Morgunblaðið - 22.03.1935, Síða 8

8
liQRGUNBLAfííÐ
Föstudaginn 22. mars 1935»
jsmé-auQlýsingar
Ný sniiS komin ! Verslunina
„París'*.
Hver'gi eins miki'ð úrval af
• silkiböndum eins og í Versl.
„P,irís<<,
t Móðins kjóiablúndur fást í
Versl. París.
Háiskiútar og vasaklútar úr
Georgette^, eru nýkomnir í
V.ersl, Parts.
'ö.- ---------—---------------
Mig vantar íbúð frá 14. maí.
Eggert Bactmann I Landsbank
alium.
Vil seija gott kúahey hjer
eða austanfjalls. Bergsteinn
Kristjánsson. Tungu.
Toðu og gulstör útvegar
Samband 'isl. samvinnufjelaga.
Sími 1080
( Vorskinnin eru komin. Fjöl-
breyttir iitir; kragar og belti
úr skinni, altaf fyrirliggjandi.
Hanskasaumastofan, Austur-
‘stræti 5.
Fræsaii, Blómfræ og mat-
jurtafræ og íslenskt gulrófufrae
selur Ragiiheiður Jensdóttir,
■Laufásveg 38.
Maturinn á Café Svanur er
góður og ódýr.
Teligju-sokkabandabeltin kom.
in aítur. Einnig aðrar góðar og
ódýrar tegundir af sokkabanda
beltum. Verslunin Snót, Vest-
urgötu 17„
*
Barnakjólar, kápur, föt og
frakkar, nýkomið. Ávalt mest
og best úrval af barnafatnaði í
Snót, Vesturgötu 17.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókejrpis til
næstkomandi mánaðamóta.
JKorgunblatiÉ
H$Ir kaupendur
að Morgcmblað-
in« fá blaðlð ó-
keypis til næst-
komandí mán-
aðamóta.--------
Pantið blaCið í sima
1600.
„Dettifoss"
fer á mánudag-skvöld, 25.
mars, um Vestm.eyjar, til
Hull og Hamborgar,
Farseðlar óskast sóttir
fyrir hádegi á mánudag.
„Lagarioss"
fer á mánudagskvöld, 25.
mars, um Vestm.eyjar og
Austfirði til Kaupm.hafnar.
Farseðlar óskast sóttir
fyrir hádegi.
Splkfellt kjöt
aí fulJorðnu fje á 40 sura % kg.
í frampörtum og 50 aura í lærum
Besta saltkjötið, sem J1 bæjar-
ins hefir flutst, fæst í undirrifr
aðri vei'slun.
Alt sfcnt heim.
Versltm
Sveins Jóbannssonar,
Bergstaðastræti 15. Simi 2091.
Morgunblaðið með morg-
unkaffinu.
)) INIarmNi g Olshm I
HAFRAR
ÚRVALS TEGUND.
BESTA FÓÐRIÐ, SEM ÞJER GETIÐ
GEFIÐ HESTUM YÐAR.
Slðlfstæðismtin!
Kjósið í dag í útvarpsráð!
Kíöslð B-llstann.
Kjörsfofa úfvarpsins á
Lœkfarforgi 1 er opin
frá kl. 10-12 og kl. 1-12
(á miðnætti).
BABYtON. 49.
■ — Þangað til hvenær?
— Þangað til í júnílok.
— Já, en nú eru júlílok.
— Nú, hvað munar um einn mánuð? Hann verð-
ur feginn að lána mjer peningana. Hann fær á-
gæta vext: Hvemig geturðu fengið það inn í þitt
spekingsh' fiíð, að eitthvað samsæri sje hafið gegn
mjer? Það er hlægilegt. Samsæri gegn mjer? Til
hvers ætti það eiginlega að vera?
— Hefir þjer nokkurn tíma dottið Bosnia í
hug? spurði Aribert kuldalega.
— Og h vað er um Bosniu?
— Jeg þarf ekki að segja þjer, að konungurinn
á Bosniu er eðlilega í þakklætisskuld við Austur-
ríki, sem hann á að þakka tign sína. Austurríki
óskar vitar.lega, að hann fái kvonfang, sem getur
orðið landinu að gagni.
—- Nú, lofum honum að kvænast ef hann vill.
— Hann er líka í þann veginn að ganga að eiga
Önnu prinsessu!
— Ekki að mjer heilum og lifandi. Hann gerði
tilraunir í þá átt í fyrra, en fjekk hryggbrot.
— Já, en hann ætlar að gera þessar sömu til-
raunír aftur í ár og í þetta sinn fær hann ekki
4bryggbrot Geturðu ekki' skilið, Eugen, að þetta
samsæri gegn þjer er gert af fólki, sem veit alt
um þína hagi, og vill hindra kvonfang þitt. Að-
eins einn maður getur haft ástæðu til þess að vilja
hindra það, og það er sá, sem ætlar sjálfum sjer
^prinsessuna.
Eugen fölnaði upp. — Þú vilt þá með öðrum
ctrðum segja mjer, Aribert, að þetta i’án í Ostende
hafi verið framið af þýjum konungsins í Bosniu?
— Vitanlega.
— Og tii þess að trufla fyrir samningum mínum
vjð Samp.-on Levi, svo jeg geti ekki fengið Önnu
'jorinsessu?
