Morgunblaðið - 13.09.1935, Qupperneq 8

é
8
lf ORGUNBLAÐIÐ
JCaMfis&a]iu€\ j SíŒyivninqac
- Narag-miðstöSvarofn, notað-
ur og kolaofn, til sölu. Unnar-
ðtíg 4.
Ung kýr, miðsumarsbær, af
.góðu kyni, til sölu. A. S. í.
vísar á.
Kaupi gamian kopar. Vald,
Poulsen. Klapparstíg 29.
Vandlátar húsmæður skifta
yið Nýju Fiskbúðina, Laufás
vég 37. Sími 4052.
Vil kaupa andaregg. Benóný,
aími 3964.
Veggmyndir og rammar í
ífjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Glænýr silungur. Nordalsís-
hús. Sími 3007.
Orgelkensla. Upplýsingar í
síma 2907.
Fæði og einstakar máltíðir í
Café Svanur við Barónsstíg.
Góður matur. Sanngjarnt verð.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
I slátríO:
Föstudaginn 13. sept. 1935-
Rúgmjöl,
Bankabyggsmjöl,
Bankabygg,
fæst í

Háskólastúdent óskar eftir
kenslu, gegn fæði. Ágæt með-
mæji. Upplýsingar í síma 4004.
JCiísnœði
Gott herbergi með ljósi og
hita óskast, helst nálægt mið-
bænum. Tilboð, merkt „8“,
-sendist A. S. 1.
Nyslátrað dilkakjöt
lækkað verð.
Frosið kjöt af fullorðnu á
35 aura og 45 aura í lærum.
Ennfremur allskonar græn-
meti.
Jðhannes Jóhannsson,
Grundarstíg 2. Sími 4I3L
Blaða-hálsklútar. Madame Schia
parelli í París, hefir fundið upp
nýja tísku í hálsklútum fyrir
karlmenn. Þessir nýju hálsklútar
eru úr silki og er prentað á þá
blaðagreinar, auglýsingar, myndir
o- s. frv.. Það er alveg eins og
menn hafi dagblað um hálsinn er
þeir bera þessa klúta.
Ö1 í dósum. í Ameríku er nú far
ið að selja svokallað „canned
beer“ eða öl í niðursuðudósum.
Ölið er ódýrara en á flöskum og
kvað vera fullt eins gott á bragðið.
Hegning A1 Capone. Fangi einn,
sem nýlega er búinn að afplána
,sekt sína í fangelsi því, sem glæpa
mannaforinginn A1 Capone situr
í, segir svo frá að A1 leiðist afar
mikið í fangelsinu. Sjerstaklega
fái hin mikla þögn, sem ríkir í
fangelsinu mikið á glæpamanna-
foringjann. Þær reglnr gilda í
fangelsinu, að fangamir mega
ekki tala saman eitt aukatekið orð.
verður á
boðstólum
Smiör
beflnt úr sflrohknum frá
rjómabút Kaupfjelags
Borgfflrðinga.
Til Keflavfkur og Grlndavíkur

i MHf"

