasýningu í vinnustofunni að
Blátúni, Kaplaskjólsveg (rjett við
Hringbraut), alla sunnudaga frá
ki. 1—7.
fhúð 2 stór og sólrík herbergi
og eldhús, með þægindum til leigu
í suðausturbænum. A. S. í. vísar á.
Nýtt hús í Keflavík til sölu.
Upplýsingar gefur Friðjón Sig-
urðsson, Aðalstræti 6 B í Rvík
og Guðmundur Gíslason, Kefla-
vík.
Af því jeg hef aukið vinnukraft-
inn, get jeg farið að taka xitS
pöntunum aftur viðvíkjandi garða
vinnu. Hringið í síma 2216. Jón
• Arnfinnsson garðyrkjumaður.
Ágæát saltkjöt í % og heil-
um tunnum og lausri vikt til sölu.
Halldór R. Gunnarsson, Aðalstræti
6. Sími 4318.
Saltaðar kinnar. Sími 1456. Haf-
liði Baldvinsson.
Málverk, veggmyndir og margs-
konar rammar. Freyjugötu 11.
Giuggatjaldaefni frá kr. 1.00.
Stófesefni frá kr. 2.50. Dyra-
tjaklaefni velour og silki. Kaffi-
dúkar í öllum litum. Hannyrða-
verslun Þuríðar Sigurjónsdóttur.
Skotsk sumarkjólaefni nýkomin,
margir litir, mjög ódýr. Hvítt
spejlflauel. Fermingarkjólaefni frá
kr. 3.75. Silkinærföt hvít og mis-
lit. Náttföt og Náttkjólar. Hann-
yrðaverslun Þuríðar Sigurjóns-
dóttur.
Garðrósir, trjáplöntur, rabar-
barahnausar, hipínur, digitalis,
primula. aquulegía, stúdentanell-
ika, valmuer orientale, stjúp-
mæður, gullhnappar og f 1., eru
seklar á Suðurgötu 12. Tek einnig
að mjer vinnu við garða og leiði.
Til viðtals í síma 2294 kl. 12—1
og eftir kl. 7 síðd. — Jóliann
Schröder.
Lítið herbergi á efsta lofti á
Grettisgötu 65, er til leigu. —
Laugavatnsupphitun.
Kartöflur, valdar, norskar, á
11.00 pokinn. Barónsbúð, Hverf-
isgötu 98, sími 1851.
Sala á Blóma- og Grænmetis-
plöntum, þar á meðal blómstrandi
Stjúpum og fjölærnm plöntum,
byrjar næstkomandi mánudag, 14.
maí, í Miðstræti 6. Sími 3851.
Rúgbrauð, franskbrauð og nor-
malbrauð á 40 aura livert. Súr-
brauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
aura. Brauðgerð Kaupfjel. Reykja-
víkur. Sími 4562.
KELVli'T-DIESEL. Sími 4? 0.
Gefið börnum kjarnabrauð. Það
er bætiefnaríkt og' holt, en ódýrt.
Þáð' færst aðeins í Kaupfjelags-
brauðgerðinni, Bankastræti 2. —
Sími 4562.
Hár.
BmO ilttf fyrirliggjandí kik «11
bÚllÍl^
T«r8 riC aUra ka£L
Versl. Goðafofis
lMg>Ti| ». flúnl 8488.
Borðbúnaður.
Matskeiðar 2ja turna frá 1.85
Matgafflar — —- — 1.85
Desertskeiðar — — — 1.50
Desertgafflar — — — 1.50
Teskeiðar — — — 0.50
Teskeiðar 2ja tnrna 6 í ks. 4.00
Hatskeiðar alp. frá 0.65
Matgafflar alp. frá 0.65
Desertskeiðar og gafflar alp. 0.50
Teskeiðar alp. 0.35
Borðlinífar rvðfríir 0.75
Höfum 8 gerðir af 2ja tuma silf-
‘ urpletti úr að velja.
