Morgunblaðið - 17.09.1935, Síða 8

8
6t

MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudaginn 17. sept. 1935.
»• M'iWi uMiaiHI >M ■idWrtfci'ttfftfr
JCtí&ttce&L
Björt og rúmgóð búð við
L'augaveg, ásamt skrifstofu og
geymslu, er til leigu, ódýrt.
Sími 3646.
'&Ltvrm'
Stúlka, sem hefir verið á
verslunarskóla, og er vön af- j
greiðslu, óskar eftir atvinnu nú
þegar eða 1. október. A. S. í.
vísar á.
Unglingsstúlka, með gagn-
fræðaprófi, óskar eftir atvinnu.
Upplýsingar hjá Guðnýju Rós-
ants. Sími 4080.
Þeir, sem eiga í umboðssölu
hjá mjer vörur, eru beðnir að
vitja þeirra eftir kl. 8 í kvöld.
Fata- og lausafjármunasalan,
Laugaveg 64.
Bálfarafjelag íslands.
Innritun nýrra fjelaga í Bókaverslun
Snæbjarnar Jónssonar. Argjald kr. 3.00.
Æfitillag kr. 25.00, — Gerist fjelagar.
Vandlátar húsmæður skifta
við Nýju Fiskbúðina, Laufás-
veg 37. Sími 4052.
Faeði og einstakar máltíðir í
Café Svanur við Barónsstíg.
Góðui* matur. Sanngjarnt verð.
Mig vantar mann frá 1. októ-
ber til 14. maí, sem kann að
mjólka og annað að nautgripa-
hirðingu. Hlíðarenda við Lauf-
ásveg. Sími 3833. Guðjón Guð-
laugsson.
SlCUynninaac
English Lessons. Howard
Little, Laugaveg 5.
Slöngueitur í meðöl. Dýragarð-
urinn í London hefir fengið send-
ar 29 eiturslöngur frá Indlandi.
Slöngurnar eiga ekki einungis að
vera til augnagamans fyrir fólk
sem keimsækir dýragarðinn, held-
ur á að nota þær í þjónustu lækna
vísinda, og vinna meðul úr eitri
þeirra, sem notuð eru gegn ýmis-
konar blóðsjúkdómum.
Hinir frægu fimmburar í Kan-
anda eiga nú að fai’a að leika í
kvikmynd. Ef samningar takast,
má búast við að þeir leiki meö
Harold Lloyd í kvikmynd, sem á
að heita „Mjólkurbrautin“.
j Fyrir örfhenta. í New York er
búið að stofna skóla fyrir örf-
hent fólk. Hlutverk skólans er að
lækna fólk við þessum kvilla og
kenna því að nota hægri hendina
á eðlilegan hátt.
j Aukin markaður. Mjólkurvinslu-
búin í hjeraðinu Weikato á Nýja-
Sjálandi hafa farið þess á leit við
bresku stjórnina, að hún gefi hjer
Skóla-sloppa á telpur saum- eftir hermönnum, sjóliðum og
um við eftir pöntunum. Yersl
Lilju Hjalta.
Jáutfts&afutc
Höfum fengið sjerlega fal-
legt tvisttau, tilbúnir sloppar
með hálfum ermum, og svuntur,
höfum við fyrirliggjandi. Versl.
Liíju Hjalta.
„Bridge“ buddur, úr skinni,
og hylki fyrir púðurdósir, fást
í Versl. Lilju Hjalta.
smjor
Einkasala. Vjer viljum veita
þektum manni eða firma, einka
sölu á hinum ágætu lindar-
penna okkar „The Obligo Pen“.
Firma Obligo, Köbenhavn Ö.
Fæði. Gott fæði og einstak-
ar máltíðir, með /sanngjörnu
verði, er selt í Ingólfsstræti 9.
„Satin“ í brúðarkjóla og
fermingarkjóla. Hvítir „Georg-
ette“-vasaklútar. Versl. Lilju
Hjalta.
