Morgunblaðið - 21.12.1934, Side 5

Föstudaginn 21. des. 1934,
UORutTNB I A P
I
BP««3
Munið eftir þessum bókum,
er þjer veljið jólagjafir:
Bókadeild Menningarsjóðs hefir meðal annars gefið út þessar bækur, og
fást þær flestar innb. í gott band, hjá bóksölum:
íslendingar,
eftir dr. Guðm. Finnbogason.
Aldahvörf í dýraríkinu,
eftir Árna Friðriksson.
Um Njálu,
eftir dr. Einar Ól. Sveinsson.
Brjef Jóns Sigurðssonar,
nýtt safn.
Þýdd ljóð I., II., III.,
eftir Magnús Ásgeirsson.
Urvalsgreinar,
þýddar af dr. Guðm. Finnbogas.
Land og lýður,
eftir Jón Sigurðsson frá Ystaf.
Lagasafnið,
innb. í shirt. og skinn.
Á íslandsmiðum,
eftir Pierre Loti.
Vestan um haf,
ljóð, leikrit og sögur eftir Vest-
uríslenska höfunda.
alldór Kilfan Laxness:
Þú vínviður hreini. Fuglinn í fjörunni.
Þessar bækur hafa nú nýlega verið þýddar á dönsku, og hafa hlotið af-
burða góða ritdóma í dönskum blöðum. Ennfremur hafa þær verið þýddar,
eða í undirbúningi að þýða þær á sænsku, frönsku, ensku og þýsku. Fást
innb. í samstætt skinnband, sömuleiðis í shirtingsbandi.
Aðalútsála bóka Menningarsjóðs hjá:
iiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiiiiiiiiimuiiiHiniiiiiiiiiiiimi
IM>llltllgN
iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimimiiiiii
iiiiiiiimmimiiiimiimimimiimiimimiimimmiii Bt«lc«iversliui - Sími 2720 iiiiiminmiiiimiiiiiiiimiiiiiiimiiiiimmiiimiiiimi
og 1336 (ný lína).
Bókin
„Úti-íþróttir“
kom út i gær.
Eftir
Moritz Rasmussen og
Carl Silverstrand.
Með 120 myndum. Verð kr. 4.50
Nauðsynleg bók hverj-
um íþróttamanni. - Til-
valin jólagjöf handa
ungum mönnum.
Iþrðltafielag ReykjaJkur.
Pjetur Jónsson
óperusöngvari
fimtugur.
Tíðindamaður Morgunblaðs-
"Ins h'tti Pjetur að máli í gær.
Hvenær fórstu eiginlega að
-syngja fyrst?
Ja, jeg hefi nú galað frá því
;jeg man eftir mjer, segir Pjet-
«r. Pabbi var í söngfjelagi sem
hjet „14. janúar“, og þegar jeg
lcom heim eftir konsertana fór
jeg upp á „púff“ og tók lagið
af öllum lífs og sálar kröftum.
jEngum datt auðvitað í hug að
jeg ætti eftir að gera sönginn
iað atvinnu, því „professionell-
ir“ listamenn þektust þá ekki
hjer á landi.
Pjetur Jónsson.
Svo fór jeg í Latínuskólann.
i:Og strax í fyrsta bekk var jeg
fenginn til að syngja með efri
toekkingum. Þá var nokkuð
ströng „stjettaskifting-1 í skóla
-og mjög litið niður á „busana“,
svo þetta var hinn mesti frami.
Jeg held jeg hafi heldur aldrei
verið meira upp með mjer á æfi
aninni, segir Pjetur og brosir.
Eftir stúdentspróf fór jeg til
'Hafnar og tók þar heimspeki-
próf vorið 1907. Var ætlan mín
iþegar til Hafnar kom að gerast
itannlæknir, en jeg lenti allur í
jsöngnum.
"Haustið 1908 var jeg feng-
iinn til -að syngja tenorsóló í
Xonungskantötu Sveinbjöms
íSveinbjörnssonar, sem konung-
lega kapellan ljek í Oddfellow-
íhöllinni. Sveínbjörn var þarna
sjálfur og töldu blöðin þetta
merkasta músík-viðburð þess
;;árs. Söngdómaramir luku afar-
sniklu lofsorði á mig og nú af-
xjeð jeg að helga mig sönglist-
Inni.
I>á um veturinn gekk jeg á
«óperuskólann í Höfn og strax
vorið eftir var jeg ráðinn til
TÞýskalands sem óperusöngvari
við Kurfiirstenopera.
Mjer er óhætt að segja það
nú, að þegar þetta gerðist hafði
jeg mjög Ktið lært að syngja og
þýskukunnátta mín var af skom
,um skamti.
Kurfiirstenopera, sem jeg var
-ráðinn við, fór á höfuðið •—
mjer liggur við að segja til
allrar lukku. Því nú fjekk jeg
tækifæri til að læra. Næstu 4
árin var jeg í Berlín og stund-
.aði söngnámið af kappi.
Haustið 1914 var jeg ráðinn
til óperunnar í Kiel. Var fyrsta
hlutverk mitt Radames í Aida
og það fór svo að jeg „sló í
gegn“.
