Morgunblaðið - 22.06.1935, Page 8

MORGUNBLAÐIÐ
8
Laugardaginn 22. júní 1935.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
JCaups&ajuiv
Skotsk silki og ullarefni.
J>votta8Ílki og nærfataefni.
Silkisokkar. Undirföt. Verslun
Guðrúnar Þórðardóttur, Vest-
urgötu 28,
Barnafatnaður, verð frá kr.!
2.75. Barna-hálfsokkar og hos-|
ur. Barnaskór og margt fleira.
Verslun Guðrúnar Þórðardótt-1
ur, Vesturgötu 28.
Sumarkjólaefni falleg og ó-1
dýr. Svart pilsefni. Dragta- og
kápuefni í verslun Guðrúnar
Þórðardóttur, Vesturgötu 28
í sunnudagsmaiinn: Nýr sil-
ungur, lax og stórlúða. Fisk-
búðin, Skerjafirði. Sími 4933.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29. Sími
3024.
Hangikjöt, nýreykt. Nordals-
íshús. Sími 3007.
Gettu hve marga þorska jeg
fekk í gær ?
— Einu. ,
—- Nei.
— Tvo.
— Nei.
— Þrjá?
— Nei, þú
Lundi fæst í Nordalsíshúsi.
HZŒytvtwtgac
Breytið til og reynið Kabaret
frá Smurðs Brauðs Búðinni. 15
tegundir álegg. Það er eins
þægilegt að taka Kabaret með
í nestið eins og borða það
heima hjá sjet\ Laugaveg 34,
sími 3544.
etur ekki getið þe*s.
Jeg fekk fjóra.
Ferðaskrifstofa íslands, Aust
urstræti 20, sími 2939, hefir af-
greiðslu fyrir flest sumarhótel-
in og gefur ókeypis upplýsing-
ar um ferðalög um alt land.
íiajicu)-foncUð
Armbandsúr tapaðist á mið-
vikudagskvöldið. Finnandi vin-
samlega beðinn að skila því í
skrifstofu vjelsmiðjunnar Hjeð-
inn, gegn fundarlaunum.
Columbus eða Leifur Eiríksson.
Bíkið Iowa í Bandaríkjunum, á-
samt fleiri ríkjum liefir ákveðið
að 12. október skuli vera hátíðis-
clagur til minningar um að Colum-
bus fann Ameríku. Þegar þessi á-
kvörðun var tekin í þinginu, varð
þingheimur ekki á eitt sáttur
vegna þess, að margir þingmenn
helclu því fram að Leifur Eiríks-
son hefði fyrstur fundið Ameríku
og’ þess vegna ætti að halda
minningu þeirra beggja hátíðlega
sama dag.
Símahagfræði. Samkvæmt nýj-
ustu liagskýrslum er síminn mest
notaður í Kanada. Þar talar hver
maður a ðjafnaði 214 símtöl á
ári. Næst er U. S. A. með 191,4 og
þriðja Danmörk með 158 símtöl á
mann árlega.
Löng þingræða. Met í löngum
ræðutíma á tyrkneski forsetinn,
Kemal Atatiirk. Árið 1927 helt
hann ræðu í þinginu, sem stóð
jvfu- í 16 claga, og á hverjum degi
talaði hann 7 klukkutíma samfelt.
j Amy Johnson, enska flugkonan,
(á sjálfsagt heimsmet í nauðlencl-
ingum, og í að eyðileggja flug-
Allir átauna
A. §. I.
vjelar. Nýlega helt hún smá minn-
ingargildi í tilefni af því, að það
var í 50. skiftið, sem hún eyðilagði
flugvjel í lendingu.
Heit vínböð. í bænum Smalfort
er vínið svo ódýrt, að bygðir hafa
verið þrír baðstaðir, þar sem menn
geta fengið heit vínböð. Það er
sagt að þessi böð sjeu afar gott
’ meðal gegn kvefi.
i
Rejkfttvfik — Aknreyri
Akureyrft — Reykjarík
Alla Mánudaga, Miðvikudaga og Föstudaga.
Frá Akureyri sömu daga.
Afgreiðsla á Akureyri er á Bifreiðastöð Oddeyrar.
vm
BifreiHastöð Sfeindórs.
Sími 1580.
Best að auylvsa í Morgunbiaðinu.
Laxastangir — „Split Cane“ sterkar og góðar — kostat
85,00 (áttatíu og fimm krónur).
SPORTVÖRUHÚS REYKJAVÍKUR.
í 8NORUNNI. 40.
— Já, aðeins einnar spurningar. Hvenær tók
lávarðurinn við húsinu, eða leiksviðinu?
— Föstudaginn 19. desember um kl. 5 síðd.
— Var lávarðurinn einn, þegar hann kom til
þess að sjá, hvert alt væri í lagi?
— Já.
— Þjer sáuð þá enga af aðstoðarmönnum hans?
— Nei,
— Hafið þjer ekki hugmynd um hverjir það
voru ?
— Nei, ekki þá minstu.
— Nú, en skilduð þjer eftir nokkuð af mönn-
um yðar um kvöldið, til þess að hjálpa lávarðin-
um að framkvæma þennan „sjónleik"?