Bílskúr við Aðalstræti til
leigu nú þegar. Upplýsingar í
síma 3642.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen. Klapparstíg 29.
; flughermönnum
fyrir smjörlíki.
Sænski kviikmyndaiðnaðurinn
eykst ár frá ári. í vetur koma 30
ísænskar kvikmyndir á markaðinn,
þar af hafa 12 verið teknar fyrri
hluta þessa árs.
Hestakjöt handa hermönnum.
ítalska ríkið hefir keypt mikið
af hestakjöti í Svíþjóð nýlega.
Kjötið verður reykt í Svíþjóð og
síðan sent til ítalíu Það er vxst
Iitlum efa bundið að kjöt þetta
er ætlað ítölsku hermönnunum í
Afrflíu.
m NBTO-m & ©lseni ((
BER
VÆNTANLEG 1 VIKUNNI.
staðin
Til Akureyrar.
Á tveimur dögum:
Alla þriðjudaga, fimtudaga og laugardaga,
Á einum degi: .u
Hraðferð um Borgarnes, alla þriðjudaga
föstudaga.
Prá Akureyri áframhaldandi ferðir:
Til Austf jarða.
Afgreiðsla í Reykjavík Bifreiðastöð íslands. —*
Sími 1540.
Bifreiðastðð Akureyrar.
*► Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FMGÐíM FRA TOBOLSK. 41.
Og svo berið þjer líka hattinn eins og innfædd
Parísarstúlka.“
„Móðir mín var frönsk.“
De Rícleau leit á hana alvarlegur á svip.
„Þareð þjer eruð hjer ókunnug, eruð þjer áreið-
anlega litnar tortryggnum augum. Við vildum
ógjarna valda yður óþægindum. En ef þjer gætuð
sagt okkur, hvar við gætum fengið hesta og
sleða, værum við yður mjög þakklátir.“
„Fylgið mjer,“ sagði hún og sneri rösklega við.
„Komið með mjer heim í litla húsið mitt. Við skul-
'um sjá, hvað hægt er að gera!“
i,Það er afar fallega gert af yður að bjóða það,“
sagði Rex, en jeg er hræddur um að við verðum
að hafna boðinu. Þjer kæmust í vandræði, ef við
fyhdumst hjá yður.“
Hún ypti öxlum óþolinmóðlega.
„Jeg er alls ekki ókunnug hjer. Jeg kenni
tungumál í skólanum, og fólkið hefir þekt mig
frá því, að jeg var barn. Komið nú.“
Þeir fylgdu henni gegnum skóginn. Það var
töluvert farið að skyggja, þegar þau komu að
hinu litla húsi hennar. Lá það á afviknum stað,
eitt út af fyrir sig og var með rammgerðrf girð-
ingu í kring.
Stofan, sem þeir komu inn í var mjög hrein-
leg og viðkunnanleg. Húsgögnin voru að vísu
gömul og klunnaleg, en gluggatjöldin voru úr
ljósleitu, rósóttu efni. Bækurnar í bókaskápnum
virtust mikið lesnar og voru allar stimplaðar með
sama merki.
Hertoginn og Simon höfðu ekki komið undir
ærlegt húsþak síðan í Moskva, og Rex hafði
orðið áð sætta sig við hin kalsalegu húsakynni í
kommúhistafangelsinu í tvo mánuði. Þeir nutu
þess því allir að láta fara vel um sig í hinum
þægilegu stólum ungfrúarinnar, og lofuðu guð
fyrir að hafa hitt hana.
„Megum við kynna okkur. Þetta er vir.ur minn
Mr. Rex van Ryn, frá New York. Og þettá er Mr.
Simon Aron frá London, og jeg er de Richleau
hertogi“.
