Morgunblaðið - 17.05.1935, Qupperneq 8

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 17. maí 1935-
Allir Reykvíkingar lesa auglýsiíigar Morgunblaðsins.
--------------------------- I
Herbergi fyrir einhleypa til
leigu. Laugavatnshiti. Baróns-
stíg 27 (Café Svanur).
Stór stofa og eldhús í kjall-
ara til Ieigu. Upplýsingar á
Ránargötu 46, uppi.
Af sjerstökum ástæðum er
góð stofa með miklum þægind-
um til leigu, nálægt miðbæn-
um. Upplýsingar í síma 3832. ,
Henna hárlitur nýkominn.
Hárgreiðslustofa J. A. Hobbs.
Hárlitur í glösum kominn
aftur. Hárgreiðslustofa J. A.
Hobbs.
Krullupinnar og hárnálar,
margar gerðir. Hárgreiðslustofa
J. A. Hobbs.
Glænýr silungur. Nordalsís-
hús. Sími 3007.
Utan, sem innanhússþvottur.
Sívaxandi aðsókn sannar vinnu
gæðin. — Ágúst L. Jónsson,
Frakkastíg 22. Sími 2613.
Góð telpa óskast til að gæta
bams, Bjarnarstíg 11, uppi.
Jfoufis&ajuu:
Notaður barnavagn til sölu.
Upplýsingar í síma 3857.
Vil selja ungan reiðhest, og
tvær kýr. Bergsteinn, Tungu.
Til sölu blár barnavagn í
góðu standi. Upplýsingar í
síma 2895.
íbúðarhús á erfðafestulandi
fyrir innan bæinn, er til sölu
ódýrt. Upplýsingar í síma 3144.
| Kaupum gamlan kopar. —
Vald. Poulsen, Klapparstíg 29.
t Hangikjöt, nýreykt. Norð-
1 dalsíshús. Sími 3007.
j Körfustólar, margar tegund-
ir, fyrirliggjandi, einnig smá
borð. Legubekkir ódýrastir á
í 35 kr. Körfugerðin, Banka-
stræti 10.
Veggmyndir og rarnmar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
JZikiýtvnhtcjuc
Gróðramold mega menn
sækja næstu daga á lóðina nr.
9 við Öldugötu. — Guttormur
Andrjesson.
Kaupsvslumenn!
ÍHmHmi Í ©lsem C
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, í sveit og við
sjó - utan Reykjavíkur.
Blaðið kemur út vikulega
8 síður samanlímdar.
Ekkert blað er lesið jafn
víða í SYEITUM lands-
ins og
„Cocktail"-
kirsiber
komin aftur.
Andlitspúður dökt fyrir sum-
arið, nýkomið. Hárgreiðslustofa
J. A. Hobbs.
Það er viðurkent, að maturinn
á Café Svanur aje bæði góður
og ódýr.
Húsmæður! Munið fisksím-
ann 1689.
Til mlnnls: | iirinr f ind
Þegar þjer þurfið að kaupia ný-
reykt sauðakjöt, spaðsaltað
dilkakjöt og 1. flokks frosið
dilkiakjöt þá hringið í undir-
ritaða verslun.
Verslan
Sveíns Jóhannssonar,
Bergstaðastrœti 15. Sími 2091
næstkomandi föstudag og mánudag.
Bifreiðastöð Steindórs.
Sírai 1580.
I SNORUNNI. 16.
sem jeg öfunda, hann hefir aldrei eina tómstund,
og sjáið þjer, hve vel honum vegnar.
— Já, hann er duglegur og áhugasamur, sam-
þykti Sir Humphrey. Að vísu hafa margir menn
komist yfir fje, En það er sjaldgæft að hitta fyrir
mann, með því uppeldi sem Edward hefir fengið,
sem hefir getað látið hrörleg fyrirtæki dafna og
blómstra á ný í svo stórum stíl. Ætlaði hann ann-
ars ekki að sækja yður hingað?
Hún kinkaði kolli til samþykkis. — Já, þegar
Parkins sagði að þjer kæmuð ekki fyr en eftir svo
sem klukkutíma, ætlaði hann að skreppa á meðan
og heilsa upp á kunningja sína. Hann tók sjer
veikindi yðar mjög nærri. Jeg held, ekki veit jeg
hvers vegna, að hann hafi að einhverju leyti kent
sjálfum sjer um, hann hjelt, að þjer hefðuð kann-
ske orðið um kyrt á Keynsham Hall, og ekki farið
af stað svo síðla dags, ef hann hefði lagt fastar
að yður með það.
Sir Humphrey hristi höfuðið. — Það hefðu
engin bönd getað haldið mjer, sagði hann.
— Það var skylda mín að fara, þó að árangur-
inn yrði enginn.
Hún tók eftir að hann varð bitur í bragði, og
sneri talinu að öðru.