eru ferðhudaglega
fró
— En mamma, hundurinn hefír
elt mig alla leiðina heim.
t ^Bflfreflðasflöll Steindórs.
Sími 1580.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FMGINN FRA TOBOLSK. 30.
honum aftur kjark og þrautseigju fyrri ára. Að
vísu var hann kominn út úr æfingu, en hann var
liðugur og Ijettur á sjer.
Rex hjelt glaðværðinni uppi. Hann sagði þeim
frá því, er hann var handtekinn, eftir að hann
hafði falið sig í kolaflutningsvagni, sem var aftan
í hermannalestinni frá Turinsk til Tobolsk. Og
hvernig hann hefði „grýtt“ þá með kolamolum,
þegar þeir reyndu að taka hann fastan. Hann
þóttist viss um að margir af rauðliðunum hefðu
verið með marbletti og skrámur daginn eftir. En
hvað átti einn veslings náungi að gera, þegar ráð-
ist var á hann úr öllum áttum og hann hafði ekk-
ert sjer til varnar annað en kolamola.
Síðan sögðu þeir Rex frá því, hvað á dagana
hefði drifið, frá því að þeir komu til Rússlands.
Hugur Simonar hvarflaði til Valeriu Petrovna.
Myndi hann nokkurn tíma fá að sjá hana framar
og njóta hinnar glæsilegu fegurðar hennar, fá
að kjassa hið gullna hörund, heillaður af hinum
daufa en sætþrungna ilman, sem umlukti hana.
Aldrei myndi hann gleyma þeirri hamingjuvímu
í Moskva, þegar þúsundir stjarna blikuðu á frost-
skærum himninum, og spegluðust í fljótinu, sem
þau gátu sjeð út um glugga hennar. Það var ó-
skiljanlegt, að hann hefði dvalið viku í Moskva.
Alt var breytt, skrifstofa hans í London, þ'ar sem
alt gekk eftir vissum reglum, með ótal símum og
skrifstofufólki, alt virtist svo óendanlega Iangt í
burtu, eins og í öðrum heimi. Hvað myndu með-
eigendur hans, sem vantaði alt hugmyndaflug,
segja, ef þeir sæi hann nú? Meðsekan í morði, á
flótta undan lögreglunni — hvert? Á veiðum
'eftir einhverjum gimsteinum, sem vitlaus prins
hafði hulið. Hann leit á vini sína. Þetta hlaut að
vera draumur, martröð, og hann vaknaði bráðum
heima í vistlegu svefnherbergi í klúbbnum sín-
m En þegar hann fann men Valeria Petrovna
við brjóst sjer, vissi hann, að alt þetta var veru-
leiki.
Strax og þeir sáu fyrsta húsið í smáþorpi, sem
þeir komu að, fóru hertoginn og van Ryn að
bollaleggja, hversu ráðlegt það væri að ræna hest-
um og sleða á einmana, afskektum bóndabæ. De
Richliau vildi fyrir hvern mun að þeir reyndu að
fá hesta og sleða hið allra fyrsta, annað hvort
með kaupum — eða þjófnaði.
En van Ryn va> á öðru máli. Hann sagði, að ef
þeir fengi sleða, yrðu þeir að fara veginn, en þar
myndu flugmennirnir strax verða varir við þá.
Hann sýndi þeim á kortinu, að það voru ekki nema
fimm mílur til Romanovsk, og mælti fastlega með
því, að þeir hjeldu sig í skóginum og gengu það
sem eftir væri leiðarinnar. En þegar myrkt væri
orðið, gæti enginn flugmaður sjeð þá. Ef nauð-
syn krefði væri hann reiðubúinn að ráðast á hvaða
bóndabæ sem væri — en ekki fyr en væri orðið
dimt!
Simon fylgdi Rex að máli, og þar með var það
útkljáð. Þeir gengu stóran krók kringum þorpið,
og þar sáu þeir fyrstu stóru flugvjelamar. Þeir
voru rjett komnir út á stórt opið svæði í skóginum,
en urðu að draga sig fljótlega í hlje ipn á milli
trjánna. Um fjögur hundruð metra yfir höfðum
þeirra drundi í stærðar flugvjelum, sex í röð,
og á eftir þeim komu tvær raðir fjugvjela, sex
í hvorri.
De Richleau leit á fjelaga sína. „Þetta var und-
arlegt,“ sagði hann. „Það má vel vera, að litlu
flugvjelarnar, sem við sáum í morgun, hafi verið
að elta okkur, en jeg hefi Iitla trú á, að þeir hafi
sent út sprenjuvjelar okkar vegna“.
„Það hlýtur að vera flugvöllur hjer í grend-
inni,“ mælti Rex.
„Jack Straw bað okkur einmitt um að taka eft-
ir hvað hjer væri á seyði, hvort hjer væri hern-
aðarlegar framkvæmdir á ferðinni," skaut Simon
inn í.
„Ef tilgáta mín er rjett, er það áreiðanlega go® $
frjett fyrir hina leynilegu frjettasmala í Wash-
ington.“
,,Flugvöllur,“ segði hertoginn hugsi. „Og, þíh
segir, Rex, að flugvjelarnar sjeu alveg ólíkar a5> )
gerð þeim flugvjelum, sem þekkjast í Ameríkiu
og Evrópu?“
„Já, áreiðanlega, vængirnir sitja öðru vísí. Þeir-
eru líka styttri. Þið sjáið að þær eru eins; og smát,
fuglskríli", bætti hann við háðslega.
Þeir hjeldu áfram gegnum skóginn. Eftir að
þeir höfðu sjeð þessa fyrstu röð af sprengjuflug-
vjelum, heyrðu þeir stöðugan þyt flugvjelanna.
yfir höfðum sjer.
Voru þær ýmist þrjár og þrjár í röð, eða sex,.
eða ein og ein, og stöðugt sáust þær hefja. sig
til flugs eða svífa niður, og gerðu margskonar
æfingar á fluginu. Voru þrjár aðaltegund'ir flug-
vjela, einvængjaðar, stórar sprengjuflugvjelar
og þriðja tegundin var stór hernaðarflugvjel, með
fjórum sætum.
Þeir voru rjett komnir upp litla hæð, er þeir
komu auga á limagirðingu um fimtíu metra fram
undan. Var hún þrjár álnir á hæð, búin til úr sex
koparþráðum, er festir voru við smástáura. Girð-
ingin lá langar leiðir til beggja handa. Þetta var
mjög meinlaust á að sjá. En de Richleau kannað-
ist vel við slíkar girðingar — við vígstöðvar óvin-
anna á stríðsárunum.
Þegar þeir nálguðust grindurnar, Iagði hertog-
inn höndina á öxl Simonar og sagði: „Farið var-
lega, það liggur rafmagnsstraumur í gegnum
þræðina, það er lífshætta að snerta á þeim.“
Rex benti á dauðan hreysikött, sem lá skamt
frá. „Aumingja skepnan hefir komið við girðing-
una. Það er svo sem auðvitað, að þeim er um-
hugað um að láta ekki óviðkomandi fólk koma
hjer.“
Þeir gengu spölkorn með fram limagirðingunni.
Alt í einu nam Rex staðar. Og í sama vetfawgn

4