Morgunblaðið - 30.05.1934, Page 8

s
MORGUNBLAÐIÐ
|Smá-auglýsingaf j
Verðlaun. Hv^rsvegna safnar
Jóna.s ekki skuldum, eins ogölafur
Thoi's? 5 kr. verðlaun gfeiði jeg
JEyrii' besta syarið. P. Stefáitsson,
Þverá.
Heimatilbúið kjötfars, aðeins
65 aura 14 kg. Fiskfars hvergi
eiti-. gott. Aðalfiskbúðiu, sími 3464.
Stálku. vantar mig tii morgun-
veika. P. Stefánsson, Laufásv. 36.
Rúgbrauð, franskbrauð og nor-
maíbrauð á 40 aura hvert. Súr-
brauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
aurá. Brauðgerð Kaupfjel. Reykja-
víkur. Sími 4562.
Haupsýslumenn!
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, í sveit og við
sjó - utan Reykjavíkur.
Biaðið kemur út vikuiega
g siður samanlimdar. —
Auglýsið í
ísafold og Verði.

Svona
hvítar
tennur
getið þjei
haft með
því að
n o t a
á v a 11
Rósól-tannkremið í þessum
túbum:
Danskar og útlendar
B. PEDERSEN.
BÆKUR.
Pagnrfræðirit og kenslubækur fyrst frá
SABROE - FRYSTIVJELAR,
MJÓLKURVINSLUVJELAR.
SÍMI 3745, REYKJAVÍK.
EINAR HARCK.
Dönsk og erlend bókasala.
Fiolstræde 33, Köbenhavn.
Biðjið um frían verðlista.
Vinnan leið og erfið, strax frá Byrjið nú þegar að taka Svefninn verður heilbrigður og
byrjun. Ovomaltine á kvöldin. djúpur. Þegar þjer vaknið er
þreytan horfin, en í hennar stað
komið starfsþrek.
n tt m n t. & n í n
Nýkomin til vlnnu.
Hægur - d|úpur svefn*.
Vaknlð þjer þreyftir?
OVOMALIINE
veitir starfsþrek
og heilbrigðan svefn.
Ef svefnin veitir yður ekki þá hvíld,
sem skyldi og þreytan segir til sín
áður en þjer farið á fætur, og ef
skapið er styggt og engin löngun til vinnu,
er eitt ráð til, sem breytir þessu, „OVO-
MALTINE“.
Hversvegna?
Það er ekkert deyfilyf, er svíkur
áður en yfir lýkur. Einmitt þess vegna er
það ráðið. Það eyðir ástæðum svefnleysis
og þreytu. Færir yður kyrð og þægindi í
svefni. Það er íundið upp af Dr. G.
SVander í Bern, til þess að útrýma nautn
deyfislyfja. Það er bragðgóður drykkur,
Ouðjóii
Vafnsstig 4,
sem framleiddur er við útdrátt úr bestus
næringarefnum og er svo kjarnmikið, að
einn einasti bolli inniheldur meiri nær-
ingarefni en 4 bollar af kjötseyði með
eggjum. Það flýtir einnig fyrir neytslu
annara næringarefna og bætikraftur þess
styrkir allan líkamann. Að þessu öllu
fengnu, kemur svefninn — djúpur og;
hressandi. Kaupið Ovomaltine í dag.
Notkunarreglur: Hrærið Ovomalt-
ine út í volgri mjólk eða vatni
og' rjóma, en þó aldrei sjóðandi.
Suðan eyðileggur fjörefnin. Bætið
í sykri eftir vild.
FÆST ! LYFJABÚÐUM
OG VERSLUNUM.
Jómssoo
Simi 4285.
umboðsverslun
Grand-Hótel. 74.
ernschlags hafði sín áhrif á hann, og aftur sagði
hann a-h. Hann stóð upp og gekk að rúminu. —
Kringelein svaf, enda þótt augu hans væri ekki
alveg lokuð. Gaigern læddist á tánum til Ottern-
schlngs aftur.
— Sumt af þessu, sem þér eruð ,að segja, er satt,
sagði hann lágt. Það var ekki allskostar létt verk
að koma aftur heim. Þegar við erum að segja „vest-
ur frá“ meinum við hér um bil það sama sem ef við
segðum „heima“. Nú finnst rnanni Þýzkaland vera
eins og brækur, sem maður er vaxinn upp úr. Maður
er orðinn óstýrilátur og hefir ekki nægilegt svig-
rúm. Hvað eiga menn eins og eg og mínir líkar að
gera? Fara í þjóðvarnarliðið? Taka þátt í kosn-
ingauppþotum? Nei, takk. Verða flugmaður? Það
hefi eg reynt. Tvisvar á dag sömu leiðina. Berlín
— Köln — Berlín. Eða fara í landkönnunarferðir?
Nei, það er allt of algengt og hættulítið. Nei, sjáið
þér til. Gallinn er sá, að lífið er ekki nógu hættu-
legt, væri það ofurlítið hættulegra, væri allt í lagi.
En maður verður að taka það eins og það kemur
fyrir.