Hún brosti til þeirra allra og sagði við her-
togann: „Þjer eruð þá líka franskur?“
„Já“, svaraði hann. „Og eins og þjer sjáið, er
jeg líka útlagi.“
„Það var leiðinlegt," brosið hvarf af vörum
hennar. „Jeg var fimm ára gömul þegar jeg fór
frá Frakklandi, og er búin að gleyma öllu þar. En
mig hefir ávalt langað heim aftur. — En hvað
er jeg að hugsa — þið hljótið að vera svangir,
eftir ferðalagið!“
,Þeir höfðu varla hug til þess að malda í mó-
inn. En Simon, sem vissi hve erfitt var með mat-
arföng, fór að tína fram nestið úr bakpokunum.
Hún bandaði með hendinni. „Jeg skrepp í burt
rjett sem snöggvast,“ hún ypti öxlum með frönsk-
úm limaburði og fór í kápu sína. „Hjer kemur
ekki nokkur maður, svo að þið eruð hjer öruggir.“
Og áður en þeir vissu af, var hún horfin út um
dyrnar. Hún veifaði í kveðjuskyni og læsti dyr-
unum á eftir sjer.
De Richleau teygði úr fótunum.
„Við höfum svei mjer verið heppnir," sagði
hann við Simon. „Drottinn heldur sinni verndar-
hendi yfir okkur.“
Djúpar hrotur bárust til eyrna þeirra. Rex var
steinsofnaður á legubekknum. Þetta var fyrsti
blundurinn, sem hann fekk frá því, að hann yfir-
gaf harðan trjebekkinn í fangelsinu í Tobolsk.
Litlu síðar kom stúlkan aftur með körfu, fulla
af eggjum. Hún setti stærstu steikarpönnu sína
yfir eldinn, og fór að hræra eggin í skál.
Rex svaf stöðugt vært og Simon fór að tala við
stúlkuna á meðan hún var að matbúa. Ljek hon-
um forvitni á að vita, hvernig hún hefði getað
fengið eggin, þegar menn hefðu vissan matar-
skamt.
„Það er löngu hætt,“ sagði hún og hló dátt„.
„að minsta kosti í þorpunum. Það fór algerlega
út um þúfur. Bændurnir voru svo gráðugir. að
þeir skrökvuðu, svikust um og viðuðu að sjer í
laumi. Að lokum sáu menn ekki annað vænna,
en láta þá fara sínu fram. Þó voru lagðar þungar
sektir við að safna birgðum. Kommúnistarnir tóku
upp það ráð, að taka hærra verð af bændunum
fyrir vörur þær, sem þeir fengu í samvinnubúð-
unum. Hún komst vel af sjálf, börnunum, nemend-
um hennar þótti vænt um hana, og foreldrar
þeirra, bændumir, þektu hana vel og voru henni
vinveittir. Það, sem hún vildi fá, fekk hún orða-
laust.“
Um leið og hún sagði þetta, var hún að mat-
selda á pönnunni og brátt var tilbúin fyrirtaks
stór og girnileg eggjakaka. Þau vöktu Rex og
settust síðan að borðum. De Richleau lýsti yfir
því að betri eggjaköku hefði hann aldrei smakkað
á æfi sinni.
„Já, monsieur,“ svaraði hún, „jeg lærði að búa
til eggjaköku hjá móður minni“.
„Er móðir yðar dáin?“
„Já — hún dó í hungursneyðinni miklu. Það
var hræðilegt. Jeg skil ekki hvemig nokkur lifði
það af“.
„Mætti jeg spyrja yður, hvers vegna móðir yðar
fór hingað, svo langt frá ættlandi sínu?“
„Það var vegna Shulimoff prins. Móðir mín
hafði þekt hann í mörg ár, löngu áður en jeg
fæddist. Hún var af tignum ættum en bláfátæk.
Þegar jeg var fimm ára gömul bauð hann henni
stöðu. hjer. Hún átti að vera frænku hans til
skemtunar. Hann leyfði það aldrei, að þessi
frænka sín byggi í Moskva eða St. Pjetursborg,
heldur varð hún ávalt að vera í þessari eyðilegu
höll. En þannig atvikaðist það, að við fórum að
búa hjer. Það var einu eða tveim árum fyrir
stjórnarbyltinguna“.
de Richleau kinkaði kolli. „Það er mesta furða,,