Edwards hikaði augnablik með svarið.
— Nei, engan.
— Gott og vel, sagði Pank. En voru þá nokkr-
ar hvítar grímur í búningsherberginu?
— Já, nokkrar. Við vorum búnir að nota þær
við kvikmyndatöku áður.
— Og eitt enn. Hvað hjet maðurinn, sem þjer
Ijetuð Edward lávarði eftir, til þess að leika hlut-
verk böðulsins? Skrökvið þjer nú ekki aftur,
Edwards.
Edwards starði óttasleðinn á Pank, og þurkaði
síðan svitan af enni sjer.
— Humble, sagði hann í lágum hljóðum. Sam
Humble,
— Vissuð þjer, að hann var vel inni í starfinu?
— Fjandinn hafi það, þjer vitið alt, hvæsti Ed-
wards og beit saman tönnunum.
— Það var þá ekki meira, Edwards,
Matterson ofursti kinkaði kolli.
— Jæja, Edwards. Við þökkum yður nú fyrir
upplýsingarnar, þó að þær væru máske ekki allar
gefnar af fúsum vilja. Verið þjer nú sælir.
— Pank, viljið þjer fylgja Mr. Edwards út og
láta hinn koma inn.
Eftir stundarkom var öðrum manni vísað inn.
Það var ungur maður í bifreiðastjórabúning.
— Þjer heitið Thomas Bowill?, byrjaði Matt-
erson og gaf manninum bendingu um að koma
nær.
-— Já, það heiti jeg. Annars þætti mjer gaman
að vita hvaða rjett lögreglan hefir til þess að
tefja mig við vinnu mína og draga mig hingað?
— Það voru lögregluþjónar, sem sóttu yður í
nafni laganna. Og jeg vek athygli yðar á því, að
hingað eru þjer kominn til þess að svara, en ekki
spyrja.
— Þjer hafið verið í þjónustu Edwards lá-
varðar í mörg ár?
— Já.
— I byrjun desembermánaðar í ár gaf lávarð-
urinn yður fyrirskipanir um að þjer ættuð að
leita yður atvinnu á bifreiðastöð í Norwich um
tíma. Þjer höfðuð með yður Daimler-vagn, sem
Edward lávarður átti, og þjer áttuð aðeins að
aka það sem yður sýndist?
— Alveg rjett.
— Eitt kvöld fóruð þjer til Keynsham Hall,
hvað skeði það kvöld?
— Hans hágöfgi gaf mjer skipanir. Einn gest-
anna kom út með byssu sína og farangur og jeg
ók með hann skemstu leið til kvikmyndatökuleik-
hússins í Hellesdon.
— Yður er kunnugt um, að gesturinn var að
vissu leyti fluttur burt nauðugur?
— Nei, það hefi jeg enga hugmynd um. Jeg
gerði bara eins og mjer var sagt.
— Svo! Þjer hefðuð kannske hlýtt, þó lávarð-
urinn hefði skipað yður að taka gestinn og kasta
honum í sjóinn?
— Hans hágöfgi myndi aldrei gefa slíkar
skipanir.
— En finst yður ekki, þegar öllu er á botninn
hvolft, aðfarir lávarðsins all-einkennilegar þetta
kvöld?
— Jeg var ekkert að brjóta heilann um það.
Gerði bara það sem mjer var falið að gera. Beið»
fyrir utan uns gesturinn kom aftur út úr leik-
húsinu og ók honum þangað sem ákveðið var„
eða rjett að Barnet, og skildi hann og farangur
hans eftir, þar sem auðvelt var að ná í vagn.
— Og að svo búnu skiftuð þjer um númer á:
bifreiðinni'/
— Ja.
— Þá voruð þjer að fara í launkofa?
— Það mætti vel heita svo.
— Og hversvegna?
— Það var skipun frá hans hágöfgi.
— Og hafið þjer ekki hugboð um í hvaða til-
gangi alt þetta var gert, hvers vegna þjer voruð>
látinn fara til Norwich til þess að vera þar bifA
reiðarstjóri — eingöngu fyrir þessa ferð?
— Nei, ekki það allra minsta.
— Jeg geri ráð fyrír, að yður sje Ijóst, að þjer-
hafið gert yður samsekan í glæpsamlegu athæfi?
— Nei, það er mjer ekki ljóst. Og það þarf
meira en alla lögreglu Lundúnaborgar til þess að>
fá mig til þess að trúa því. Maður í stöðu Ed-
wards lávarðar myndi aldrei vilja eiga. slíkt á.
hættu.
Matterson kímdi.
— Pank, viljið þjer spyrja nokkurs?
Pank sneri sjer að bifreiðarstjóranum, semi'
horfði á hann með hatursfullum augum.
— Hversvegna eruð þjer ekki í Kanada?
Nú fyrst kom hik á manninn.
— Hver hefir sagt, að jeg væri farinn þangað,.
sagði hann hvassyrtur.
— Ráðsmaðurinn á Keynsham Hall.
— Jeg ætlaði líka að fara þangað, en hefi
frestað því.
— Þá var það ekki meira, sagði Pank.
Matterson hringdi bjöllu, og Bowill var vís-
að út.
Matterson ofursti hallaði sjer aftur í stól sinn