I Sra i ini,
R. PEDERSEN.
SABROE - FRYSTIVJELAR,
MJÓLKURVINSLUVJELAR.
S í M I 3745, REYKJAVÍK.
1
A thug I ö!
að barnatryggingar okkar eru þær hagkvæmustu, seitB
fáanlegar eru. Enda aukast þær mjög ört.
Vátryggingarhlutafjeiagið NYE DANSKE AF 1864.
Aðalumboð:
Vátryggingarskrifstofa Sigfúsar Sighvatssonar,
Lækjargötu 2. — Sími 3171.
9

Grand-Hótel. 65.
Góðan daginn, ungfrú Flamm, sagði yfirforstjór-
inn með loðinni rödd og önuguv af eintómri feimni.
Hánri stansaði við stól hennar og sveigði hrygginn
til þess að þjónninn gæti korriist fram hjá. — Litla
Flamm lygndi aftur augunum, áðiir en henni var
ljost hver Preysing var.
— Nú, það er herra yfirforstjórinn, sagði hún
vingjarnlega. — Dansið þér líka? Hún leit á stirðn-
uð andlitin á mönnunum þremur — hún var svo vön
að sjá þennan svip á karlmönnunum kring um sig.
— Þekkjast herrarnir? spurði hún með léttum
og fyrirmannlegum handaburði, sem hún stældi eft-
ir kvikmyndastjörnu einni. Hinsvegar gat hún ekki
kynnt þá, því hún vissi ekki hvað lagsmaður hennar
hjet. Preysing og Gaigern tautuðu eitthvað.
— Góðan daginn, herra Preysing, sagði Kringe-
lein allt í einu, án þess að standa upp. Hann verkj-
aði í hvern hi'yggjarlið aí' áreynslunni við það að
skjálfa ekki, íalla saman og verða hinn litli, ósjá-
legi Kringelein úr bókhaldinu. Hann hélt öxlunum
heinum, tamdi munn sinn, tennur, og meira að segja
nasirnar, og svipurinn á honum varð eins og á reið-
um hesti, af eintómri áreynslu..En hann hélt
sér þó uppi eftir því sem þörf krafði, og einhver
ósegjanlegur kraftur streymdi frá velsniðna frakk-
anum, hálslíni hans, hálsbindinu og velhirtu nögl-
unum og styrkti vilja hans. Að vísu hafði hann næst-
um misst takið á sjálfum sér af þeirri ástæðu, að
Preysing hafði líka breytst — að vísu var hann enn
með Fredersdorf-andlitiði, en aftur á móti með ekk-
ert yfirskegg.
— Eg veit ekki — fyrirgefið þér — við þekkjumst
víst? spurði Preysing eins kurteislega og æsing hans
í sambandi við litlu Flamm leyfði.
— Já — Kringelein — svaraði Kringelein, — eg
er við verksmiðjuna....
— So-o? spurði Preysing kuldalega. — Kringe-
lein — Kringelein? Einn af umboðssölum okkar —
-er það ekki? hélt hann áfram og horfði á prúð-
búnað Kringeleins.
— Nei, bókhaldari. Undirbókhaldari. Herbergi
nr. 23, hús C, þriðju hæð, sagði Kringelein með sam-
viskusemi en alls ekki neinni undirgefni.
— So-o? sagði Preysing og hugsaði sig um. Hann
langaði mest til að gleyma þessari óæskilegu nær-
veru bókhaldarans frá Fredersdorf hér í gula skál-
anum.
— Eg þarf að tala við yður, ungfrú Flamm, sagði
hann og tók höndina aftur af stólbakinu hjá henni.
— Það er nýtt verk, sem um er að ræða, hélt hann
áfram í skrifstofutón, sem var ætlaður eyrum þessa
Fredersdorf-náunga.
— Gott og vel, svaraði litla Flamm. — Hvenær
hentar yður það bezt? Sjö? — Hálfátta?
— Nei, nú þegar svaraði Preysing skipandi og
þurkraði svitann af andliti sér.