— Við söknuðum yðar sannarlega síðustu veiði-
dagana, sagði hún, — og við drukkum yðar skál
undir borðum. Nú verðið þjer að fara vel með
yður. Þjer eruð þreytulegur. Þjer þurfið vonandi
ekki að fara út í kvöld.
— Nei, þeir Cartew og Parkins sjá fyrir því.
Ein koteletta, einn Bordeaux og ein ljúffeng
ferskja — og svo á höfuðið í bólið klukkan hálf
tíu — þannig hljóðar mín dagskrá. Það er víst
engin von um, að þjer getið verið og gætt þess að
jeg haldi hana, bætti hann við glettnislega.
Hún hristi höfuðið dauf í dálkinn.
— Nei, því miður. Jeg er boðinn á dansleik í
Wardley House. Jeg á dansa við einhvern hinna
konunglegu, og það er auðvitað spennandi, en að
öðru leyti er útsjeð um, að kvöldið verður hund-
leiðinlegt.
Hann virti hana fyrir sjer þögull, gagntekinn af
fegurð hennar og yndisþokka, þar sem hún hallaði
sjer aftur í sætið, fínleg og grannvaxin, með fall-
ega lagaða fótleggina, klædda gráum silkisokkum
í nettum lakkskóm.
— Þjer eruð sannarlega fögur, Louise, sagði
hann svo, — engin furða þótt þjer sjeuð eftirsótt.
Á hverjum degi les jeg annan dálkinn í Times og
býst við að sjá: „Trúlofun sína hafa opinberað
--------o. s. frv.“
— Er yður svo umhugað um að jeg nái í manns-
efni?
— Ónei. Jeg myndi áreiðanlega bera óleyfileg-
an kala til unnusta yðar.
Hún brosti, og sagði ofurlágt:
— Elskulegur maður, Sir Humphrey.
En er Parkins kom inn í þeim svifum, sá hún að
Sir Humphery gramdist að samtalinu var slitið.
— Edward Keynsham lávarður, sagði Parkins
hátíðlega, og lávarðurinn gekk inn lettur og frár
á fæti, glæsilegur á velli. Hann tók vinalega í
hönd Sir Humphreys og brosti alúðlega.
— Humphrey, gamli vinur, gleður mig að sjá
yður aftur. Sitjið bara kyr. Jeg get ekki sagt yður
með orðum hve leiðinlegt mjer þótti að heyra um
hin snögglegu veikindi yðar. Vona að jeg hafi
ekki fengið yður of mikið að starfa síðasta dag-
inn?
— Nei, það var alt í lagi með það. Við vorum
einmitt að tala um það áðan. Jeg var dálítið
þreyttur fyrir þegar jeg kom, en ekki eftir veið-
arnar — og svo------------
Keynsham leit á hann spyrjandi.
En Sir Humphrey lauk ekki við setninguna. —
Meðal annara orða, sagði hann, jeg vildi gjarna
spyrja yður, viðvíkjandi bílnum, sem jeg fekk„,
vissuð þjer hvaðan hann var?
Keynsham hnyklaði brýrnar hugsi.
— Nei, það veit jeg ekki ákveðið, sagði hanik
svo. — Grover er vanur að hringja til kunningja.
síns í Fakenham, þegar við þurfum vagn, og ef
enginn vagn er til þar, útvega þeir venjulega vagn,
frá Norwich. Var hann kannske slæmur?
— Nei, það var ekkert að vagninum. En jeg
vildi nú samt gjarna vita, hvaðan hann hefir verið..
En við getum altaf talað um það seinna.
— Þjer gerið mig vissulega forvitinn, sagði’
Edward lávarður.
— Það kom dálítið óhapp fyrir sagði Sir Hump-
hrey og lækkaði röddina. — En það er ekki þes&
vert að við tölum meira um það núna. Seinna fáið
þjer kannske að heyra nánar um það.
— Jeg skal fá upplýsingar um bílinn, lofaði
Louise.
— Jeg fer til Norfolk á morgun og þá skal jeg
spyrja Grover um það.
— Ágætt, góða mín. Jeg er svo gleyminn, sagði
Keynsham og kveikti sjer í vindlingi. — Það var
annars leiðinlegt, að þjer þurftuð að fara svo
fljótt um daginn, Humphrey, það skeði hvort sem
var ekkert kraftaverk, Brandt slapp ekki.
— Nei — Brandt var hengdur.
— Jeg vil ógjarna vera nærgöngull, hjelt
Keynsham áfram. — En hafið þjer talað við
Katherine síðan?
— Já, jeg hefi hitt hana. Þetta hefir auðvitað
verið hræðilegt fyrir hana. En hún ber sig eins og
hetja.
— Hví þá að vera að tala um þenna ógurlega
viðburð, flýtti lafði Louise sjer að skjóta inn í, og
virtist óþolinmóð. Þú ættir heldur að reyna að fá
Sir Humphrey til þess að dvelja hjá okkur um
páskana, Edward. Að vísu verður það ekki sjer-
lega skemtilegt um þetta leyti árs. En vorið er
yndislegt á Keynsham Hall.