— Nei, það meina eg ekki, sVaraði Otternschlag
óánægður. En kannske er þetta bara sérviska hjá
mér. Ef til vill liti eg eins bjart á tliveruna, ef lækn-
arnir hefði skóbætt á mér andlitið eins vel og eg
skóbætti yðar andlit. En þegar maður sér heiminn
gegn um glerauga, er hann dálítið skrítinn, getið
þér verið viss um. Nú, nú, hvað gengur að yður,
herra Kringelein?
Kringelein hafði allt í einu risið upp í rúminu og
með miklum erfiðismunum hafði hann glennt upp
morfíndeyfða augað og svipaðist um eftir einhverju.
Hendur hans fálmuðu um ábreiðuna, með fingur-
broddum, sem voru tilfinpingarlausir af morfíninu.
— Hvar eru peningarnir mínir? hvíslaði Kringe-
lein. Hann kom beint frá Fredersdorf og hafði verið
að skammast við Önnu sína, og hann var lengi að
átta sig aftur á rauðviðarherberginu í Hótel Grand.
— Hvar eru peningarnir mínir, spurði hann með
þurrum vörum — honum sýndist mennirnir vera
óeðlilega stórir, iðandi skuggar, sitjandi í flauels-
hægindastólum.
— Hann spyr, hvar peningarnir sínir séu, sagði
Otternschlag baróninum, eins og hann væri heyrn-
ardaufur.
— Hann hefir geymt þá hjá dyraverðinum, sagði
Gaigern.
— Þér hafið geymt peningana yðar hjá dyra-
verðinum, sagði Otternschlag aftur við Kringelein,
eins og túlkur. Kringelein hugsaði sig um með erfið-'
ismunum.
— Hafið þér verki lengur? spurði Otternschlag.
— Verki? Hvað? spurði Kringelein, ofan af ský-
inu sínu. Otternschlag hló með skakka munninum.
— Hann er búinn að gleyma því, sagði hann.
Verkirnir eru gleymdir. Þá er góðverkið líka
gleymt. Á morgun getur hann byrjað að nýju. Þér
— lífslistamaður, sagði hann með háði, sem hann
reyndi ekki til að leyna.
—Kringelein skildi ekki aukatekið orð. — Hvar
eru peningarnir mínir? spurði hann, þvermóðsku-
lega. — Allir peningarnir? peningarnir, sem eg
vann?
Gaigern kveikti í vindlingi og reykti ofan í sig.
— Hvar eru peningamir hans? spnrði Ottern-
schlag.
— I veskinu hans, svaraði Gaigern.
— í veskinu yður, sagði Otternschlag aftur viS
Kringelein. — Sofið þér nú bara áfram. Þér megið
ekki hreyfa yður svona mikið —- þá fáið þér bara
kvalirnar aftur.
— Eg vil fá veskið mitt, heimtaði Kringelein og
glennti út alla fingur. Hann gat í vímu sinni ekki
komið orðum að því, sem hann vildi segja, en hafði
það-á tilfinningunni í þokunni, að hann yrði að'
greiða beinharða peninga fyrir hvert augnablik,.
sem hann vildi lifa — mikla peninga. Hann hafði í
draumi sínum séð hvort tveggja renna frá sér-------
peningana og lífið -t— hratt og fullt af grjóti eins
og Fredersdorflækinn, sem þornaði upp á hverju
sumri.
Otternschlag andvarpaði og stakk hendinni í
vasanri á frakka Kring'eleins, sem Gaigern hafði
hengt á stólbrík, og' dró hendina upp aftur — tóma.
Gaigern var að reykja úti við gluggan og sneri að *
þeim baki en andliti út að götunni sem var þögul
og kyr í hvítu birtunni frá boglömpunum.
— Héi' er ekkert veski, sag'ði Otternschlag.
Allt í einu þaut Kringelein upp úr rúminu. Allt
í einu, stóð hann, skjálfandi á eldspýtnafótunum á
miðju gólfi, æstur og móður.
— Hvar er veskið mitt, æpti har-n kveinandi.
Hvar eru allir peningarnii' mínir? Allir miklu,
miklu peningarnir. Veskið, veskið mitt?
Gaigern, sem hafði veskið fyrir löngu í sínum :
vasa, reyndi að láta sem hann heyrði ekki þessa
háu, hásu kveinstafi. tJti fyrir heyrði hann lyftuna
ganga, og hann heyi’ði fótatak úti í ganginum, sem
hvarf brátt. Hann heyrði armbandsúr sitt tifa og
hjarta sitt slá, hægt og rólega. En hann heyrði líka
kvein Ki’ingeleins, í þessu augnabliki hataði hanri
Kringelein ofsalega, og hefði getað myrt hann. —
Hann sneri sér inn í herbergið, en sú aurrilega sjónr
sem Kringelein var, dró máttinn úr hendi hans.-----
Kringelein stóð á miðju gólfi grátandi. Tárin runnu
niður undan deyfðum augnalokunum og drupu nið-
ur á Ijósbálu silkináttfötin. Kringelein grét eins og
krakki, út úr veskinu sínu.
— Það voru sex þúsund og tvö hundruð möi’k í
veskinu, kveinaði hnan. Á því get eg lifað í tvö ár.
Kringelein var óafvitandi farinn að reikna eftir
Fredersdorfmælikval’ðanum.
Otternschlag leit örvæntingaraugum á Gaigern.