— Það get. eg því miður ekki, svaraði Flamm vin-
g.jarnlega. — Eg hafði stefnumót hér og get ekki
látið herrana bíða hér eina. Hr. Kringelein á einn
dans hjá mér enn.
— Hr. Kringelein verður áreiðanlega svo vænn
að gefa þann dans eftir, svaraði Preysing með virðu-
leik. Þetta var skipun. Kringelein fann hvernig
tuttugu og fimm ára gamla undirgefnibrosið ætlaði
að fai’a að breiðast um varir hans. En hann varðist
því karlmannlega og leitaði liðstyrks hjá Gaigern.
Baróninn var með sígarettu í öðru munnvikinu, og
reykurinn liðaðist upp fyrir framan vinstra auga
hans og hann dró það glettnislega í pung.
— Mér dettur ekki í hug að gefa það eftir, sagði
Kringelein, og þegar hann hafði látið út úr sér
.orðin, varð hann stirður eins og héri sem læst vera
dauður í plógfari á akri. Þegar Preysing varð fyrir
þessari óbilgirni, datt honum allt í einu í hug sjúk-
dómsvottorð Kringeleins, sem hafði verið Iagt fyrir
hann fyrir nokkrum dögum.
— Það er sérlega merkilegt, sagði hann í nef-
mælta tóninum, sem allir í verksmiðjunni óttuðust.
Mjög merkilegt. Nú fylgist eg með. Þér eruð til-
kynntur veikur hjá okkur, eða er það ekki? Er það
ekki, hr. Kringelein? Konan yðar fær styrk úr’
sjúkrasamlaginu okkar vegna þungra veikinda yð-
ar, er það ekki? Höfum við ekki gefið yður sex
vikna leyfi með fullum launum: Og svo eruð þér
hér í Berlín að skemmta yður? Þér leitið skemmt-
ana, sem hvorki hæfa stöðu yðar né tekjum. Mjög
svo merkilegt, hr. Kringelein. Bækur yðar skulu
verða nákvæmlega endurskoðaðar, getið þér verið
viss um. Og laun yðar vei'ða strykuð út, þareð þér
eruð sýnilega við beztu heilsu, hr. Kringelein. Þér -
skuluð.......
— Jæja, börnin góð, hættið þið nú að skammast,.
sagði litla Flamm, með kátinu, sem sló vopnið úr-
hendi Preysings. — Yið erum hérna til að skemmta
okkur, hvort sem er. — Jæja, nú dönsum við, kr.
Kringelein.
Kringelein stóð upp, enda þótt hné hans væri eins
og úr togleðri, en þegar litla Flamm lagði handlegg-
inn um axlir honum, réttist þó talsvert úr þeim. —•
Hljómsveitin sagaði einhvern dans, sem gekk af-
skaplega hart, — eitthvað, sem var í ætt við kapp-
akstursbifreiðina og flugvélaskrúfuna. En það gaf
honum afl til að koma upp setningunni, sem hann
hafði verið að taka saman í 25 ára þrældómi sínum-
Um leið og litla Flamm dró hann a fstað út á dans-
gólfið, leit hann við og sagði :
— Eigið þér kannske allan heiminn einn hr.
Preysing? Eruð þér kannske eitthvað annað og
meira en eg? Hafa mínir líkar engan rétt til að
lifa?
— Sona-sona! sagði litla Flamm. Nú ekki að jag-
ast — nú dönsum við. Nú skuluð þér ekki líta á
fæturna á yður, heldur framan í mig, og svo bara.
ganga hægt — eg skal styra ferðinni.........
Ef þetta er ekki svindlari......hvæsti Preysing
á eftir hoijum, því Preysing hafði orðið eftir við
borðið, viti sínu fjær af reiði. Gaigern, sam sat
reykjandi, varð einkennil’ega' hrærður er hann
heyrði þetta órð — fékk einskonar stéttarmeð-
aumkun, sem var blandin hæðni og hatri gegn hin-
um digra, sveitta yfirforstjóv.a. —Þér veitti ekki: