Morgunblaðið - 22.11.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
5má-auglð5ingar
Ný klæðskerasaumuð föt með
tækifærisverði til sölu. Amt-
míJnnsstíg 4 A.
Kaffidúkar í falleg'u úrvali.
Versl. „Dyngja“.
Samkvæmiskjólaefni í fjöl-
breyttu úrvali frá 3,50 mtr. Satin
á 5,50 mtr. YTersl „Dyngja".
Samkvæmishanskar á 6,25 par.
Ennþá er dálítið eftir af Vetrar-
vetlingum og Hönskum. Versl.
„Dyngja“.
Vetrarsjöl, Kasimirsjöl, 'Frönsk
sjöl. Fallegt s.jal er besta jóla-
gjöfin fyrir konu á peysufötum.
Versl. „DyngjaA
Hnappar, Tölur, Spennur, Clips
og nælur í fjölbreyttu og ódýru
úrvali. Versl. ..Dvngja“.
Astrakan. brúnt og grátt á
14,75 mtr. Versl. „Dyngja“.
Vasaklútakassar eru altaf kent-
ug tækifærisgjöf. Silkivasaklútar,
fallegt úrval. Mislitir dömuvasa-
kiútar á 0,50 stk. Versi. „Dyngja“.
Tilbúnar Upphlutsskyrtur, hvít-
ar og mislitar. Tilbúnir Skúfar.
Skotthúfur, Kvenbrjóst. Versl.
„Pyng'ja“._______________________
Upphlutasilki, Baldjeraðir borð-
ar, Knipplingar og alt til Upp-
hluta. Versl. „Dyngja“.
Til sölu ódýrt útvarpstæki' og
borðstofuborð. Seljaveg 29 (uppi).
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
Fæði og einstakar máltíðir ó-
dýrt og gott í Café Svanu" við
Barcnsstíg.
Mjólkurafgreiðsla Korpúlfs-
staðabúsins, Lindargötu 22, hefir
síma 1978.
Húsmæður! Hafið þjer reynt
lirossafeiti? Ef ekki þá reynið
hana í dag, því kún er besta fá-
anlega feitin í bakstur. Matar-
gerð Keykjavíkur, Njálsg'ötu 2.
Sími 1555.
Seljum ódýrar telpukápur.
Saumum einnig kápur eftir pönt-
unum. Saumastofan Tíska, Aust-
urstræti 12. Sími 4940.
Kjötfars og fiskfars, heimatilbú-
ið, fæst dagléga á Fríkirkjuvegí
3. Sími 3227. Sent heim.
í skólanum er verið að útskýra
ýms hugtök, svo sem brjóstg'æði,
mildi, náungans kærleik o. s. frv.
og kennarinn spyr svo:
— Hverskonar góðverk auðsýni
jeg, ef jeg rekst á mann, sem er
að misþyrma asnanum sínum og
jeg banna honum að gera að?
— Bróðuwást, var svarað.
Notað orgel til sölu með tæki-
færisverði. Katrín Viðar, Hljóð-
færavérslun, Lækjargötrt 2, sími
1815.
í matinn í dag: Hraðfryst smá-
ýsa. Sími 1456. Hafliði Balcl-
vinsson.
livír
kaupendur að
Morgunblaðinu
fá blaðið
ókeypis
til næstkomandi
mánaðamóta.
Borgarfjarðar-
dilkakjöt
er vænsta kjötið sem hjer fæst.
Kaupffelag
Borgfírðiuga.
Til §ölu.
Sími 1511.
Skermar.
Nýkomið mikið úrval af
pergament-skermum.
Verslun R. P. Riis, Hólmavík, er til sölu við næstui
áramót, með eða án útistandandi skulda.
Húseignir miklar til móttöku land- og sjávarafurða,
Landrými mikið. Greiðsluskilmálar aðgengilegir.
Steingrímsfjörður er talinn gullkista Húnaflóa.
Upplýsingar allar gefur undirritaður eigandi versí-
unarinnar, sem dvelur þessa viku á Hótel ísland.
Skermabúðin,
Laugaveg 15.
p.t. Reykjavík, 19. nóv. 1934.
Jóh. Þorsteinsson.
SYSTURNAR. 53.
— Hann stelur ekki brjóstnál eða hring, sagði
Timmermann. — Hann stelur því öll eins og það
leggur sig, og ekki eru hafðar gætur á honum.
Síðan lauk hann máli sínu í fám orðum: — Jeg
skal lána yður í enskum pundum með 4% vöxtum,
án frekari útgjalds eða umstangs. Þjer getið sótt
peningana á morgun.
— Og hvenær á jeg að borga þá aftur? spurði
Lotta.
Timmermann bandaði aðeins frá sjer með hend-
inni, eins og hann vildi segja, að það stæði ekki á
svo miklu. Þessi upphæð gerði honum hvorki til
nje frá.
— Og nú förum við í leikhúsið, sagði hann.
í Johan-Straussleikhúsinu var hátíðleg frum-
sýning á söngleik Lehar, og Timmermann hafði
fengið þar stúku. Lotta vildi fyilr hvern mun, að
jeg færi með þeim, því jeg hafði ekki farið út að
kvöldi dags, síðan hr. Kleh dó. Meðan .jeg var
nauðug viljug að fara í svarta silkikjólinn minn,
var hún að segja mjer, að frú Varga ætti að
syngja aðalhlutverkið, og þess vegna yrði Timmer-
mann fyrir hvern mun að fara, því hann hafði um
nokkurt skeið átt vingott við frú Varga.
Það voru liðin tíu ár síðan jeg hafði sjeð frú
Y(arga á leiksviði og þá hafði mjer fundist hún
töfrandi, enda var hún þá tindrandi af fjöri og
lífsgleði. í þetta sinn gat jeg sjeð hana á stuttu
færi, því stúkan var rjett við leiksviðið og mjer
hnykti við, er jeg sá, að hún var orðin gömul kona.
Þegar hún dansaði, hossuðust máttlausar kinnarn-
ar, og þegar hún hló gerðu hrukkurnar djúpar
rákir í málninguna kring um augun.
Að öðrum þætti loknum var stór karfa með
rauðum rósum lögð upp á leiksviðið til hennar.
Hún leit á spjaldið, sem fest var við körfuna og
stðan kysti hún á fingur til Timmermanns, svo
allir áhorfendur sáu. Allir gláptu á þau, sem sátu
í stúkunni okkar.
— Timmermann er beinasni, sgði Ritter, viku
seinna. — Jeg skal skýra yður það nánar: Þegar
hann var enn á verslunarskólanum og átti ekki
bót fyrir skóinn sinn — þá sá hann, að fínu herr-
arnir áttu bíl og skrauthöll — og áttu vingott við
. frú Varga. Og nú þegar hann heldur sig sjálfan
vera orðinn fínan herra, verður hann auðvitað að
hafa það fyrir utan bílinn og höllina að eiga vin-
gott við hana líka. . . .
— Hann er rómantískur, sagði Lotta.
— Nei, hann er smámunasamur.
Klaus átti eftir viku að leika í nýju leikriti.
Hann var alt í einu gripinn af hræðslu og hafði
komið til Lottu til þess að láta hana hlýða sjer yfir
hlutverkið. I tvo klukkutíma höfðu þau unnið eins
og þau ættu lífið að leysa. Nú lá Klaus á legubekk,
drakk konjak og talaði um Timmermann.
— Og svo borgar hann líka fyrir það, og það er
hlægilegast af öllu. Á fimm árum hefir frú Varga
eytt öllu sem hún átti vegna ungra manna og auk
þess steypt sjer í skuldir þeirra vegna, — en þessi
asni er einráðinn í því að þetta skuli kosta hann
peninga, bara af því það var einu sinni æsku-
draumur hans að eiga vingott við jafn dýran kven-
mann og frú Varga.