Þau fjögur ár sem jeg var
við Kielaróperuna var jeg oft
fenginn til að syngja í óperum
í Hamborg.
Haustið 1914 rjeðist jeg frá
Kiel til Darmstadt. Það vakti
milha athygli í þýskum blöðum
að íslenskur söngvari skyldi
verða ráðinn eftirmaður þáver-
andi besta tenorsöngvara Þjóð-
verja, Josef Mann. En hann
rjeðst þá sem fyrsti tenorsöngv-
ari til ríkisóperunnar í Berlin.
Við þá óperu hefi jeg einnig
sungið, t. d. sum stærstu Wagn-
ershlutverkin — Tristan, Sig-
fried o. s. frv.
Til Berlínar var jeg ráðinn
1922-1924 og söng við Deutsch-
es Operahaus. En þá kom geng-
ishrunið og setti ógurlegt strik
í reikninginn. Frá Berlín fór
jeg til Bremen og var þar þang-
að til 1929 með ágætiskjörum.
Jeg var allstaðar þar sem
jeg starfaði við óperur ráðinn
sem fyrsti „Heldentenor“.
Hvað hefurðu sungið mörg
óperuhlutverk?
Jeg hefi sungið í öllum þekt-
ustu óperum, Wagner, Verdi,
Puccini, Mozart, Beethoven o.
s. frv. — alls um 70 hlutverk.
Svo hefi jeg haldið konserta
um þvert og endilangt Þýska-
land og meðan jeg var í Þýska-
landi skrapp jeg altaf heim í
sumarleyfum og söng fyrir
fólkið.
Nú er sú stefna ráðandi —
ekki síst í Þýskalandi — að
láta landsmenn sjálfa allstaðar
sitja fyrir, og því er jeg hjer
kominn.
En hefurðu þá ekki þýskan
ríkisborgararjett?
Nei, jeg hefi altaf verið' fs^
lendingtir, og ekkert annað —
og svo þegar jeg kem heim fæ
jeg ekki einu sinni kosningar-
rjett.
Krlstmann Ðuímundsson
Bjartar nætur. Skáldsaga.
Þýtt hefir Ármann Hall-
dórsson. Útgefandi: Ólafur
Erlingsson, Reykjavík ’34.
Þetta er síðasta skáldsaga
Kristmanns Guðmundssonar, og
kemur hún út samtímis á norsku
og íslensku. Ætti vel við að
þeim sið yrði haldið framvegis
um bækur hans, en jafnframt
yrði þó sjeð fyrir því, að þær
eldri skáldsögur hans, sem enn
eru óþýddar á íslensku, yrðu
þýddar sem fyrst. í hópi þeirra
Kristmann Guðmundsson.
er stærsta og merkasta skáld-
saga hans til þessa, „Helgafell“,
sem einna besta dóma hefir
hlotið erlendis, en hefir þó ýms
skilyrði til þess að falla íslensk-
um lesendum betur í geð en
öðrum.
Þessi nýja saga hefir alla
bestu kosti fyrri bóka Krist-
manns: frásagnargleði hans og
frásagnarlist, litbrigði og lát-
leysi stílsins og síðast en ekki
síst hinn sársaukablandna end-
urminningafögnuð yfir átthög-
unum, sem hvar vetna gætir svo
mjög hjá Kristmanni.
mann til. — Ungur Islendingur,
Valur Hamar, sem rutt hefir
sjer braut til fjár og frama er-
lendis, vitjar í sumarleyfi sínu
á fornar stöðvar og endurnýj-
ar fomar ástir við æskuunn-
ustu sína, sem nú er gift og lifir
í hamingjusömu hjónabandi.
Endurminningamar og töfrar
hinna björtu nátta ná þeim á
vald sitt, uns ógæfa og glötun
vofir yfir þeim öllum þremur.
En heilbrigð hugsun og dreng-
skapur eiginmannsins greiðir þó
úr flækjunni. öldur ástríðnanna
| lægjast og alt er sljett og lygnt
á yfirborðinu í sögulok, eins og
ísíenskur fjörður um bjartar
lín, hleypidómalaus og lífs-
þreytt nútímastúlka, sem höf-
undurinn skilur þannig við, að
manni finst ekki vonlaust um
að rekast á hana síðar. En hjer
skal ekki farið að rekja efni
bókarinnar. En hitt skal fullyrt
að þessari bók munu fáir loka
fyr en henni er lokið.
Jeg hefi ekki borið íslensku
þýðinguna saman við norska
textann, en ýmsa smáhnökrsa
hefi jeg rekist á, sem auðvelt
hefði verið að lagfæra, þó verð-
ur þýðingin í heild að teljast
fremur góð.
Útgefandinn á miklar þakkir
skilíð fyrir að hafa teklð a.ð
sjer að koma ritum Kristmanns
á íslensku.
M. Á.
Það þarf varla að taka það
fram að þessi saga er ástasaga
eins og allar skáldsögur Krist- nætur.
manns eru að mestu eða öllu Hjer kemur líka við sögu
leyti. Það er sagan um gamla persóna, sem er all-nýstárleg
þríhyrninginn: hjón og einn hjá Kristmanni, Linda Esphó-