Morgunblaðið - 19.03.1935, Qupperneq 8

8
MPRGUNBLAÐIÐ
Þriðjudaginn 19. mars 19351.
1
Smá-auglðsingai
BÓKBANDS-VINNUSTOFA
mír er í Lækjargötu 6 B (geng-
íð inn um Gleraugnasöluna).
A/ir.a Flvgenring.
„Spirella“. Munið eftir hinum
viðurkendn Spírella-lífstykkj-
urr. Þau eru haldgóð og fara
vel við iíkamann. Gjöra vöxt-
inr. fagran. Skoðið sýnishorn á
Bergstaðastræti 14. Sími 4151.
Tn víðtals kl. 2—4 síðd. Guð-
rún Heígadóttir.
...........................
Vorið nálgast. Munið að hag-
nýta yður Hattasaumastofuna, '
Laugaveg 19, sem tekur að sjer JjHojrgtítlblít
að hreinsa, lita og breyta öllum
gömlum dömu- og herrahöttum
í nýtískulag. Öll vinna unnin af,
faglærðu fólki. Sími 1904.
Lokaður barnavagn, í góðu
standi, óskast til kaups. Sími
9142.
Fermingin nálgast. Pantið í
tíma fermingarkjóla, eftirkjóla
og kápur, alt á sama stað fáið
þið mjög ódýrt í versl. Guðrún-
ar Þórðardóttur, Vesturgötu 28.
: Nýkomið mikið og fallegt
úrval af barnafötum, drengja-
blússum og telpupeysum og
; sokkum. Einnig kápuefni mjög
falleg. Alt ódýrast í verslun
Guðrúnar Þórðardóttur, Vestur-
götu 28.
— Hjálp, lijálp, það liefir bíll
ekið yfir œig.
— Já, Itver hefir ekki þá sögu
að isegja.
Fallejr kjóla- og blússuefni.
Undirföt, mikið úrval. Vor-
hanskarnir nýkomnir. Versl.
Guðrúnar Þórðardóttur, Vestur-
göti 28.
Maturinn á Café Svanur er
góður og ódýr.
Til leigu stórt og gott her-
bergi 1. apríl, áður Rakarastofa
Jóhanns Jóhannssonar, Hótel
Björninn, Hafnarfirði.
Duglegan sjómann vantar
strax á vjelbát í útveri. Uppl.
á Hallveigarstíg 2, kl. 12—1.
Besta
Kjöt- og Fiskfarsið
fæst ávalt nýlagað á liverjum
morgni.
Mfllnersbtkll,
Laugaveg 48. Sími 1505.
Hflr ksupendur
að Morgtinblað*
ina fá blaðið ó-
keypis tíl næst-
kotnandi mán-
aðamóta. — —
Pantíð blaðið í sima
1600.
JRovsttttlkladtd
Hár.
Hefi altaf fyrirliggjandi hár við
íslenskan húning.
Verð við allra hæfi.
Versl. Goðafoss
Laugaveg 5. Sími 3436.
EQQERT Cf-AESSEN
Vonarstxwtf 10.
Eftir beiðni bæjargjaldkera Reykjavíkur, og að imd--
angengnum úrskurði, verður lögtak látið fram fára fyrir-
I
ógreiddum fasteigna- og lóðargjöldum, með gjalddaga 2..
jan. s. 1. ásamt dráttarvöxtum af þeim, að átta. dögjmu
liðnum frá birting-u þessarar auglýsingar.
Lögmaðurinn í Reykjavík, 18. mars 1985.
Bförn Þórðar§on.
BABTION. 47.
anu í blöðunum. I stuttu máli voru þessir leiðin-
legu atburðir umliðnir. Aðeins gengu Jules, Rocco
og ungfrú Spencer ennþá laus, en lík Dimmocks
var komið 1 ættargrafreitinn í Posen. Og svo var
því miður viðtalið við Sampson Levi enn eftir.
Það var enginn vafi á því, að ýmislegt hvíldi
ennþá þunglega á huga furstans. Hann virtist eins
og; vera utan við sig. Þrátt fyrir viðburðina, sem
áður er getið, sem ætla mætti að hann þyrfti sitt-
,hvað um að tala við frænda sinn, var hann ótrú-
tega þögull við Aribert prins. í hvert skifti sem
Ostende var nefnd á nafn, tókst honum einhvern-
veginn að eyða talinu, og Aribert var engu nær
jíausninni á leyndarmálinu nú en hann hafði verið.
Éugen var það vitanlega ljóst, að hann hafði verið
tekinn til fanga fyrir milligöngu konunnar með
rauða hattinn, en vafalaust skammaðist hann sín
i t
fyrir að hafa látið leika á sig, og vildi því ekki
frekar á það minnast.
s — Ætlarðu að taka á móti honum hjerna inni,
Eugen? spurði Aribert.
— Já, svaraði hann hálf-önugiega. — Því ekki
jþað,? Þó jeg hafi ekki fylgdarlið með mjer, get
ifeg eins vel veitt áheym á sæmilegan hátt..
Þú getur farið, Hans. Gamli skósveinninn flýtti
^sjer að hverfa. — Aribert! sagði furstinn, þegar
jþeir frændur voru orðnir einir, — þú heldur, að
jég sje geggjaður?
— Góði Eugen, vertu ekki með svona vitleysu,
sagði Áribert.
— Eins og jeg segi, heldur þú, að jeg sje vit-
■daus. Þu heldur, .að þetta heilabólgutilfelli hafi haft
. varanleg áhrif á mig. Nú, kannske er jeg líka vit-
JTatis. Hver veit? Guð veit að minsta kosti, að jeg
ffefi upplifað nóg upp á síðkastið, til að verða vit-
íaus af.