Nú hringdi síminn. Lotta svaraði. — Góðan dag-
inn, Lilli, sagði hún. Klaus gaf henni bendingu. —
Segðu ekki, að jeg sje hjerna, sagði hann lágt og
Lotta hjelt áfram að tala í símann. — Jeg hefi
höfuðverk og vil ekki fara út í dag. — Nei, þú
þarft ekki að koma, jeg ætla að leggja mig núna
og sjá, hvort mjer skánar ekki.
— Þetta var skammarlega gert af okkur, sagði
hún á eftir.
Klaus ypti öxlum. Hann lá þarna á legubekkn-
um, svo letilegur, að jeg hjelt helst, að hann ætlaði
aldrei að standa upp aftur. Loksins varð jeg að
fara til að sjá um kvöldmatinn. í sama vetfangi
og jeg gekk út úr stofunni, sá jeg Klaus gefa of-
urlitla bendingu með hendinni til þess að Lotta
kærni til hans. Og jeg sá líka, að Lotta stóð upp
og flutti sig nær honum.
Mjer grömdust svo þessi pascha-læti og það, að
Lotta skyldi hlýða svona bendingum hans, að jeg
gerði nokkuð, sem kanske hefir verið ljótt, en
mjer fanst í því bili vera hið eina rjetta. Jeg
hringdi til Lilli Bloem og bað hana koma tafar-
laust. — Yðar sjálfrar vegna, sagði jeg. — Klaus
Ritter er hjer og Lotta var að Ijúga að yður.
Rjett sem snöggvast var þögn 1 símanum, en
svo kom blíð og vingjarnleg rödd Lilli, sem sagði:
— Þá vil jeg á engan hátt trufla þau. Og það
ættuð þjer heldur ekki að gera, ungfrú Eula.
— En sárnar yður þetta ekki? spurði jeg stein—
hissa.
— Sárnar? Þó þau geri það, sem þau sjálf vilja^.
það sama geri jeg.
Og þegar hún kom til Lottu tveim dögum seinna,
ljet hún eins og ekkert væri. En þegar hún sá, að
Lotta var ekki alveg laus við samviskubit, sagði.
hún hreinskilnislega:
— í fyrstunni varð jeg dálítið gröm og fanst ef
til vill líka, að þetta væri móðgun við mig, en nú
er jeg í rauninni bara fegin því. Klaus er ekki sá
maður, að það sje vert að halda of lengi í hann.
Hann er hættulegur!
— Það skil jeg ekki, sagði Lotta. — Hvað mein-
arðu með því, að hann sje hættulegur?
— Þú ættir líka að vara þig á honum. Annars
gæti hann unnið þig, og fengið þig til að elska sig
í raun og veru.
— Bara að hann gæti það .... sagði Lotta:
— En ef þú hins vegar heldur skynsemi þinni.
óskertri, getur hann meir að segja orðið þjer til
mikils gagns. Þrátt fyrir alt þetta uppgerðar kæru-
leysi, er hann gersamlega hilfinn af starfi sínu..
Og hann hrífur þig með sjer, svo að þú bókstaflega
getur ekki annað en snúið huganum að leiklistinni
aftur.
Þessi spádómur sýndi sig síðar að vera alveg
hárrjettur. Klaus rak aldrei á eftir Lottu að vinna,
en það leiddi einhvern veginn af sjálfu sjer, að
listin var miðdepillinn í allri tilveru hans, og brátt
var Lottu einnig þannig varið. Hún hætti alveg að
skrópa úr leikskólanum og á öllum hugsanlegum
tímum dagsins stóð hún fyrir framan spegilinn
og æfði sig.
Jeg fór að fá von aftur. Jeg hugsaði með sjálfri
mjer: — Klaus er rjetti maðurinn handa Lottu.
Hann er frægur, og hann verður tilbeðinn, og allar
konur öfunda þá konu, sem stendur við hlið hans.