Aribert kinkaði kolli.
— Þú ert góður vinur minn, Aribert, og vilt
mje vel. En þjer skjátlast bara. Þú hefir verið að
_gera þjer áhygggjur til óþarfa.
— Hefirðu gleymt hvernig fór fyrir Reginald
Dimmock?
— Jeg minnist þess, að þú segðir, að hann væri
dáíhn.
— Það sagði jeg ekki. Jeg sagði, að hann hefði
verið myrtur. Og það var einn liður í samsærinu,
Eugén minn.
— O, suss, ekki trúi jeg, að hann hafi verið
myrtur. Og hvað snertir Sampson Levi þá skal jeg
veðja við þig þúsund mörkum um það, að jeg fæ
peningana hjá honum áður en jeg fer frá London.
Aribert hristi höfuðið.
— Þú virðist þekkja vel innræti hr. Levi, sagði
hann. — Hefirðu kannske átt viðskifti við hann
fyr? —
— Já, svaraði Eugen, — dálítið. Hvaða ungur
maður í minni stöðu hefir það ekki?
— Jeg, svaraði Aribert.
— Þú ert líka steingervingur. Eugen hringdi
silfurbjöllu. — Hans, — jeg er tilbúinn að taka
móti hr. Sampson Levi.
Aribert gekk þá út og Eugen fursti settist í
flauelsstólinn og tók að blaða í skjölunum, sem
Hans hafði þegar lagt á bohðið.
— Góðan daginn, yðar hátign, sagði Sampson
Levi og hneigði sig um leið og hann kom inn. —
Jeg vona, að yðar hátign sje við góða heilsu.
— Það er nú rjett í meðallagi, þakka yður fyrir,
svaraði Eugen.
Svo mikil viðskifti sem Sampson Levi hafði haft
við konungborna menn, lærði hann aldrei að vera
ófeiminn þegar hann var í návist þeirra, það er að
segja fvrstu mínúturnar af samtalinu. Seinna fjekk
hann fult vald yfir sjer, en til að byrja með var
hann altaf órólegur, rjóður í framan og hætti til
að svitna.
— Við skulum koma að efninu strax, sagði
furstinn .Gerið svo vel að fá yður sæti, hr. Levi.
— Jeg þakka yðar hátign. N
— Það var þá viðvíkjandi þessu láni, sem við
höfum víst þegar að mestu leyti samið um — var
það ekki ein miljón’ sagði prinsinn hressilega.
— Miljón, jú, sagði Levi og fitlaði við úrfest-
ina sína, sem var geisistór.
— Það er alt í lagi. Hjer eru skjölin; og mjer
þætti vænt um að afgera málið tafarlaust.
— Einmitt, yðar hátign, en ....
— En, hvað? Þjer ljetuð í ljósi ánægju yðar-
með trygginguna, fyrir mörgum mánuðum, enda
þótt jeg skuli játa, að tryggingin er dálítið ó--
venjulegs eðlis. Þjer samþyktuð líka vextina. Það
er ekki hægt á hverjum degi að lána út heila
miljón með hálfum sjötta af hundraði. Og á tíu
árum verður alt greitt. Mig — mig -— minnir, að
jeg segði yður frá eignum Önnu prinsessu, sem.;
er í þann veginn að játast mjer, en þær eru hjer
um bil 50 miljónir marka, sem er meira en tvær
miljónir í enskri mynt. Hjer þagnaði Eugen fursti,
Hann var ekkert hrifinn af því að vera að tala um.
svona trúnaðarmál við okurkarla, en hins vegar
fann hann, að kringumstæðurnar heimtuðu það.
— En sjáið þjer nú til, yðar hátign, sagði Levh
á gyðingaenskunni sinni. — Jeg sagði yðar hátign,.
'að jeg gæti haft þetta lítilræði handbært til júní--
loka, og þjer áttuð að tala við mig fyrir þann tíma..
Þegar jeg svo ekki heyrði frá yðar hátign nje
heldur vissi, hvar jeg gat fundið yðar hátign, enda
þótt jeg sneri mjer tilumboðsmanna minna í Þýska
landi, ályktaði jeg sem svo, að yða hátign hefði
gert einhverjar aðrar ráðstafanir, þar sem pen-
ingar hafa verið svo ódýrir nú síðustu mánuðina.
— Jeg tafðist því miður í Ostende, sagði Eugen
fursti, — við .... áríðandi störf. Jeg hefi ekki
leitað neitt annað, og jeg þarf á þessari miljón að'
halda. Ef þjer viljið vera svo vænn að greiða hana
til banka míns í Englandi ....
— Því miður, sagði Sampson Levi, með þeim
kurteisissvip, sem hann hefði ekki trúað á sjálfan
sig, að hann ætti til — hefir fjelagið, sem pen-
ingana á, lánað þá öðrum. Það er til Suður-Ame-
ríku —- jeg get alveg eins vel sagt það berum orð--
um, að stjórnin í Chile hefir fengið þá„
— Fjandinn hirði stjórnina í Chile, sagði furst-
inn og hvítnaði í framan. — Jeg verð að fá þessa
miljón, eins og um var samið.
—- Jeg skal játa, að það var um samið, svaraðii
Levi, — en yðar hátign hefir sjálfur rofið samn--
inginn.