Aribert svaraði engu. Ef satt skal segja, hafði
Konum meir en dottið í hug, að heilli Eugens
fðenda síns væri ekki fullkomlega kominn í lag
eftir veikindin. Hinsvegar nægðu þessi orð Eugens
tfl þess að fá hann til að trúa því, áð hann væri
með fultu viti. Hann þóttist sannfærður um, að ef
hann aðeins gæti unnið traust Eugens, þettta bróð-
urlega traust, sem áður hafði altaf verið þeirra á
milli, gæti alt komist í lag aftur. En eins og á stóð,
var ekkert útlit fyrir, að Eugen ætlaði sjer að
treysta nokkrum lifandi manni. Ungi furstinn var
nýsloppinn úr dauðans dal, en það leit út fyrir, að
ennþá hengju skuggarnir þaðan alt í kring um
hann, og hann virtist ekki geta dreift þeim.
— Vel á minst, sagði Eugen alt í einu, — jeg
verð að launa þessum Racksole-feðginum eitthvað.
Jeg er að hugsa um að gefa stúlkunni gullarmband
og föður hennar þúsund sterlingspund. Gæti það
ekki gengið, heldurðu?
— Guð minn almáttugur, góði Eugen! æpti Ari-
bert orðlaus af undrun og skelfingu. — Þúsund
pund !!! Þú veist kannske ekki, að Theodore Rack.
ríkur, og gæti keypt Posen með þjer og öllu saman
án þess að nokkur fjara sæist í vasa hans. Þúsund
pund, þó-þó! Þá skaltu heldur gefa honum sex
pence!
— Hvað get jeg þá boðið honum?
— Ekkert annað en þakklæti þitt. Hvað annað,
sem þú tækir fyrir að bjóða honum, væri móðgun.
Þú verður að athuga, að þau eru ekki venjulegt
hótelfólk.
— Get jeg ekki einu sinni gefið litlu stúlkunní
armband? spurði Eugen og hló kuldalega.
— Aribert leit fast á frænda sinn. — Nei! sagði
hann með áherslu.
— Hvers vegna varstu að kyssa hana, þarna um
póttina? spurði Eugen kæruleysislega.
— Kyssa hverja? spurði Aribert reiður og rjóð-
ur, enda þótt hann gerði sitt ýtrasta til að láta ekki
á neinu bera.
— Racksole-stelpuna.
— Hvenær, meinarðu?
— Jeg meina, svaraði Eugen, — þarna um
kvöldið í Ostende, þegar jeg var veikur. Þú hjelst
að jeg lægi í óráði, og kannske hefir það líka ver-
ið. En einhvern veginn man jeg nú þetta fyrir víst.
Jeg man eftir, að jeg lyfti rjett snöggvast höfð-
inu frá koddanum og einmitt á því augnabliki
kystir þú hana. Já, svo var nú það, Aribert frændi.
— Hlustaðu nú á mig, í guðs bænum. Jeg elska
Nellu Racksole og ætla að giftast henni.
— Þú ? ? Eugen gerði langa þögn og hló síðan;.
— Já, svona tölum við allir í fyrstunni. Nokkrum.
sinnum hefi jeg gert það sjálfur, kæri frændi; það '
hljómar ósköp fallega, en. maður meinar ekkert
með því.
— í þessu tilfelli meina jeg alt með því, Eugen,,
sagði Aribert rólega.
Einhver alvara var í rödd Ariberts, sem gerðL
það að verkum, að Eugen varð alvarlegri.
— Þú getur ekki fengið að eiga hana, sagði
hann. — Keisarinn leyfir aldrei, aði prtíis gangi að
eiga auðmannsdóttur.
— Keisaranum. er það mál óviðkomandi. Jeg:
ætla að afsala mjer rjettindum mínum, og- verða.
óbreyttur borgari.
— Konan mín er nógu rík. Þegar hún veit
hverju jeg fóma hennan veigna, hikar hún ekki
við að afhenda mjer eignir: sínar. til isameigihlegra
nota fyrir okkur, sagði Aribert,,og var; ósveigjan-
legur.
— Já, þú verður náttúrlega ríkur, sagði Eugen
og fór að hugsa um auðæfi Racksolé.
— En hefirðu hugsað um hitt, sagði hann og
augun leiftruðu, eins og hann væri að sleppa sjer,.
— hefirðu hugsað um það, að jeg er ókvæntur og
get dáið hvenær, sem er, og þá erfir þú ríkið?
— Jeg kem aldrei til að erfa ríkið, sagði Ari-
bert. — Þú ert kominn yfir sjúkdóminn, og hefir-
ekkert að óttast..
— Það er næsta vikan, sem jeg óttast,. sagði
Eugen.
— Næsta vika? Hvers vegna það?
— Jeg veit ekki hvers vegna. En jeg er hrædd--
ur við næstu sjö daga. Ef jeg lifi þá af..... .
— Hr. Sampson Levi, yðar hátign! tilkynti
Hans, í dyrunum.
Eugen fursti hrökk við. — Jeg vil tala við hann!
sagði hann og benti Hans, eins og til að gefa í
skyn, að maðurinn mætti koma inn þegar í stað.
— Má jeg tefja þig eitt augnablik fyrst, sagði;
Aribert og lagði höndina hægt á handlegg frænda
síns, og leit um Ieið til Hans þannig, að hann þaut.
eins og örskot út úr dyrunum.